Çevrimdışı
Ehl-i Kitab İle Savaşın Gerekleri
"Kendilerine kitap verilenlerden Allah'a ve ahiret gününe iman etmeyenlerle, Allah'ın ve Resulü’nün haram kıldığını haram saymayanlarla ve hak dini din edinmeyenlerle, boyun eğip kendi elleriyle cizye verinceye dek savaşınız." (Tevbe, 29) Bu ayet-i kerimede yüce Allah, kitap ehli ile savaşmanın üç gerekçesini bildirmektedir:
Birinci gerekçe: Şüphesiz ki onlar Allah'a da ahiret gününe de iman etmezler.
İkinci gerekçe: Şüphesiz ki onlar Allah'ın ve Resulünün haram kıldığı şeyleri haram kılmazlar.
Üçüncü gerekçe: Şüphesiz ki onlar hak dini din edinmezler.
İşte bu üç gerekçe ayet-i kerimede beyan olunmuştur. İbnü'l-Arabî’nin İbn Akil'den naklettiği şu sözleri ne kadar hoştur. İbn Arabi diyor ki: "Ben Ebu'1-Vefa Ali bin Akil'in bir tartışma meclisinde bu âyet-i kerimeyi okuyup bunu çeşitli hükümlere delil gösterdiğini işittim.
Ali bin Akil ayetin onları öldürün bölümünü okuyunca "işte bu cezadır" dedi. Allah'a iman etmezler bölümünü okuyunca, "bu da cezayı gerektiren suçun açıklanmasıdır" dedi. Ahiret gününe iman etmiyorlar bölümünü okuyunca da "bu da suçun pekiştirilmesidir" dedi. Allah'ın ve Resulünün haram kıldığını haram kılmazlar bölümünü okuyunca "bu da amelleri ile Allah'a karşı çıkma hususunda suçlarının katmerli olduğunu beyan etmek dedir" dedi. Hak dini din edinmezler bölümünü okuyunca da "bu da saparak, inad ederek İslâm'a boyun eğmeyi gururlarına yedirmeyerek isyanlarının tekid edildiğine bir işarettir" dedi. Kendilerine kitap verilenlerden bölümünü okuyunca da "bu aleyhlerine olan delilin bir pekiştirilmesidir. Çünkü onlar Tevrat ve İncil'de Rasululullah'ı ve Kur'an'ı buluyorlardı. Buna rağmen iman etmemeleri aleyhlerine olan bir delildi" dedi. Boyun eğip bizzat kendi elleriyle cizye verinceye kadar bölümünü okuyunca da "onların cezalandırılmalarının ne maksatla yapıldığı beyan ediliyor ve bunların bu zilletten kurtulmaları için çareleri zikrediliyor" dedi.
Evet, bu ayet-i kerimede, kendilerine kitap verilenlerle savaşmanın üç gerekçesi zikredilmiştir.
Dördüncü bir gerekçe ise; bundan sonra gelen şu ayette zikredilmiştir: "Yahudiler, "Üzeyir Allah'ın oğludur" dediler; Hristiyanlar da "Mesih, Allah'ın oğludur" dediler. Bu onların kendi ağızlarıyla geveledikleri sözleridir ki, kendilerinden önceki kâfirlerin sözlerine benzetiyorlar." Ayet-i kerimede "Üzeyir Allah'ın oğludur" diyen yahudilerin ve "İsa Mesih Allah'ın oğludur" diyen hristiyanların bu sözleri ile müşriklere benzedikleri zikredilmektedir. Çünkü müşrikler; "melekler Allah'ın kızlarıdır!" demekteydiler.
"Ey kâfirler! Şimdi bütün bunlardan sonra Lat ve Uzza'ya ve bundan başka üçüncü putunuz Menat'a ne dersiniz? Demek erkekler sizin, dişiler Allah'ın öyle mi? O halde bu haksız bir taksim." (Necm, 19–22) Bu ayette de zikredildiği gibi müşrikler meleklere Allah'ın kızları diyorlardı. Dolayısıyla Allah Teala; erkek çocuklar sizin de dişiler Allah'ın mı, diye onları kınıyor.
Beşinci gerekçe: Ehli kitapla savaşmanın beşinci sebebi ise şu ayette zikrediliyor: "Onlar, Allah'ı bırakıp hahamlarını, rahiplerini ve Meryem'in oğlu Mesihi kendilerine rab edindiler. Hâlbuki onlar tek bir ilaha ibadet etmekten başka bir şeyle emrolunmamışlardır. Zira ondan başka ilah yoktur. O, onların şirk koştuklarından münezzehtir." (Tevbe, 31)
Altıncı gerekçe: Ehli kitapla savaşmanın altıncı sebebi de şu ayette zikrediliyor: "Onlar, Allah'ın nurunu kendi ağızlarıyla söndürmek istiyorlar. Oysa Allah, kâfirler hoşlanmasalar bile, kendi nurunu mutlaka tamamlayacaktır." (Tevbe, 32)
Yedinci gerekçe: Ehli kitapla savaşmanın yedinci gerekçesi ise şu ayette zikrediliyor: "Ey iman edenler! Hahamların ve rahiplerin çoğu, insanların mallarını haksız yere yemekte ve (onları) Allah'ın yolundan alı-koymaktadırlar.” (Tevbe, 34)
İşte kitap ehli ile savaşın gerekçeleri. Bu gerekçelerden sadece biri dahi kitap ehli ile savaşmak için yeterli bir nedendir. Buna rağmen yüce Allah diğer sebepleri ve gerekçeleri de saymıştır. Ta ki mü'minlerin kalbinde yahudilerle savaştıktan sonra hristiyanlarla da savaşmak için herhangi bir şüphe kalmasın. Çünkü müslümanlar çeşitli ihanetlerinden dolayı Medine'de bulunan yahudilerle savaşmışlar ve yine bunlara karşı savaşmaya da hazırdılar. Fakat hristiyanlarla savaşmaları olmadığından bunlarla savaşmaktan kaçınıyor bir tavır içindeydiler.
"Kendilerine kitap verilenlerden Allah'a ve ahiret gününe iman etmeyenlerle, Allah'ın ve Resulü’nün haram kıldığını haram saymayanlarla ve hak dini din edinmeyenlerle, boyun eğip kendi elleriyle cizye verinceye dek savaşınız." (Tevbe, 29) Bu ayet-i kerimede yüce Allah, kitap ehli ile savaşmanın üç gerekçesini bildirmektedir:
Birinci gerekçe: Şüphesiz ki onlar Allah'a da ahiret gününe de iman etmezler.
İkinci gerekçe: Şüphesiz ki onlar Allah'ın ve Resulünün haram kıldığı şeyleri haram kılmazlar.
Üçüncü gerekçe: Şüphesiz ki onlar hak dini din edinmezler.
İşte bu üç gerekçe ayet-i kerimede beyan olunmuştur. İbnü'l-Arabî’nin İbn Akil'den naklettiği şu sözleri ne kadar hoştur. İbn Arabi diyor ki: "Ben Ebu'1-Vefa Ali bin Akil'in bir tartışma meclisinde bu âyet-i kerimeyi okuyup bunu çeşitli hükümlere delil gösterdiğini işittim.
Ali bin Akil ayetin onları öldürün bölümünü okuyunca "işte bu cezadır" dedi. Allah'a iman etmezler bölümünü okuyunca, "bu da cezayı gerektiren suçun açıklanmasıdır" dedi. Ahiret gününe iman etmiyorlar bölümünü okuyunca da "bu da suçun pekiştirilmesidir" dedi. Allah'ın ve Resulünün haram kıldığını haram kılmazlar bölümünü okuyunca "bu da amelleri ile Allah'a karşı çıkma hususunda suçlarının katmerli olduğunu beyan etmek dedir" dedi. Hak dini din edinmezler bölümünü okuyunca da "bu da saparak, inad ederek İslâm'a boyun eğmeyi gururlarına yedirmeyerek isyanlarının tekid edildiğine bir işarettir" dedi. Kendilerine kitap verilenlerden bölümünü okuyunca da "bu aleyhlerine olan delilin bir pekiştirilmesidir. Çünkü onlar Tevrat ve İncil'de Rasululullah'ı ve Kur'an'ı buluyorlardı. Buna rağmen iman etmemeleri aleyhlerine olan bir delildi" dedi. Boyun eğip bizzat kendi elleriyle cizye verinceye kadar bölümünü okuyunca da "onların cezalandırılmalarının ne maksatla yapıldığı beyan ediliyor ve bunların bu zilletten kurtulmaları için çareleri zikrediliyor" dedi.
Evet, bu ayet-i kerimede, kendilerine kitap verilenlerle savaşmanın üç gerekçesi zikredilmiştir.
Dördüncü bir gerekçe ise; bundan sonra gelen şu ayette zikredilmiştir: "Yahudiler, "Üzeyir Allah'ın oğludur" dediler; Hristiyanlar da "Mesih, Allah'ın oğludur" dediler. Bu onların kendi ağızlarıyla geveledikleri sözleridir ki, kendilerinden önceki kâfirlerin sözlerine benzetiyorlar." Ayet-i kerimede "Üzeyir Allah'ın oğludur" diyen yahudilerin ve "İsa Mesih Allah'ın oğludur" diyen hristiyanların bu sözleri ile müşriklere benzedikleri zikredilmektedir. Çünkü müşrikler; "melekler Allah'ın kızlarıdır!" demekteydiler.
"Ey kâfirler! Şimdi bütün bunlardan sonra Lat ve Uzza'ya ve bundan başka üçüncü putunuz Menat'a ne dersiniz? Demek erkekler sizin, dişiler Allah'ın öyle mi? O halde bu haksız bir taksim." (Necm, 19–22) Bu ayette de zikredildiği gibi müşrikler meleklere Allah'ın kızları diyorlardı. Dolayısıyla Allah Teala; erkek çocuklar sizin de dişiler Allah'ın mı, diye onları kınıyor.
Beşinci gerekçe: Ehli kitapla savaşmanın beşinci sebebi ise şu ayette zikrediliyor: "Onlar, Allah'ı bırakıp hahamlarını, rahiplerini ve Meryem'in oğlu Mesihi kendilerine rab edindiler. Hâlbuki onlar tek bir ilaha ibadet etmekten başka bir şeyle emrolunmamışlardır. Zira ondan başka ilah yoktur. O, onların şirk koştuklarından münezzehtir." (Tevbe, 31)
Altıncı gerekçe: Ehli kitapla savaşmanın altıncı sebebi de şu ayette zikrediliyor: "Onlar, Allah'ın nurunu kendi ağızlarıyla söndürmek istiyorlar. Oysa Allah, kâfirler hoşlanmasalar bile, kendi nurunu mutlaka tamamlayacaktır." (Tevbe, 32)
Yedinci gerekçe: Ehli kitapla savaşmanın yedinci gerekçesi ise şu ayette zikrediliyor: "Ey iman edenler! Hahamların ve rahiplerin çoğu, insanların mallarını haksız yere yemekte ve (onları) Allah'ın yolundan alı-koymaktadırlar.” (Tevbe, 34)
İşte kitap ehli ile savaşın gerekçeleri. Bu gerekçelerden sadece biri dahi kitap ehli ile savaşmak için yeterli bir nedendir. Buna rağmen yüce Allah diğer sebepleri ve gerekçeleri de saymıştır. Ta ki mü'minlerin kalbinde yahudilerle savaştıktan sonra hristiyanlarla da savaşmak için herhangi bir şüphe kalmasın. Çünkü müslümanlar çeşitli ihanetlerinden dolayı Medine'de bulunan yahudilerle savaşmışlar ve yine bunlara karşı savaşmaya da hazırdılar. Fakat hristiyanlarla savaşmaları olmadığından bunlarla savaşmaktan kaçınıyor bir tavır içindeydiler.
