Neler yeni
İslami Forum, Dini Forum, islami site, islami sohbet, radyo, islami bilgiler

İslam-tr.org'a hoş geldiniz! Hemen üye olun ve kendi konularınızı, düşüncelerinizi paylaşarak bu platforma katılın. Oturum açtıktan sonra, İslam dini, tarih ve güncel konularla ilgili paylaşımlarda bulunabilirsiniz.

İlmi Konu Caiz ve Şirk Olan Teberruk

ABDULHAK Çevrimdışı

ABDULHAK

الإذلال هو بعيد عنا
Admin
CAİZ ve ŞİRK OLAN
TEBERRUK

teberr.jpg

Teberruk ;
Lugat olarak: Bereketlenme, mânen istifâde etme, faydalanma manalarına gelmektedir.


İstilahi olarak: Bir zatı, bir eşyayı, bir mekanı vesile edinerek Allah’tan bereket, fayda, hayır istemektir.

Müslüman’a hayır, şer, bereket, fayda veren yalnız Allah’tır. Allah’ın dışında hiçbir kimse bu bir peygamber bile olsa asla hayır, fayda, zarar, şer veremez.

لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ
Hak olan davet yalnız O’nadır. O’nu bırakıp çağırdıkları ise, kendilerine hiçbir şekilde cevab veremezler.” (Rad 14)

وَلاَ تَدْعُ مِن دُونِ اللّهِ مَا لاَ يَنفَعُكَ وَلاَ يَضُرُّكَ فَإِن فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِّنَ الظَّالِمِينَ
Allah’tan başka (zatlara-ölülere-seyyidlere-) sana fayda ve zarar vermeyen şeylere de ibadet etme. Eğer böyle yaparsan, o takdirde şubhesiz ki sen zalimlerden (muşriklerden) olursun.” (Yunus, 106)

İslam’a uygun olan teberruk, sadece mubarak olduğu Kur’an veya sunnetle tesbit edilmiş şeylerle veya şer’i yollarla uygun olur. Aksi taktirde farklı teberrukler caiz değildir.

Rabbimiz c.c. , mahluk olmayan kitabında buyurduğu gibi mubarak ve yüceler yücesidir.
Sonra nutfeyi bir alaka (embrio) yarattık, derken o alakayı bir mudga (bir çiğnem et parçası halinde) yarattık, derken o mudgayı bir takım kemik yarattık, derken o kemiklere bir et giydirdik, sonra onu diğer bir yaratık olarak teşekkül ettirdik. Yapıp yaratanların en güzeli olan Allah, pek yücedir.” (Mu’minun 14)

Bereket Allah'ın c.c. sıfatı ve fiilidir.
Allah kimi ve neyi dilemişse mubarak kılar. Bu Allah'ın hakkıdır. Allah (c.c.) tarafından mubarak kılınmış olan şey mubaraktir.

Bereket, hayır, şer ancak Allah’dan gelir. Hiçbir kimse kimseye bereket, hayır, şer, fayda, rızık sağlama (kazancını artırma) dükkanına girmeyle kar sağlama sağlayamaz. Bereket-hayır zarar verme hakkı ancak Allah’ındır. Kim bir bereketin, hayrın, şerrin, bir kimseden geldiğine inanırsa bu durumda şirk koşmuş olur.

Bereket, hayrın çokluğu ve devamlılığı demektir. Allah c.c. kullarının faydalandığı ve pek çok hayır sağlayan bir takım şeyleri mubarek kılmıştır.


Mubarak zamanlara örnek :
Ramazan ayı (Bakara 185 , Duhan 2-6, Kadir 1-5) , Zilhicce ayının ilk 10 günü (Ahmed b. Hanbel 1/346 ; Buhari 969 ; Ebu Davud 2438; Tirmizi 757; İbn Mace 1727; Darimi 1814) gibi.

Mubârak mekanlara örnek :
Mekke-i Mukerreme (Al-i İmran 96-97; Kasas 57; Ankebut 67), Medine-i Munevvere (Ahmed b. Hanbel 4/40 ; Buhari 2129 ; Muslim 1360; Abdullah b. Zeyd r.a.’den)gibi mubarek mekanlar.
Abdullah İbn Ömer (r.a.)’dan, peygamber’e Zul Huleyfe’de vadinin içinde gecelerken rüya gösterilmiş ve kendisine “sen mübarek bir vadide bulunuyorsun.” denilmiştir. (Buhari-Muslim)

Rasulullah (s.a.v.) : “ Evimle minberimin arası cennet bahçelerinden bir bahçedir.” (Buhari-Muslim)


Mubarak amellere örnek :
Salih ameller (Kehf 110; Meryem 60; Fatır 10; Ğafir 40), ana babaya iyilik (Nisa 36; İsra 14-23-24-32 ; Ankebut 8; Lukman 14), Kur’an-ı Kerim okumak (Buhari, 5020, 5059, 5427, 7560; Muslim 797; Ebu Musa el Eş’ari r.a.’dan) gibi mubarek ameller.

Mubarek kılınan çeşitli şeyler :
Peygamberler , sıddiklar- şehidler (Nisa 69), bal (Nahl 69; Buhari 5684, 5716; Muslim 2217; Ebu Said el Hudri r.a.’den; Buhari 5683, 5697, 5702, 5704; Muslim 2005/71 ; Cabir b. Abdullah r.a.’ndan), çörek otu (Buhari 5688; Muslim 2215; Ebu Hureyre r.a.'den; Buhari 5687, Aişe r.a.'dan) vs. gibi mubarek kılınmış bazı şeyler.

Buraya kadar açıklamalardan şu netice ortaya çıkmaktadır:

1_ Bir şeyin mubarek oluşu ancak, Kitab ve sünnetten bir nass ile kat’iyet bulur.
2_ Teberruk ancak ve ancak, mubarekliği sabit olan şeyle ve yine ancak İslama uygun biçimde, şekilde yapılabilir.

Buna misal verecek olursak , Mekke-i Mukerreme’yi ele alalım.

Allah c.c. şöyle buyurmuştur:
Şubhesiz insanlar için kurulan ilk mabed, Mekke'deki çok mubarek ve bütün âlemlere hidayet kaynağı olan Beyt (Kabe)dir.” (Âl-i İmran 96)

Rasulullah (s.a.v.) : “Benim şu mescidimdeki bir namaz, (Mescidi Haram) dışında diğer mescidlerdeki bir namazdan daha faziletlidir. Mescid-i Haram’daki herhangi bir namaz diğer mescidlerdeki bir namazdan yüz bin kat daha faziletlidir.” (İbn Mace, Ahmed b. Hanbel ; Musned)

Mekke’nin mubarek olduğu sabittir. Bu da orada kazanılan ecirlerin kat kat olmasındandır. Dolayısıyla Mekke-i Mukerrame ile teberrukte bulunmanın yolu, tavaf, namaz vs. ibadetlerin orada bol bol eda edilmesiyle olur. Kabe’ye ya da örtüsüne kedi gibi sürtünmek meşru bir teberruk değildir.

Bir başka misal olarak Salih kimseleri ele alalım.

Bu kimseler imanları ve ibadetleri-amelleri dolayısıyla mubarek kimselerdir. Yapılacak olan teberruk onların izinden gitmek, ilimlerinden, amellerinden faydalanmak ve hayr konularında kendileriyle yarışmak şeklinde olmalıdır.

Bunlar mubarek zatlar diye kendilerine dokunan, sürünen kimse ise şeriata aykırı davranış yapmış olur. Hiçbir kimse bundan istisna değildir.
(Cübbeli Bayraklı Ahmed bile. Ki bu şahısa sürünenleri ve sürünülen şahsın buna ses çıkarmayarak onayladığını gözlerimle görmüşümdür)


Yalnızca peygamberler bundan istisnadır. Çünkü peygamberlerin saçları, elbiseleri gibi şeylerin mubarek olduğu konusunda nass mevcuttur.
Peygamber Allah’ın en sevgili kulu, rasulu, son elçisidir. Allah onu yeryüzüne rahmet olması için göndermiş ve güzel ahlakla onu övmüştür. Allah bu şerefli elçiye bazı meziyetler vermiş diğer kullardan onu ayırmıştır. Rasulullah’ın zatıyla teberruk etmek şeri delille sabit olduğu için ashab teberrük ediyordu.
Rasulullah’ın zatını kıyas ederek başka insanları da teberruk etmek caiz değildir. Zira Sahabiler, Rasulullah’dan sonra en faziletli insanları olan Ebu Bekir Sıddık ve Ömer İbn Hattab gibilerini teberruk etmemişlerdir. Bu durum Allahın peygamberine verdiği bir özelliktir. Peygamberlerin sıfatlarının diğer insanlarda olmaması gibi.
Ehl-i Sünnet vel Cemaat Akidesinde bu hususta hiçbir alimden delil bulunmamaktadır. İmam Azam Ebu Hanife de eserlerinde asla böyle bir şeyin caizliğini yazmış değildir.



Son bir misal daha Kur’an-ı Kerim hakkında olsun.

Allah’u teala c.c. O’nun hakkında “
Sana indirdiğimiz Mubarek bir kitab…” (Sad 29) buyurmaktadır.
Kur’an ile teberruk , O’nu okumak, içindekileri pratik hayatta uygulamak, emir ve nehiylerine ittiba ile olur. Kur’an-ı üzerinde taşıyarak , arabaya koyarak, yastık altında veya yüksek bir yere asarak teberrukte bulunmanın İslam ile bir bağı yoktur.


Günümüzde bazı müslümanların(!) çeşitli mekanları, (Konya’da Mevlana - İstanbul’da Oruç baba -Diyarbakır’a yakın Zeynel Abidin - Gaziantep’e yakın Ökkeşiye -Gaziantep merkezde bulunan Yuşa türbesini -Adıyaman’a yakın menzil ilçesini ve şeyhini…) bereketli sayarak oralardan bereket ummaktalar ve ibadetin oralarda daha makbul olduğuna inandıkları bilinmektedir.
Bu şehirlerin, ilçelerin, menzillerin, türbelerin, şeyhlerin, yatan ölülerin bereket verdiğine inanmak büyük şirktir.
Allah korusun buna inanmak kişiyi dinden çıkarmaya kadar götürür. Zira insana fayda, zarar veren ancak Allah’tır.
Bu yerlerde namaz, dua, zikir daha üstün ve sevabı çoktur diye inanmakta bidattir.
Yine bu yerlerin hakkında Kur'an ve sünnetten kutsal mekanlar olduklarına dair deliller yoktur.

Kuran ve sünnetten sahih deliller olduğu müddetçe teberruk etmek caizdir. Rasulullah’ın, Sahabilerin ve günümüz müslümanlarının Kabe önünde Haceru’l Esved’i öpmeleri sabittir.
Bu amel meşrudur. Çünkü Rasulullah öpmüştür ve ardından gelen ashab da Rasulullah’ın hedyini (sünnetini) eda etmek için öpmüşlerdir.
Rasulullah ve Ashabının yaptıkları bizler için şeri huccettir. Onlar öperken ondan hayır, bereket, fayda getirdiğine inanarak öpmezlerdi.
Ömer İbn Hattab : “ Vallahi muhakkak biliyorum ki sen öyle bir taşsın ki ne zarar ne de fayda verirsin. Eğer Rasulullah’ın seni öptüğünü görmemiş olsaydım seni öpmezdim
(Buhari ve Muslim)
Ömer İbn Hattab’ın sözü Haceru’l Esved’i öptüğünü, öperken de ondan zarar ve fayda beklemeden sünneti eda etmek istediğini çok açık bir şekilde isbat eder.



Mubarek zamanlara değinirsek ; Kur'an ve sünnetten gelen delillerle değişik zamanlarda ibadet ve dua etmeler faziletlidir. Rasulullah (s.a.v.) ramazan ayını, Aşura ayını, pazartesi ve perşembe oruçlarını, Cumua gününde özel bir saatte dua etmeyi ve sayamayacağımız bir çok günlere has duaları faziletli saymıştır.

"Kim ramazanı ihlaslı ve sevabını Allah’dan bekleyerek geçirirse Allah onun geçmiş günahlarını affeder.(Buhari-Muslim)

Rasulullah (s.a.v.) buyurmuştur ki :
Kim inanarak ve sevabını Allah’tan bekleyerek kadir gecesini ihya ederse kendisinin geçmiş günahı bağışlanır.” (Buhari-Muslim )


Kuran ve sünnetten deliller olmadığı müddetçe özel günler ilan etmek, o günleri kutlamak, bu günlerin faziletli olduğunu söylemek caiz değildir.
Ölünün kırkıncı gününü, bir zatın ölüm gününü, nevruz gününü kutlamalar, aşura günü yemek yapma gibi kutlamalar bid'attir.


Allah’ın değil de vesile edindiği zatın, eşyanın, mekanın bereket-hayır-fayda-zarar verdiğine inanarak teberrukte bulunulması durumunda şirke düşülür.
Bir zatın, eşyanın, mekanın bereket, hayır, fayda, zarar verdiğine inanması büyük şirktir. Zira teberruk eden bu insan, Allah’ın hakkını bir kula, eşyaya, mekana vermiş olur ki bunun şirk olduğunda şüphe yoktur.
Allah bereket, hayır, fayda ve zarar verendir. Kim bunları bir kula, bir eşyaya, bir mekana verirse (Allah korusun) İslam dininden çıkar ve kafir olur.
Mesela , biri şöyle demiş olsa, “Benim çocuğum rahatsızdı, bana filan şıhın- yanına gidersen ve onun tükürüğünü çocuğunun rahatsızlığı olan yere sürtersen şifayı bulursun, zira şıhımız bereketli, faziletli bir insan" demiş olsa bu insan şifayı verenin o şıh olduğuna inansa bu inanç şirktir.

Yine diyelim ki, "filan şeyhin köyüne gidersen ondan tevbe alırsan ve onun elini öpersen o elden bereket alırsın" demek veya "filan efendinin köyüne gider ve onun huzurunda bir tavuk keser ve onun duasını alırsan o kazancın, arkın, malın artar" derse şirk koşmuş olur.
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
Allah ile birlikte başka bir İlah dua etme. O takdirde azab edilenlerden olursun.” (Şuara, 213)

İslam’da Teberruğun meşru olma şartlarını gördükten sonra meşru teberruk ile meşru olmayan teberrukleri birbirine karıştırıp harman edenlerin, karıştırdıkları meseleleri izah edelim.

Ashab-ı Kiramın Rasulullah’ın (s.a.v.) saçı (Buhari 6281; Muslim 2325; Enes b. Malik r.a.’dan ; Buhari 5896; Ummu Seleme r.a.’dan) ,teri (Buhari 6281; Muslim 2331 ,2332; Enes B. Malik r.a.’dan) , balgamı (Ahmed b. Hanbel 4/329-330; Buhari 2731 -2732; El Misver b. Mahreme ve Mervan b. El Hakem r.a.’dan) , ve elbiselerini (Buhari 6036 , 1277, 5810; Sehl b. Sa’d r.a.’dan) alıp onlarla teberrukte bulunmuş olmaları, tevhid yetimi tasavvufcuların ve onların sampatizanları olan cahil avam halk için; bazı şeyhlerin ve Salih kimselere ait bazı nesnelerle de teberrukte bulunabileceğine sanma hatasına düşürmüştür.


Bu sapkın hatayı 2 madde halinde izah edecek olursak :

A) Şahısların eserleri ile teberrukte bulunmak sadece Peygambere özgüdür.
Diğer muslumanlar ne kadar yuksek konumlarasahip olurlarsa olsunlar böyle bir iltimasa sahib değildirler.
Peygamber olmayan birisinin, Peygambere kıyas edilmesi ne kadar büyük bir curumdur.
Sahabeerden sabit olan, yalnızca Rasulullahın (s.a.v.) eserleri ile teberrukte bulunmalarıdır!

Bazı sahabiler de Rasulullah (s.a.v.)’in birer parçası olan teri , saçı , kokusu (Buhari 6281; Muslim 2331-2332; Enes b. Malik r.a.’dan) , elbisesi v.b. ile teberrukte bulunmuşlardır.

B) Salih insanların eserleri ile teberrukte bulunulması; ne ashabın, ne tabiinin ve ne de onların ardından gelen neslin uygulaması değildir. Bununla ilgili olarak dinde öncü imamlardan da hiçbir emir ve uygulama aktarılmamıştır.
Bazı alimlerden konuya ilişkin olarak gelen rivayetler, batıl rivayetler olup onlardan sahih bir isnadla gelmemiştir. Bu uydurmala misal verecek olursak İmam Şafii’nin İmam Ahmed’in giysisi ile teberrukte bulunduğu anlatılmaktadır. (Bu iftira ve yanıtı için İbn Asakir’in “Tarihu Dimaşk” 5 /311 ; İbnu’l Cevzi “Menakibu’l İmam Ahmed b. Hanbel” s.551-553; İbn Kesir “el Bidaye ve’n-Nihaye” 14/395; İbn Muflih “el Adabu’ş-Şer’iyye” 1/463-464)

Şayet böyle bir tutum caiz ya da hoş görülen bir davranış olsaydı , Ebu Bekr (r.anh), diğer halifeler, aşera-i mubeşşere ve diğer büyük sahabiler gibi faziletli, cennetle müjdelenmiş mumin olduğu nassla sabit olan kimselerle sahabe-i kiram teberrukte bulunurlardı.
Onlardan hiç birisinden Peygamber dışındaki kimselere yönelik olarak böyle bir uygulamada bulundukları olmadığına göre, bu tür davranışların çirkin bir bid’at olması bir yana şirke açılan bir kapı olduğu ortadadır!


TEBERRUK İLE İLGİLİ BAZI HADİSLER:


Rasulullahın Ağız Suyuyla Teberruk

Sahih-i Buharî'de, Meğâzî kitabının "Mâ Kile Fî Livâi'n-Nebî" (Peygamber'in Sancağı Hakkında Söylenenler) babında, Sehl b. Sa'd'dan naklen Resulullah'ın (s.a.v.) Hayber Savaşı'nda şöyle buyurduğu nakledilir:

"Ben yarın bu sancağı öyle birinin eline vereceğim ki yüce Allah Hayber'in kapısını onun eliyle açacaktır. O, Allah ve Rasulu'nü sever, Allah ve Rasulu de onu severler."
Râvî der ki, gece boyunca insanlar, yarın Rasulullah'ın (s.a.v.) sancağı kimin eline vereceğini düşünüyordu. Sabah erkenden sahabeler Rasulullah'ın (s.a.v) etrafını sardı. Her biri Rasulullah'ın (s.a.v) sancağı kendisine vermesini umuyordu.
Tam bu sırada Rasulullah (s.a.v), "Ali nerede?" diye sordu. "Ya Rasulullah, gözleri ağrıyor." dediler.

Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.) Ali'yi yanına getirmesi için birini gönderdi...

Buharî bu rivayetin gerisini "el-Cihad-u ve's-Seyr" kitabında şöyle nakleder:

Rasulullah'ın (s.a.v.) emriyle Ali'yi getirdiler. Peygamber, Ali hakkında hayır duada bulundu ve ağzının suyundan biraz gözlerine sürdü. Ali'nin gözleri âdeta hiç rahatsız olmamış gibi ansızın iyileşti.

Muslim de bu olayın gerisini Seleme b. Ekva'dan şöyle nakleder:

Ali'nin yanına giderek gözleri şişkin olduğu hâlde onu, Rasulullah'ın (s.a.v.) huzuruna getirdim. Peygamber ağzının suyundan Ali'nin gözlerine sürdü ve o, göz ağrısından kurtuldu. Sonra Rasulullah (s.a.v.) sancağı onun eline verdi.

Peygamber'in (s.a.v.) Abdest Suyuyla Teberruk

Sahih-i Buharî'de Enes b. Mâlik'ten şöyle rivayet edilir:
Rasulullah'ın (s.a.v) yanındaydım. İkindi namazı vakti olmuştu ve insanların abdest için suları yoktu. Rasulullah'ın abdest alması için, ona bir kap su getirdiler. Peygamber elini o kaba soktuktan sonra herkesin o sudan abdest almasını emretti. Ben kendi gözlerimle Rasulullah'ın parmaklarından su kaynadığını gördüm; o sudan oradakilerin hepsi abdest aldı.

Yine Buharî, Câbir b. Abdullah'tan şöyle nakleder:

Bir gün ikindi namazı vakti Rasulullah'la (s.a.v) oturmuştuk; abdest için su çok azdı; onu da bir kaba dökerek Rasulullah'a getirdik.
Rasulullah (s.a.v) elini o kaba sokup parmaklarını açarak, "Abdest almak isteyenler, abdestlerini alsınlar, bereket Allah'tandır." buyurdu.

Ben gözlerimle Allah Rasulu'nün parmaklarının arasından su kaynadığını gördüm. Oradakilerin hepsi o sudan abdest aldılar, içtiler. Ben şahsen o kaptan bir miktar su içtiğim için asla pişman değilim, bundan dolayı kendimi kınamıyorum. Çünkü o suyu hayır ve bereket kaynağı olarak görüyorum.
Râvi der ki: Câbir'e, "O gün kaç kişiydiniz?" diye sorduğumda, "O gün bin dört yüz kişiydik." dedi... (Diğer bir rivayete göre "Bin beş yüz kişiydik." demiştir.)

Rasulullahın Başının ve Göğsünün Suyuyla Teberruk

Buharî, Hudeybiye antlaşması olayında Urve b. Mes'ud'dan Rasulullah (s.a.v.) ve ashabı hakkında şöyle kaydetmiştir:

Vallahi Rasulullah (s.a.v.) ağzından ve burnundan dışarı attığı bir şeyi insanlar kapışıyor, onları başlarına, yüzlerine ve bedenlerine sürüyorlardı. Rasul-u Ekrem (s.a.v.) abdest aldığı zaman insanlar onun abdest suyuyla teberruk etmek için nerdeyse birbirlerini öldüreceklerdi.

İsa İbn Tahman diyor ki,
“Enes bize (Rasulullah’dan kalma) iki eski pabuç çıkardı.” (Buhari)

Ebu Burde diyor ki;
“Aişe bize yünlü bir elbise çıkardı. Sonra dedi ki, (Rasulullah’ın) ruhu bu elbise içinde iken çıktı.” (Buhari)

Asım diyor ki,
“Enes’in yanında Rasulullah’ın çatlamış bir bardağını gördüm.” (Buhari)

Esma Binti Ebu Bekir bize (Rasulullah’ın ) bir cübbesini çıkardı, "bu Aişe ölmeden önce yanındaydı ölünce ben aldım, biz bununla hastaları şifalanmaları için yıkarız.” dedi. (Muslim )


Peygamber'in (s.a.v.) Saçıyla Teberruk

912- Enes b. Mâlik (r.anh)’den rivâyete göre, şöyle demiştir:
Peygamber (s.a.v.), şeytanı taşlayınca kurbanını kesti sonra tıraş olmak için berbere başının sağ yanını uzattı kesilen saçı Ebû Talha’ya verdi sonra sol yanını uzatıp tıraş oldu ve kesilen saçını Müslümanlar arasında dağıt buyurdu. (Buhârî, Hac: 128; Muslim, Hac: 56 ; Tirmizi, Hac, 912)
İbn ebî Ömer, Sufyân ve Hişâm’dan da benzeri bir hadis rivâyet edilmiştir.
Tirmîzî: Bu hadis hasen sahihtir.


Muslim, Sahih'inde şöyle kaydeder:
Rasulullah (s.a.v) Mina'ya geldi. Şeytan'ı taşlayıp kurban kestikten sonra, başını tıraş edip saçını insanlar arasında bölüştürdü.

Diğer bir rivayette ise şöyle geçer:
Rasulullah bir berber istedi; berber gelip Peygamber'in saçını tıraş etti. Rasulullah (s.a.v) tıraş edilen saçlarını Ebu Talha'ya vererek onu halk arasında bölüştürmesini istedi.

Yine Enes'ten şöyle nakleder:
Ben bizzat, bir berberin Resulullah'ın (s.a.v.) saçını tıraş ettiğini, sahabelerin ise Peygamber'in etrafında döndüğünü ve bir saçını bile yere düşürmediklerini gördüm.

Usdu'l-Gâbe'de Halid b. Velid'in hayatı bölümünde şöyle geçer:

Halid b. Velid İranlılarla ve Rumlarla yaptığı savaşlardan ve Dimeşk'in kapısını açmasından dolayı çok ün kazanmıştı. O savaşta başına taktığı sarığa Rasulullah'ın (s.a.v.) saçından bir tel yerleştirmişti. Onun bereketiyle savaşa gidiyor ve zafer kazanıyordu.

Usdu'l-Gâbe, el-İsâbe ve el-Mustedreku Ale's-Sahiheyn kitaplarında şöyle geçer:

Halid b. Velid Yermuk Savaşı'nda sarığını kaybedince, bazılarını onu bulup kendisine getirmeleri için görevlendirdi. Görevliler gidip eli boş gelince, onları gönderip sarığını bulmalarını tekrar söyledi. Nihayet onlar Halid'in sarığını bulup getirdiler; bu, çok eski ve yıpranmış bir sarıktı.
Halid etrafındakilerin şaşkın bakışlarını görünce şöyle dedi: Rasulullah (s.a.v.) umre yaptıktan sonra saçını tıraş etti. İnsanlar saldırarak Peygamber'in saçlarını topladı. Ama ben diğerlerinden daha çabuk davranarak Rasulullah'ın başının ön kısmının saçını aldım ve bu sarığıma yerleştirdim. Dolayısıyla bu sarığımı ve içindeki saçı yanıma almadan hiçbir savaşa katılmıyorum; bunun bereketiyle savaşta zafere de kavuşuyorum.

Yine Buharî Sahih'inde şöyle kaydeder:

Rasulullah'ın (s.a.v) eşi Ummu Seleme'nin yanında Peygamber'e ait bir miktar saç vardı. Birisi göz ağrısına tutulduğunda, bir kabın içine biraz su koyarak Ummu Seleme'nin yanına gönderir, o da Rasulullah'ın (s.a.v.) saçının kıllarını o suya değdirirdi ve o su hastaya şifâ vesilesi olurdu.

Yine Sahih-i Buharî ve diğer kaynaklarda Ubeyde'den şöyle rivayet edilir:

Rasulullah'ın (s.a.v.) saçının bir kılına sahip olsaydım, benim için bütün dünyadan ve dünyadakilerden daha iyi olurdu.

Osman ibn Mevhab; “Ailem, Ummu Seleme’ye bir bardak su gönderdi, Ummu Seleme bize gümüş elbise kıyafet içinden Rasulullah’a ait bir saç teli çıkardı. Birine göz değmesi durumunda bu saçı bir bardak su içine sallayarak hastanın şifa almasını sağlarlardı.” demiştir. (Buhari)

Hadis, ashabın Rasulullah’ın saç telini teberruk amaçlı sakladıklarını ve onunla teberruk edinerek Allah’dan şifa beklediklerine delildir.


Rasulullah'ın (s.a.v.) Okuyla Teberruk

Buharî, Hudeybiye andlaşması hakkında şöyle yazar:

Rasulullah (s.a.v.) ashabıyla birlikte Hudeybiye yakınlarında bir su birikintisinin başında indiler. Yanındakiler ihtiyaçlarını gidermek için sudan az az alıyorlardı, nihayet gölcüğün suyu bitti. Bunun üzerine susuzluktan dolayı Rasulullah'a (s.a.v.) yakındılar. Rasulullah (s.a.v.) okluğundan bir ok çekerek onu o gölcüğe sokmalarını emretti.
Râvi der ki, "Vallahi oku soktukları yerden su kaynamaya başladı ve oradakiler orada oldukları müddetçe onun suyundan alıp içiyorlardı".

Tüm bu eserler Rasulullah’a ait olduğu için bunlarla teberruk etmek caizdir. Başka bir kimsenin saçı, seccadesi, sarığı, cübbesiyle asla teberruk edilmez.

 
ABDULHAK Çevrimdışı

ABDULHAK

الإذلال هو بعيد عنا
Admin
ŞİRKE GÖTÜREN TEBERRUKE ÖRNEK


Peygamber (s.a.v.)’in veya bir başkasının kabri ile tevessul veya bir yerle, taşla veya ağaçla tevessul ancak kabirlere ibâdeti âdet edinmiş olan cahillerin hoş gördüğü çirkin bir iş olup Allâh’tan başka birilerine bağlanmayı ve onlardan teberruk ve medet ummayı tazammun ettiği için şirk olur.

Zat-u Envat ile Teberruklenme Hatası

Ebu Vakıd el-Leysi'den rivayet edildiğine göre o şöyle demiştir:

Rasulullah (s.a.v.) ile beraber Huneyn'e gidiyorduk. O dönemde biz küfürden yeni kurtulmuştuk. Muşriklerin bir ağaçları vardı. Onu tavaf ediyorlar üzerine silahlarını asıyorlardı. Bu ağaca "Zatu Envat" diyorlardı.
Biz bunlardan birinin yanından geçerken Yeni müslüman olmuş bazı sahâbîler, müşriklerin teberruk için bir ağacı ziyâret ettiklerini görünce, Peygamber (s.a.v.)’e müracaat edip kendilerinin teberruk edeceği böyle bir ağaç ihdâs etmesini istemişlerdi. Peygamber (s.a.v.) buna şiddetle karşı çıkmış ve şöyle demişti:

Nefsimi elinde tutan Allâh’a yemin ederim ki, sizin bu sözünüz İsrâil oğullarının Musâ aleyhisselâm’a dediği « Ey Musâ ! Onların ilâhları olduğu gibi (sen de) bizim için bir ilâh yap! » dediler. Musâ Aleyhisselâm: « Gerçekten siz câhil bir toplumsunuz » (A'raf 138), şeklindeki söze benzemektedir. Siz, sizden öncekilerin yolunu aynen takip edeceksiniz" demiştir.
(Ahmed b. Hanbel: 5/218; Suneni Tirmizi, 2106.)

Bu hadis, bir ağaçla, taşla, kabirle veya bir yerle teberrukün Allâh’a şirk koşmak olduğunu ve teberruk vesilesi olan şeyin de ilâh makamına yükseltildiğini göstermektedir.
Şeyhul İslam İbn-i Teymiye (rahimehullah) bu rivayeti Mecmuu-l Fetava" isimli eserinde üç ayrı yerde, "İktidau-s Sıratı Mustakîm" isimli eserinde ise iki ayrı yerde zikretmiştir. Şeyhul İslam özellikle hadisi "Kâfirlere benzemenin neyhedilmesi" konusunda ele alırken "bir yerde kendisine özel bazı yerlerin ziyaret edilerek orada Allah'a dua edilmesinin ya da buna benzer fiillerde bulunmanın hükmü" sorulmuş o ise bu rivayeti delil getirerek şöyle demiştir:

"Bunların hepsi bid'attir. Cahiliye ehlinin amellerinden olup şirke götüren yollardır." (Mecmuu'l Fetava, 6/224.)


İbâdet Allâh’ın sevdiği, râzı ve hoşnut olduğu bütün fiil ve sözleri içine alan geniş bir kavramdır.

Rağbet, korku, ümit etmek, bu fiillerdendir. Bunlardan biri olan teberruk ise, bereket talep etme anlamı olup ve ancak Allâh’ın isimleri ile mümkün olur.

Allâh’tan başkasına teberruk için yönelmek şirktir. Ancak Peygamber (s.a.v.)’in saçı ve abdest alırken kullandığı su ile teberruk bundan müstesnadır.

Bu sadece Peygamber (s.a.v.)’e hâs bir durumdur, zirâ Allâh onu mubarek kılmıştır. Bu da Peygamber (s.a.v.)’in hayatta olduğu döneme mahsûstur.

Sahâbe-i Kirâm Peygamber (s.a.v.)’in minberi, kabri veya hücresi ile teberrukte bulunmamıştır. Sahâbenin yaşadığı asır, zamanların en hayırlısı olup ve kendileri helal ve haram konusunda ümmetin en bilgili topluluğu idi.

Böyle bir teberruk câiz olsaydı onlar bunu yaparlardı.


Ömer'in (r.anh) Bey'atu'- Rıdvan Ağacına Neşteri!

Rasul-u Ekram Muhammed (s.a.v.) Kâbe'yi ziyaret ve Umre yapmak gayesiyle Hicret'in altıncı yılı Zulkade ayında ashâbıyla Medîne-i Munevvere'den çıkıp Mekke'ye doğru yola koyuldu. (İbn Hîşam, Sîre, III, 321)
Hudeybiye'ye indiğinde Hudâalılardan Hıraş b. Umeyye'yi elçi olarak muşriklere gönderdi. O, müşriklere, savaşmak niyetinde olmayıp yalnızca Kâbe'yi ziyaret için geldiklerini ve Umre yapıp döneceklerini bildiriyordu.
Elçi İbn Umeyye, Mekke'ye varıp bunu söyleyince müşrikler devesine vurup onu yere düşürerek öldürmek istediler. Mekkeli olmayan çoğu Habeşli bazı kimseler araya girip bu elçiyi kurtardılar, geri dönerek durumu Rasulullah (s.a.v.)'e anlattı.
Bunun üzerine Rasul-u Ekram, Ömer (r.anh)'i göndermek için yanına çağırdı.
Ömer (r.anh): "Ya Rasulullah, onlar benim kendilerine olan kin ve düşmanlığımı bilirler. Ben onlara güvenemem, şayet onlar tarafından bir işkenceye uğrarsam Mekke'de bana yardımcı olacak akrabalarnn Adiyyoğulları'ndan kimse yoktur. Binaenaleyh, Osman b. Affân'ı gönderirseniz, orada onun akraba ve yakınları çoktur. Hem onu severler. İrade ve arzunuzu daha rahat tebliğ edebilir." dedi.

Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.), Osman b. Affân (r.anh) 'ı çağırıp, onu Kurayş'e gönderdi.
Osman b. Affân (r.anh) Mekke-i Mukerreme'ye varınca önce Rasulullah'ın emrini tebliğ etti ve: "Biz Hudeybiye'ye muharebeye gelmedik. Yalnız ziyaret ve Umre yapmak için geldik." dedi.
Bu arada Osman b. Affân (r.anh) Mekke' de iman edip İslâm'a girmiş olanlara fethi müjdelemek istiyordu. Bu da Osman'ın görevleri arasındaydı. Bu arada Kurayş, Osman'a, "İstersen sen Beytullah'ı tavaf et; ancak hepinizin, üzerimize gelip tavaf etmenize izin veremeyiz." dediler.
Osman b. Affân'ın verdiği cevap bir elçiye yakışır nitelikte ve gayet vakurdu: "Allah'a yemin ederim ki Rasulullah ve ashabı tavaf etmedikçe ben de Beytullah'ı tavaf edemem." (Vakidî, Kitâbu'l-Meğâzî, II, 602).

Osman b. Affân (r.anh)'ın bu cevabı üzerine müşrikler onu göz hapsinde tutup Mekke'de alıkoydular. Diğer taraftan Hudeybiye'ye "Osman öldürüldü" diye yanlış bir haber ulaştı. (İbn Hişam, Sîre, III, 329).
Bu haber, mu'minleri ziyadesiyle üzdü ve Rasulullah (s.a.v.): "O kavim ile çarpışmadan gidemeyiz" dedi. (Taberi, Tarih, III, 77; İbnu'l-Esir, el-Kâmil, II, 203)

Bir çağırıcıyı görevlendiren Rasulullah (s.a.v.), ashaba şunu ilân ettirdi:
"Haberiniz olsun ki Rasulullah'a Ruhu'l-Kudus indi. Ona bey'atı emretti."
Ashabı Rasulullah'a Bey'at'a davet etti. Bütün ashab Allah adına ona bey'at ettiler. Bey'atleşme, semûre ağacı altında olmuştu.
Rasulullah, ağacın altında oturmuş, ashabından bey'at alıyordu.
Ashab, Hz. Peygamber'e, "Ölmek pahasına da olsa savaştan kaçmamak ve asla çekinmemek üzere söz verdiler."
Rasulullah onlara şöyle dedi: "Siz bugün yeryüzündekilerin en hayırlısısınız. "
Ashabından herbirini bir söz, bir ahd ve bir birlik üzere olmaya bey'at'e çağıran Muhammed (s.a.s.) en sonunda sağ elini öbür eli üzerine koyup, "Bu da Osman'ın bey'atı" demesi Hudeybiye'deki muminleri çok heyecanlandırdı. (Ahmed İbn Hanbel, Musned, II, 120).

Onun bu ifadelerini işiten Mekkeli müşrikler, Osman b. Affân (r.anh) ve bir kısım Mekke'deki müslümanları serbest bıraktılar. Arkasından, Suheyl b. Amr'ın başkanlığında bir heyeti anlaşma yapmak üzere Rasulullah'a gönderdiler. Burada İslâm tarihinde meşhur olan "Hudeybiye Andlaşması" yapıldı.

Rasulullah (s.a.v.), Hudeybiye'de yapılan ve adına Bey'atu'r-Rıdvân denen bu olay ve bey'atleşme için şöyle buyurmuşlardır: "Bey'atu'r- Rıdvân'da bulunan kimse ateşe girmez."
(Buhârî, Meğâzî, 19, 35; Fadâilu's-Sahabe, 7; Muslim, Cihâd 52; Tirmizî, Menâkıb, 18; Nesâî, İhbas, 4; İbn Hanbel, I, 59, V, 423).

Ömer (r.anh), Hudeybiye anlaşması esnasında altında Efendimiz'e (s.a.v.) biat edilen Rıdvan ağacını, daha sonraları bazı kimseler tarafından saygı ve hürmet gösterilmede aşırılığa kaçıldığı için kestirmiştir.
Başlangıçta hâlis duygu ve düşüncelerden çıkıyormuş gibi görüken, fakat daha sonra teberruklenmek için Rıdvan Beyatının yapıldığı Semure ağacının altında namazlar kılınmaya başlanması üzerine, Ömer (r.a.nh) bu bid'atin şirke dönüşmesi endişesiyle ağacı kestirmek bir yana kökünden söktürtmüştür!




Salih Kimseler Hakkında Aşırı Gitmek
31747.jpg


Allah (c.c.) şöyle buyuruyor:
"Ev kitab ehli! Dininizde aşırı gidip ölçüyü aşmayın." (Nisa: 171)

"Dediler ki: 'Sakın ilahlarınızı bırakmayın. Hele Vedd, Suva, Yeğus, Yeuk ve Nasr'ı asla terketmeyin." (Nuh: 23)

Bu ayeti kerime ile ilgili olarak İbn Abbas (r.a.) diyor ki:
"Vedd, Suva, Yeğus, Yeuk ve Nasr, Nuh kavminde yaşıyan salih kişilerin adları idi. Bunlar ölünce şeytan, insanlara bunların hatıralarını devam ettirmek için yaşadıkları yerlere heykellerini dikmelerini ilham etti. Onlar da bunu yaptılar ve diktikleri heykellere onların isimlerini verdiler. Önceleri bunlara tapan yoktu; fakat onları dikenler öldükten sonra zamanla haklarındaki bilgiler ve heykellerin dikiliş gayeleri unutuldu ve insanlar bunlara tapmaya başladılar."
(Buhari Tefsir: 71/3)

İbni Kayyım sahabenin pek çoğunun bunlar hakkında:
"Bu salih kişiler öldükten sonra insanlar bunların kabirlerinde ibadet etmeye başladılar. Sonra unutulmasın diye heykellerini diktiler, resimlerini yaptılar. Bir süre sonra bunlara tapmaya başladılar." dediklerini naklediyor.

Ömer (r.anh)'den Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
"Hristiyanların İbni Meryem'i batıl üzere övdükleri gibi siz de beni övmekte aşırı gitmeyin. Şubhesiz ki ben bir kulum. Öyleyse benim için Allah'ın kulu ve Rasulu deyin."
(Buhari Enbiya: 48. Darımi Rıkak: 6S. Ahmed: 1/21-24. 47.)

İbni Mesud'un rivayet ettiği hadiste Rasulullah (s.a.v.):
"Aşırı gidenler mahvoldular" buyurmuş ve bunu üç defa tekrar etmiştir.
(Nesai Menasık: 217. İbn Mace Menasik: 63. Ahmed Musned: 1/215. 347. İbn Hıbban Mevarid. 1011. Hakim Mustedrek: 1/466. Elbani Ahadisussahiha: 1283.)

İbni Abbas'ın rivayet ettiği hadiste Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
"Sakın aşırı gitmeyin. Sizden öncekilerin helak olmalarının sebebi aşırı gitmeleri olmuştur."
(Muslim İlim: 7. Ahmed: 1 386. Ebu Davud Sünnet: 5.)

Ebu Hurayra (r.anh)'den Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyuruyor:
"Evlerinizi kabir yapmayınız. Benim kabrimi de merasim yeri haline getirmeyiniz. Siz bana salat ve selam gönderiniz, nerede olursanız olun, sizin salatınız bana erişir."
(Ebu Davud Menasik: 96, Ahmed: 2/367)


Bayram Ali Öztürk : Muhammed = Allah
Namazdaki surenin devamını ben sustum Allah c.c. okudu
Tasavvufçulara göre Muhammed (s.a.v.) ; Allahın ete kemiğe bürünmüş dünyadaki halidir.
[YOUTUBE]6XGmOLMGQYY[/YOUTUBE]

33zi4.jpg


HUMEYNSON.jpg

Şii Humeyni'nin TEBERRUKe kurban gitmesi !!

2-Ziyaret.jpg
 
S Çevrimdışı

soru işareti

Üyeliği İptal Edildi
Banned
Bu teberruk denilen olayın putperestlerin putları, hristiyanların da haçı (sözde isa peygamberi) aracı kılmasından farksız olduğunu düşünüyorum.
 
U Çevrimdışı

Ummu Ubeida

Aktif Üye
İslam-TR Üyesi
Ya Bunlar çok doğru... yazandan Allah razı olsun.. ama bunları söyledigimizde.. Biz öyle bişi demiyoruz.. Allah'ım.. sen bu mübarek kişinin hürmetine bize ver.. diyoruz.. ne var bunda.. o kişiden istemiyoruzki.. Yine Allah'tan istiyoruz diyolar..?

yani yine türbelerde.. mübaarek kişilerin mezarlarının başlarında.. Onların bereketi ile Allah'a dua etmeyi meşrulaştırıyorlar ?
 
Abdulmuizz Fida Çevrimiçi

Abdulmuizz Fida

فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ
Admin
026_ARACI KILARAK ISTEME 1
[D]10109[/D]


027_ARACI KILARAK ISTEME 2
[D]10110[/D]
 
L Çevrimdışı

lafons7275

Aktif Üye
İslam-TR Üyesi
765. Hassân İbni Sâbit’in kız kardeşi Ümmü Sâbit Kebşe Binti Sâbit radıyallahu anhümâ şöyle dedi: Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem evime geldi. Duvara asılı duran kırbanın ağzından ayakta su içti. Ben de hemen kalkıp kırbanın ağzını kestim. Tirmizî, Eşribe 18 Ümmü Sâbit Kebşe Binti Sâbit Ümmü Sâbit künyesiyle ve Kebşe’cik anlamında Kübeyşe diye de anılan bu hanım sahâbî, Peygamber Efendimiz’in şâirlerinden Hassân İbni Sâbit’in baba bir kız kardeşidir. Bir hadis rivayet ettiği bilinen Kebşe’nin hayatı hakkında fazla bilgi bulunmamaktadır. Bütün sahâbîler gibi o da Resûl-i Ekrem Efendimiz’e ait bir hâtırayı saklamak istemiş, onun, evlerini şereflendirdiği gün, duvara asılı kırbadan mübarek ağzıyla su içmesini fırsat bilmiş ve hemen kalkıp kırbanın ağzını keserek onu saklamıştır.
Allah ondan razı olsun.

Riyazus Salihin 4. Cilt
 
yusuf Çevrimdışı

yusuf

İyi Bilinen Üye
İslam-TR Üyesi
765. Hassân İbni Sâbit’in kız kardeşi Ümmü Sâbit Kebşe Binti Sâbit radıyallahu anhümâ şöyle dedi: Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem evime geldi. Duvara asılı duran kırbanın ağzından ayakta su içti. Ben de hemen kalkıp kırbanın ağzını kestim. Tirmizî, Eşribe 18

Ümmü Sâbit Kebşe Binti Sâbit Ümmü Sâbit künyesiyle ve Kebşe’cik anlamında Kübeyşe diye de anılan bu hanım sahâbî, Peygamber Efendimiz’in şâirlerinden Hassân İbni Sâbit’in baba bir kız kardeşidir. Bir hadis rivayet ettiği bilinen Kebşe’nin hayatı hakkında fazla bilgi bulunmamaktadır. Bütün sahâbîler gibi o da Resûl-i Ekrem Efendimiz’e ait bir hâtırayı saklamak istemiş, onun, evlerini şereflendirdiği gün, duvara asılı kırbadan mübarek ağzıyla su içmesini fırsat bilmiş ve hemen kalkıp kırbanın ağzını keserek onu saklamıştır.
Allah ondan razı olsun.

Riyazus Salihin 4. Cilt


PEKI BU HADISIN YUKARIDAKI SAPIKLIKLARLA NE ALAKASI VAR? ( ama lutfen cevab ver senin anlayalimki ona gore yazalim, allahualem seni yanlismi anliyorum gelip yazi yapistirip duruyorsun ama yaziyi batili desteklemek icinmi yoksa caiz olani anlatmak icinmi yaziyorsun bilmiyorum keske KASTInida yazsanda bizleri yanlis ZAN dan kurtarsan)

sabir insaallah ..
 
L Çevrimdışı

lafons7275

Aktif Üye
İslam-TR Üyesi
TEBERRUK İLE İLGİLİ BAZI HADİSLER:



Rasulullahın Ağız Suyuyla Teberruk

Sahih-i Buharî'de, Meğâzî kitabının "Mâ Kile Fî Livâi'n-Nebî" (Peygamber'in Sancağı Hakkında Söylenenler) babında, Sehl b. Sa'd'dan naklen Resulullah'ın (s.a.v.) Hayber Savaşı'nda şöyle buyurduğu nakledilir:
"Ben yarın bu sancağı öyle birinin eline vereceğim ki yüce Allah Hayber'in kapısını onun eliyle açacaktır. O, Allah ve Rasulu'nü sever, Allah ve Rasulu de onu severler."
Râvî der ki, gece boyunca insanlar, yarın Rasulullah'ın (s.a.v.) sancağı kimin eline vereceğini düşünüyordu. Sabah erkenden sahabeler Rasulullah'ın (s.a.v) etrafını sardı. Her biri Rasulullah'ın (s.a.v) sancağı kendisine vermesini umuyordu.
Tam bu sırada Rasulullah (s.a.v), "Ali nerede?" diye sordu. "Ya Rasulullah, gözleri ağrıyor." dediler.
Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v.) Ali'yi yanına getirmesi için birini gönderdi...

Buharî bu rivayetin gerisini "el-Cihad-u ve's-Seyr" kitabında şöyle nakleder:
Rasulullah'ın (s.a.v.) emriyle Ali'yi getirdiler. Peygamber, Ali hakkında hayır duada bulundu ve ağzının suyundan biraz gözlerine sürdü. Ali'nin gözleri âdeta hiç rahatsız olmamış gibi ansızın iyileşti.

Muslim de bu olayın gerisini Seleme b. Ekva'dan şöyle nakleder:
Ali'nin yanına giderek gözleri şişkin olduğu hâlde onu, Rasulullah'ın (s.a.v.) huzuruna getirdim. Peygamber ağzının suyundan Ali'nin gözlerine sürdü ve o, göz ağrısından kurtuldu. Sonra Rasulullah (s.a.v.) sancağı onun eline verdi.






Hz. Peygamber'in (s.a.a) Abdest Suyuyla Teberruk

Sahih-i Buharî'de Enes b. Mâlik'ten şöyle rivayet edilir:
Rasulullah'ın (s.a.v) yanındaydım. İkindi namazı vakti olmuştu ve insanların abdest için suları yoktu. Rasulullah'ın abdest alması için, ona bir kap su getirdiler. Hz. Peygamber elini o kaba soktuktan sonra herkesin o sudan abdest almasını emretti. Ben kendi gözlerimle Rasulullah'ın parmaklarından su kaynadığını gördüm; o sudan oradakilerin hepsi abdest aldı.

Yine Buharî Câbir b. Abdullah'tan şöyle nakleder:
Bir gün ikindi namazı vakti Rasulullah'la (s.a.v) oturmuştuk; abdest için su çok azdı; onu da bir kaba dökerek Rasulullah'a getirdik.
Rasulullah (s.a.v) elini o kaba sokup parmaklarını açarak, "Abdest almak isteyenler, abdestlerini alsınlar, bereket Allah'tandır." buyurdu.
Ben gözlerimle Allah Rasulu'nün parmaklarının arasından su kaynadığını gördüm. Oradakilerin hepsi o sudan abdest aldılar, içtiler. Ben şahsen o kaptan bir miktar su içtiğim için asla pişman değilim, bundan dolayı kendimi kınamıyorum. Çünkü o suyu hayır ve bereket kaynağı olarak görüyorum.
Râvi der ki: Câbir'e, "O gün kaç kişiydiniz?" diye sorduğumda, "O gün bin dört yüz kişiydik." dedi... (Diğer bir rivayete göre "Bin beş yüz kişiydik." demiştir.)



Rasulullahın Başının ve Göğsünün Suyuyla Teberruk

Buharî, Hudeybiye antlaşması olayında Urve b. Mes'ud'dan Rasulullah (s.a.v.) ve ashabı hakkında şöyle kaydetmiştir:
Vallahi Rasulullah (s.a.v.) ağzından ve burnundan dışarı attığı bir şeyi insanlar kapışıyor, onları başlarına, yüzlerine ve bedenlerine sürüyorlardı. Rasul-u Ekrem (s.a.v.) abdest aldığı zaman insanlar onun abdest suyuyla teberruk etmek için nerdeyse birbirlerini öldüreceklerdi.


İsa İbn Tahman diyor ki,
“Enes bize (Rasulullah’dan kalma) iki eski pabuç çıkardı.” (Buhari)


Ebu Burde diyor ki;
“ Aişe bize yünlü bir elbise çıkardı. Sonra dedi ki, (Rasulullah’ın) ruhu bu elbise içinde iken çıktı.” (Buhari)


Asım diyor ki,
“Enes’in yanında Rasulullah’ın çatlamış bir bardağını gördüm.” (Buhari)


Esma Binti Ebu Bekir bize (Rasulullah’ın ) bir cübbesini çıkardı, "bu Aişe ölmeden önce yanındaydı ölünce ben aldım, biz bununla hastaları şifalanmaları için yıkarız.” dedi. (Muslim )




Hz. Peygamber'in (s.a.v.) Saçıyla Teberruk

912- Enes b. Mâlik (r.a.)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: “Peygamber (s.a.v.), şeytanı taşlayınca kurbanını kesti sonra tıraş olmak için berbere başının sağ yanını uzattı kesilen saçı Ebû Talha’ya verdi sonra sol yanını uzatıp tıraş oldu ve kesilen saçını Müslümanlar arasında dağıt” buyurdu. (Buhârî, Hac: 128; Muslim, Hac: 56 ; Tirmizi, Hac, 912)
� İbn ebî Ömer, Sufyân ve Hişâm’dan da benzeri bir hadis rivâyet edilmiştir.
Tirmîzî: Bu hadis hasen sahihtir.



Muslim, Sahih'inde şöyle kaydeder:
Rasulullah (s.a.v) Mina'ya geldi. Şeytan'ı taşlayıp kurban kestikten sonra, başını tıraş edip saçını insanlar arasında bölüştürdü.

Diğer bir rivayette ise şöyle geçer:
Rasulullah bir berber istedi; berber gelip Peygamber'in saçını tıraş etti. Rasulullah (s.a.v) tıraş edilen saçlarını Ebu Talha'ya vererek onu halk arasında bölüştürmesini istedi.

Yine Enes'ten şöyle nakleder:
Ben bizzat, bir berberin Resulullah'ın (s.a.v.) saçını tıraş ettiğini, sahabelerin ise Hz. Peygamber'in etrafında döndüğünü ve bir saçını bile yere düşürmediklerini gördüm.

Usdu'l-Gâbe'de Halid b. Velid'in hayatı bölümünde şöyle geçer:
Halid b. Velid İranlılarla ve Rumlarla yaptığı savaşlardan ve Dimeşk'in kapısını açmasından dolayı çok ün kazanmıştı. O savaşta başına taktığı sarığa Rasulullah'ın (s.a.v.) saçından bir tel yerleştirmişti. Onun bereketiyle savaşa gidiyor ve zafer kazanıyordu.

Usdu'l-Gâbe, el-İsâbe ve el-Mustedreku Ale's-Sahiheyn kitaplarında şöyle geçer:
Halid b. Velid Yermuk Savaşı'nda sarığını kaybedince, bazılarını onu bulup kendisine getirmeleri için görevlendirdi. Görevliler gidip eli boş gelince, onları gönderip sarığını bulmalarını tekrar söyledi. Nihayet onlar Halid'in sarığını bulup getirdiler; bu, çok eski ve yıpranmış bir sarıktı.
Halid etrafındakilerin şaşkın bakışlarını görünce şöyle dedi: Rasulullah (s.a.v.) umre yaptıktan sonra saçını tıraş etti. İnsanlar saldırarak Hz. Peygamber'in saçlarını topladı. Ama ben diğerlerinden daha çabuk davranarak Rasulullah'ın başının ön kısmının saçını aldım ve bu sarığıma yerleştirdim. Dolayısıyla bu sarığımı ve içindeki saçı yanıma almadan hiçbir savaşa katılmıyorum; bunun bereketiyle savaşta zafere de kavuşuyorum.

Yine Buharî Sahih'inde şöyle kaydeder:
Rasulullah'ın (s.a.v) eşi Ummu Seleme'nin yanında Peygamber'e ait bir miktar saç vardı. Birisi göz ağrısına tutulduğunda, bir kabın içine biraz su koyarak Ummu Seleme'nin yanına gönderir, o da Rasulullah'ın (s.a.v.) saçının kıllarını o suya değdirirdi ve o su hastaya şifâ vesilesi olurdu.

Yine Sahih-i Buharî ve diğer kaynaklarda Ubeyde'den şöyle rivayet edilir:
Rasulullah'ın (s.a.v.) saçının bir kılına sahip olsaydım, benim için bütün dünyadan ve dünyadakilerden daha iyi olurdu.


Osman ibn Mevhab,
“Ailem, Ummu Seleme’ye bir bardak su gönderdi, Ummu Seleme bize gümüş elbise kıyafet içinden Rasulullah’a ait bir saç teli çıkardı. Birine göz değmesi durumunda bu saçı bir bardak su içine sallayarak hastanın şifa almasını sağlarlardı.” demiştir. (Buhari)

Hadis, ashabın Rasulullah’ın saç telini teberruk amaçlı sakladıklarını ve onunla teberruk edinerek Allah’dan şifa beklediklerine delildir.



Hz. Rasulullah'ın (s.a.v.) Okuyla Teberruk

Buharî Hudeybiye antlaşması hakkında şöyle yazar:
Rasulullah (s.a.v.) ashabıyla birlikte Hudeybiye yakınlarında bir su birikintisinin başında indiler. Yanındakiler ihtiyaçlarını gidermek için sudan az az alıyorlardı, nihayet gölcüğün suyu bitti. Bunun üzerine susuzluktan dolayı Rasulullah'a (s.a.v.) yakındılar. Rasulullah (s.a.v.) okluğundan bir ok çekerek onu o gölcüğe sokmalarını emretti.
Râvi der ki, "Vallahi oku soktukları yerden su kaynamaya başladı ve oradakiler orada oldukları müddetçe onun suyundan alıp içiyorlardı".








SAHABE PEYGAMBERİMİZİN ELİNİN, AĞZININ, AYAĞININ DEĞDİĞİ HERHANGİ BİRŞEYE ÇOK KIYMET VERMİŞ VE SAKLAMIŞTIR. HATTA HZ. ÖMER EFENDİMİZ BİRGÜN CUMA NAMAZINA GİDERKEN BİR SU OLUĞUNU KIRDI SONRA MESELEYİ ÖĞRENDİ VE DERHAL KENDİ TAMİR ETTİ.
 
Üst Ana Sayfa Alt