Ne zaman rahata ereceğiz?
Pek dile getirmesek de, rahatlayıp gevşemek hepimizin en önemli isteği. Ancak çok azımız rahatlamanın gerçekten ne anlama geldiğini tefekkür etmişizdir.
Konuyla alakalı bir anket yapılsa, çoğumuzun cevabından şu çıkacaktır: Rahata ermek, ileride bir gün, falan-filan işler olup bittikten sonra gerçekleşecek bir şeydir. Gelecek yaz tatile çıkmak, emeklilikte memlekete yerleşip sade bir hayat yaşamak, çocukları evlendirdikten sonra başını dinlemek, kooperatif taksiti bitince bir daha taksite girmemek... Yani yapılması gereken işler bittikten sonra…
Bu hesaba göre rahata erinceye kadar hayatımızın yüzde doksanlık kesitini telaş ve heyecan içinde, stresli geçirmeniz gerekiyor.
Oysa hayatın gerçeklerine bir bakarsak yapılacak işler hiç bitmez. Peki ne zaman ve nasıl rahatlayacağız? Bu soruya cevap ararken önce düşünme tarzımızı gözden geçirmek gerekiyor. Şöyle:
Rahata ermeyi ya da moda ifadeyle gevşemeyi ileri bir tarihte yapılacak bir şey olarak değil, her sıkıntılı durumda uygulayacağımız, başarabileceğimiz bir durum olarak görmeliyiz. Bunu yapabildiğimizde hem bedenen ve ruhen zindelik kazanacağız, hem de başarımız görünür ölçüde artacak.
Rahatlamak, plânladığımız, ancak hep ertelediğimiz hoşça vakitlerin hayaliyle avunmak olmamalı. Hayatın zorluklarına gelince, kederlenme hastalığından kendimizi sıyırıp, sabır ve tevekkülle yeniden ve yeniden hayata sarılmamız gerekir.
Dostlarımızdan yardım istemek de asla zül değildir. Sadece onlarla konuşmak bile bizi sabit fikirlerimizden kurtaracak, olaylara farklı pencerelerden bakmamızı sağlayacaktır. Düşünce tarzımız değiştikçe de içinde bulunduğumuz şartlara yeni bir gözle bakma imkanı doğacaktır.
Rahatlamak da aslında bu değil mi zaten?
Pek dile getirmesek de, rahatlayıp gevşemek hepimizin en önemli isteği. Ancak çok azımız rahatlamanın gerçekten ne anlama geldiğini tefekkür etmişizdir.
Konuyla alakalı bir anket yapılsa, çoğumuzun cevabından şu çıkacaktır: Rahata ermek, ileride bir gün, falan-filan işler olup bittikten sonra gerçekleşecek bir şeydir. Gelecek yaz tatile çıkmak, emeklilikte memlekete yerleşip sade bir hayat yaşamak, çocukları evlendirdikten sonra başını dinlemek, kooperatif taksiti bitince bir daha taksite girmemek... Yani yapılması gereken işler bittikten sonra…
Bu hesaba göre rahata erinceye kadar hayatımızın yüzde doksanlık kesitini telaş ve heyecan içinde, stresli geçirmeniz gerekiyor.
Oysa hayatın gerçeklerine bir bakarsak yapılacak işler hiç bitmez. Peki ne zaman ve nasıl rahatlayacağız? Bu soruya cevap ararken önce düşünme tarzımızı gözden geçirmek gerekiyor. Şöyle:
Rahata ermeyi ya da moda ifadeyle gevşemeyi ileri bir tarihte yapılacak bir şey olarak değil, her sıkıntılı durumda uygulayacağımız, başarabileceğimiz bir durum olarak görmeliyiz. Bunu yapabildiğimizde hem bedenen ve ruhen zindelik kazanacağız, hem de başarımız görünür ölçüde artacak.
Rahatlamak, plânladığımız, ancak hep ertelediğimiz hoşça vakitlerin hayaliyle avunmak olmamalı. Hayatın zorluklarına gelince, kederlenme hastalığından kendimizi sıyırıp, sabır ve tevekkülle yeniden ve yeniden hayata sarılmamız gerekir.
Dostlarımızdan yardım istemek de asla zül değildir. Sadece onlarla konuşmak bile bizi sabit fikirlerimizden kurtaracak, olaylara farklı pencerelerden bakmamızı sağlayacaktır. Düşünce tarzımız değiştikçe de içinde bulunduğumuz şartlara yeni bir gözle bakma imkanı doğacaktır.
Rahatlamak da aslında bu değil mi zaten?
