Çevrimdışı
BİR SİGARA HİKÂYESİ
Hocalarımdan birisi anlatmıştı. Ona da olayı bizzat yaşayan hocası anlatmış.
Hocamın hocası dini ilimleri öğrenmek için Suudî Arabistan'a gitmiş. Orada şeriat fakültesinde okurken bir arab öğrenci ile sıkı fıkı arkadaş olmuşlar. Sınıfta aynı sırada oturuyorlar, dışarda beraber oluyorlarmış. Bilindiği gibi suudlular sigarayı haram olarak kabul ederler ve içmezler. Bizim türk öğrenci ise sigara tiryâkisi. Arab arkadaşı dört yıl boyunca ona sigarayı bıraktırmaya çalışmış ama bir türlü başarılı olamamış. Neyse, dört yıl sonra fakülteyi bitirmişler, bizimki memleketine, Türkiye'ye dönmüş.
Aradan uzun yıllar geçtikten sonra bizimki Türkiye'de profesör olmuş. Arab arkadaşı da Arabistan'da şeyh olmuş. Yâni müderris.
Bir gün bizim türk profesör öğrencilerine ders verirken öğrencilerinden birisi der ki: "Hocam, sizinle şöyle sınıfla beraber bir hacca gitsek." Hoca, "herkes isityor mu bunu?" der. Hepsi de; "evet", derler. Hac yaz ayına denk geleceği için okul da olmayacaktır. Hacca da daha üç aydan fazla bir zaman vardır. Hoca, "tamam o zaman, herkes hacca göre hazırlıklarını yapsın, pasaportlarınızı falan çıkartın" der. O zaman henüz hac kotası yoktur. İsteyen uçakla, isteyen otobüsle, isteyen de kendi arabası ile gidebilmektedir. Hoca der ki: "Benim çok samimi bir arkadaşım vardı. Hacca gitmişleyin onu da hep berâber ziyâret edelim." Tabi o zaman telefon falan yok. Arkadaşına bir mektup yazarak der ki: "Kardeşim, Allah nasip ederse bu hac sezonunda öğrencilerimle beraber hac yapmak istiyoruz. Eğer vaktiniz müsâit olursa sizi de bir ziyâret etmek istiyoruz." Arab şeyh çok memnun olur ve yazdığı cevâbî mektubda; "hay hay" der, "sizi misâfir etmekten şeref duyarım."
Neyse, hac zamanı gelip çatar ve bizimkiler bir şirketle hacca giderler. İlk önce Medîne'ye uğrarlar. Orada sekiz gün kalacaklardır. Arab şeyh de Medîne'deki üniversitede öğretim görevlisidir. Bizimkiler kararlaştıkları bir günde arab şeyhi ziyâret ederler. Adamın villası vardır. Bunları geniş bir salonda kabul eder. İki hoca hasret giderirler. Öğrenciler salondaki yer minderlerine otururken iki hoca da yere otururlar. Önlerinde de masa gibi bir şey vardır. Bizimki hoş beşten sonra ev sahibinden falan izin almadan hemen sigara paketini çıkarıp masanın üzerine koyar ve içerisinden bir tane sigara çıkararak yakar. Arablar gelen misafirlerine ilk önce şerbet ikram ederlermiş. O anda şerbetler de geliyor. Herkes şerbetini içerken bizim profesör de sigarasını somurmaya devam ediyormuş. Bu arada arab şeyh de şerbet kâsesini eline almış ama bir türlü ağzına götürüp içmiyormuş. Uzun süre öyle beklemiş. Bu bizim profesörün dikkatini çekmiş. "Yâhu, neden şerbetini içmiyorsun?" demiş. Arab şeyh de; "aklıma bir şey geldi de onun için içmiyorum" demiş. Bizimki: "aklına ne geldi?" diye sormuş. Arab şeyh işte o zaman der ki: "Kardeşim, aklıma şu geldi; şimdi şu kapıdan Allah Rasûlü giriverse, ben: "Ya Rasûlallah, bu şerbeti kendim için hazırlamıştım ama henüz içmedim, buyur, sen iç ya Rasûlallah" derim. Sen de elindeki sigarayı Allah rasûlüne uzatarak: "Yâ Rasûlalah, buyur, burdan yak" diyebilir misin?" der. Bizimki birden kıpkırmızı olur. Kendisini bir titreme alır ve sigarayı söndürerek; "artık bundan sonra aslâ sigara içmeyeceğim, Allah senden râzı olsun kardeşim, beni kendime getirdin" der.
İşte yeri geldiğinde "taşı gediğine koymak" diye buna derler. Üniversitede dört yılda bıraktıramadığı sigarayı bir misalle bıraktırıveriyor.
Ey sigara içenler! Ne dersiniz, Allah Rasûlü kapınızdan giriverse, sizler de sigarayı ona doğru uzatarak; "yâ Rasûlallah, buyur, bir sigara yak" diyebilir misiniz?
Hocalarımdan birisi anlatmıştı. Ona da olayı bizzat yaşayan hocası anlatmış.
Hocamın hocası dini ilimleri öğrenmek için Suudî Arabistan'a gitmiş. Orada şeriat fakültesinde okurken bir arab öğrenci ile sıkı fıkı arkadaş olmuşlar. Sınıfta aynı sırada oturuyorlar, dışarda beraber oluyorlarmış. Bilindiği gibi suudlular sigarayı haram olarak kabul ederler ve içmezler. Bizim türk öğrenci ise sigara tiryâkisi. Arab arkadaşı dört yıl boyunca ona sigarayı bıraktırmaya çalışmış ama bir türlü başarılı olamamış. Neyse, dört yıl sonra fakülteyi bitirmişler, bizimki memleketine, Türkiye'ye dönmüş.
Aradan uzun yıllar geçtikten sonra bizimki Türkiye'de profesör olmuş. Arab arkadaşı da Arabistan'da şeyh olmuş. Yâni müderris.
Bir gün bizim türk profesör öğrencilerine ders verirken öğrencilerinden birisi der ki: "Hocam, sizinle şöyle sınıfla beraber bir hacca gitsek." Hoca, "herkes isityor mu bunu?" der. Hepsi de; "evet", derler. Hac yaz ayına denk geleceği için okul da olmayacaktır. Hacca da daha üç aydan fazla bir zaman vardır. Hoca, "tamam o zaman, herkes hacca göre hazırlıklarını yapsın, pasaportlarınızı falan çıkartın" der. O zaman henüz hac kotası yoktur. İsteyen uçakla, isteyen otobüsle, isteyen de kendi arabası ile gidebilmektedir. Hoca der ki: "Benim çok samimi bir arkadaşım vardı. Hacca gitmişleyin onu da hep berâber ziyâret edelim." Tabi o zaman telefon falan yok. Arkadaşına bir mektup yazarak der ki: "Kardeşim, Allah nasip ederse bu hac sezonunda öğrencilerimle beraber hac yapmak istiyoruz. Eğer vaktiniz müsâit olursa sizi de bir ziyâret etmek istiyoruz." Arab şeyh çok memnun olur ve yazdığı cevâbî mektubda; "hay hay" der, "sizi misâfir etmekten şeref duyarım."
Neyse, hac zamanı gelip çatar ve bizimkiler bir şirketle hacca giderler. İlk önce Medîne'ye uğrarlar. Orada sekiz gün kalacaklardır. Arab şeyh de Medîne'deki üniversitede öğretim görevlisidir. Bizimkiler kararlaştıkları bir günde arab şeyhi ziyâret ederler. Adamın villası vardır. Bunları geniş bir salonda kabul eder. İki hoca hasret giderirler. Öğrenciler salondaki yer minderlerine otururken iki hoca da yere otururlar. Önlerinde de masa gibi bir şey vardır. Bizimki hoş beşten sonra ev sahibinden falan izin almadan hemen sigara paketini çıkarıp masanın üzerine koyar ve içerisinden bir tane sigara çıkararak yakar. Arablar gelen misafirlerine ilk önce şerbet ikram ederlermiş. O anda şerbetler de geliyor. Herkes şerbetini içerken bizim profesör de sigarasını somurmaya devam ediyormuş. Bu arada arab şeyh de şerbet kâsesini eline almış ama bir türlü ağzına götürüp içmiyormuş. Uzun süre öyle beklemiş. Bu bizim profesörün dikkatini çekmiş. "Yâhu, neden şerbetini içmiyorsun?" demiş. Arab şeyh de; "aklıma bir şey geldi de onun için içmiyorum" demiş. Bizimki: "aklına ne geldi?" diye sormuş. Arab şeyh işte o zaman der ki: "Kardeşim, aklıma şu geldi; şimdi şu kapıdan Allah Rasûlü giriverse, ben: "Ya Rasûlallah, bu şerbeti kendim için hazırlamıştım ama henüz içmedim, buyur, sen iç ya Rasûlallah" derim. Sen de elindeki sigarayı Allah rasûlüne uzatarak: "Yâ Rasûlalah, buyur, burdan yak" diyebilir misin?" der. Bizimki birden kıpkırmızı olur. Kendisini bir titreme alır ve sigarayı söndürerek; "artık bundan sonra aslâ sigara içmeyeceğim, Allah senden râzı olsun kardeşim, beni kendime getirdin" der.
İşte yeri geldiğinde "taşı gediğine koymak" diye buna derler. Üniversitede dört yılda bıraktıramadığı sigarayı bir misalle bıraktırıveriyor.
Ey sigara içenler! Ne dersiniz, Allah Rasûlü kapınızdan giriverse, sizler de sigarayı ona doğru uzatarak; "yâ Rasûlallah, buyur, bir sigara yak" diyebilir misiniz?
