Neler yeni
İslami Forum, Dini Forum, islami site, islami sohbet, radyo, islami bilgiler

İslam-tr.org'a hoş geldiniz! Hemen üye olun ve kendi konularınızı, düşüncelerinizi paylaşarak bu platforma katılın. Oturum açtıktan sonra, İslam dini, tarih ve güncel konularla ilgili paylaşımlarda bulunabilirsiniz.

Evinde Ölü Bulundu, Dağda Şehid Bulundu

ibni kayyım Çevrimdışı

ibni kayyım

Aktif Üye
İslam-TR Üyesi
‘Evinde ölü bulundu’ başlığı altında adının geçmesini istemiyordu… ‘Doğduğu yerde ölenler listesinde olmak arka vagona binmek gibi bir şey’ diyordu… Çoğu insan gibi torun sevgisini tadarak ölüm meleğinin kendisine uğramasını da istemiyordu… Çoğunluğa inat bedeninin ter ve kan kokulu bir şekilde defnedilmesini istiyordu… Kefeni hiç sevmediği gibi ‘kefene dürüm yapılmaktan da Allah’a sığınırım’derdi…

Yatağına uzanırken dağda geceleyen kardeşlerini düşünürdü… Aynı ay ışığı altında gecelemek sıkıyordu kendisini… Ay, sıcak yatağında olmasına şahitti… Ay, utandırıyordu kendisini…

mahçuptu…

Ayak bağlarını çözüp dağlara kanat çırpan kardeşlerin, imanın zirvesinde gecelediklerini düşündü… Hepsi bir ağızdan; ‘ Sen neden burda değilsin’ demişler gibi, yüzü kızardı... Ağlayamıyordu da! Ne oldu bana deyip bir ok gibi fırladı yatağından… Akrep iki ile üç arasında yorgun bir mücahid gibi ağır ağır yol alıyordu… Balkona çıktı ve siyah yorgan altında geceleyen kardeşlerini üşüten rüzgâra göğsünü açtı…

Derecesini düşüre düşüre gelen rüzgâr selam getirmişti… ‘Aleykümselâm dedi’ gözyaşlarını şahit tutarak… Sulu gözleri onlarca yıldıza ev sahipliği yapmıştı… ‘küçük cephem’ dediği balkon dar gelmeye başlamıştı… ‘Size ne oluyorki’ ile başlayan ayet yatağından kalkmasına yetmişti… Ama hala ‘yerlerinde oturanlar’ safındaydı…

Üşüyordu…

Hayata bağlayan resimleri tek tek gözler önüne getirdi… Kimler yoktu ki… Her bir resmi firdevs ile arasına koydu… ‘ Baba!’ dedi, ilk resim… ‘Ne zormuş evlatla imtihan’ diye mırıldandı… İkinci resim, çocuğunu kucaklayarak; ‘ Ben dul, çocuğumuz yetim mi kalsın?’ dedi ağlamaklı bir şekilde… Aman allah’ım! Bunlar neler söylüyorlar?’ Dedi…

Tevbe–24, diğer resimleri bir bir çağırıyordu… Et, kan ve deriden oluşan resimlere beton yığınları da eklenince firdevs’le arasında kalın bir duvar örülmüş gibi oldu… Tevbe–24, kâğıt üstünde durduğu gibi durmuyordu…

Tevbe-24’e hazırlıksız yakalanmıştı… Yıllarca tefsir dersi yapmışlardı oysaki… Bu ayet yaşanarak tefsir edilirdi ancak… Tevbe-24’ün kıskacına girmişti bir defa… Çıkmak ne mümkün!

Her resim birer ayak bağı idi… Sünnete uygun bir şekilde çözülmesi gerekiyordu… Nereden başlayacaktı, bilmiyordu… Resimler çok canlıydı… Dokunabiliyordu… Firdevs resimleri soyuttu… Bir türlü can veremiyordu firdevs resimlerine… ‘İşte sıkıntı burada.’ dedi.

Kalp atışları hızlandıkça ayak bağında gevşemeler olduğunu hissetti… Tevbe–24 tebessüm etmeye başlamıştı… ‘Hoşlanmasanızda…’nın muhatabı olmak istemiyordu… Başını göğe kaldırdı ve ‘ Rabbim! Dedi… Kendisini Allah’a hiç bukadar yakın hissetmemişti…

Her gece küçük cephesinde ‘Rabbim!’ Demenin tadını çıkarıyordu… Gece bir bereketti onun için… Milyonların uyuduğu saatte Rabbi, sanki kendisine özel bir vakit ayırmış gibi mutluydu… Küçük cephesi her geçen gün sevimli gelmeye başlamıştı…

Hiçbir cihada küçük demiyordu… ‘Sadece cepheler küçük ya da büyük olur.’ diyordu… ‘Cihad bir okuldur. Diplomasını alan her mezun staj yapmak için çıkıyorlardı imanın zirvelerine…’ diyen arkadaşına hak veriyordu…

Hazırlık sınıfı olarak algılıyordu küçük cephesini… Gök aynı gökdü… Ay ve yıldızlar aynıydı… Hazırlık sınıfının zemini yumuşak, rüzgârı serin, soruları zordu… Küçük cephesinde Rabbine saygıyla secdeye vardı… Burnu ayaklarıyla aynı düzlemdeydi… Gözyaşları sünnete uygun bir şekilde yuvasını terk ederken:

‘’ Rabbim! Dedi… ‘Evinde ölü bulundu’lar listesinde olmaktan sana sığınırım… Sen beni ‘dağda şehid bulundular’ listesine al!’ Sana tüm güzel isminle yalvarıyorum’ dedi ve sabah namazına uyanmak için gözlerini o geceye yumdu…
Rabbim kardeşimizin duasını kabul etsin… Bizlere de kâfirlere bayram yaptıracak şehadetler nasip etsin…
 
M Çevrimdışı

musab24

Üye
İslam-TR Üyesi
Gece bir bereketti onun için… Milyonların uyuduğu saatte Rabbi, sanki kendisine özel bir vakit ayırmış gibi mutluydu…

Ne kadar güzel bir düşünme.

Allah razı olsun ahi.
 
ibnikayyim Çevrimdışı

ibnikayyim

İyi Bilinen Üye
İslam-TR Üyesi
Ayak bağlarını çözüp dağlara kanat çırpan kardeşlerin, imanın zirvesinde gecelediklerini düşündü… Hepsi bir ağızdan; ‘ Sen neden burda değilsin’ demişler gibi, yüzü kızardı... Ağlayamıyordu da! Ne oldu bana deyip bir ok gibi fırladı yatağından… Akrep iki ile üç arasında yorgun bir mücahid gibi ağır ağır yol alıyordu… Balkona çıktı ve siyah yorgan altında geceleyen kardeşlerini üşüten rüzgâra göğsünü açtı…
 
ibnikayyim Çevrimdışı

ibnikayyim

İyi Bilinen Üye
İslam-TR Üyesi
‘Evinde ölü bulundu’ başlığı altında adının geçmesini istemiyordu… ‘Doğduğu yerde ölenler listesinde olmak arka vagona binmek gibi bir şey’ diyordu… Çoğu insan gibi torun sevgisini tadarak ölüm meleğinin kendisine uğramasını da istemiyordu… Çoğunluğa inat bedeninin ter ve kan kokulu bir şekilde defnedilmesini istiyordu… Kefeni hiç sevmediği gibi ‘kefene dürüm yapılmaktan da Allah’a sığınırım’derdi…

Yatağına uzanırken dağda geceleyen kardeşlerini düşünürdü… Aynı ay ışığı altında gecelemek sıkıyordu kendisini… Ay, sıcak yatağında olmasına şahitti… Ay, utandırıyordu kendisini…

mahçuptu…

Ayak bağlarını çözüp dağlara kanat çırpan kardeşlerin, imanın zirvesinde gecelediklerini düşündü… Hepsi bir ağızdan; ‘ Sen neden burda değilsin’ demişler gibi, yüzü kızardı... Ağlayamıyordu da! Ne oldu bana deyip bir ok gibi fırladı yatağından… Akrep iki ile üç arasında yorgun bir mücahid gibi ağır ağır yol alıyordu… Balkona çıktı ve siyah yorgan altında geceleyen kardeşlerini üşüten rüzgâra göğsünü açtı…

Derecesini düşüre düşüre gelen rüzgâr selam getirmişti… ‘Aleykümselâm dedi’ gözyaşlarını şahit tutarak… Sulu gözleri onlarca yıldıza ev sahipliği yapmıştı… ‘küçük cephem’ dediği balkon dar gelmeye başlamıştı… ‘Size ne oluyorki’ ile başlayan ayet yatağından kalkmasına yetmişti… Ama hala ‘yerlerinde oturanlar’ safındaydı…

Üşüyordu…

Hayata bağlayan resimleri tek tek gözler önüne getirdi… Kimler yoktu ki… Her bir resmi firdevs ile arasına koydu… ‘ Baba!’ dedi, ilk resim… ‘Ne zormuş evlatla imtihan’ diye mırıldandı… İkinci resim, çocuğunu kucaklayarak; ‘ Ben dul, çocuğumuz yetim mi kalsın?’ dedi ağlamaklı bir şekilde… Aman allah’ım! Bunlar neler söylüyorlar?’ Dedi…

Tevbe–24, diğer resimleri bir bir çağırıyordu… Et, kan ve deriden oluşan resimlere beton yığınları da eklenince firdevs’le arasında kalın bir duvar örülmüş gibi oldu… Tevbe–24, kâğıt üstünde durduğu gibi durmuyordu…

Tevbe-24’e hazırlıksız yakalanmıştı… Yıllarca tefsir dersi yapmışlardı oysaki… Bu ayet yaşanarak tefsir edilirdi ancak… Tevbe-24’ün kıskacına girmişti bir defa… Çıkmak ne mümkün!

Her resim birer ayak bağı idi… Sünnete uygun bir şekilde çözülmesi gerekiyordu… Nereden başlayacaktı, bilmiyordu… Resimler çok canlıydı… Dokunabiliyordu… Firdevs resimleri soyuttu… Bir türlü can veremiyordu firdevs resimlerine… ‘İşte sıkıntı burada.’ dedi.

Kalp atışları hızlandıkça ayak bağında gevşemeler olduğunu hissetti… Tevbe–24 tebessüm etmeye başlamıştı… ‘Hoşlanmasanızda…’nın muhatabı olmak istemiyordu… Başını göğe kaldırdı ve ‘ Rabbim! Dedi… Kendisini Allah’a hiç bukadar yakın hissetmemişti…

Her gece küçük cephesinde ‘Rabbim!’ Demenin tadını çıkarıyordu… Gece bir bereketti onun için… Milyonların uyuduğu saatte Rabbi, sanki kendisine özel bir vakit ayırmış gibi mutluydu… Küçük cephesi her geçen gün sevimli gelmeye başlamıştı…

Hiçbir cihada küçük demiyordu… ‘Sadece cepheler küçük ya da büyük olur.’ diyordu… ‘Cihad bir okuldur. Diplomasını alan her mezun staj yapmak için çıkıyorlardı imanın zirvelerine…’ diyen arkadaşına hak veriyordu…

Hazırlık sınıfı olarak algılıyordu küçük cephesini… Gök aynı gökdü… Ay ve yıldızlar aynıydı… Hazırlık sınıfının zemini yumuşak, rüzgârı serin, soruları zordu… Küçük cephesinde Rabbine saygıyla secdeye vardı… Burnu ayaklarıyla aynı düzlemdeydi… Gözyaşları sünnete uygun bir şekilde yuvasını terk ederken:

‘’ Rabbim! Dedi… ‘Evinde ölü bulundu’lar listesinde olmaktan sana sığınırım… Sen beni ‘dağda şehid bulundular’ listesine al!’ Sana tüm güzel isminle yalvarıyorum’ dedi ve sabah namazına uyanmak için gözlerini o geceye yumdu…
Rabbim kardeşimizin duasını kabul etsin… Bizlere de kâfirlere bayram yaptıracak şehadetler nasip etsin…


Ayak bağlarını çözüp dağlara kanat çırpan kardeşlerin, imanın zirvesinde gecelediklerini düşündü… Hepsi bir ağızdan; ‘ Sen neden burda değilsin’ demişler gibi, yüzü kızardı... Ağlayamıyordu da! Ne oldu bana deyip bir ok gibi fırladı yatağından… Akrep iki ile üç arasında yorgun bir mücahid gibi ağır ağır yol alıyordu… Balkona çıktı ve siyah yorgan altında geceleyen kardeşlerini üşüten rüzgâra göğsünü açtı…
 
mücahide__ Çevrimdışı

mücahide__

Üye
İslam-TR Üyesi
Size ne oluyorki’ ile başlayan ayet yatağından kalkmasına yetmişti… Ama hala ‘yerlerinde oturanlar’ safındaydı…

Üşüyordu…

Hayata bağlayan resimleri tek tek gözler önüne getirdi… Kimler yoktu ki… Her bir resmi firdevs ile arasına koydu… ‘ Baba!’ dedi, ilk resim… ‘Ne zormuş evlatla imtihan’ diye mırıldandı… İkinci resim, çocuğunu kucaklayarak; ‘ Ben dul, çocuğumuz yetim mi kalsın?’ dedi ağlamaklı bir şekilde… Aman allah’ım! Bunlar neler söylüyorlar?’ Dedi…

Tevbe–24, diğer resimleri bir bir çağırıyordu… Et, kan ve deriden oluşan resimlere beton yığınları da eklenince firdevs’le arasında kalın bir duvar örülmüş gibi oldu… Tevbe–24, kâğıt üstünde durduğu gibi durmuyordu…

Tevbe-24’e hazırlıksız yakalanmıştı… Yıllarca tefsir dersi yapmışlardı oysaki… Bu ayet yaşanarak tefsir edilirdi ancak… :crycry:agliyorum
 
Nesîbe Lena Çevrimdışı

Nesîbe Lena

"عِشْ حَمِيداً، وَمُتْ شَهِيدًا"
Süper Moderatör
‘Evinde ölü bulundu’ başlığı altında adının geçmesini istemiyordu… ‘Doğduğu yerde ölenler listesinde olmak arka vagona binmek gibi bir şey’ diyordu… Çoğu insan gibi torun sevgisini tadarak ölüm meleğinin kendisine uğramasını da istemiyordu… Çoğunluğa inat bedeninin ter ve kan kokulu bir şekilde defnedilmesini istiyordu… Kefeni hiç sevmediği gibi ‘kefene dürüm yapılmaktan da Allah’a sığınırım’derdi..
 
MusaBinUmeyr Çevrimdışı

MusaBinUmeyr

Üye
İslam-TR Üyesi
İnsanların nasıl bildiği konuştuğu aslında önemli değil ha evde ölmüşsün ha dağda aslolan Rabbimin katında nerede hangi hal üzere öldüğün... Halid bin Velidde evde öldü hatırlatırım. Önemli olan şu bize verilen en kıymetli sermayemiz olan zamanımızı nasıl harcadığımız. Allah yolunda ne kadar çaba sarf ettiğimiz. Doğru bildiğimiz şeyler için yanlış şeylere karşı ne kadar kıyama kalkıyoruz? Şehadet mi istiyoruz öyleyse şehadeti tadacak şehidlere layık bir hayat yaşamalıyız. Ölmeden evvel ölmeliyiz. Vesselam :)
 
Nesîbe Lena Çevrimdışı

Nesîbe Lena

"عِشْ حَمِيداً، وَمُتْ شَهِيدًا"
Süper Moderatör
Insanların ne dediği elbette önemli değil. Dağ başlarında olanlar için insanların boş kelimelerinin bir kıymeti olsaydı zaten dağ başlarında olmazlardı. Söylediğiniz doğru hangi hal üzere ölüm gelir mühim olan o fakat iman üzere fitne diyarlarında ölüme yakalanmaktansa iman üzere mubarek topraklar da ölmeyi daha çok arzularım. Ve bence -Allahu alem- Halid b Velid (ra) da evinde ölmekten çok cenk meydanında ölmeyi isterdi.
Ha tabi, şehadet kuru ve sloganik bir kelime den öte bir hedef olmalı hayatlarda. "Ölmek için yaşamak arzusu" bir nevi. Şeyh Muhaysinin de dediği gibi "Şehid olmak için şehid gibi yaşamak lazım" Ama herşeyden önce istemek.
 
MusaBinUmeyr Çevrimdışı

MusaBinUmeyr

Üye
İslam-TR Üyesi
Kim istemez ki fitne diyarlarından ırak ehli imanın hakim olduğu topraklarda ölmeyi. İnsan ne yazık ki fitne diyarlarında garib kalıyor. Gariblik zordur. Anlayanlar olmaz seni olsa da az olur ırak olur. Şehadeti, cennetin en güzel yerini herkes ister. Ancak şunu bilmezler ve yahut unuturlar. Şehadet bedel ister. Ve bu bedel öyle ucuz bir bedel değil. Bu bedel insanın meylettiği o kendisine çok tatlı gelen aldatıcı dünya hayatını, kendini, sevdiklerini infak etmesini gerektirir. Bunlar ise öyle kolay şeyler değil. İmkansızda değil :) Rabbim hepimizi şehadet ehlinden eylesin ^^
 
M Çevrimdışı

Meliksah Kayaaaa

İyi Bilinen Üye
İslam-TR Üyesi
Kim istemez ki fitne diyarlarından ırak ehli imanın hakim olduğu topraklarda ölmeyi. İnsan ne yazık ki fitne diyarlarında garib kalıyor. Gariblik zordur. Anlayanlar olmaz seni olsa da az olur ırak olur. Şehadeti, cennetin en güzel yerini herkes ister. Ancak şunu bilmezler ve yahut unuturlar. Şehadet bedel ister. Ve bu bedel öyle ucuz bir bedel değil. Bu bedel insanın meylettiği o kendisine çok tatlı gelen aldatıcı dünya hayatını, kendini, sevdiklerini infak etmesini gerektirir. Bunlar ise öyle kolay şeyler değil. İmkansızda değil :) Rabbim hepimizi şehadet ehlinden eylesin ^^
Allahumme amin.
 
Üst Ana Sayfa Alt