Çevrimdışı
Sabredebilmek… Ne meşakkatli iş! Tahammül edemediğimiz hadiselere karşı metin olmaktır insanın en güzel hasleti. Kulağa hoş geliyor değil mi? Cevap evet tabi ki de. Peki kalbe de nakşediyor mu bu cümle? Kalp kapaklarını tıklattığında içeri mi alıyoruz sabrı, yoksa defedip isyanı mı çağırıyoruz? Belki de dil ile sabrı tavsiye ediyor, sabırlıyım diyoruz fakat kalp süzgecinden geçiyor mu bu iddiamız? Yoksa kalpte kopan fırtına, isyan fırtınası mı? Bir düşün, bir tart! Sabır mı hükmediyor yaşantına yoksa şeytanın tasmasını tuttuğu isyan mı? Baştan sona imtihan olan şu ömür defterine hangi kavramı daha çok karalıyorsun? Bir iğnenin batmasıyla bile binlerce feryad-ı figan eden bizler, imanın yarısının sabır olduğunu unutmuş gibiyiz. Cennete giriş biletlerinden birisinin sabır olması onun önemini yeterince vurgulamıyor mu bizlere? Yahut Rasulullah’ın ‘Sabır ey Yasir ailesi!’’ demesi hiç mi bir şey ifade etmiyor? İki seçenek sunuluyor bize; isyan ve sabır. İrademiz ile hangi seçeneği hayatımıza aksettireceğimize kendimiz karar vereceğiz.
Sorgulamalı insan kendini. “Kul muyum” demeli. Hak ediyor muyum bunca nimeti? İbret almalı ayetlerden. Bizden öncekiler gibi imtihan olacağımızın bilincine varmalı… Bu imtihanın en zor sorusunun sabır olduğunu öğrenmeli önce. İyi hazırlanmalı, çoğu zaman gece çalışmalı bu sınava. Gecenin yolcusu olmalı. Geceleyin nefsini okşayan uykuya karşı sabretmeli. Gündüz de günahlara karşı… Nefsin canının çektiği her şey israftır hadisine binaen dünya metalarına karşı sabretmeli. Bir de ibadette sabretmeli tabi. İnadına kılmalı her gün kuşluk namazını. Şeytana inat, nefsine inat davasında sabırlı olmalı. Çünkü biliyoruz ki o şeytan, tahammül edemedi Adem’e secde etmeye. Sabredemedi. Sabırsızlığın gücüne karşı sabretmeli insan.
Eyyub(a.s)’ı tanıdık biz sabrın simgesi olarak. Allah Sad suresi 44. ayetinde ne güzel bir kul diye bahsederek sabretmenin katındaki değerini bildirmiştir adeta. Kişi, uğradığı imtihanın süresi uzatılmış olsa da, sabretmeli ve bu imtihanın Allah’tan olduğunu bilmelidir. Bir başka ayette de görüyoruz ki Allah’tan ancak kâfirler ümidini keser. Sabır ve kurtuluş ümidi ile Allah’tan yardım istemeli, yalnız O’na dua etmeliyiz. Ayağımızın taşa takılmasına bile tahammül edemeyen bizler, Eyyub’un uğradığı musibete uğrasaydık nice olurdu halimiz? O bir peygamber olmasına rağmen hem malını hem de sıhhatini kaybetmişti. Dahası ailesi de kendisini terk etmişti. Fakat o ne yaptı? Sabır ve namazla Allah’tan yardım diledi. Dünyada her kuluna karşı merhametli olan Allah, nihayet imtihanını bitirdi. Ve Eyyub, bir insanın imtihandan alabileceği en yüksek notu aldı.
Düşün şimdi. Duraktasın... Seni, gitmek istediğin yere götürecek olan otobüsü bekliyorsun. Yelkovan akrebi kovalıyor fakat otobüs gelmek bilmiyor. Hava soğuk, beklemek zor değil mi? Bin o halde başka bir otobüse. Ama hayır, olmaz! Doğru adrese götürmez seni başka otobüs. İstediğin yere varamazsın. İşte sabır da böyledir. Zordur sabır da sabit kalmak, zordur fırtınanın ortasında durmak. Lakin zor olan değil midir aslında değerli olan. Hadi diyelim kolayı seçtin, isyan otobüsüne bindin. Varabilir misin peki Firdevs Cennet’ine? Allah’a isyanın sonu taşkınlık, taşkınlığın sonu ise cehennemdir.
Gerçekler var hayatımızda. Acı gerçeklerle karşılaşıyoruz her gün her birimiz. İsyan edene alkış tutan eller var aramızda. Sırf isyan için yazılmış şiirlerle, şarkılarla dokunuyor zihnimiz. Evet, haksızlığa isyan edilmeli, zulme karşı kıyama kalkılmalı. Fakat bu Allah’a isyan olarak algılanmamalı. Adaletin bu mu dünya diye slogan atanlar, Allah’ı karşılarına aldıklarının nasıl farkında olmazlar? Kadere nara atanlar var caddelerde, sokaklarda. Bir bilseler başlarına gelen her musibet kendi yaptıklarının sonucundandır. Nedir bu tahammülsüzlük, nedir bu yüzsüzlük? Silkin ve kendine gel! Kendi ellerinle açtığın çukura düşmek neden isyana sürüklüyor ki seni? Çalışmadığın bir sınavdan düşük not aldın diye kızamazsın öğretmenine. Uykusuz kaldın diye buğz edemezsin geceye. İraden var senin. Eli kolu bağlı, çaresiz değilsin. Hatasız da değil. Kime, neden kızdığını öğren önce. Uyurken düştün diye yataktan, yatağa mı kızmalısın? O Allah ki sana sabrı öğretti. Oysa Yakup (a.s) da yapabilirdi, çekebilirdi isyan bayrağını. İmtihanların en zoruna düçar oldu Yakup peygamber. Kolay değil, evladını yitirmişti. Ama dudaklarından dökülen isyan kelimeleri olmadı. “Şimdi bana düşen güzel bir sabırdır” diyerek çekildi köşesine. Tevekkül etti Allah’a. Ve Allah Yusuf’u öyle bir çıkardı ki karşısına, Yakup’un şükürden başka diyebilecek tek kelimesi olmadı.
O gün iflas eden Eyüp peygamberdi, belki bir gün sen olacaksın. Oğlunu kaybeden Yakup’tu belki de yarın seni yitirecek baban. Sana düşen güzel bir sabırdan başkası değil ey Müslüman! Yusuf’un dokunması haram olan Züleyha’ya sabrettiği gibi sabretmelisin günaha karşı. Nuh’un dokuz yüz yılı aşkın davetini hatırlatmalısın tebliğde yorulduğun zaman. Tebük seferine katılmayan üç sahabe gibi dayanmalısın sana verilen cezaya ve Allah yolunda şehadet için sabretmelisin Sümeyye gibi develerle ayrılsan da... Balığın karnına girince Yunus fark etmişti hatasını. Geç olmadan sen de fark etmelisin. Ya hatanın sonucudur başına gelen musibet ya da Allah’ın sevgisinin bir kanıtı… Hangi durumda olursan ol sabır da sebat etmelisin. Sabra karşı sabretmelisin…
Sorgulamalı insan kendini. “Kul muyum” demeli. Hak ediyor muyum bunca nimeti? İbret almalı ayetlerden. Bizden öncekiler gibi imtihan olacağımızın bilincine varmalı… Bu imtihanın en zor sorusunun sabır olduğunu öğrenmeli önce. İyi hazırlanmalı, çoğu zaman gece çalışmalı bu sınava. Gecenin yolcusu olmalı. Geceleyin nefsini okşayan uykuya karşı sabretmeli. Gündüz de günahlara karşı… Nefsin canının çektiği her şey israftır hadisine binaen dünya metalarına karşı sabretmeli. Bir de ibadette sabretmeli tabi. İnadına kılmalı her gün kuşluk namazını. Şeytana inat, nefsine inat davasında sabırlı olmalı. Çünkü biliyoruz ki o şeytan, tahammül edemedi Adem’e secde etmeye. Sabredemedi. Sabırsızlığın gücüne karşı sabretmeli insan.
Eyyub(a.s)’ı tanıdık biz sabrın simgesi olarak. Allah Sad suresi 44. ayetinde ne güzel bir kul diye bahsederek sabretmenin katındaki değerini bildirmiştir adeta. Kişi, uğradığı imtihanın süresi uzatılmış olsa da, sabretmeli ve bu imtihanın Allah’tan olduğunu bilmelidir. Bir başka ayette de görüyoruz ki Allah’tan ancak kâfirler ümidini keser. Sabır ve kurtuluş ümidi ile Allah’tan yardım istemeli, yalnız O’na dua etmeliyiz. Ayağımızın taşa takılmasına bile tahammül edemeyen bizler, Eyyub’un uğradığı musibete uğrasaydık nice olurdu halimiz? O bir peygamber olmasına rağmen hem malını hem de sıhhatini kaybetmişti. Dahası ailesi de kendisini terk etmişti. Fakat o ne yaptı? Sabır ve namazla Allah’tan yardım diledi. Dünyada her kuluna karşı merhametli olan Allah, nihayet imtihanını bitirdi. Ve Eyyub, bir insanın imtihandan alabileceği en yüksek notu aldı.
Düşün şimdi. Duraktasın... Seni, gitmek istediğin yere götürecek olan otobüsü bekliyorsun. Yelkovan akrebi kovalıyor fakat otobüs gelmek bilmiyor. Hava soğuk, beklemek zor değil mi? Bin o halde başka bir otobüse. Ama hayır, olmaz! Doğru adrese götürmez seni başka otobüs. İstediğin yere varamazsın. İşte sabır da böyledir. Zordur sabır da sabit kalmak, zordur fırtınanın ortasında durmak. Lakin zor olan değil midir aslında değerli olan. Hadi diyelim kolayı seçtin, isyan otobüsüne bindin. Varabilir misin peki Firdevs Cennet’ine? Allah’a isyanın sonu taşkınlık, taşkınlığın sonu ise cehennemdir.
Gerçekler var hayatımızda. Acı gerçeklerle karşılaşıyoruz her gün her birimiz. İsyan edene alkış tutan eller var aramızda. Sırf isyan için yazılmış şiirlerle, şarkılarla dokunuyor zihnimiz. Evet, haksızlığa isyan edilmeli, zulme karşı kıyama kalkılmalı. Fakat bu Allah’a isyan olarak algılanmamalı. Adaletin bu mu dünya diye slogan atanlar, Allah’ı karşılarına aldıklarının nasıl farkında olmazlar? Kadere nara atanlar var caddelerde, sokaklarda. Bir bilseler başlarına gelen her musibet kendi yaptıklarının sonucundandır. Nedir bu tahammülsüzlük, nedir bu yüzsüzlük? Silkin ve kendine gel! Kendi ellerinle açtığın çukura düşmek neden isyana sürüklüyor ki seni? Çalışmadığın bir sınavdan düşük not aldın diye kızamazsın öğretmenine. Uykusuz kaldın diye buğz edemezsin geceye. İraden var senin. Eli kolu bağlı, çaresiz değilsin. Hatasız da değil. Kime, neden kızdığını öğren önce. Uyurken düştün diye yataktan, yatağa mı kızmalısın? O Allah ki sana sabrı öğretti. Oysa Yakup (a.s) da yapabilirdi, çekebilirdi isyan bayrağını. İmtihanların en zoruna düçar oldu Yakup peygamber. Kolay değil, evladını yitirmişti. Ama dudaklarından dökülen isyan kelimeleri olmadı. “Şimdi bana düşen güzel bir sabırdır” diyerek çekildi köşesine. Tevekkül etti Allah’a. Ve Allah Yusuf’u öyle bir çıkardı ki karşısına, Yakup’un şükürden başka diyebilecek tek kelimesi olmadı.
O gün iflas eden Eyüp peygamberdi, belki bir gün sen olacaksın. Oğlunu kaybeden Yakup’tu belki de yarın seni yitirecek baban. Sana düşen güzel bir sabırdan başkası değil ey Müslüman! Yusuf’un dokunması haram olan Züleyha’ya sabrettiği gibi sabretmelisin günaha karşı. Nuh’un dokuz yüz yılı aşkın davetini hatırlatmalısın tebliğde yorulduğun zaman. Tebük seferine katılmayan üç sahabe gibi dayanmalısın sana verilen cezaya ve Allah yolunda şehadet için sabretmelisin Sümeyye gibi develerle ayrılsan da... Balığın karnına girince Yunus fark etmişti hatasını. Geç olmadan sen de fark etmelisin. Ya hatanın sonucudur başına gelen musibet ya da Allah’ın sevgisinin bir kanıtı… Hangi durumda olursan ol sabır da sebat etmelisin. Sabra karşı sabretmelisin…
