Çevrimdışı
"Allah katında din, sadece İslâm'dır." (3 Al-i İmran/19)
Demek ki, din, sadece İslâm'dır. Bu durumda din, İlâhî egemenliğe mutlak teslimiyetten ibarettir. Hayatın her şeyi için sadece bu kaynaktan bilgi almak ve bu kaynağın yapısı olan Allah'ın Kitabını hakem kılmaktır.
Öyleyse din, soyut bir dava, belirsiz bir bayrak ve sadece dille söylenen bir kelime değildir.
Kalbin hareketsizce barındırdığı bir düşünceden veya kişilerin namaz hac ve oruç gibi vesilelerle yerine getirdikleri alâmet türünden ibadetler de demek değildir.
Hayır!... Bu, Allah'ın insanlardan din diye sadece kendisine teslim olmalarını dilediği İslâm değildir.
Çünkü İslâm, teslimiyet demektir. İslâm, itaat ve bağlılıktır. İslâm, kulların işinde Allah'ın hakem kılınmasıdır.
"Din" kelimesinin muhtevası, en duyarlı biçimiyle aşağıdaki ayeti kerimede belirlenmiştir.
"İşte bu planı Yusuf'a biz öğrettik. Çünkü o, kralın dinine göre kardeşini alıkoyamazdı." (12 Yusuf/76)
Yani kralın kanun ve nizamına göre...
Görülüyor ki, Kur'an-ı Kerim, kanun ve nizamdan "din" diye söz etmekte-dir.
İşte yirminci yüzyıl cahiliyesinde tüm insanlardan gizli kalan apaçık Kur'anî muhteva budur.
Hem kendisine "müslüman" adını takan kimselerin, hem de diğer cahillerin bilmediği bir muhtevadır bu. Çünkü dini, inanç ve alâmet türü ibadetlerden ibaret gören bu insanlara göre, Allah'ın vahdaniyetine, peygamberlerine, meleklerine, kitaplarına, ahiret gününe, kaderin hayr ve şerrine inanan bir kimse, Allah'ı bırakıp itaat; bağlılık ve hakimiyet hakkı açısından ayrı ayrı rablere tedeyyün etse (boyun eğip, itaat etse) bile Allah'ın dinindendir.
Oysa bu ayete göre "kralın dini" demek, kralın kanun ve nizamı demektir.
Öyleyse "Allah'ın dini" de, Allah'ın kanun ve nizamı demektir...
Ne var ki asıl muhtevası sönükleşip donuklaşan "Allah'ın dini", cahiliye kitlelerinin nazarında inanç ve alamet türü ibadetlerden başka bir şey ifade etmemektedir.
Ama Âdem (as), ve Nuh (as)'dan, Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem)'e değin gelen Allah'ın dinine göre gerçek böyle değildir. Çünkü tevhid tarihi boyunca dinin değişmez anlamı; sadece Allah'a tedeyyün (boyun eğip, itaat) etmek, başkasının koyduğu kanunları reddetmek, ilâhlığı göklerde olduğu gibi yerde de Allah'a tahsis etmek ve sadece O'nun insanlara rablığını kabullenmektir. Yani sadece Allah'ın, şeriatinin egemenliğini ve emrinin hakimiyetini tanımaktır.
İşte "Allah'ın dininden" olanlarla "kralın dininden" olanların ayrılış noktası da budur.
Çünkü;
- Birinciler sadece Allah'ın nizam ve kanununu din bilirler.
- Diğerleri ise kralın nizam ve kanununu din diye tanırlar veya Allah (Sub-hanehu ve Tealâ)'ya sadece inanç ve alâmet türü ibadetlerde, başkasına da nizam ve kanunlar konusunda tedeyyün (boyun eğip, itaat) ederek şirke düşerler.
Seyid Kutup (r.a) davet yolu
