Çevrimdışı
Selamun Aleykum ve Rahmetullah.
Hocam, Aşagıdaki olaylarda, eşkiyalar ve müşrikler, ele geçirdikleri müslümanların namaz kılamalarına izin veriyor, bu olaylar sahih midir ?
Sahabe-i Kiram efendilerimizden olan, Ebu Ma’lak radıyallahu anh, ticaret işi ile uğraşan, ibadet ve takva sahibi bir kimseydi. Çıktığı bir ticaret yolculuğunda silahlı bir eşkiya ile karşılaştı. Eşkiya:
- Eşyanı bırak, seni öldüreceğim! Dedi. Ebu Ma’lak Hazretleri:
- Maksadın mal değil mi? deyince Hırsız:
- Ben senin canını istiyorum, dedi. Ebu Ma’lak ise:
- Öyleyse bana izin ver de namaz kılayım, deyince Eşkiya:
- Dilediğin kadar kıl, Dedi.
Sahabe efendimiz, abdest alıp kıldığı namazın sonunda Allah’a dua etti: “Yüce Rabbim, beni bu hırsızın şerrinden kurtarmanı diliyorum.” dedikten sonra üç defa: “Ey imdada yetişen, bana yardım et!” dedi. Tam o esnada elinde bir mızrak olan bir atlı ortaya çıkıverdi, tek seferde Hırsızı vurup öldürdü! Ebu Ma’lak Hazretleri:
- Sen kimsin, Allah seni imdadıma gönderdi? O dedi ki:
- Ben dördüncü semada bulunan meleklerdenim. İmdat sesin duyulunca, bu hırsızı benim öldürmemi Allah’tan diledim.(Mevsûatü İbnü Ebi’d-Dünya, 2/322. İbn Abdülber, el-İstîâb, 2/117. Kândehlevî, Hayâtü’s-Sahâbe, 3. /537.)
Sahabe-i kiramdan Zeyd İbn Harise radıyallahu anh, Taifli (Mekke yakınlarında bir yer) bir adamdan bir katır kiralamıştı. Ancak adam onu istediği yerde indirmeyi şart koşmuştu. Yola çıkınca katırcı onu bir harabeye götürdü ve:
- İn! dedi. Zeyd radıyallahu anh, inince öldürülmüş birçok kimse olduğunu gördü. Katırcı onu da öldürmek isteyince Zeyd hazretleri:
- Beni bırak da iki rekât namaz kılayım, dedi. Adam:
- Namazını kıl. Senden önce şu adamlar da kılmışlardı, fakat kendilerine bir fayda sağlamadı, dedi.
Zeyd b. Harise der ki: Namazı kıldıktan sonra adam öldürmek için yaklaşınca; “Ya Erhamerrahimîn! (Ey Merhametliler Merhametlisi!)” dedim. “Onu öldürme!” diye bir ses duyuldu. Adam bundan ürktü, sesin sahibini aramak için dışarı çıktı. Fakat bir şey göremeyince tekrar bana döndü. Bu sefer, üç kere aynı şekilde seslendim. Bir de baktım ki at üstünde bir adam ortaya çıkıvermiş! Elinde demir bir mızrak vardı ve mızrağın ucu ateş közü gibiydi. O mızrağı adamın göğsüne vurup sırtından dışarı çıkardı. Haydut öldü. Sonra atlı (melek) bana dedi ki: “Birinci defa ‘Ya Erhamerrahimîn!’ diye çağırdığın zaman ben yedinci kat gökte idim. İkinci defa ‘Ya Erhamerrahimîn!’ dediğin zaman en yakın semada idim. Üçüncü defa nida edince sana geldim.” (Mevsûatü İbnü Ebi’d-Dünya 2/322; İbn Abdülber, el-İstîâb, 2/117-118; Kândehlevî, Hayâtü’s-Sahâbe, 3/537-38)
Hocam, Aşagıdaki olaylarda, eşkiyalar ve müşrikler, ele geçirdikleri müslümanların namaz kılamalarına izin veriyor, bu olaylar sahih midir ?
Sahabe-i Kiram efendilerimizden olan, Ebu Ma’lak radıyallahu anh, ticaret işi ile uğraşan, ibadet ve takva sahibi bir kimseydi. Çıktığı bir ticaret yolculuğunda silahlı bir eşkiya ile karşılaştı. Eşkiya:
- Eşyanı bırak, seni öldüreceğim! Dedi. Ebu Ma’lak Hazretleri:
- Maksadın mal değil mi? deyince Hırsız:
- Ben senin canını istiyorum, dedi. Ebu Ma’lak ise:
- Öyleyse bana izin ver de namaz kılayım, deyince Eşkiya:
- Dilediğin kadar kıl, Dedi.
Sahabe efendimiz, abdest alıp kıldığı namazın sonunda Allah’a dua etti: “Yüce Rabbim, beni bu hırsızın şerrinden kurtarmanı diliyorum.” dedikten sonra üç defa: “Ey imdada yetişen, bana yardım et!” dedi. Tam o esnada elinde bir mızrak olan bir atlı ortaya çıkıverdi, tek seferde Hırsızı vurup öldürdü! Ebu Ma’lak Hazretleri:
- Sen kimsin, Allah seni imdadıma gönderdi? O dedi ki:
- Ben dördüncü semada bulunan meleklerdenim. İmdat sesin duyulunca, bu hırsızı benim öldürmemi Allah’tan diledim.(Mevsûatü İbnü Ebi’d-Dünya, 2/322. İbn Abdülber, el-İstîâb, 2/117. Kândehlevî, Hayâtü’s-Sahâbe, 3. /537.)
Sahabe-i kiramdan Zeyd İbn Harise radıyallahu anh, Taifli (Mekke yakınlarında bir yer) bir adamdan bir katır kiralamıştı. Ancak adam onu istediği yerde indirmeyi şart koşmuştu. Yola çıkınca katırcı onu bir harabeye götürdü ve:
- İn! dedi. Zeyd radıyallahu anh, inince öldürülmüş birçok kimse olduğunu gördü. Katırcı onu da öldürmek isteyince Zeyd hazretleri:
- Beni bırak da iki rekât namaz kılayım, dedi. Adam:
- Namazını kıl. Senden önce şu adamlar da kılmışlardı, fakat kendilerine bir fayda sağlamadı, dedi.
Zeyd b. Harise der ki: Namazı kıldıktan sonra adam öldürmek için yaklaşınca; “Ya Erhamerrahimîn! (Ey Merhametliler Merhametlisi!)” dedim. “Onu öldürme!” diye bir ses duyuldu. Adam bundan ürktü, sesin sahibini aramak için dışarı çıktı. Fakat bir şey göremeyince tekrar bana döndü. Bu sefer, üç kere aynı şekilde seslendim. Bir de baktım ki at üstünde bir adam ortaya çıkıvermiş! Elinde demir bir mızrak vardı ve mızrağın ucu ateş közü gibiydi. O mızrağı adamın göğsüne vurup sırtından dışarı çıkardı. Haydut öldü. Sonra atlı (melek) bana dedi ki: “Birinci defa ‘Ya Erhamerrahimîn!’ diye çağırdığın zaman ben yedinci kat gökte idim. İkinci defa ‘Ya Erhamerrahimîn!’ dediğin zaman en yakın semada idim. Üçüncü defa nida edince sana geldim.” (Mevsûatü İbnü Ebi’d-Dünya 2/322; İbn Abdülber, el-İstîâb, 2/117-118; Kândehlevî, Hayâtü’s-Sahâbe, 3/537-38)
