N
Çevrimdışı
#Nurullah
Guest
- Nasılsın ey Hanzala?..
- İyi değilim ey Ebu Bekir.
- Neden?
- Çünkü münafık bir kişiyim ben.
- Sübhânellah.. Senin gibisi münafık olamaz ey Hanzala!.. Sen neler söylediğini biliyor musun?
Hz. Ebu bekir bu sözlerinde haklıydı.Çünkü iliklerine kadar iman dolu olan şu adam da münafık ise, geride münafık olmayan kaç kişi kalırdı.
- Sen bana neyi anlatmak istediğini açık açık söylermisin?
- Bak ey Ebu Bekir, bizler Seyyidü'l Enbiya Efendimizin yanında bulunuyoruz.Cehennemden bahsediyor, cenneti anlatıyor. O derecede ki biz o âlemi gözümüzle görür gibi oluyoruz, sani o âlemde yaşıyoruz. Resûlullah Efendimizden ayrıldığımızda ise eşimizle, çocuklarımızla, işimizle uğraşıyor, Efendimizin anlattıklarından bir çoğunu unutuyor, bir başka âleme dalıyoruz. Onun yanında bir türlü, yanında olmadığımız vakitlerde bir türlü oluyoruz. Bu duruma göre münafık olmaktan korkuyorum.
- Ey Hanzala, yemin ederim ki bu senin anlattığın hayatı biz de aynen yaşıyoruz.
- Ben hâlimi Peygamber Efendimize arz etmedikçe gönlüm rahata ermeyecek, dedi.
- O hâlde beraber gidelim.
Gittiler, Hanzala yine orada da münafık olduğunu söyledi.
- Sus, neler söylüyorsun sen?
Hanzala, Hz. Ebu Bekir'e anlattıklarını Resûlullah Efendimize de açık açık anlattı. Efendimiz onun sözlerini sonuna kadar dinledi ve şu açıklamayı yaptı:
- Ruhumu elinde bulunduran ALLAH'a yemin ederim ki eğer benim yanımda iken ki hâlinize devam etmiş olsaydınız yataklarınızda iken, yollarda gezerken melekler gelir ve sizinle tokalaşır, selâmlaşır, hâl hatır sorarlardı. Ama ey Hanzala zaman zaman bu hâl üzere olmaya gayret et.Ara sıra, vakit vakit..
-Kaynak: Müslim, Tevbe 12, IV/2106.
Moderatör tarafında düzenlendi:
