Faydalı Kesitler

"Mecûsîlere uyup, nevrûz'da, onlarla birlikte çıkıp, o gün onların yaptığını yapmak küfürdür. Bir kimse, yemek, içmek için değil de, sırf nevruz günü diye, başka zaman satmadığı, bir şeyi, satmak sebebiyle kafir olmuş olur. O gün, müşrikleri ta'zim maksadı ile, onlara, bir yumurta bile hediye etmek küfürdür."
Bkz. (Fetavayı Hindiyye (terc.), c. 4 Kitabussiyer Murted babı (9. bab)

"Fakat şuna da dikkat edelim laik kafaların şu anda cami
açmaları, namazı serbest bırakmalarıkendilerine göre imam yetiştirip maaş vermelerinin arkasında büyük planlar yatmaktadır. Zira laikliğin Türkiye'ye ilk gelişinde camiler ahıra çevrilmişti. Daha sonra baktılar ki, bu böyle devam etmiyor, düzenlerini tehlikeye sokuyor, hatta her yerden Şeyh Saidler, Erbilli Şeyh Esedler, İskilipli Atıf Hocalar başkaldırdılar ve bu ortamı gören laikler hemen toparlandılar devleti güçlendirecek imamlar yetiştirdiler. Diyanet adında teşkilatı kurdular, kendileri ne zarar vermeyennamazı serbest bıraktılar ve böylece küfrü ve şirki İslâm yağıyla yağlayıp topluma yutturdular. 'Ben de Yazdım' kitabının sahibi cumhurbaşkanı şöyle der: "Şayet Adnan Menderes camileri ahırlıktan çıkartmayıp namazı serbestyapmasaydı laik düzen tehlikeye girerdi." Komünistlerin dergilerinin birinde şöylebir yazı okumuştum: "Türkiye'de yapılan her cami malum düzenin ömrünün birkaç sene fazlalaşmasına sebep olur. Üzülerek söylüyorum komünist bir insan bu düzenin dinle ticaret ettiğini bilir de, ben Müslümanım diyenler halen camiler açıktır, namaz serbesttir daha ne istiyorsunuz?" derler."
Bkz. İstismar Edilen Kavramlar sy, 90

.

"...Nitekim İstanbul, “Atatürk” adındaki tağutun rehberlik ettiği laik inkılaptan sonra bu hüküm ve niteliğe dönmüş ve Türk devleti, Allah’a ve Rasulü’ne savaş açan laik, kafir bir devlet konumuna gelmiştir."
Bkz. (Ebu Basir et-Tartusi, Taifetu'l-Mansura Özellikleri, s. 219)

"Zira hezimet ne toprak ve ülkelerin elden çıkması, ne evlat ve dostların kaybedilmesi, ne de mal, mülk ve servetin elden gitmesidir. Bilakis hezimet, Müslümanın dininden uzaklaşması ve bu dine güveninin olmamasıdır."
Bkz. (el-Cihâd ve'l İctihâd sy, 368)

"Ehl-i Sünnet, halka sünnet ve amelden bahsedince münafıklar, “Bunlar basit kimselerdir” derler. Allahu Teala’nın indirdikleriyle hükmetmeyenlerin kafir olduklarını söylediklerinde münafıklar, “Bunlar Haricilerdir” derler. Mürtedlere karşı Allah yolunda cihadın farziyetini anlattıklarında münafıklar, “Bunlar aceleci kimselerdir, siyasetten anlamazlar” derler.
Demokrasi ve parlamentonun küfür olduğundan bahsettiklerinde münafıklar, “Bunlar aşırı kimselerdir” derler. Partizanlığın bırakılması ve yabancılarla savaşmanın gerekliliğini söylediklerinde ise münafıklar, “Bunlar şiddet yanlısı kimselerdir” derler. Bütün bunlara rağmen bu münafıklar, Allahu Teala’nın yardım ve desteğini nasıl beklerler?"
Bkz. (el-Cihâd ve'l İctihâd sy, 328

"Kendini Müslüman olarak niteleyen bazı cahiller, cahili toplum içine karışarak, onlara ayak uydurmak sureti ile onların içine sızarak İslam daveti noktasında bir şeyler yapacaklarını zannediyorlar. Böyle bir inanca sahip olanlar ne İslam akidesinin gerçek kimliğini ne de insanların kalplerine nasıl hitap edilebileceğinin farkında değiller."
Bkz. (Seyyid Kutub/Kur'an'ın Gölgesinden Mesajlar - s. 64)

Eski Suud müftisi Abdülazîz Bin Baz şöyle demiştir:

"Allah'ın şeriatıyla hükmetmeyen, Allah'ın hükümlerine razı olarak onlara boyun eğmeyen bütün devletler, bu muhkem ayetin nassı ile kâfir, zalim ve fasık cahiliyyeh devletleridir. Bu devletlere Allah uğrunda buğz edip düşmanlık etmek bütün İslâm ehline vacibtir."
Bkz. [Nekad'ul-Kavmiyyet'ul-Ârabiyyeh]