Çevrimdışı
Şam sahasından Alkame’nin makar hayatıyla ilgili kısa yazısını ve bir anısını sizlere sunuyoruz:
Size makarlarda ki Mücahidleri anlatmak istiyorum biraz, fazla vaktinizi almadan tabiki.
Suriye Cihad’ı malum yarı düzenli bir ordu ile yürüyor. Bu ümmet Afganistan, Çeçenistan, Moro, Eritre’de gerilla taktiği ile mücadele verdi. Kardeşlerimiz çok kalabalık olmasa da bir arada 15-20 kişi bir makarda kalabiliyor. Dolayısı ile çok mükemmel dostluklar görebiliyoruz. Namaz’dan sonra sessiz bir köşeye çekilip Allah’ı tesbih edenler, geceleri Kur’ân okurken gözyaşı döken, teheccüd namazlarında secdelerini uzatan, dua ederken gözleri yaşaran mücahidleri görmek size mânevi bir ortamda olduğunuzu hissettiriyor. Birbirleri ile konuşurken üsluplu, kardeşlerine karşı merhametli, meydanlarda ise birer aslan hepsi, onlar Cihad’a hayatlarını vermiş yiğitler.
Makar hayatı maddi ve manevi açıdan evli mücahidlerden üstünlüğünü hissettiriyor. Sürekli Kur’ân ve ibadet ile meşgul olmak ve ve sürekli sıkıntılar ile meşgul olmak.
Bir sene öncesine kadar bekardım,sırtımda bir çanta ve altımda bir motor ile ulaşabileceğim tüm operasyonlara katılmak için çabalardım. Evlendikten sonra herkes gibi bende yavaşlamaya, frenlemeye başladım bu istemsiz bir şekilde gelişti, manevi açıdan eskiye hasret kaldım.
Ayakkabısı olmadığı için nöbete gidemeyen kardeşlerimin derdini bilmez hale geldim. Annesini özlediği için dertleşmek isteyen kardeşimden uzaklaştım, parası olmadığı için çarşıya çıkamayan kardeşimi unuttum, yaralı kardeşlerime hizmet etmekten uzaklaştım. Çünkü makarda değildim.
Makar hayatı Cihad içerisinde ki en lezzetli nimettir, Bu bir gerçek bu satırları okuyan kardeşlerime diyorum ki bu kardeşlerinizin dualarına talip olun, vallahi onlar asrın âbid kullarıdırlar. Onlara yardımcı olun eksiklerini gidermek için onların durumunu sorun.
Bu kardeşlerimizin bütün Müslümanlara örnek olduğunu düşünüyorum. Onlar, kardeşi yaralandığında yarayı kendi vücudunda hissederler. Her şehadet haberinde gözlerinden yaşlar boşalır, her seferinde bir adım daha yaklaşmış olmayı umarlar.
Hayat onlar için Şehadet’ten ibarettir.
Kalpleri daima zikirli gözleri ise yaşlı Allah’ın rızasını kazanmak için her’an hazırlar. Bu kardeşlerimizden alimlerin ve hocaların bile öğrenmeleri gereken noktalar var hemde altın noktalar.
Makarda yaşadığım bir olayı sizlere anlatmak istiyorum;
Ali adında bir kardeşimiz vardı Allah şehadetini kabul etsin inşaAllah. Ali henüz 6 ay önce iman etmiş bir kardeşimizdi o dönemler. Saygılı ve zikir ehli bir kardeşimizdi. Herkes onu çok severdi ama bir kardeşimiz onu, bizden çok fazla severdi. Bu isimsiz kardeşimi bir inşaatta ağlarken gördüm, korkarak sordum, ses tonum inceldi. “Ahki ne oldu bir sorun mu var?” dedim. Cevap almak için bekliyorum ama korkuyorum, bir kardeşimizin daha şehadet haberini duymak istemiyordum.
Ahki kendini toparladı ve “Ali ribata gidecek ama ama pantolonu yok” dedi bu da beynimden vurulmama yetmişti, üzüldüm. “Kardeşim kalk o zaman ona pantolon alalım” dedim. Gözlerini sildi “Ben verdim ahki” dedi. Ali takvalı, edebli, utangaç bir kardeşimizdi, kimseden bir şey isteyemezdi. Ama isimsiz kahramanımızın kocaman bir yüreği vardı. Hocalara ibret, kitaplara konu niteliğinde…
Alkame / Halep
Ümmet-i İslam
