Çevrimdışı
Sözüm ona; ne aşk kalmış bardağın dolu tarafında ne keder boşalmış yalnızlığın uçurumunda...
Ve yusuf hiç doğmamış anasından... Kuyuları dolduran sade yılanlar, çıyanlar...
Bir damla temiz su bile bulmak ne zor ya Rab!...
EY NUH!
Kin, öfke, yalan kötülüğe dair ne varsa boğulduğu şu şehrin göbeğinden beni de al gemine...
Al! tek bir doğru söze, tek bir doğru öze hasret kalmış ruhumu götür...
Götür, çölde koşturan hacerin ayaklarının dibine bırak, bırak ki dudaklarıma onun Allah'a teslim olmuş temiz ayaklarını öpmekle temizleyeyim...
Ve söyle İbrahim'e, bir balta da haddini bilmez nefsime vursun, yıksın Rabb'i, hoşnut etmeyecek her bir soluğumu yerle bir etsin...
EY NUH!
İsmail'in anasına sor, oğlunun topuklarının altından fışkıran mukaddes su temizlemeye yeter mi günahlarımı...
Ve İsmail'e de söyle, o masum dudakları benim içinde dua etsin... Allah için yaşayıp, Allah için öleyim diye...
Ve EY NUH!
Yunus'a rastlarsan, balığın karnından Rabb'inin mağfiretiyle kurtaran sözleri bir kez de benim için okumasını söyle, zira bu paslı dudaklar, bu zindanın kapısını açmaya güç yetiremyor...
Ve bulabilirsen Yusuf'u ona de ki: İFFET YUSUF'una, hasret nice yürekler var...
EY NUH!
Sen söyle; yüreğim niçin bu kadar çabuk yorulur?!
Ne Musa'nın elindeki değneğe dayanılmasını becerebildim, ne de Muhammed (sav)'in elindeki kitabı tutmasını...
Söyle Eyyub'a; bana sabrı öğretsin!...
EY NUH!
İsa'ya da söyle; Rabb'ine yalvarsın da, bir ferahlık sofrası indirsin yüreğime...
Ve EY NUH!
Yüreğimi esir edene söyle ki; ya Ömer gibi dimdik dursun ya da Ebu bekir gibi yumuşaklıkla azad etsin beni, zira görmek istemez oldu, onu yüreğim...
Soluğu kesildi sevdamın, tek bir dal kalmadı bahara; acı bu ya; ölümü bekliyor yüreğim... bir davudi sedadır istediğim...
Rabb'im Musa'nın heyecanını ver bana ve bir Harun'da yanıma...
Tevhidi haykırsın bedenim ve sussun nefsim; Yakub'un sabrını bürünsün...
Nuh'un gemisine YALNIZ SEVDİĞİNLE bineyim!!!
CAHİDE SANCAKTAR
Ve yusuf hiç doğmamış anasından... Kuyuları dolduran sade yılanlar, çıyanlar...
Bir damla temiz su bile bulmak ne zor ya Rab!...
EY NUH!
Kin, öfke, yalan kötülüğe dair ne varsa boğulduğu şu şehrin göbeğinden beni de al gemine...
Al! tek bir doğru söze, tek bir doğru öze hasret kalmış ruhumu götür...
Götür, çölde koşturan hacerin ayaklarının dibine bırak, bırak ki dudaklarıma onun Allah'a teslim olmuş temiz ayaklarını öpmekle temizleyeyim...
Ve söyle İbrahim'e, bir balta da haddini bilmez nefsime vursun, yıksın Rabb'i, hoşnut etmeyecek her bir soluğumu yerle bir etsin...
EY NUH!
İsmail'in anasına sor, oğlunun topuklarının altından fışkıran mukaddes su temizlemeye yeter mi günahlarımı...
Ve İsmail'e de söyle, o masum dudakları benim içinde dua etsin... Allah için yaşayıp, Allah için öleyim diye...
Ve EY NUH!
Yunus'a rastlarsan, balığın karnından Rabb'inin mağfiretiyle kurtaran sözleri bir kez de benim için okumasını söyle, zira bu paslı dudaklar, bu zindanın kapısını açmaya güç yetiremyor...
Ve bulabilirsen Yusuf'u ona de ki: İFFET YUSUF'una, hasret nice yürekler var...
EY NUH!
Sen söyle; yüreğim niçin bu kadar çabuk yorulur?!
Ne Musa'nın elindeki değneğe dayanılmasını becerebildim, ne de Muhammed (sav)'in elindeki kitabı tutmasını...
Söyle Eyyub'a; bana sabrı öğretsin!...
EY NUH!
İsa'ya da söyle; Rabb'ine yalvarsın da, bir ferahlık sofrası indirsin yüreğime...
Ve EY NUH!
Yüreğimi esir edene söyle ki; ya Ömer gibi dimdik dursun ya da Ebu bekir gibi yumuşaklıkla azad etsin beni, zira görmek istemez oldu, onu yüreğim...
Soluğu kesildi sevdamın, tek bir dal kalmadı bahara; acı bu ya; ölümü bekliyor yüreğim... bir davudi sedadır istediğim...
Rabb'im Musa'nın heyecanını ver bana ve bir Harun'da yanıma...
Tevhidi haykırsın bedenim ve sussun nefsim; Yakub'un sabrını bürünsün...
Nuh'un gemisine YALNIZ SEVDİĞİNLE bineyim!!!
CAHİDE SANCAKTAR
