E
Çevrimdışı
Ey müslüman!
Kur’an-ı Kerîm’i iyice düşünerek okuduğunda, birçok âyet ve sûrelerin akîde ile ilgili hükümleri açıkladığını, hatta Mekke’de inen sûrelerin, (Mekkî sûrelerin) neredeyse İslâm akîdesini ve bu akîdeye yönelik şüphelere cevap vermeye ayrılmış olduğunu görürsün.
Örneğin bunların başında Fâtiha Sûresi gelir.
Büyük âlim İbn-i Kayyim -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle demiştir:
"Bilmelisin ki bu sûre (Fâtiha Sûresi), tamamen yüce ve ana hedefleri içermiş ve kapsamıştır. Yegâne ilâh Allah Tebâreke ve Teâlâ’yı, güzel isimlerle yüce sıfatların kaynağını ve yörüncesini oluşturan üç isimle tanıtmıştır.
Bu isimler: Allah, Rab ve Rahmân’dır. Dolayısıyla bu sûre, ulûhiyet, rubûbiyet ve rahmet üzerine kuruludur. Örneğin:
Yalnızca sana ibâdet ederiz" sözü, ulûhiyet üzerine kuruludur.
"Yalnızca senden yardım dileriz" sözü, rubûbiyet üzerine kuruludur.
"Bizi dosdoğru yola ilet" hidâyet isteği, rahmet sıfatıyla ilgilidir.
"Hamd" yukarıdaki üç şeyi de içerir. Bu sebeple ulûhiyet, rubûbiyet ve rahmetinde kendisine hamd edilen, Allah Teâlâ’dır. Hamd ve senâ, O’nun şânının kemâlindendir.
Bu sûre, hesap gününü, kulların iyi veya kötü amellerinin karşılığını göreceğini, Rab Tebâreke ve Teâlâ'nın kıyâmet gününde kulları arasında tek başına hüküm vereceğini ve hükmünün adâletli olacağını da içermiştir.
Bütün bu hususlar da, Allah Teâlâ’nın şu sözü altında toplanmıştır:
"Dîn gününün sahibidir"
Bu sûre birçok yönden nübüvvetleri (peygamberlikleri) isbatı da içermiştir..." Medâricus-Sâlikîn: c: 1, s: 13.
İbn-i Kayyim -Allah ondan râzı olsun- uzunca bir şekilde bu sûrenin sekiz yönden peygamberlikleri isbatı zikrettikten sonra devamla şöyle demiştir:
"Kur’an’ın tamamı; tevhîd, tevhîdin hakları ve tevhîdin mükafatı ile şirk, müşrikler ve müşriklerin cezâları hakkındadır.
Örneğin"Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur" âyeti, tevhîddir.
O, Rahmân’dır, Rahîm’dir" âyeti, tevhîddir.
"Bizi, dosdoğru yola ilet.Kendilerine lütûf ve ihsanda bulunduğun kimselerin yoluna" âyeti, tevhîd ehlinin yoluna iletme isteğini içeren tevhîddir.
"Gazaba uğrayanların (yani yahûdilerin) ve sapıtanların (yani hıristiyanların) yoluna değil." Yani tevhîdi terkedenlerin yoluna değil."
İbn-i Kayyim -Allah ona rahmet etsin- devamla şöyle demiştir:
"Kur’an sûrelerinin çoğu, tevhîdin iki türünü içermiştir.
Zirâ Kur’an:
- Ya Allah Teâlâ’nın isim ve sıfatlarını haber verir ki, bu rubûbiyet tevhîdidir.
- Ya ibâdette O’nu birlemeye, O’nun bir olduğuna, hiçbir ortağının bulunmadığına ve O’nun dışında ibâdet edilen ilâhları terk etmeye dâvet etmiştir ki, bu da ulûhiyet tevhîdidir.
-Ya emir ve yasak ile itaat edilmesi gerekendir ki bu da tevhîdin hakları ile onu tamamlayan unsurlardandır.
- Ya Allah Teâlâ’nın tevhîd ehli ve dünyada onlara yaptığına karşılık olarak, âhirette ise yalnızca kendisine ibâdet etmelerine karşılık olarak onlara lütûf ve ihsanda bulunacağını haber vermesidir.
-Ya da şirk ehli ve onlara dünyada yaptığı azap ve işkenceler, âhirette ise başlarına gelecek azabı haber vermesidir ki, bu da tevhîdin hükmünden çıkan hakkındaki haberdir. Medâricus-Sâlikîn: c: 1, s: 13.
Kur’an-ı Kerîm’i iyice düşünerek okuduğunda, birçok âyet ve sûrelerin akîde ile ilgili hükümleri açıkladığını, hatta Mekke’de inen sûrelerin, (Mekkî sûrelerin) neredeyse İslâm akîdesini ve bu akîdeye yönelik şüphelere cevap vermeye ayrılmış olduğunu görürsün.
Örneğin bunların başında Fâtiha Sûresi gelir.
Büyük âlim İbn-i Kayyim -Allah ona rahmet etsin- bu konuda şöyle demiştir:
"Bilmelisin ki bu sûre (Fâtiha Sûresi), tamamen yüce ve ana hedefleri içermiş ve kapsamıştır. Yegâne ilâh Allah Tebâreke ve Teâlâ’yı, güzel isimlerle yüce sıfatların kaynağını ve yörüncesini oluşturan üç isimle tanıtmıştır.
Bu isimler: Allah, Rab ve Rahmân’dır. Dolayısıyla bu sûre, ulûhiyet, rubûbiyet ve rahmet üzerine kuruludur. Örneğin:
Yalnızca sana ibâdet ederiz" sözü, ulûhiyet üzerine kuruludur.
"Yalnızca senden yardım dileriz" sözü, rubûbiyet üzerine kuruludur.
"Bizi dosdoğru yola ilet" hidâyet isteği, rahmet sıfatıyla ilgilidir.
"Hamd" yukarıdaki üç şeyi de içerir. Bu sebeple ulûhiyet, rubûbiyet ve rahmetinde kendisine hamd edilen, Allah Teâlâ’dır. Hamd ve senâ, O’nun şânının kemâlindendir.
Bu sûre, hesap gününü, kulların iyi veya kötü amellerinin karşılığını göreceğini, Rab Tebâreke ve Teâlâ'nın kıyâmet gününde kulları arasında tek başına hüküm vereceğini ve hükmünün adâletli olacağını da içermiştir.
Bütün bu hususlar da, Allah Teâlâ’nın şu sözü altında toplanmıştır:
"Dîn gününün sahibidir"
Bu sûre birçok yönden nübüvvetleri (peygamberlikleri) isbatı da içermiştir..." Medâricus-Sâlikîn: c: 1, s: 13.
İbn-i Kayyim -Allah ondan râzı olsun- uzunca bir şekilde bu sûrenin sekiz yönden peygamberlikleri isbatı zikrettikten sonra devamla şöyle demiştir:
"Kur’an’ın tamamı; tevhîd, tevhîdin hakları ve tevhîdin mükafatı ile şirk, müşrikler ve müşriklerin cezâları hakkındadır.
Örneğin"Hamd, âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur" âyeti, tevhîddir.
O, Rahmân’dır, Rahîm’dir" âyeti, tevhîddir.
"Bizi, dosdoğru yola ilet.Kendilerine lütûf ve ihsanda bulunduğun kimselerin yoluna" âyeti, tevhîd ehlinin yoluna iletme isteğini içeren tevhîddir.
"Gazaba uğrayanların (yani yahûdilerin) ve sapıtanların (yani hıristiyanların) yoluna değil." Yani tevhîdi terkedenlerin yoluna değil."
İbn-i Kayyim -Allah ona rahmet etsin- devamla şöyle demiştir:
"Kur’an sûrelerinin çoğu, tevhîdin iki türünü içermiştir.
Zirâ Kur’an:
- Ya Allah Teâlâ’nın isim ve sıfatlarını haber verir ki, bu rubûbiyet tevhîdidir.
- Ya ibâdette O’nu birlemeye, O’nun bir olduğuna, hiçbir ortağının bulunmadığına ve O’nun dışında ibâdet edilen ilâhları terk etmeye dâvet etmiştir ki, bu da ulûhiyet tevhîdidir.
-Ya emir ve yasak ile itaat edilmesi gerekendir ki bu da tevhîdin hakları ile onu tamamlayan unsurlardandır.
- Ya Allah Teâlâ’nın tevhîd ehli ve dünyada onlara yaptığına karşılık olarak, âhirette ise yalnızca kendisine ibâdet etmelerine karşılık olarak onlara lütûf ve ihsanda bulunacağını haber vermesidir.
-Ya da şirk ehli ve onlara dünyada yaptığı azap ve işkenceler, âhirette ise başlarına gelecek azabı haber vermesidir ki, bu da tevhîdin hükmünden çıkan hakkındaki haberdir. Medâricus-Sâlikîn: c: 1, s: 13.
