Dizelerle Uyandım
Uyuyordum. Derin uykulardaydım. Ve o sırada yanıma gelen gizemli bir sesten, önce bir uyarı geldi, arkasından artık yapmam gereken şeyi fısıldadı. Şöyle diyordu;
Uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan ey uykusu çok gözlerim uyan
Uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan ey uykusu çok gözlerim uyan
Şaşırmıştım, korkmuştum, cesaret edemedim uyanmaya ama o devam etti:
Ey dipdiri meyyit, iki el bir baş içindir
Davransana, ellerde senin başta senindir
Davranınca silkindim ve düşündüm, beni gaflete sokan suçluyu aradım onu şöyle tarif etti bana:
Güneşle bir tutsam girmez hizaya;
Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar sonra hırlar ezaya;
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!
Demek ki ben nefsimin esiri olmuştum, peki nefsime inat beni ne aşka, sevke getirir diye düşündüm. Bu kez şunu duydum:
Nefis cümleden ednâ
Vazife cümleden âlâ
Vazife. Evet vazifeli olursam asardım engelleri, gaileleri. Peki kimden alacaktım vazifeyi, kimin peşine gidecektim. Yine geldi biri dedi ki:
Sonsuzluk kervanı peşinizde ben
Uç ayakla seken topal köpeğim
Bir kırıntı yeter kereminizden
Bastığın yerleri taş taş öpeyim
Sonsuzluk kervanı peşinizde ben
Ah Sonsuz Nur, Ah Sonsuzluk Kervanı, kurbanın olayım. Onun kurbanı olmak zordu. Bunun için şart koştu dedi ki:
Herkes yahşi ben yaman
Eller buğday ne saman
Saman olmayı kabul etmezsem, semte giremeyip, havuzda eriyemiyecektim. Şart nefsime dokundu ama elden ne gelir kabul edip vazife istedim. Görevim bir şeylere vurgun olmak onlarla hem dem olmaktı, bulunduğum yer itibarı ile hakikatlere muhtaç ehl-i kitabı bana hedef gösterdi onlara çiçekler gibi güller gibi bak dedi ve devam etti:
Güllere vurgunum, güllere sevdalı
Bana güller derin, kırmızı güller verin
Kan rengi hüzünlü, şehit edalı
Bana güller derin, kırmızı güller verin
Güllerle uğraşmak zordu, sabır gerekti ve bu bekleme anında onların çok uzakta olduğunu düşündüren yeisler geliyordu ama yeis değil de ümit veren bir ses daha duydum. O hemen yarın gibi yakın olduğunu haykırıyordu güllerin neticesinin:
Tıpkı rüyalarda olduğu gibi diril gel
Beyaz atının üzerinde bir sabah erken
Gözlerim kapalı ruhumda seni süzerken
Tıpkı rüyalarda olduğu gibi diril gel, gel.
Gelmesi yakındı demek ki. Çok çalışmalıydım. Ama dostlar da bazen düşmanlarla bir olup engel oluyordu ki yeni gelen ses ümidimi kamçılamış, hiç bir şeyi problem etmemem gerektiğini söylüyordu:
Yağız atlı süvari koştur atını koştur
Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur
Ne de senin anladığın kadar kaldırımları
Huzura ermek istiyorsam hep koşturacaktım ve su seslere kulağımı kapatıp şöyle diyecektim yüzlerine:
Bahis açma gamsızdan
İçime sis saçılır
Nefes et kardan buzdan
Gözüm gönlüm açılır
Açtırmamalıydım gamsızların ağzını, açmamalıydım gamsızlardan sohbetler. Sabırla bekledim vazifenin meyvesini, gülü, kıratlıyı niçin geciktiğini anladım:
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Meyveler sabırla olgunlaşırmış
Bir gün gözlerimin taa içine bak
Anlarsın ölüler niçin yasarmış
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Ben hiç yağmur olmamıştım ki. Ağlayabilir miyim derken yine geldi:
Ağla, bir dinmeyen hasretle ağla
Zeybeksiz yolları gözetle ağla
Dökülelim, eriyelim, bitelim, şafakta belirecek süvari için yanalım kul olalım. Ağlayınca takdir de geldi ve de ne güzeldi:
Bana Hak’tan nida geldi
Ey aşık ki mahremsin
Bura mahrem makamıdır
Seni ehl-i vefa gördüm
Murat Ebruli (alinti)
Uyuyordum. Derin uykulardaydım. Ve o sırada yanıma gelen gizemli bir sesten, önce bir uyarı geldi, arkasından artık yapmam gereken şeyi fısıldadı. Şöyle diyordu;
Uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan ey uykusu çok gözlerim uyan
Uyan ey gözlerim gafletten uyan
Uyan ey uykusu çok gözlerim uyan
Şaşırmıştım, korkmuştum, cesaret edemedim uyanmaya ama o devam etti:
Ey dipdiri meyyit, iki el bir baş içindir
Davransana, ellerde senin başta senindir
Davranınca silkindim ve düşündüm, beni gaflete sokan suçluyu aradım onu şöyle tarif etti bana:
Güneşle bir tutsam girmez hizaya;
Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar sonra hırlar ezaya;
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!
Demek ki ben nefsimin esiri olmuştum, peki nefsime inat beni ne aşka, sevke getirir diye düşündüm. Bu kez şunu duydum:
Nefis cümleden ednâ
Vazife cümleden âlâ
Vazife. Evet vazifeli olursam asardım engelleri, gaileleri. Peki kimden alacaktım vazifeyi, kimin peşine gidecektim. Yine geldi biri dedi ki:
Sonsuzluk kervanı peşinizde ben
Uç ayakla seken topal köpeğim
Bir kırıntı yeter kereminizden
Bastığın yerleri taş taş öpeyim
Sonsuzluk kervanı peşinizde ben
Ah Sonsuz Nur, Ah Sonsuzluk Kervanı, kurbanın olayım. Onun kurbanı olmak zordu. Bunun için şart koştu dedi ki:
Herkes yahşi ben yaman
Eller buğday ne saman
Saman olmayı kabul etmezsem, semte giremeyip, havuzda eriyemiyecektim. Şart nefsime dokundu ama elden ne gelir kabul edip vazife istedim. Görevim bir şeylere vurgun olmak onlarla hem dem olmaktı, bulunduğum yer itibarı ile hakikatlere muhtaç ehl-i kitabı bana hedef gösterdi onlara çiçekler gibi güller gibi bak dedi ve devam etti:
Güllere vurgunum, güllere sevdalı
Bana güller derin, kırmızı güller verin
Kan rengi hüzünlü, şehit edalı
Bana güller derin, kırmızı güller verin
Güllerle uğraşmak zordu, sabır gerekti ve bu bekleme anında onların çok uzakta olduğunu düşündüren yeisler geliyordu ama yeis değil de ümit veren bir ses daha duydum. O hemen yarın gibi yakın olduğunu haykırıyordu güllerin neticesinin:
Tıpkı rüyalarda olduğu gibi diril gel
Beyaz atının üzerinde bir sabah erken
Gözlerim kapalı ruhumda seni süzerken
Tıpkı rüyalarda olduğu gibi diril gel, gel.
Gelmesi yakındı demek ki. Çok çalışmalıydım. Ama dostlar da bazen düşmanlarla bir olup engel oluyordu ki yeni gelen ses ümidimi kamçılamış, hiç bir şeyi problem etmemem gerektiğini söylüyordu:
Yağız atlı süvari koştur atını koştur
Sonunda kabre çıkar bu yolun kıvrımları
Ne kaldırımlar kadar seni anlayan olur
Ne de senin anladığın kadar kaldırımları
Huzura ermek istiyorsam hep koşturacaktım ve su seslere kulağımı kapatıp şöyle diyecektim yüzlerine:
Bahis açma gamsızdan
İçime sis saçılır
Nefes et kardan buzdan
Gözüm gönlüm açılır
Açtırmamalıydım gamsızların ağzını, açmamalıydım gamsızlardan sohbetler. Sabırla bekledim vazifenin meyvesini, gülü, kıratlıyı niçin geciktiğini anladım:
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Meyveler sabırla olgunlaşırmış
Bir gün gözlerimin taa içine bak
Anlarsın ölüler niçin yasarmış
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak
Ben hiç yağmur olmamıştım ki. Ağlayabilir miyim derken yine geldi:
Ağla, bir dinmeyen hasretle ağla
Zeybeksiz yolları gözetle ağla
Dökülelim, eriyelim, bitelim, şafakta belirecek süvari için yanalım kul olalım. Ağlayınca takdir de geldi ve de ne güzeldi:
Bana Hak’tan nida geldi
Ey aşık ki mahremsin
Bura mahrem makamıdır
Seni ehl-i vefa gördüm
Murat Ebruli (alinti)
