E
Çevrimdışı
Ebu & Dücane
Guest
O (Allah), kitap'ta size şöyle indirmiştir ki: Allah'ın ayetlerinin inkâr edildiğini yahut onlarla alay edildiğini işittiğiniz zaman, onlar bundan başka bir söze dalıncaya kadar kâfirlerle beraber oturmayın; yoksa siz de onlar gibi olursunuz. Elbette Allah, münafıkları ve kâfirleri cehennemde bir araya getirecektir. Nisa 140
Molla Aliyyul kari Ra şu fetvayı nakleder:
El muhit den: “insanlar küfür kelimesi söyleyen kimseye hiçbir şey söylemeden ve hiçbir mecburiyet yokken onun yanında otururlarsa küfre ortak olmuş olurlar” ş. Fıkhul ekber hisar yy. Sf. 439
Ebu Davud kitabul cihadının son babını bu konuya ayırır: 170.bab: şirk ülkesinde ikamet etmek
2787. Semüre b. Cündüb ra’ den: Rasûlullah (s.a) "kim müşrikle beraber olur ve onunla beraber ikamet ederse o da müşrik gibidir." buyurmuştur.
Aynı hadisi şerife tirmizi siyer 41. Bab: Müşrikler arasında müslüman yaşamamalı, hicret etmelidir babında yer verir. “müsriklerele beraber yerleşmeyiniz mesken edinmeyiniz ve onlarla beraber olmayınız. Kim onlarla mesken kurarsa ve birleşirse o kimse bizden degildir.” Zehebi sahih demistir. Müstedrek 2/141
Süfyan-i sevri'nin belirttiğine göre abdullah b. Amr ra: "kim acem diyarında ev-bark edinerek yerleşir, onların nevruz ve mihrican gibi bayramlarını benimser, onlara özenir ve ölünceye kadar böyle kalırsa kıyamet günü onlarla birlikte haşrolur. Beyhaki, sünen ül-kübra. 9/234. (İbni Teymiyye Sırat ı Mustekım)
Rasulullah SAS: “kim müşriklerle beraber ikamet ederse muhakkak (islamın) zimmetinden uzaklaşmış olur” beyheki 9/13; taberani 2/342
Ömer ra’ dan “acemlerin anlaşılmaz ifadelerinden uzak kalmanızı ve bayramlarında müşriklerin kilise ve mabedlerine girmemenizi istiyorum. İyi bilinki Allahın gazabı onlara iner.” abdürrezzak: 1609) beyheki ve ebu şeyh’den. El vela 2 / 103
Said ibnu'l-müseyyeb ra: "ömer ra, içki sebebiyle rebîa ibnu ümeyye'yi hayber'e sürdü. O da oradan kaçıp herakliyus'a giderek hıristiyanlığa geçti. Ömer ra bunun üzerine: "artık hiçbir müslümanı sürmeyeceğim" dedi. Nesâî, Eşribe 47
Abdullah ibni Mes'ud(ra): Rasulullah SAS’i şöyle derken işittim:"kim bir kavmin karartısını çoğaltırsa o da onlardandır. Ve kim bir kavmin amelinden razı olursa onların amellerinde ortaktır." (ibni kesir cami’u-mesanid ve's-sünen (27/308) no: 589)
— Enes b. Malik Ra’den: rasûlullah SAS: “müşriklere benzemek onlarla birlikte olmakla onların ateşine yanmayın ve yüzüklerinize de “Muhammed rasûlullah” diye nakşetmeyin. Nesei. K.zinet/ süslenme 52 no: 5114
İmam malik (r.a) şöyle der : “hiç bir müslümanın sahabe’ye sövülen bir beldede ikamet etmesi helal değildir”.
Halid bin velid ra, yemame halkı dinden döndüğünde onların üzerine sefere çıktı. Onların topraklarına ulaştığında ikiyüz atlıyı öne geçirdi ve dedi ki: “rastladığınız kimseyi yakalayın ” mücaa’yı, kavminden yirmi üç kişiyle birlikte yakaladılar. Halid’in yanına vardıklarında, mücaa şöyle dedi: “Rasulullah SAS vefat etmeden o’na geldiğimi ve islam üzere o’na bey’at ettiğimi biliyorsun. Dün neye iman etmişsem, bugün de ona iman ediyorum yalancı konusunda ise –müslimetu’l kezzab’ı kastediyor-, evet o bizim aramızdan çıktı, ancak Allahu teala şöyle buyurmaktadır:
“Hiçbir nefis başkasının (günah) yükünü yüklenmez ” (6 En’am/164)
Halid dedi ki: “ey mücaa, dün iman ettiğin şeyleri bugün terk ettin. Bu yalancının durumuna rıza gösterdin ve bu durum hakkında sustun. Sen yemame halkının en önde gelenisin. Sana, benim buraya doğru çıktığım haberi ulaşmıştı. Bunlara rağmen senin susman onu ikrar ve onu kabul etmendir. Neden mazeret ileri sürüyorsun. Eğer, kavminden korkuyorsan, neden bize gelmedin ya da bir elçi göndermedin?”
Mücaa şöyle dedi: “ey ibnu’l-Muğira, bütün bunları bağışlamaz mısın?”
Bunun üzerine halid bin velid ra şöyle cevap verdi: “kanını bağışlıyorum ancak bunu kendimi zorlayarak yapıyorum. ”
"ibni ömer ra’den Rasulullah SAS: "eğer bir kavme bir azab isabet ederse bu azab onların hepsine isabet eder. Sonra da kıyamet gününde her biri yaptığı amellere göre hesap verir"
İbni Hacer el-Askalani h. 852 bu hadisten şöyle bir hüküm çıkar:
"Kâfirlerin ve zalimlerin bulunduğu yerden uzaklaşmak gerekir. Zira onların arasında ikamet nefsi tehlikeye atmaktır. Tabi ki bu, onlara yardım edilmediği ve onların amellerine rıza gösterilmediği takdirde böyledir. Onlara yardım edildiği veya amellerine rıza gösterildiği takdirde onlardan olunur." (feth’ul bari c: 13 s: 61)
Buhari ra ın ibni abbastan rivayetine göre:
Müslümanlardan mekkede kalıp hicret etmeyenler, müşriklerin toplumlarını çoğaltıyorlardı. Bedir savaşı sırasında düşmanlarla birlikte bulunan bu kimselere atılan oklar isbat ediyor ve onları öldürüyordu. Bunun üzerine Allah teala “kendilerine yazık eden kimselere melekler, canlarını alırken: "ne işde idiniz!" dediler. Bunlar: "biz yeryüzünde çaresizdik" diye cevap verdiler. Melekler de: "Allah'ın yeri geniş değil miydi? Hicret etseydiniz ya!" dediler. İşte onların barınağı cehennemdir; orası ne kötü bir gidiş yeridir.” Nisa 97. Ayeti kerimesini indirdi.
İbni Teymiyye şöyle dedi:
"Asker emirlerinden veya bunlardan başka her kim tatarların safına geçerse işte o kimse tıpkı onların hükmünü alır. Onlar islam şeriatinden ne kadar uzaklaşıp irtidat etmişlerse o kimse de aynen onlar gibi irtidat etmiştir. Ashab, namaz kılan, oruç tutan ve müslüman cemaate şavaş açmayan bir topluluğa sırf zekât vermemeleri sebebiyle mürted hükmü vermiştir. Allah teâlâ ve rasulünün düşmanlarıyla beraber müslümanlara karşı çarpışan ve müslümanları öldüren kimselere nasıl davranırlardı acaba?"
Fetvalar 28/530
Molla Aliyyul kari Ra şu fetvayı nakleder:
El muhit den: “insanlar küfür kelimesi söyleyen kimseye hiçbir şey söylemeden ve hiçbir mecburiyet yokken onun yanında otururlarsa küfre ortak olmuş olurlar” ş. Fıkhul ekber hisar yy. Sf. 439
Ebu Davud kitabul cihadının son babını bu konuya ayırır: 170.bab: şirk ülkesinde ikamet etmek
2787. Semüre b. Cündüb ra’ den: Rasûlullah (s.a) "kim müşrikle beraber olur ve onunla beraber ikamet ederse o da müşrik gibidir." buyurmuştur.
Aynı hadisi şerife tirmizi siyer 41. Bab: Müşrikler arasında müslüman yaşamamalı, hicret etmelidir babında yer verir. “müsriklerele beraber yerleşmeyiniz mesken edinmeyiniz ve onlarla beraber olmayınız. Kim onlarla mesken kurarsa ve birleşirse o kimse bizden degildir.” Zehebi sahih demistir. Müstedrek 2/141
Süfyan-i sevri'nin belirttiğine göre abdullah b. Amr ra: "kim acem diyarında ev-bark edinerek yerleşir, onların nevruz ve mihrican gibi bayramlarını benimser, onlara özenir ve ölünceye kadar böyle kalırsa kıyamet günü onlarla birlikte haşrolur. Beyhaki, sünen ül-kübra. 9/234. (İbni Teymiyye Sırat ı Mustekım)
Rasulullah SAS: “kim müşriklerle beraber ikamet ederse muhakkak (islamın) zimmetinden uzaklaşmış olur” beyheki 9/13; taberani 2/342
Ömer ra’ dan “acemlerin anlaşılmaz ifadelerinden uzak kalmanızı ve bayramlarında müşriklerin kilise ve mabedlerine girmemenizi istiyorum. İyi bilinki Allahın gazabı onlara iner.” abdürrezzak: 1609) beyheki ve ebu şeyh’den. El vela 2 / 103
Said ibnu'l-müseyyeb ra: "ömer ra, içki sebebiyle rebîa ibnu ümeyye'yi hayber'e sürdü. O da oradan kaçıp herakliyus'a giderek hıristiyanlığa geçti. Ömer ra bunun üzerine: "artık hiçbir müslümanı sürmeyeceğim" dedi. Nesâî, Eşribe 47
Abdullah ibni Mes'ud(ra): Rasulullah SAS’i şöyle derken işittim:"kim bir kavmin karartısını çoğaltırsa o da onlardandır. Ve kim bir kavmin amelinden razı olursa onların amellerinde ortaktır." (ibni kesir cami’u-mesanid ve's-sünen (27/308) no: 589)
— Enes b. Malik Ra’den: rasûlullah SAS: “müşriklere benzemek onlarla birlikte olmakla onların ateşine yanmayın ve yüzüklerinize de “Muhammed rasûlullah” diye nakşetmeyin. Nesei. K.zinet/ süslenme 52 no: 5114
İmam malik (r.a) şöyle der : “hiç bir müslümanın sahabe’ye sövülen bir beldede ikamet etmesi helal değildir”.
Halid bin velid ra, yemame halkı dinden döndüğünde onların üzerine sefere çıktı. Onların topraklarına ulaştığında ikiyüz atlıyı öne geçirdi ve dedi ki: “rastladığınız kimseyi yakalayın ” mücaa’yı, kavminden yirmi üç kişiyle birlikte yakaladılar. Halid’in yanına vardıklarında, mücaa şöyle dedi: “Rasulullah SAS vefat etmeden o’na geldiğimi ve islam üzere o’na bey’at ettiğimi biliyorsun. Dün neye iman etmişsem, bugün de ona iman ediyorum yalancı konusunda ise –müslimetu’l kezzab’ı kastediyor-, evet o bizim aramızdan çıktı, ancak Allahu teala şöyle buyurmaktadır:
“Hiçbir nefis başkasının (günah) yükünü yüklenmez ” (6 En’am/164)
Halid dedi ki: “ey mücaa, dün iman ettiğin şeyleri bugün terk ettin. Bu yalancının durumuna rıza gösterdin ve bu durum hakkında sustun. Sen yemame halkının en önde gelenisin. Sana, benim buraya doğru çıktığım haberi ulaşmıştı. Bunlara rağmen senin susman onu ikrar ve onu kabul etmendir. Neden mazeret ileri sürüyorsun. Eğer, kavminden korkuyorsan, neden bize gelmedin ya da bir elçi göndermedin?”
Mücaa şöyle dedi: “ey ibnu’l-Muğira, bütün bunları bağışlamaz mısın?”
Bunun üzerine halid bin velid ra şöyle cevap verdi: “kanını bağışlıyorum ancak bunu kendimi zorlayarak yapıyorum. ”
"ibni ömer ra’den Rasulullah SAS: "eğer bir kavme bir azab isabet ederse bu azab onların hepsine isabet eder. Sonra da kıyamet gününde her biri yaptığı amellere göre hesap verir"
İbni Hacer el-Askalani h. 852 bu hadisten şöyle bir hüküm çıkar:
"Kâfirlerin ve zalimlerin bulunduğu yerden uzaklaşmak gerekir. Zira onların arasında ikamet nefsi tehlikeye atmaktır. Tabi ki bu, onlara yardım edilmediği ve onların amellerine rıza gösterilmediği takdirde böyledir. Onlara yardım edildiği veya amellerine rıza gösterildiği takdirde onlardan olunur." (feth’ul bari c: 13 s: 61)
Buhari ra ın ibni abbastan rivayetine göre:
Müslümanlardan mekkede kalıp hicret etmeyenler, müşriklerin toplumlarını çoğaltıyorlardı. Bedir savaşı sırasında düşmanlarla birlikte bulunan bu kimselere atılan oklar isbat ediyor ve onları öldürüyordu. Bunun üzerine Allah teala “kendilerine yazık eden kimselere melekler, canlarını alırken: "ne işde idiniz!" dediler. Bunlar: "biz yeryüzünde çaresizdik" diye cevap verdiler. Melekler de: "Allah'ın yeri geniş değil miydi? Hicret etseydiniz ya!" dediler. İşte onların barınağı cehennemdir; orası ne kötü bir gidiş yeridir.” Nisa 97. Ayeti kerimesini indirdi.
İbni Teymiyye şöyle dedi:
"Asker emirlerinden veya bunlardan başka her kim tatarların safına geçerse işte o kimse tıpkı onların hükmünü alır. Onlar islam şeriatinden ne kadar uzaklaşıp irtidat etmişlerse o kimse de aynen onlar gibi irtidat etmiştir. Ashab, namaz kılan, oruç tutan ve müslüman cemaate şavaş açmayan bir topluluğa sırf zekât vermemeleri sebebiyle mürted hükmü vermiştir. Allah teâlâ ve rasulünün düşmanlarıyla beraber müslümanlara karşı çarpışan ve müslümanları öldüren kimselere nasıl davranırlardı acaba?"
Fetvalar 28/530
