E
Çevrimdışı
Sahabi Emirul-Muminin Abdullah bin Zubeyr'nin rahmetullahi aleyhima'nin cesaretini anlatan bir şiirini aktarmak istiyorum. Haccac melunu ile savaşırken yüzünden yada kafasından yara alıyor ve kanın ateşini ayaklarında hissediyor sonra şu şiiri söylüyor:
فلسنا على الأعقابِ تَدْمَى كُلُومُنا *** ولكنْ على أقدامنا يَقطُرُ الدَّما
'Topuklar üzerinde iken' yaralarımız kanamıyor ve lakin o kan ayaklarımızın üzerine damlıyor.
Şiirin açıklaması: korkaklar yenilmiş olarak kaçarken arkadan vurulur ve kan (arkasından) topuklarına damlar oysa olduğu gibi sabit bir şekilde cesurca savaşan yediği darbenin kanı (önden) ayaklarına damlar.
Ve bundan sonra Abdullah bin Zubeyr yere düşer sonra Haccac'ın melun askerleri yanına varırlar ve başını bedeninden ayırırlar ve başını Haccac melununa götürürler. Bunun üzerine melun Haccac şükür secdesi yapar. Melun askerleri ise tekbir getirdiler. Sonrada Abdullah bin Zubeyrin bedenini çarmıha gerdiler.
فلسنا على الأعقابِ تَدْمَى كُلُومُنا *** ولكنْ على أقدامنا يَقطُرُ الدَّما
'Topuklar üzerinde iken' yaralarımız kanamıyor ve lakin o kan ayaklarımızın üzerine damlıyor.
Şiirin açıklaması: korkaklar yenilmiş olarak kaçarken arkadan vurulur ve kan (arkasından) topuklarına damlar oysa olduğu gibi sabit bir şekilde cesurca savaşan yediği darbenin kanı (önden) ayaklarına damlar.
Ve bundan sonra Abdullah bin Zubeyr yere düşer sonra Haccac'ın melun askerleri yanına varırlar ve başını bedeninden ayırırlar ve başını Haccac melununa götürürler. Bunun üzerine melun Haccac şükür secdesi yapar. Melun askerleri ise tekbir getirdiler. Sonrada Abdullah bin Zubeyrin bedenini çarmıha gerdiler.
