İ
Çevrimdışı
Abdullah b.Ömer ,daima fakirleri çağırıp onlarla beraber yemek yediği için devamlı aç kalırdı.Nihayet zafiyetten güçsüz kaldı.Bunun üzerine hanımı ona hurmadan bir şurup yaparak yemekten sonra içirirdi.
Abdullah b.Ömer her yemek yedikçe onun sofrasında mutlaka bir yetim bulunurdu.
Hasan Basri anlatıyor :
Abdullah b.Ömer yemek yerken mutlaka bir yetimi çağırırdı.Birgün yine öğle yemeği yerken bir yetime haber gönderdiysede yetim bulunamadı.İbn-i Ömer yalnız yemek zorunda kaldı.Ancak yemekten sonra onun yediği bir un tatlısı vardı ki her öğle yemeğinden sonra ondan bir bardak içerdi.Yetim bulunup getirttinceye kadar İbn-i Ömer daha tatlıyı içmemişti,bardak henüz elinde idi.Yetim gelince İbn-i Ömer :
- ‘Artık bu senin kısmetindir.Sen daha karlı çıktın”, dedi ve kendisi içmeyip yetime verdi.’
İbn-i Ömer,mescidden her çıkışında yolu üzerinde oturan birkaç yoksulu alıp beraberinde eve getirir,onlara yemek yedirirdi.Birgün hanımını,İbn-i Ömer’e iyi bakmıyorsun diye kınadılar.O da: ‘Ben ne yapayım ? Ona ne kadar hazırlıyorsak,mutlaka yemeği yiyecek birilerini bulup getirir ve bu yüzden kendisi daima aç kalır,’ dedi ve yolu üzerinde oturmayı adet haline getiren yoksullara da :
- ‘Bundan sonra buralarda oturmayın.Ben size yemek gönderirim.’diye haber saldı.Fakat İbn-i Ömer,yolu üzerinde kimseyi bulamayınca ,eve gelir gelmez :
- ‘Falanı çağırın,filanı çağırın,’ diye emretti.Halbuki hanımı o kimselere daha önce yemek göndermişti.Kendilerinede İbn-i Ömer çağırırsa da gelmemelerini söylemişti.İbn-i Ömer bunu duyunca :
- ‘Sizin maksadınız bana yemek yedirmemek,’dedi ve o gün hiç yemek yemedi.’
(Muhtasar Hayatü’s Sahabe, M.Yusuf Kandehlevi, sayfa 254)
Abdullah b.Ömer her yemek yedikçe onun sofrasında mutlaka bir yetim bulunurdu.
Hasan Basri anlatıyor :
Abdullah b.Ömer yemek yerken mutlaka bir yetimi çağırırdı.Birgün yine öğle yemeği yerken bir yetime haber gönderdiysede yetim bulunamadı.İbn-i Ömer yalnız yemek zorunda kaldı.Ancak yemekten sonra onun yediği bir un tatlısı vardı ki her öğle yemeğinden sonra ondan bir bardak içerdi.Yetim bulunup getirttinceye kadar İbn-i Ömer daha tatlıyı içmemişti,bardak henüz elinde idi.Yetim gelince İbn-i Ömer :
- ‘Artık bu senin kısmetindir.Sen daha karlı çıktın”, dedi ve kendisi içmeyip yetime verdi.’
İbn-i Ömer,mescidden her çıkışında yolu üzerinde oturan birkaç yoksulu alıp beraberinde eve getirir,onlara yemek yedirirdi.Birgün hanımını,İbn-i Ömer’e iyi bakmıyorsun diye kınadılar.O da: ‘Ben ne yapayım ? Ona ne kadar hazırlıyorsak,mutlaka yemeği yiyecek birilerini bulup getirir ve bu yüzden kendisi daima aç kalır,’ dedi ve yolu üzerinde oturmayı adet haline getiren yoksullara da :
- ‘Bundan sonra buralarda oturmayın.Ben size yemek gönderirim.’diye haber saldı.Fakat İbn-i Ömer,yolu üzerinde kimseyi bulamayınca ,eve gelir gelmez :
- ‘Falanı çağırın,filanı çağırın,’ diye emretti.Halbuki hanımı o kimselere daha önce yemek göndermişti.Kendilerinede İbn-i Ömer çağırırsa da gelmemelerini söylemişti.İbn-i Ömer bunu duyunca :
- ‘Sizin maksadınız bana yemek yedirmemek,’dedi ve o gün hiç yemek yemedi.’
(Muhtasar Hayatü’s Sahabe, M.Yusuf Kandehlevi, sayfa 254)
