Çevrimdışı
Ammar ailesi deyince ilk şehitlik, aynı zamanda işkencenin en acımasız boyutu akla geliyor. Nasıl mı?
Baba; Yasir.
Anne; Sümeyya.
Oğul; Ammar.
Muğire Oğulları tarafından bu aileye işkence çeşitlerinin en zoru olanı uygulanıyor ve bu işkence gösterisine Bizatihi Ebu Cehil de iştirak ediyordu.
Evvela Sümeyya’yı iki devenin arasına bağladılar, ardından develer ters istikamete çekilerek gerdiriliyor, hemen yanı başında kocası Yasir de kırbaçlanma muamelesine tabii tutuluyordu. İşkenceler devam ederken O sıra da Rasulüllah (s.a.v) yanlarından geçince göz göze geldiler ve dedi ki:
— Sabredin Ey Yasir ailesi, Allah bizimledir.
Yasir ailesinin son günüydü; inleyişler, yalvarışlar, feryatlar gökkubbeyi inletiyordu adeta. Develerin çekilmesini işaret eden Ebu Cehil mızrağı Sümeyya’nın göğsüne sapladı, orada ruhunu teslim ederek ilk şehitlik rütbesi şerefine mazhar oldu. Sümeyya, Cenneti Ala’ya kelebek misali göçtü. İlk şehit, ötelere ilk yürüyüş..
Ardından gözlerinin önünde can verdiğini gören Yasir de şehitlik kervanına eklendi. İkinci şehit, ne mutlu.. Şehitlik badesini kana kana içtiler, ikisi de en Yüce makam tarafından sevildi.
Ammar, önce annesini, sonra babasının can verirken izlerken bir yandan da kendisine yapılan işkence devam ediyordu. Ammar’ın kafasını suya soktular, Birinci ve ikinci daldırışlarda Kelimei Tevhidi tasdik etti, artık üçüncüye geldiğinde başı suya sokulduğunda takatının kalmadığını anlamıştı müşriklerin beklediği cevabı söylendi:
— O peygamber değildir.
Bu cevap karşısında Ebu Cehil’in gözlerinde zafer şimşeği çaktı ve:
— Ha. Şöyle ol, baban ve annen gibi pisipisine ölmedin, dediler.
Ammar’ın ikrarını yeterli bulmamış olsalar gerek ki O’na Lat ve Uzza tanrıdır lafını söylettirebildiler.
Ammar bütün bu olanlardan sonra kalktı Habib-i Kibriya’nın huzuruna üzülerek çıktı ve dedi ki:
— Ya Rasulullah! Bana zorla söylettiler, şimdi benim halim nice olur?
Habib-i Kibriya:
— Ya Ammar! takatının dayanamıyacak noktada iken, o sarf ettiğin sözleri ikrar ederken kalbinin durumu nasıldı?
Ammar ağlayarak cevap verdi:
— Ya Rasululah! Kalbim her an şeksiz şüphesiz seninleydi.
Kâinat Serveri:
— Sana tekrar baskı yaparlarsa, zorlarlarsa istediklerini söyleyebilirsin, der.
Ammar derin bir nefes aldı. Çünkü imanını kaybettiğinin endişesini taşıyordu, bu sefer gözlerine sevinç yaşları bürüdü ve O anda bu konu ile ilgi vahiyde indi:
— İman etmesinden sonra her kim küfür hayatına dönerse… Ancak kalp iman huzuruna ermiş olarak zor karşısında diliyle küfür kelimesini söyleyen böyle değildir. ( Nahl 106–109)
Böylece, bundan böyle hiç kimse Ammar dininden döndü ifadesini söyleme cesaretini kendinde bulamıyacaktı..
Bu yol çile üzerine kurulu, İslamiyet garip geldi garip gidecek hükmü Ammar ailesinin yaşadıklarını doğruluyor zaten.
ALPEREN GÜRBÜZER
Baba; Yasir.
Anne; Sümeyya.
Oğul; Ammar.
Muğire Oğulları tarafından bu aileye işkence çeşitlerinin en zoru olanı uygulanıyor ve bu işkence gösterisine Bizatihi Ebu Cehil de iştirak ediyordu.
Evvela Sümeyya’yı iki devenin arasına bağladılar, ardından develer ters istikamete çekilerek gerdiriliyor, hemen yanı başında kocası Yasir de kırbaçlanma muamelesine tabii tutuluyordu. İşkenceler devam ederken O sıra da Rasulüllah (s.a.v) yanlarından geçince göz göze geldiler ve dedi ki:
— Sabredin Ey Yasir ailesi, Allah bizimledir.
Yasir ailesinin son günüydü; inleyişler, yalvarışlar, feryatlar gökkubbeyi inletiyordu adeta. Develerin çekilmesini işaret eden Ebu Cehil mızrağı Sümeyya’nın göğsüne sapladı, orada ruhunu teslim ederek ilk şehitlik rütbesi şerefine mazhar oldu. Sümeyya, Cenneti Ala’ya kelebek misali göçtü. İlk şehit, ötelere ilk yürüyüş..
Ardından gözlerinin önünde can verdiğini gören Yasir de şehitlik kervanına eklendi. İkinci şehit, ne mutlu.. Şehitlik badesini kana kana içtiler, ikisi de en Yüce makam tarafından sevildi.
Ammar, önce annesini, sonra babasının can verirken izlerken bir yandan da kendisine yapılan işkence devam ediyordu. Ammar’ın kafasını suya soktular, Birinci ve ikinci daldırışlarda Kelimei Tevhidi tasdik etti, artık üçüncüye geldiğinde başı suya sokulduğunda takatının kalmadığını anlamıştı müşriklerin beklediği cevabı söylendi:
— O peygamber değildir.
Bu cevap karşısında Ebu Cehil’in gözlerinde zafer şimşeği çaktı ve:
— Ha. Şöyle ol, baban ve annen gibi pisipisine ölmedin, dediler.
Ammar’ın ikrarını yeterli bulmamış olsalar gerek ki O’na Lat ve Uzza tanrıdır lafını söylettirebildiler.
Ammar bütün bu olanlardan sonra kalktı Habib-i Kibriya’nın huzuruna üzülerek çıktı ve dedi ki:
— Ya Rasulullah! Bana zorla söylettiler, şimdi benim halim nice olur?
Habib-i Kibriya:
— Ya Ammar! takatının dayanamıyacak noktada iken, o sarf ettiğin sözleri ikrar ederken kalbinin durumu nasıldı?
Ammar ağlayarak cevap verdi:
— Ya Rasululah! Kalbim her an şeksiz şüphesiz seninleydi.
Kâinat Serveri:
— Sana tekrar baskı yaparlarsa, zorlarlarsa istediklerini söyleyebilirsin, der.
Ammar derin bir nefes aldı. Çünkü imanını kaybettiğinin endişesini taşıyordu, bu sefer gözlerine sevinç yaşları bürüdü ve O anda bu konu ile ilgi vahiyde indi:
— İman etmesinden sonra her kim küfür hayatına dönerse… Ancak kalp iman huzuruna ermiş olarak zor karşısında diliyle küfür kelimesini söyleyen böyle değildir. ( Nahl 106–109)
Böylece, bundan böyle hiç kimse Ammar dininden döndü ifadesini söyleme cesaretini kendinde bulamıyacaktı..
Bu yol çile üzerine kurulu, İslamiyet garip geldi garip gidecek hükmü Ammar ailesinin yaşadıklarını doğruluyor zaten.
ALPEREN GÜRBÜZER
