Çevrimdışı
Ama Nasıl?
Aslında uzaktan bakınca çok basit bir soru gibi gelebiliyor. Ve anlık cevaplarımız olan 'şöyle, böyle' gibi basit bir cevaba maruz bırakabiliyoruz. Ama yakından bakmaya başladığımızda sıkıntılarla cebelleşen bir yüreğin ve geleceğini kurtarmaya gayret eden bir aklın bu soruya cevap verebilecek bir olgunluk gösteremediğine tanıklık ediyoruz. Bunun nedenini uzun uzadıya anlatmanın bir çıkarı yok. Çünkü her birimiz iç dünyamıza yahut aklımız ve kalbimizin vermiş olduğu savaşa yakından tanıklık ediyoruz. Bazen akıldan geçen bir düşünceyi, eyleme aktarılmasının büyük hata doğuracağını söyleyen bir kalp taşıyor olabiliriz. Yahut eyleme geçireceğimiz bir harekete, defalarca 'olmaz' diye haykıran düşüncelerle bunalan bir akıl taşıyor olabiliriz. Bunun en büyük nedeni ise kalbin ve aklın ortak bir hedefinin olmamasıdır. Şahsen böyle yoruyorum.
Evet, kalbimizde taşıdığımız imana yakışır bir yaşam sürecek olursak, aklımız da bu imana hizmet etmekten memnuniyet duyacak, dolayısıyla ortak bir hedefte birleşmeye çalışacaktır. Bugün bizler imanlı birer genç yahut birer ebeveyn olduğumuzu dile getiriyorsak, hedeflerimizinde aynı sonuçta birleşmesi gerektiğini anlamış olmalıyız. Bunun içinde imana yaraşır bir hayat yaşamak zorundayız. Çünkü imandan duyulan her lezzet kalbin ve bedenin hareket etmesiyle ortak bir amelde birleşirler. Bu amel namaz, oruç, cihad yahut en basitinden yolda eziyet veren bir taşı yoldan kaldırmak olabilir. Bu ameli sınırlamak büyük bir hata olur. Çünkü bizler biliyoruz ki kalpte duyulan istek, arzu, niyet derecesiyle ameller büyür yahut küçülür. Dolayısıyla çok küçük olarak gördüğümüz bir amel, kalbin ve bedenin birleşmesiyle muazzam bir büyüklüğe erişebilir. Bunu gözden kaçırmamak gerekir. İşte kalp ve beden arasında ki bu ilişkiden sonra kalp ve akıl arasındaki ilişki açığa çıkar. Çünkü imanla birlikte kalp ve bedenin Allah'a itaat etmesi, aklında bunlara hizmet etmesini açığa çıkarır. İlmiyle amil olan insanlara göz attığımızda bu gerçeği görebiliriz. Eğer iman ve ameli tamamlamadan dini akıl terazisinden geçirirsek ortaya heva ve hevesleri kapsayan bir din çıkarmış oluruz. Ve bir Müslüman olarak bundan Allah'a sığınmak gerekir. Bize emanet edilen dine ancak bize ulaştığı şekilde yani Kur'ân ve sünnetle yaşayarak ve anlatarak sahip çıkabiliriz.
Şimdi konunun başına dönüp 'Ama Nasıl' sorusuna cevap arayacak olursak. Bu sorunun cevabının 'iman ediyor muyum ve bildiklerimle amel ediyor muyum' sorusunun cevabıyla aynı olacağını görürüz. Çünkü bizler iman ettiğimiz kadar amel ederiz ve amel ettiğimiz kadar başarabiliriz. Dolayısıyla islami kimliğimizi, islami şahsiyetimizi oturtamıyorsak yahut hedefe yürüyemiyorsak en başa dönerek 'iman ediyor muyum ve bildiklerimle amel ediyor muyum' sorusuna cevap aramakla çözüme başlamalıyız. İşte bu soruya cevap bulduğumuz zaman 'ama nasıl' sorusunun ne kadar değersiz olduğuna kalbimiz ve aklımızla şahitlik etmiş olacağız.
19.03.2017/ Adapazarı.
Aslında uzaktan bakınca çok basit bir soru gibi gelebiliyor. Ve anlık cevaplarımız olan 'şöyle, böyle' gibi basit bir cevaba maruz bırakabiliyoruz. Ama yakından bakmaya başladığımızda sıkıntılarla cebelleşen bir yüreğin ve geleceğini kurtarmaya gayret eden bir aklın bu soruya cevap verebilecek bir olgunluk gösteremediğine tanıklık ediyoruz. Bunun nedenini uzun uzadıya anlatmanın bir çıkarı yok. Çünkü her birimiz iç dünyamıza yahut aklımız ve kalbimizin vermiş olduğu savaşa yakından tanıklık ediyoruz. Bazen akıldan geçen bir düşünceyi, eyleme aktarılmasının büyük hata doğuracağını söyleyen bir kalp taşıyor olabiliriz. Yahut eyleme geçireceğimiz bir harekete, defalarca 'olmaz' diye haykıran düşüncelerle bunalan bir akıl taşıyor olabiliriz. Bunun en büyük nedeni ise kalbin ve aklın ortak bir hedefinin olmamasıdır. Şahsen böyle yoruyorum.
Evet, kalbimizde taşıdığımız imana yakışır bir yaşam sürecek olursak, aklımız da bu imana hizmet etmekten memnuniyet duyacak, dolayısıyla ortak bir hedefte birleşmeye çalışacaktır. Bugün bizler imanlı birer genç yahut birer ebeveyn olduğumuzu dile getiriyorsak, hedeflerimizinde aynı sonuçta birleşmesi gerektiğini anlamış olmalıyız. Bunun içinde imana yaraşır bir hayat yaşamak zorundayız. Çünkü imandan duyulan her lezzet kalbin ve bedenin hareket etmesiyle ortak bir amelde birleşirler. Bu amel namaz, oruç, cihad yahut en basitinden yolda eziyet veren bir taşı yoldan kaldırmak olabilir. Bu ameli sınırlamak büyük bir hata olur. Çünkü bizler biliyoruz ki kalpte duyulan istek, arzu, niyet derecesiyle ameller büyür yahut küçülür. Dolayısıyla çok küçük olarak gördüğümüz bir amel, kalbin ve bedenin birleşmesiyle muazzam bir büyüklüğe erişebilir. Bunu gözden kaçırmamak gerekir. İşte kalp ve beden arasında ki bu ilişkiden sonra kalp ve akıl arasındaki ilişki açığa çıkar. Çünkü imanla birlikte kalp ve bedenin Allah'a itaat etmesi, aklında bunlara hizmet etmesini açığa çıkarır. İlmiyle amil olan insanlara göz attığımızda bu gerçeği görebiliriz. Eğer iman ve ameli tamamlamadan dini akıl terazisinden geçirirsek ortaya heva ve hevesleri kapsayan bir din çıkarmış oluruz. Ve bir Müslüman olarak bundan Allah'a sığınmak gerekir. Bize emanet edilen dine ancak bize ulaştığı şekilde yani Kur'ân ve sünnetle yaşayarak ve anlatarak sahip çıkabiliriz.
Şimdi konunun başına dönüp 'Ama Nasıl' sorusuna cevap arayacak olursak. Bu sorunun cevabının 'iman ediyor muyum ve bildiklerimle amel ediyor muyum' sorusunun cevabıyla aynı olacağını görürüz. Çünkü bizler iman ettiğimiz kadar amel ederiz ve amel ettiğimiz kadar başarabiliriz. Dolayısıyla islami kimliğimizi, islami şahsiyetimizi oturtamıyorsak yahut hedefe yürüyemiyorsak en başa dönerek 'iman ediyor muyum ve bildiklerimle amel ediyor muyum' sorusuna cevap aramakla çözüme başlamalıyız. İşte bu soruya cevap bulduğumuz zaman 'ama nasıl' sorusunun ne kadar değersiz olduğuna kalbimiz ve aklımızla şahitlik etmiş olacağız.
19.03.2017/ Adapazarı.
