M
Çevrimdışı
Bizim büfemiz vardı içki satardı hatta bulunduğumuz semtin en iyi çalışan büfesiydi günde 20 kasa bira bitirdiği olurdu. En az 10 kasa kesin satardık. Eee bal tutan parmağını yalar demişler babamda içerdi tabi. Bu durumun, babamın içki kullanıyor olmasının olumsuzluklarını buraya yazmaya kalkarsam kitap yazmam gerekir. Bu bahsettiğim büfe bu günün parasıyla günlük 3 bin 4 bin ytl ciro çekerdi. Babam sadece içki içmezdi, kumarda oynardı, pavyona da giderdi, çünkü haydan gelen bir şekilde huya gitmeliydi. Ve bunun için haydan gelenin huya gittiği için şükrediyorum bunun sebebini aşağıda inşallah açıklayacağım.
Tabi bende büyüdüm aileme yardım etmeye başladım, büfede duruyordum. Ortaokulda sigaraya başladım çünkü “lan oğlum tekel bayiiniz var senin yerinde olsam kartonl karton sığarayla gezerim” kelimeleri her tanıştığım insandan çıkıyordu. Liseye geçtim o güne kadar içki hiç ilgimi çekmemişti. Tabi lisede deminki cümle yerini “lan olum benim tekel bayiim olacak kasa kasa içerim” bu kelimeler işte bu kelimeler, insanlar aracılığıyla bana ulaşan vesveseler. Neyse içki sattığım için içki içmenin kötü bir şey olduğunu pek düşünmedim,normal bir şey olmalıydı alkol, yoksa nasıl satardık? Az az içki içmeye başladım. Zaten alışverişe gelen insanlar,bira alanlar,rakı alanlar beni kendilerine yakın buldular, sevdiler nedense! arkadaşlarım oldu bir çoğu ve bir çoğunun sadece içki kullanmadığını zamanla anladım,ki o zaman daha lise 1 deydim.
Daha sonra bir gün, bir berat kandilinde şükürler olsun berat ettim.Kuran okumaya başladım.”içki kumar zina ve fal okları şeytanın pislikleridir kurtuluşa ermek için bunlardan uzak durun” ayetlerini, kelimelerini gördüm.”içki içene de satana da taşıyana da lanet olsun” hadisini işittim. Artık başka bir boyuttan açıdan bakmaya başladım. Gün geldi ve babamla şöyle bir diyalog yaşadım.
-Baba, içki günah değimli?
-Günah.
-Ee bizde içki satıyoruz günaha giriyoruz.
-Hayır girmiyoruz biz kimseye zorla satmıyoruz zorla gel al demiyoruz.
-Ama uyuşturucu satıcıları da zorla satmıyor millet ta nereden kalkıp gidip bulup alıyor.
-Onu devlet yasak etmiş, bu yasal.
-Devlet kadın satıcılığını bile yasal ediyor, Avrupa da esrar hap satışı serbest yarın bir gün burada da yasal olursa satar mıyız?
-Hadi içki satmayalım kaldıralım burası batar ne yiyip ne içeceğiz cebindeki para buradan.
-Haram olan kazançtan, helal olan az kazanç daha hayırlıdır hadisi var.
-Benden almasa gidip ileriden alacak.
-Alsın isterse tüm dünya içki esrar eroin satsın biz satmayalım ÇÜNKÜ HERKEZ KENDİSİNDEN SORUMLUDUR.
Daha sonra büfede durmaya devam ettim tabi, her gün tabiri caizse acı çekiyordum .Gerçek, hakikat,hak ortadaydı “haram olan bir şeyin satışı helal olamazdı”. Kaldığım evin, yattığım yatağın, yıkandığım suyun,yediğim yemeğin içinde haram vardı.İşte o zaman anladım evimizin içindeki huzursuzluğun sebebini.Bir günah yuvasının içinde ne kadar huzurlu olabilirdi insan. Zamanla yediğim yemeğin, yıkandığım suyun bereketinin olmadığını anladım. Anne annemlere giderdim yemek yerdim, hem de azıcık buna rağmen “oh be doydum ne güzel” derdim, banyo yapar “oh be ne güzel temizlendim” diyebilirdim, işte bereket buydu. Ama evimde ne doyduğumun,ne temizlendiğimin,keyfini güzelce alabilirdim, bereketsizdi, bereketli olamazdı da.
Bir gün büfede otururken şunu düşündüm, hesabı düşündüm. Birazdan birisi gelecek 10 ytl verecek “genç oradan 4 soğuk Efes ver” diyecek 30 saniyede poşete koyup uzatacağım ve gidecek.Ya sonrası,sonrası önemsiz mi?Ya bu adam normalde iyi bir insansa,o gün o dört bira yüzünden eve bir saat gecikse ve karısı da ona “nerde kaldın merak ettim dese” ve bu adamda alkolün etkisiyle o cümleyi yanlış anlasa,içkinin cesaretiyle karısını dövse -hatta dövmese- sadece karısına ileri geri konuşsa.Bu olayda onların ayrılmasına sebep olsa ve o çiftin biri kız biri erkek iki çocuğu olsa ve onlar ya annesiz yada babasız büyümek zorunda kalsalar bu sebepten de sağlıklı insanlar olamasalar onlarda bundan dolayı birilerine zarar verseler.Minik aklımla yaptığım dar hesabıma göre hesap günü karşıma dört bira yüzünden tanımadığım yüzlerce insan çıkabilir.Allah affetmezse bu bile insana yetebilir.
Daha sonraki dönemlerde yine büfede durmaya devam ettim bu arada da Allaha sürekli dua ettim sürekli. Belli bir zaman sonra insanlara bira satmamaya başladım. Dolapta bira olmasına rağmen bira yok dedim, biraları gören olursa “onlar ayrıldı düğüne gidecek” diyerek idare ediyordum. Babam içkiyi kaldırmayı düşünmüyordu. İşler kötüye gitmeye başladı büfe batıyordu, kirasını veremeyecek duruma geldi.
Babam büfeyi satmaya çalışıyordu. Satılsa bile oranın devrinden alınan para ne kadar temiz olurdu? Devir parasıyla kurulan sonraki iş ne kadar hayırlı olurdu? Artık o büfeyi yakmayı bile düşünüyordum. Ailem orayı ayakta tutup satmak için borç paralar almaya başladılar. O parlarda hiçbir işe yaramadı.70 milyarlık yer 25 milyara satılmadı, sonunda belediye dava açtı ve oradan beş kuruş alamadan ayrıca yüz milyar borçla çıktık. Şükürler olsun satılmadı. şükürler olsun oradan beş kuruş para kalmadı.
Şu an ne kadar mutlu olduğumuzu anlatamam. Aile olduğumuzun farkına vardık. Evimizde huzur var stres yok. Babam içkiyi bıraktı. Ben mükemmel bir iş buldum. Yediğim yemeğin içtiğim suyun tadı var. Ayda en az iki milyar para gerekiyor eve ama sadece bir milyar giriyor ve biz güzelce geçiniyoruz nasıl olduğunu bende anlamıyorum. Başkalarının da bunları yaşamasını o günah yuvalarından kurtulmasını istiyorum. Eğer denirse ki(İnşallah denmez) “şuan her şey çok güzel senin yaptığın gibi bir şeyi yapmaya ihtiyaç duymuyorum”. Peki ya yarın ne olacak bu dünyadan bahsetmiyorum güzelce! yaşayıp ölünür, peki ya ondan sonra evet ondan sonrası.
Sonrası ve daha fazlası kuran-ı kerimde yazmakta.
Not: Büfemiz yıkıldı, yol yapıldı..O yolsa camiye gidiyor
Tabi bende büyüdüm aileme yardım etmeye başladım, büfede duruyordum. Ortaokulda sigaraya başladım çünkü “lan oğlum tekel bayiiniz var senin yerinde olsam kartonl karton sığarayla gezerim” kelimeleri her tanıştığım insandan çıkıyordu. Liseye geçtim o güne kadar içki hiç ilgimi çekmemişti. Tabi lisede deminki cümle yerini “lan olum benim tekel bayiim olacak kasa kasa içerim” bu kelimeler işte bu kelimeler, insanlar aracılığıyla bana ulaşan vesveseler. Neyse içki sattığım için içki içmenin kötü bir şey olduğunu pek düşünmedim,normal bir şey olmalıydı alkol, yoksa nasıl satardık? Az az içki içmeye başladım. Zaten alışverişe gelen insanlar,bira alanlar,rakı alanlar beni kendilerine yakın buldular, sevdiler nedense! arkadaşlarım oldu bir çoğu ve bir çoğunun sadece içki kullanmadığını zamanla anladım,ki o zaman daha lise 1 deydim.
Daha sonra bir gün, bir berat kandilinde şükürler olsun berat ettim.Kuran okumaya başladım.”içki kumar zina ve fal okları şeytanın pislikleridir kurtuluşa ermek için bunlardan uzak durun” ayetlerini, kelimelerini gördüm.”içki içene de satana da taşıyana da lanet olsun” hadisini işittim. Artık başka bir boyuttan açıdan bakmaya başladım. Gün geldi ve babamla şöyle bir diyalog yaşadım.
-Baba, içki günah değimli?
-Günah.
-Ee bizde içki satıyoruz günaha giriyoruz.
-Hayır girmiyoruz biz kimseye zorla satmıyoruz zorla gel al demiyoruz.
-Ama uyuşturucu satıcıları da zorla satmıyor millet ta nereden kalkıp gidip bulup alıyor.
-Onu devlet yasak etmiş, bu yasal.
-Devlet kadın satıcılığını bile yasal ediyor, Avrupa da esrar hap satışı serbest yarın bir gün burada da yasal olursa satar mıyız?
-Hadi içki satmayalım kaldıralım burası batar ne yiyip ne içeceğiz cebindeki para buradan.
-Haram olan kazançtan, helal olan az kazanç daha hayırlıdır hadisi var.
-Benden almasa gidip ileriden alacak.
-Alsın isterse tüm dünya içki esrar eroin satsın biz satmayalım ÇÜNKÜ HERKEZ KENDİSİNDEN SORUMLUDUR.
Daha sonra büfede durmaya devam ettim tabi, her gün tabiri caizse acı çekiyordum .Gerçek, hakikat,hak ortadaydı “haram olan bir şeyin satışı helal olamazdı”. Kaldığım evin, yattığım yatağın, yıkandığım suyun,yediğim yemeğin içinde haram vardı.İşte o zaman anladım evimizin içindeki huzursuzluğun sebebini.Bir günah yuvasının içinde ne kadar huzurlu olabilirdi insan. Zamanla yediğim yemeğin, yıkandığım suyun bereketinin olmadığını anladım. Anne annemlere giderdim yemek yerdim, hem de azıcık buna rağmen “oh be doydum ne güzel” derdim, banyo yapar “oh be ne güzel temizlendim” diyebilirdim, işte bereket buydu. Ama evimde ne doyduğumun,ne temizlendiğimin,keyfini güzelce alabilirdim, bereketsizdi, bereketli olamazdı da.
Bir gün büfede otururken şunu düşündüm, hesabı düşündüm. Birazdan birisi gelecek 10 ytl verecek “genç oradan 4 soğuk Efes ver” diyecek 30 saniyede poşete koyup uzatacağım ve gidecek.Ya sonrası,sonrası önemsiz mi?Ya bu adam normalde iyi bir insansa,o gün o dört bira yüzünden eve bir saat gecikse ve karısı da ona “nerde kaldın merak ettim dese” ve bu adamda alkolün etkisiyle o cümleyi yanlış anlasa,içkinin cesaretiyle karısını dövse -hatta dövmese- sadece karısına ileri geri konuşsa.Bu olayda onların ayrılmasına sebep olsa ve o çiftin biri kız biri erkek iki çocuğu olsa ve onlar ya annesiz yada babasız büyümek zorunda kalsalar bu sebepten de sağlıklı insanlar olamasalar onlarda bundan dolayı birilerine zarar verseler.Minik aklımla yaptığım dar hesabıma göre hesap günü karşıma dört bira yüzünden tanımadığım yüzlerce insan çıkabilir.Allah affetmezse bu bile insana yetebilir.
Daha sonraki dönemlerde yine büfede durmaya devam ettim bu arada da Allaha sürekli dua ettim sürekli. Belli bir zaman sonra insanlara bira satmamaya başladım. Dolapta bira olmasına rağmen bira yok dedim, biraları gören olursa “onlar ayrıldı düğüne gidecek” diyerek idare ediyordum. Babam içkiyi kaldırmayı düşünmüyordu. İşler kötüye gitmeye başladı büfe batıyordu, kirasını veremeyecek duruma geldi.
Babam büfeyi satmaya çalışıyordu. Satılsa bile oranın devrinden alınan para ne kadar temiz olurdu? Devir parasıyla kurulan sonraki iş ne kadar hayırlı olurdu? Artık o büfeyi yakmayı bile düşünüyordum. Ailem orayı ayakta tutup satmak için borç paralar almaya başladılar. O parlarda hiçbir işe yaramadı.70 milyarlık yer 25 milyara satılmadı, sonunda belediye dava açtı ve oradan beş kuruş alamadan ayrıca yüz milyar borçla çıktık. Şükürler olsun satılmadı. şükürler olsun oradan beş kuruş para kalmadı.
Şu an ne kadar mutlu olduğumuzu anlatamam. Aile olduğumuzun farkına vardık. Evimizde huzur var stres yok. Babam içkiyi bıraktı. Ben mükemmel bir iş buldum. Yediğim yemeğin içtiğim suyun tadı var. Ayda en az iki milyar para gerekiyor eve ama sadece bir milyar giriyor ve biz güzelce geçiniyoruz nasıl olduğunu bende anlamıyorum. Başkalarının da bunları yaşamasını o günah yuvalarından kurtulmasını istiyorum. Eğer denirse ki(İnşallah denmez) “şuan her şey çok güzel senin yaptığın gibi bir şeyi yapmaya ihtiyaç duymuyorum”. Peki ya yarın ne olacak bu dünyadan bahsetmiyorum güzelce! yaşayıp ölünür, peki ya ondan sonra evet ondan sonrası.
Sonrası ve daha fazlası kuran-ı kerimde yazmakta.
Not: Büfemiz yıkıldı, yol yapıldı..O yolsa camiye gidiyor
