Çevrimdışı
İtaatte Şirk:
Allah (c.c)’ın itaat etmeyi yasakladığı bir konuda birisine itaat etmek veya kendisine itaat edilmeyi yasakladığı birisine itaat etmek demektir.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Onlar, hahamlarını, rahiblerini ve Meryem oğlu Mesih’i Allah’tan başka rabler edindiler. Oysa tek olan Allah’a ibadet etmekle emrolunmuşlardı. O’ndan başka ibadete layık ilah yoktur. O, onların ortak koştuklarından münezzehtir.” (Tevbe: 31)
Ayetteki “hahamlar”dan kasıt; "alimler” manasındadır.
“Rahipler”den kasıt; ibadetkarlar manasındadır.
“Allah’tan başka rabler”den kasıt; Allah (c.c)’ın haram kıldığını helalleştiren, Allah (c.c)’ın helal kıldığını haramlaştıranlara itaat ettiler. Böylece onları, onların rububiyetlerine itikat etmedikleri halde, rabler edindiler. Bilakis derler ki: “Rabbimiz ve onların rabbi Allah (c.c)’tır.”
O halde alim olsun, ibadektar olsun veya başkası olsun, her kim Allah (c.c)’ın haram kıldığını helal, helal kıldığını haram kılması konusunda bir kimseye itaat ederse işte o kimse onu rab edinmiştir. Tıpkı “hahamlarını ve rahiplerini Allah (c.c)’tan başka rabler edinenler gibi.”
Birgün Rasulullah (s.a.s) bu ayeti kerimeyi okuduğu sırada içeriye daha evvel hristiyan iken İslam’la şereflenen Adiyy İbn Hatem (r.a) girdi ve bu ayeti kerimeyi duyunca Rasulullah (s.a.s)’e:
“Onlara ibadet etmiyorlar ki” dedi.
Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s):
“Onlar Allah (c.c)’ın helal kıldığı bir şeyi haram, haram kıldığı bir şeyi helal kıldıkları zaman onlara itaat etmiyorlar mı?” diye sorunca Adiyy b. Hatem:
“Evet” diye cevap verdi. Rasulullah (s.a.s) de:
“İşte böylece onlara ibadet ediyorlar” buyurdu. (Tirmizi,Ahmed b. Hanbel, İbni Hazm)
İbni Teymiye (r.a) şöyle dedi:
“Ebu’l Bahteri bu ayet hakkında şöyle dedi:
“Onlar din adamlarına, rahiplerine namaz kılmadılar. Şayet din adamları ve rahipleri, kendileri için rüku ve secde yapılmasını onlara emretseydiler elbette bu konuda onlara itaat etmezlerdi. Fakat Allah (c.c)’ın haramını helal, helalini haram yapmalarını onlara emrettiklerinde bu emre itaat ettiler. İşte onların, din adamlarını ve rahiplerini Allah (c.c)’tan başka rabler edinmeleri böyle olmuştur.”
Rebi b. Enes dedi ki:
“Ebi Ali’ye’ye dedim ki: “İsrail oğullarında şu rab edinme meselesi nasıldı?” Dedi ki: “Rab edinme şöyledir: “Onlar Allah (c.c)’ın kendilerine kitaplarında neyi emredip neyi yasakladığını buldular ve dediler ki: “Biz hahamlarımızın hiçbir zaman önüne geçmeyeceğiz. Bize neyi emrederlerse uyarız, neyi de yasaklarlarsa onların sözlerine karşı çıkmaz, vazgeçmeyiz. Böylece adamlara tabi olup Allah (c.c)’ın kitabını arkalarına attılar. Rasulullah (s.a.s) onların, onlara ibadetlerinin; haramı helalleştirmeleri, helali haramlaştırmaları konusunda olduğunu açıklamıştır. Yoksa onlar onlara namaz kılmadılar, onlar için oruç tutmadılar, Allah (c.c)’tan başka onlara dua etmediler. Bu sebeple onların ibadetleri bu meselelerde olmayıp haramı helalleştirme, helali haramlaştırma konusunda idi.” (İbni Teymiye Fetvalar c: 7 s: 76)
Allah (c.c)’ın itaat etmeyi yasakladığı bir konuda birisine itaat etmek veya kendisine itaat edilmeyi yasakladığı birisine itaat etmek demektir.
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Onlar, hahamlarını, rahiblerini ve Meryem oğlu Mesih’i Allah’tan başka rabler edindiler. Oysa tek olan Allah’a ibadet etmekle emrolunmuşlardı. O’ndan başka ibadete layık ilah yoktur. O, onların ortak koştuklarından münezzehtir.” (Tevbe: 31)
Ayetteki “hahamlar”dan kasıt; "alimler” manasındadır.
“Rahipler”den kasıt; ibadetkarlar manasındadır.
“Allah’tan başka rabler”den kasıt; Allah (c.c)’ın haram kıldığını helalleştiren, Allah (c.c)’ın helal kıldığını haramlaştıranlara itaat ettiler. Böylece onları, onların rububiyetlerine itikat etmedikleri halde, rabler edindiler. Bilakis derler ki: “Rabbimiz ve onların rabbi Allah (c.c)’tır.”
O halde alim olsun, ibadektar olsun veya başkası olsun, her kim Allah (c.c)’ın haram kıldığını helal, helal kıldığını haram kılması konusunda bir kimseye itaat ederse işte o kimse onu rab edinmiştir. Tıpkı “hahamlarını ve rahiplerini Allah (c.c)’tan başka rabler edinenler gibi.”
Birgün Rasulullah (s.a.s) bu ayeti kerimeyi okuduğu sırada içeriye daha evvel hristiyan iken İslam’la şereflenen Adiyy İbn Hatem (r.a) girdi ve bu ayeti kerimeyi duyunca Rasulullah (s.a.s)’e:
“Onlara ibadet etmiyorlar ki” dedi.
Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s):
“Onlar Allah (c.c)’ın helal kıldığı bir şeyi haram, haram kıldığı bir şeyi helal kıldıkları zaman onlara itaat etmiyorlar mı?” diye sorunca Adiyy b. Hatem:
“Evet” diye cevap verdi. Rasulullah (s.a.s) de:
“İşte böylece onlara ibadet ediyorlar” buyurdu. (Tirmizi,Ahmed b. Hanbel, İbni Hazm)
İbni Teymiye (r.a) şöyle dedi:
“Ebu’l Bahteri bu ayet hakkında şöyle dedi:
“Onlar din adamlarına, rahiplerine namaz kılmadılar. Şayet din adamları ve rahipleri, kendileri için rüku ve secde yapılmasını onlara emretseydiler elbette bu konuda onlara itaat etmezlerdi. Fakat Allah (c.c)’ın haramını helal, helalini haram yapmalarını onlara emrettiklerinde bu emre itaat ettiler. İşte onların, din adamlarını ve rahiplerini Allah (c.c)’tan başka rabler edinmeleri böyle olmuştur.”
Rebi b. Enes dedi ki:
“Ebi Ali’ye’ye dedim ki: “İsrail oğullarında şu rab edinme meselesi nasıldı?” Dedi ki: “Rab edinme şöyledir: “Onlar Allah (c.c)’ın kendilerine kitaplarında neyi emredip neyi yasakladığını buldular ve dediler ki: “Biz hahamlarımızın hiçbir zaman önüne geçmeyeceğiz. Bize neyi emrederlerse uyarız, neyi de yasaklarlarsa onların sözlerine karşı çıkmaz, vazgeçmeyiz. Böylece adamlara tabi olup Allah (c.c)’ın kitabını arkalarına attılar. Rasulullah (s.a.s) onların, onlara ibadetlerinin; haramı helalleştirmeleri, helali haramlaştırmaları konusunda olduğunu açıklamıştır. Yoksa onlar onlara namaz kılmadılar, onlar için oruç tutmadılar, Allah (c.c)’tan başka onlara dua etmediler. Bu sebeple onların ibadetleri bu meselelerde olmayıp haramı helalleştirme, helali haramlaştırma konusunda idi.” (İbni Teymiye Fetvalar c: 7 s: 76)
