Çevrimdışı
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla,
Hamd Alemlerin Rabbi olan izzet ve şeref sahibi Allah'a salat ve selam Rasulullah (s.a.v)'e ashabına ve onun yolunun takipçilerinin üzerine olsun.
Cihad meydanlarında bir çok hikmetli olaylar yaşanmış, imanımızı arttıracak olaylara şahit olmuş veya okumuşuzdur. Bir kardeşim (Allah ondan radı olsun) bana rica etmem üzerine anlattı. Kendisi gerçekten samimi ihlaslı bir kardeşti. Şehadet yolunun gözcüsü, İslam davasını dert edinen bir kardeşti. Aza kanaat eder, çokça hamd ederdi. Allah onu hidayet üzere kılsın. Bana imanımı arttıracak başından geçen bir olayı anlatmasını istediğimde zorda olsa anlatmıştı.
Kardeş şunları diyordu:
"Kardeşim akşam vakti kafirlere(Rejim) yönelik bir hareket olmuştu. Benim de ilk çalışmam olacaktı. Bazı kardeşler ile birlikte ilk defa katılıyorduk. Biz burada ne kadar konuşursak konuşalım, atıp tutalım içimizde tedirginlik ve korku vardı. "Ya esir düşersek, bizden dolayı Müslümanların canı tehlikeye düşerse." diye düşünüyorduk. Nitekim başladık hareket etmeye, bir hatadan dolayı gece bizi fark ettiler ağır silahlar ile ateş etmeye başladılar. Yere yattık, acemi olduğumuz için bize daha tedbirli davranıyorlardı. Bu kardeşler ile birlikte kalbimizde korku oluştu, korkuyla ümit arasındayız. Mermiler kafamızın üstünden vızır vızır geçiyor. İzli mermileri görebiliyorduk. Bu kardeşler ile bir ara, bir arabanın arkasına geçtik. Tam birbirimize bakıyorduk ki. Bir anda uyuduk. Uyuya kaldık hep birlikte. Hani kısacık uyursun çok uyumuş gibi olursun ya öyle uyuduk. Kafamızı da aynı anda hemen hemen kaldırdık ve birbirimize baktık. Vallahi kardeşim, kalbimde zerre miktarı korku yoktu. Mermilerin üstüne koşacak gibiydim. Ve diğer kardeşler de öyleydi. Saatime baktığımda belki 10-30 sn uyuduk. Ve hepimiz mermilere koşmak istercesine kafirlere şiddetli saldırmak istiyorduk. Amelimizi bitirip geri geldik. Biz orada Allah azze ve celle'nin bize aktardığı bizzat yaşadık."
Ali İmran 154. ayeti kardeş böyle yaşadıklarını söylüyordu. Bu hareketten, çalışmadan önce bu ayete denk geldiğini kısa bir süre sonrada, ameliyede bu olayı yaşadığını söylüyordu. Vallahi bana bu olayı anlatırken tüylerim diken diken olmuş. Gözlerimiz dolmuştu. Allah azze ve celle kendi yolunda savaşan mucahid ve mucahidelerin amellerini kabul etsin. Bizleri hidayet üzere kılsın. Allah onlardan razı olsun.
Hamd Alemlerin Rabbi olan izzet ve şeref sahibi Allah'a salat ve selam Rasulullah (s.a.v)'e ashabına ve onun yolunun takipçilerinin üzerine olsun.
ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَى طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَطَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لاَ يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ وَلِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٥٤
"Sonra o kederin arkasından Allah size bir güven indirdi ki, (bu güvenin yol açtığı) uyuklama hali bir kısmınızı kaplıyordu. Kendi canlarının kaygısına düşmüş bir gurup da, Allah'a karşı haksız yere cahiliye devrindekine benzer düşüncelere kapılıyorlar, «Bu işten bize ne!» diyorlardı. De ki: İş (zafer, yardım, herşeyin karar ve buyruğu) tamamen Allah'a aittir. Onlar, sana açıklayamadıklarını içlerinde gizliyorlar. «Bu işten bize bir şey olsaydı, burada öldürülmezdik» diyorlar. Şöyle de: Evlerinizde kalmış olsaydınız bile, öldürülmesi takdir edilmiş olanlar, öldürülüp düşecekleri yerlere kendiliklerinden çıkıp giderlerdi. Allah, içinizdekileri yoklamak ve kalplerinizdekileri temizlemek için (böyle yaptı). Allah içinizde ne varsa hepsini bilir."Ali İmran 154Cihad meydanlarında bir çok hikmetli olaylar yaşanmış, imanımızı arttıracak olaylara şahit olmuş veya okumuşuzdur. Bir kardeşim (Allah ondan radı olsun) bana rica etmem üzerine anlattı. Kendisi gerçekten samimi ihlaslı bir kardeşti. Şehadet yolunun gözcüsü, İslam davasını dert edinen bir kardeşti. Aza kanaat eder, çokça hamd ederdi. Allah onu hidayet üzere kılsın. Bana imanımı arttıracak başından geçen bir olayı anlatmasını istediğimde zorda olsa anlatmıştı.
Kardeş şunları diyordu:
"Kardeşim akşam vakti kafirlere(Rejim) yönelik bir hareket olmuştu. Benim de ilk çalışmam olacaktı. Bazı kardeşler ile birlikte ilk defa katılıyorduk. Biz burada ne kadar konuşursak konuşalım, atıp tutalım içimizde tedirginlik ve korku vardı. "Ya esir düşersek, bizden dolayı Müslümanların canı tehlikeye düşerse." diye düşünüyorduk. Nitekim başladık hareket etmeye, bir hatadan dolayı gece bizi fark ettiler ağır silahlar ile ateş etmeye başladılar. Yere yattık, acemi olduğumuz için bize daha tedbirli davranıyorlardı. Bu kardeşler ile birlikte kalbimizde korku oluştu, korkuyla ümit arasındayız. Mermiler kafamızın üstünden vızır vızır geçiyor. İzli mermileri görebiliyorduk. Bu kardeşler ile bir ara, bir arabanın arkasına geçtik. Tam birbirimize bakıyorduk ki. Bir anda uyuduk. Uyuya kaldık hep birlikte. Hani kısacık uyursun çok uyumuş gibi olursun ya öyle uyuduk. Kafamızı da aynı anda hemen hemen kaldırdık ve birbirimize baktık. Vallahi kardeşim, kalbimde zerre miktarı korku yoktu. Mermilerin üstüne koşacak gibiydim. Ve diğer kardeşler de öyleydi. Saatime baktığımda belki 10-30 sn uyuduk. Ve hepimiz mermilere koşmak istercesine kafirlere şiddetli saldırmak istiyorduk. Amelimizi bitirip geri geldik. Biz orada Allah azze ve celle'nin bize aktardığı bizzat yaşadık."
Ali İmran 154. ayeti kardeş böyle yaşadıklarını söylüyordu. Bu hareketten, çalışmadan önce bu ayete denk geldiğini kısa bir süre sonrada, ameliyede bu olayı yaşadığını söylüyordu. Vallahi bana bu olayı anlatırken tüylerim diken diken olmuş. Gözlerimiz dolmuştu. Allah azze ve celle kendi yolunda savaşan mucahid ve mucahidelerin amellerini kabul etsin. Bizleri hidayet üzere kılsın. Allah onlardan razı olsun.
