Hayatımızda en büyük eksikliklerimiz den biri de hiç şüphesiz ihlastır.
Hayatımızın her alanına yayılmış/yaydığımız ihlassızlık..
Niyetlerimizde, isteklerimizde, amellerimizde...
Kimi zaman halimizden yakınırız. Şimdi ben orda olacaktım var ya! Ama işte imkanım yok gitmeye, yapmaya.
Sizde ihlassızlık kokusu alıyor musunuz?
Herkesten önce kendim için söylüyorum, sonuna kadar samimiyetsiziz. (Allahu alem)
Çok hoşuma giden bir söz vardır, tam olarak hatırlamamak ile beraber..
"Samimi olduğum gün aranızda olmayacağım"
Samimi olduğumuz gün ne olacak biliyor musunuz? Samimi olduğumuz gün hayallerimizin ve isteklerimizin üstünü çizeceğiz, yaşayarak...
Çok şey istiyoruz Alemlerin Rabb'inden, İstemeliyiz de. Fakat istek de bulunduğumuz şeyi gerçekten ihlas ile mi istiyoruz?
Kimi mal ister
Kimi eş ister
Kimi cihad
Kimi şehadet
Kimi sağlık
Kimi bunların hepsini.
Tamam da, bu hadisi isteklerimizin karşısına koymak gerekmez mi?
Rebia bin Kab el-Eslemi (Radiyallahu Anh) şöyle rivayet etti:
“Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ile geceliyor, ona abdest ve ihtiyaç suyunu getiriyordum.
Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bana dedi ki:
−‘Benden dilekte bulun!’
Ben:
−Cennette sana arkadaş olmak istiyorum, dedim.
Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
−‘Bundan başka bir şey var mı?’ buyurdu.
Ben:
−İstediğim budur dedim.
Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
−‘Sen de secdeyi çoğaltarak nefsin üzere bana yardım et’ buyurdu.”
Müslim 489/226
Eğer gerçekten, İhlas ile isteniliyorsa birşeyler yapmak gerekmez mi?
Bizler birşeyler yapsak daha riya ile çer çöp ediyoruz o ameli. Dağılmış toz zerreciklerine çeviriyoruz.
Gecenin karanlığını ibadetlerle, belinde ki hasır izleri ile aydınlatan Zeynel el-Abidin nerde, gündüzün aydınlığını riyakarlıklarla karartan bizler nerde..?
Çevrimdışı
