Hadislerde Geçen Allah’ın İsimleri
82) el-BÂSIT
( الْبَاسِطُ )
Manası: “Dilediğinin rızkını açan, genişleten.”
Ahmed bin Hanbel 12592
83) el-CEMÎL
( الْجَمِيلُ )
Manası: “Güzellik sahibi, güzel.”
Müslim 147/91
84) el-CEVVÂD
( الْجَوَّادُ )
Manası: “Eli açık, cömertliği çok olan.”
Ebu Nuaym 5/29
85) el-HAKEM
( الْحَكَمُ )
Manası: “Hükmeden, hakim.”
Ebu Davud 4955
86) el-HAYİYY
( الْحَيِيُّ )
Manası: “Haya eden, hayalı.”
İbni Mace 3865
87) el-KÂBID
( الْقَابِضُ )
Manası: “Yakalayan, kabzalayıp zapdeden, ruhları kabzeden, öldüren.”
Ahmed bin Hanbel 12592
88) el-MENNÂN
( الْمَنَّانُ )
Manası: “Çokca iyilik ve ihsanda bulunan.”
Tirmizi 3774
89) el-MUAHHİR
( الْمُؤَخِّرُ )
Manası: “Geri bırakan, geciktiren.
Buhari 6336
90) el-MU’TÎ
( الْمُعْطِى )
Manası: “Veren, verici.”
Buhari 2902
91) el-MUHSİN
( الْمُحْسِنُ )
Manası: “İyilik eden, yaptığını güzel yapan.”
Taberani 7121
92) el-MUKADDİM
( الْمُقَدِّمُ )
Manası: “Öne geçiren, ileri alan.”
Buhari 6336
93) er-RABB
( الرَّبُّ )
Manası: “Efendi, sahip, düzene sokan, tedbir eden, terbiye eden, ıslah eden.”
Buhari 6244
94) er-REFÎK
( الرَّفِيقُ )
Manası: “Rıfk sahibi, yumuşak davranan.”
Müslim 2593/77
95) es-SEYYİD
( السَّيِّدُ )
Manası: “Mülk sahibi, efendi, yüce olan.”
Ebu Davud 4806
96) es-SUBBÛH
( السُّبُّوحُ )
Manası: “Bütün ayıp, kusur ve noksanlıklardan münezzeh.”
Müslim 487/223
97) eş-ŞÂFÎ
( الشَّافِي )
Manası: “Şifa veren, iyileştiren.”
Müslim 2191/46
98) et-TAYYİB
( الطَّيِّبُ )
Manası: “İyi, temiz, pak olan.”
Müslim 1015/65
99) el-VİTR
( الْوِتْرُ )
Manası: “Tek olan, eşsiz.”
Buhari 6348
alıntıdır.
82) el-BÂSIT
( الْبَاسِطُ )
Manası: “Dilediğinin rızkını açan, genişleten.”
Ahmed bin Hanbel 12592
83) el-CEMÎL
( الْجَمِيلُ )
Manası: “Güzellik sahibi, güzel.”
Müslim 147/91
84) el-CEVVÂD
( الْجَوَّادُ )
Manası: “Eli açık, cömertliği çok olan.”
Ebu Nuaym 5/29
85) el-HAKEM
( الْحَكَمُ )
Manası: “Hükmeden, hakim.”
Ebu Davud 4955
86) el-HAYİYY
( الْحَيِيُّ )
Manası: “Haya eden, hayalı.”
İbni Mace 3865
87) el-KÂBID
( الْقَابِضُ )
Manası: “Yakalayan, kabzalayıp zapdeden, ruhları kabzeden, öldüren.”
Ahmed bin Hanbel 12592
88) el-MENNÂN
( الْمَنَّانُ )
Manası: “Çokca iyilik ve ihsanda bulunan.”
Tirmizi 3774
89) el-MUAHHİR
( الْمُؤَخِّرُ )
Manası: “Geri bırakan, geciktiren.
Buhari 6336
90) el-MU’TÎ
( الْمُعْطِى )
Manası: “Veren, verici.”
Buhari 2902
91) el-MUHSİN
( الْمُحْسِنُ )
Manası: “İyilik eden, yaptığını güzel yapan.”
Taberani 7121
92) el-MUKADDİM
( الْمُقَدِّمُ )
Manası: “Öne geçiren, ileri alan.”
Buhari 6336
93) er-RABB
( الرَّبُّ )
Manası: “Efendi, sahip, düzene sokan, tedbir eden, terbiye eden, ıslah eden.”
Buhari 6244
94) er-REFÎK
( الرَّفِيقُ )
Manası: “Rıfk sahibi, yumuşak davranan.”
Müslim 2593/77
95) es-SEYYİD
( السَّيِّدُ )
Manası: “Mülk sahibi, efendi, yüce olan.”
Ebu Davud 4806
96) es-SUBBÛH
( السُّبُّوحُ )
Manası: “Bütün ayıp, kusur ve noksanlıklardan münezzeh.”
Müslim 487/223
97) eş-ŞÂFÎ
( الشَّافِي )
Manası: “Şifa veren, iyileştiren.”
Müslim 2191/46
98) et-TAYYİB
( الطَّيِّبُ )
Manası: “İyi, temiz, pak olan.”
Müslim 1015/65
99) el-VİTR
( الْوِتْرُ )
Manası: “Tek olan, eşsiz.”
Buhari 6348
alıntıdır.
