Sizler, işte böylesiniz; onları seversiniz, oysa onlar sizi sevmezler. Siz Kitabın tümüne inanırsınız, onlar sizinle karşılaştıklarında "inandık" derler, kendi başlarına kaldıklarında ise, size olan kin ve öfkelerinden dolayı parmak uçlarını ısırırlar. De ki: "Kin ve öfkenizle ölün." Şüphesiz Allah, sinelerin özünde saklı duranı bilendir.
Ey iman edenler, sizden olmayanları sırdaş edinmeyin. Onlar size kötülük ve zarar vermeye çalışıyor, size zorlu bir sıkıntı verecek şeyden hoşlanırlar. Buğz (ve düşmanlıkları) ağızlarından dışa vurmuştur, sinelerinin gizli tuttukları ise, daha büyüktür. Size ayetlerimizi açıkladık; belki akıl erdirirsiniz....:aliimran=118.119
İbni Abbas Al-i İmran Suresinin 118 ve 119. ayetlerini şu şekilde yorumlamıştır:
"Bir takım müslümanlar, aralarındaki cahiliye dönemine ait münasebet ve anlaşmalar sebebiyle yahudilere gidip geliyor, onlarla buluşuyorlardı. İşte Allah (c.c.) bu ayeti indirerek, müslümanların arasına fitne sokabilecekleri endişesiyle, onlarla dostluk kurmayı yasakladı. Bundan sonra onlarla sadece münafıklar dostluklarına devam ettiler." (İbni Ebu Hatim)
Ömer'e (r.a.):
"Şurada, Hire Halkından bir takım gençler var, hıfzları güçlü, aynı zamanda yazı yazmasını da iyi biliyorlar. Acaba onlardan birini kendine (devlet işlerinde) yardımcı olarak alsan olmaz mı?" diye soruldu.
Ömer (r.a.) şu cevabı verdi:
"Böyle yapmam durumunda, mü'minleri bırakıp da başkalarını sırdaş edinmiş olurum." (İbni Ebu Şeybe)
İbni Kesir der ki:
"İşte bu ayetle birlikte bu eser (selefe ait söz), zimmet ehline devletin yazım işlerinde görev vermenin caiz olmadığına delildir."
Rebi' b. Süleyman der ki:
"Mü'minleri bırakıp da münafıkları dost edinerek onları içişlerinize karıştırmayın."
Kurtubi Tefsiri'nde bu ayetle ilgili olarak şu ifadeler yer almaktadır:
"Yüce Allah, bu ayette mü'minlerin; kafir, yahudi yada heva ve heveslerinin esiri olanlardan hiçbirisini dost ve sırdaş edinmemelerini istiyor. Bunların müslümanların arasına girip işlerine karışmalarına, görüş beyan etmelerine, herhangi bir iş ve hizmette görev almalarına izin verilmemesini emrediyor.
Nitekim, şöyle bir söz vardır:
"Kim senin dininin ve mezhebinin aksine bir tutum içindeyse, onu dost ve sırdaş edinmen doğru değildir."
Yine denilir ki:
"Kişiyi değil, arkadaşının kim olduğunu sor
Çünkü her kişi arkadaşıyla kıyaslanır."
Ebu Hureyre (r.a.)'den Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
"Kişi, dostunun dini üzeredir. Kiminle dostluk ettiğinize dikkat edin." (Ebu Davud Edeb: 4883, Tirmizi: 45. Ahmed: 2/303 - 334. Hakim 4/171.)
İbni Abbas'tan gelen rivayet ise şöyledir:
"İnsanlara dostlarına göre itibar gösterin."
Daha sonra:
"... Onlar sizi bozmaktan geri durmazlar..." (Al-i İmran: 3/118) ayetiyle ilgili olarak şöyle der:
"Ayette yer alan "habal" kelimesi; "ifsad etmek, bozmak" manasındadır. Dolayısıyla buradaki mana;
"Onlar sizi bozmaktan bıkmazlar, hep sizi ifsad etmek isterler." şeklindedir.
Ebu Musa el-Eşari, bir hesapla ilgili olarak Ömer'e (r.a.) gider ve yazılı kağıdı önüne bırakır. Bu durum Ömer'i (r.a.) şaşırtır ve Ebu Musa'ya şöyle der:
"Senin katibin nerede, bu yazdıklarını halka okuyup duyursa ya?"
Bunun üzerine Ebu Musa:
"O mescide giremez."der.
Ömer (r.a.):
"Neden, adam cünüp mü?" der.
Ebu Musa:
"Hayır, o hristiyandır." diye cevap verince,
Ömer (r.a.) kendisini azarlar ve:
"Allah onları uzaklaştırmışken, siz onlara ikramda bulunmayın. Allah onları hain olarak bildirmişken, sizler onlara güvenmeyin." der.
İmam Muhammed b. Veddah'ın kitabında ise şöyle denilir:
"Kim bid'at sahibiyle birlikte oturursa, o, İslam'ın yıkılması için onunla birlikte hareket etmiştir."
İmam Evzai de şöyle diyor:
"Sizin seleflerinizin kalpleri onlardan tiksinir, halkı onların bid'atlerine karşı uyarırlardı."
Hasan el-Basri de diyor ki:
"Bid'at sahibiyle birlikte oturma! Çünkü o kalbini rahatsız (hasta) eder."
İbrahim de şöyle diyor:
"Bid'at ehliyle birlikte oturmayın, onlarla konuşmayın. Çünkü ben kalplerinizin rahatsızlanmasından korkarım."
İşte tüm bu eserleri İbni Veddah rivayet etmiştir.
Muhammed b. Abdu'l Vehhab da şöyle diyor:
"Selefin bid'at ve dalalet ehliyle ilgili düşmanlıkları son haddine varmıştır. Eğer, selef bu şekilde konuşuyor, dalalet ehline düşmanlık konusunda bu kadar şiddetli tavır takınıyor, onlarla beraber bulunmayı ve oturmayı yasaklıyorsa, o zaman kafir ve münafıklarla beraber hareket etmenin, onlarla birlikte oturmanın manasını var sen düşün.
Sapık ve cahil olup, Allah'a (c.c.) ve Rasulü'ne (sallallahu aleyhi ve sellem) iman etmeyenlerin yanında yer alanların durumunu kendin değerlendir.
Onların işlerine koşturanlar, maslahatları için çaba sarfedenler, Kıyamet Gününde de onlarla birlikte olmazlar mı?
İşte kafir ya da münafık olduklarını bildikleri halde onları savunan, onları iyi ve güzel bulan, onların İslam'a karşı takındıkları tavırları bile bile onlarla birlikte hareket edenler, onların yandaşlarından ve Kıyamet Gününde onlarla birlikte olacak olanlardırlar.
Allah (c.c.) şöyle buyuruyor:
"(Yüce Allah meleklerine emreder) Toplayın o zalimleri, onların eşlerini ve taptıklarını (ibadet ettiklerini)!" (Saffat: 37/22)
"Nefisler çiftleştiği zaman." (Tekvir: 81/7)
"Kişi, ancak sevdiği kavimle birlikte haşrolunur "(Taberani, İbni Münzir)
Allah (c.c.), kafirleri dost ve sırdaş edinmeyi şiddetle yasaklıyor.
Aynı zamanda, onlarla dost olup, onları sırdaş tutanların da onlardan olacaklarını haber veriyor.
Nitekim, bununla ilgili olarak Rasulullah'tan da (sallallahu aleyhi ve sellem) birçok hadis rivayet edilmiştir. Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Bir toplumu seven, kesinlikle onlarla beraber haşrolunur" buyurmuştur.
Kim yasaklanmasına rağmen müşrikleri sever ve onları dost ve sırdaş edinirse onlarla aynı konumdadır. Ve onlarla birlikte Cehennem ateşinde yanacaktır.
Gazabından ve cezasının şiddetinden Allah'a (c.c.) sığınırız.
Ey iman edenler, sizden olmayanları sırdaş edinmeyin. Onlar size kötülük ve zarar vermeye çalışıyor, size zorlu bir sıkıntı verecek şeyden hoşlanırlar. Buğz (ve düşmanlıkları) ağızlarından dışa vurmuştur, sinelerinin gizli tuttukları ise, daha büyüktür. Size ayetlerimizi açıkladık; belki akıl erdirirsiniz....:aliimran=118.119
İbni Abbas Al-i İmran Suresinin 118 ve 119. ayetlerini şu şekilde yorumlamıştır:
"Bir takım müslümanlar, aralarındaki cahiliye dönemine ait münasebet ve anlaşmalar sebebiyle yahudilere gidip geliyor, onlarla buluşuyorlardı. İşte Allah (c.c.) bu ayeti indirerek, müslümanların arasına fitne sokabilecekleri endişesiyle, onlarla dostluk kurmayı yasakladı. Bundan sonra onlarla sadece münafıklar dostluklarına devam ettiler." (İbni Ebu Hatim)
Ömer'e (r.a.):
"Şurada, Hire Halkından bir takım gençler var, hıfzları güçlü, aynı zamanda yazı yazmasını da iyi biliyorlar. Acaba onlardan birini kendine (devlet işlerinde) yardımcı olarak alsan olmaz mı?" diye soruldu.
Ömer (r.a.) şu cevabı verdi:
"Böyle yapmam durumunda, mü'minleri bırakıp da başkalarını sırdaş edinmiş olurum." (İbni Ebu Şeybe)
İbni Kesir der ki:
"İşte bu ayetle birlikte bu eser (selefe ait söz), zimmet ehline devletin yazım işlerinde görev vermenin caiz olmadığına delildir."
Rebi' b. Süleyman der ki:
"Mü'minleri bırakıp da münafıkları dost edinerek onları içişlerinize karıştırmayın."
Kurtubi Tefsiri'nde bu ayetle ilgili olarak şu ifadeler yer almaktadır:
"Yüce Allah, bu ayette mü'minlerin; kafir, yahudi yada heva ve heveslerinin esiri olanlardan hiçbirisini dost ve sırdaş edinmemelerini istiyor. Bunların müslümanların arasına girip işlerine karışmalarına, görüş beyan etmelerine, herhangi bir iş ve hizmette görev almalarına izin verilmemesini emrediyor.
Nitekim, şöyle bir söz vardır:
"Kim senin dininin ve mezhebinin aksine bir tutum içindeyse, onu dost ve sırdaş edinmen doğru değildir."
Yine denilir ki:
"Kişiyi değil, arkadaşının kim olduğunu sor
Çünkü her kişi arkadaşıyla kıyaslanır."
Ebu Hureyre (r.a.)'den Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu:
"Kişi, dostunun dini üzeredir. Kiminle dostluk ettiğinize dikkat edin." (Ebu Davud Edeb: 4883, Tirmizi: 45. Ahmed: 2/303 - 334. Hakim 4/171.)
İbni Abbas'tan gelen rivayet ise şöyledir:
"İnsanlara dostlarına göre itibar gösterin."
Daha sonra:
"... Onlar sizi bozmaktan geri durmazlar..." (Al-i İmran: 3/118) ayetiyle ilgili olarak şöyle der:
"Ayette yer alan "habal" kelimesi; "ifsad etmek, bozmak" manasındadır. Dolayısıyla buradaki mana;
"Onlar sizi bozmaktan bıkmazlar, hep sizi ifsad etmek isterler." şeklindedir.
Ebu Musa el-Eşari, bir hesapla ilgili olarak Ömer'e (r.a.) gider ve yazılı kağıdı önüne bırakır. Bu durum Ömer'i (r.a.) şaşırtır ve Ebu Musa'ya şöyle der:
"Senin katibin nerede, bu yazdıklarını halka okuyup duyursa ya?"
Bunun üzerine Ebu Musa:
"O mescide giremez."der.
Ömer (r.a.):
"Neden, adam cünüp mü?" der.
Ebu Musa:
"Hayır, o hristiyandır." diye cevap verince,
Ömer (r.a.) kendisini azarlar ve:
"Allah onları uzaklaştırmışken, siz onlara ikramda bulunmayın. Allah onları hain olarak bildirmişken, sizler onlara güvenmeyin." der.
İmam Muhammed b. Veddah'ın kitabında ise şöyle denilir:
"Kim bid'at sahibiyle birlikte oturursa, o, İslam'ın yıkılması için onunla birlikte hareket etmiştir."
İmam Evzai de şöyle diyor:
"Sizin seleflerinizin kalpleri onlardan tiksinir, halkı onların bid'atlerine karşı uyarırlardı."
Hasan el-Basri de diyor ki:
"Bid'at sahibiyle birlikte oturma! Çünkü o kalbini rahatsız (hasta) eder."
İbrahim de şöyle diyor:
"Bid'at ehliyle birlikte oturmayın, onlarla konuşmayın. Çünkü ben kalplerinizin rahatsızlanmasından korkarım."
İşte tüm bu eserleri İbni Veddah rivayet etmiştir.
Muhammed b. Abdu'l Vehhab da şöyle diyor:
"Selefin bid'at ve dalalet ehliyle ilgili düşmanlıkları son haddine varmıştır. Eğer, selef bu şekilde konuşuyor, dalalet ehline düşmanlık konusunda bu kadar şiddetli tavır takınıyor, onlarla beraber bulunmayı ve oturmayı yasaklıyorsa, o zaman kafir ve münafıklarla beraber hareket etmenin, onlarla birlikte oturmanın manasını var sen düşün.
Sapık ve cahil olup, Allah'a (c.c.) ve Rasulü'ne (sallallahu aleyhi ve sellem) iman etmeyenlerin yanında yer alanların durumunu kendin değerlendir.
Onların işlerine koşturanlar, maslahatları için çaba sarfedenler, Kıyamet Gününde de onlarla birlikte olmazlar mı?
İşte kafir ya da münafık olduklarını bildikleri halde onları savunan, onları iyi ve güzel bulan, onların İslam'a karşı takındıkları tavırları bile bile onlarla birlikte hareket edenler, onların yandaşlarından ve Kıyamet Gününde onlarla birlikte olacak olanlardırlar.
Allah (c.c.) şöyle buyuruyor:
"(Yüce Allah meleklerine emreder) Toplayın o zalimleri, onların eşlerini ve taptıklarını (ibadet ettiklerini)!" (Saffat: 37/22)
"Nefisler çiftleştiği zaman." (Tekvir: 81/7)
"Kişi, ancak sevdiği kavimle birlikte haşrolunur "(Taberani, İbni Münzir)
Allah (c.c.), kafirleri dost ve sırdaş edinmeyi şiddetle yasaklıyor.
Aynı zamanda, onlarla dost olup, onları sırdaş tutanların da onlardan olacaklarını haber veriyor.
Nitekim, bununla ilgili olarak Rasulullah'tan da (sallallahu aleyhi ve sellem) birçok hadis rivayet edilmiştir. Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Bir toplumu seven, kesinlikle onlarla beraber haşrolunur" buyurmuştur.
Kim yasaklanmasına rağmen müşrikleri sever ve onları dost ve sırdaş edinirse onlarla aynı konumdadır. Ve onlarla birlikte Cehennem ateşinde yanacaktır.
Gazabından ve cezasının şiddetinden Allah'a (c.c.) sığınırız.
