Afganistan cihadında şehid olan Güllü Muhammed

Şeyh Muhammed Hasan yanındaki iki şahidle birlikte aziz ve celil olan Allah'a yemin ederek görmüş oldukları şu manzarayı bana anlattılar. Muhammed Hasan dedi ki: "Yanımızda mücahid bir genç vardı. Bu Kur'an-ı Kerim'i ezberliyordu. Adı Güllü Muhammed'di. Bu kalenin bulunduğu bölgeye geldi. O bölgeyi iyi bilmiyordu. Bir defasında mücahidlerin yanına gideceği yerde yanlışlık yaparak komünistlerin hakim bulundukları kalenin önüne gitti. Ona "dur" dediler. O da durma mecburiyetinde kaldı, çünkü kuşatılmıştı. Onu teslim aldılar. Rus komutanı geldi. Komutan albaydı. O kalede bulunan komünistlerin komutanı idi. Tercüman yolu ile Muhammed Hasan'a şunları söyledi: - "Ben şimdi seni serbest bırakacağım. Askerliğin şerefi üzerine söz veriyorum, seni geldiğin yere sağ salim göndereceğim. Yeter ki bana doğru söyle." Muhammed de: "Sor, ben doğru söyleyeceğim" dedi. Rus komutan: "Ben sana sadece bir soru soracağım, ona cevap ver. Siz mücahidler nasıl oluyor da normal bir kaleşnikof kurşunu ile tankları deliyor ve içinde bulunanları öldürüyorsunuz? Çünkü bu tankların normal bir kurşunla delinmeleri garip bir şey." (Tabii bu Rus ne bilsin ki yüce Mevla Peygamber Efendimizin düşmanlara serpmiş olduğu kum ve çakılların düşmanların gözlerine girip onları görmez ettiğini ve bu olayı dile getiren: "O kâfirleri siz öldürmediniz, fakat Allah öldürdü. Ey Muhammed Kafirlere attığın zaman aslında sen atmadın, fakat Allah attı..." (Enfal, 17) ayetini. Bu mücahidin Rus komutanla konuşmalarını gören bir subay ile iki asker kaleden çıkıp bu mücahidden gördükleri kerametten sonra buna katılmışlardır. Bunlar şu an mutfakta idarî işlerde çalıştırılmaktadır, gerçekten iman ettikleri kesin olarak anlaşılsın diye. İşte bu şahıslardan biri bana dedi ki: "Rus albayı Muhammed Hasan'a yukarıdaki kaleşnikof mermisinin tankı nasıl deldiği sorusunu sorunca, o kendi kendine şunları söylemiş: "Ben iyi biliyorum ki harb hiledir. Düşmana karşı yalan söylemek caizdir. Ben bu komutanı mücahidlerden daha fazla korkutmak istedim." Sonra ona şu cevabı verdi: "Biz müslüman mücahidler aziz ve celil olan Allah'a tevekkül ederiz. Kurşuna bile ihtiyacımız yoktur. Şuradan bir avuç kum alıp ona üfleyip "Bismillahi Allahu Ekber, La İlahe İllallah Muhammedur Rasulullah" diyerek tankların üzerine atarsak o kumlar bile tankları delip çıkar ve içinde bulunanları öldürür. Kurşuna bile ihtiyaç yoktur." (Tabii ki Muhammed bu sözleri komünistleri korkutmak için söylemişti, fakat albay askerî bir adamdı. Böyle bir adamdan cevabın ne olacağını beklersiniz. Komutan, Muhammed'i beklenmedik bir emr-i vaki ile karşı karşıya getirdi). Ve ona dedi ki: "Şu an bunu uygula da bir görelim" (Eğer bu albayın kalbi temiz olsaydı Allah'a iman ederdi. Fakat o subay olması hasebi ile bu sözü akledebildi, Muhammed'e: "İşte bu, tanklar taburu, sen bu işini taburun ilk tankına uygula." Tankı çalıştırdı, takımını içine bindirdi ve Muhammed'e: "Haydi şimdi yap" dedi. "Eğer bunu gerçekleştirirsen herkesin önünde seni serbest bırakacağım. Yapamazsan seni öldüreceğim. Bakayım kime sığınacaksın" dedi. (Tabii ki, Allah'a sığınacak. İşte burada kesin imana ihtiyaç var. Bizim de her zaman muhtaç olduğumuz işte bu. Allah'a yemin olsun ki Allah'ın sana yazdığının dışında hiçbir şey sana dokunmaz. Hiçbir kimseden korkmaman gerekir. İstihbaratmış, dünya imiş, krallarmış, yöneticilermiş, bizler ancak bizleri yaratan ve âlemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarız. Diğerleri de O'nun kullarıdır. O bir şeye "ol" demek isterse o hemen oluverir.O halde ey mücahid Allah'tan başkasından korkma! Evet, bizim de böyle bir güven ve yakîne ihtiyacımız var. Allah bize yeter, O ne güzel vekildir, demeliyiz ki Allah bizi her şeyden kurtarsın. Buna inandığın takdirde dünyadaki en büyük kimse senin karşında adeta bir fare kadar kalır. Yeter ki sen aziz ve celil olan Allah'ın azametini düşün). Bunun üzerine Muhammed: - "Bana su getirin" dedi. Ona su getirdiler. Mücahit kardeş bu su ile abdest alır, aziz ve celil olan Allah için iki rekat namaz kılar. Secdede ağlayarak yüce Allah'a şöyle dua eder: "Ey Rabbim! Şüphesiz ben bu kerameti göstermeye ehil ve layık değilim. Ancak bu kerameti yaratmaya Sen ehil ve layıksın. Sen buna güç yetirensin ey Allah'ım, ey Rabbim beni rezil etme. Eğer beni rezil edersen rezil olan sadece ben değilim.Tüm müslümanlar rezil olacaktır der ve selam verir. Ve tam bir teslimiyet ve mutmainlik hisseder. Gerisini Muhammed Hasan kardeşin anlattığı gibi nakledeyim: "Bir avuç toprak aldım ve ben Allah'ın beni mahcup etmeyeceğine mutmaindim. Yakinen buna inanıyordum, yakinen... Toprağı tuttum, besmele getirdim ve Bismillahi Allahu Ekber, La İlahe İllallah Muhammedur Rasulullah dedim ve tankın üzerine attım. Allah'a yemin ederek söylüyorum ki, topraklar tankın üzerine düştüğünde tank alev aldı... Bunun üzerine Rus komutan tankın uzaklaştırılmasını emretti ve bir müddet sonra da tank infilak etti. Bunu gören Rus komutan mücahide selam durarak: "Bize başka toprak atma" dedi ve mücahidi serbest bıraktı. Kalenin içersinde buna şahit olan askerlerden iki tanesi ve bir subay bu kerameti gördükten sonra müslüman olur ve kaleden firar ederek Şeyh Muhammed Hasan'ın cephesine sığınırlar. Güllü Muhammed şehid edildiğinde yanına babası geldi. Güllü Muhammed Bektika'da çok hoş bir gençti. Onun komutanı olan Ömer Hanif bana şunları anlattı: Vallahi ben onun yanında duruyordum. Babası geldiğinde ona dedi ki: "Yavrum, eğer şehidsen bana şehid olduğunun alâmetini göster." Bunun üzerine Güllü Muhammed elini kaldırıp babası ile musafaha yaptı. Babasının elini yaklaşık on beş dakika bırakmadı. Öyle ki, babasının eli ezilecek gibi oldu.

SubhanAllah... Ben de birkaç yıldır alınmayı bekliyorum ama Elhamdulillah...
Gerçekten bir insan Allah azze ve celle ye hakkıyla tevekkül etti mi dağı yerinden oynatır. Yeter ki Rabbine tevekkül etsin, yeter ki herşeye güç getiren bir Rabbinin olduğunu bilsin.