Çevrimdışı
Kimleri Dost Ediniyoruz?
O yüz, her hattı tevhid kaleminden bir satır; O yüz ki, göz değince Allah’ı hatırlatır. (N.F.K)
Bana dostunu söyle sana kim olduğunu söyleyeyim demiş eskiler…Hani bazıları derler ya, “Benim her kesimden arkadaşım var.” Ateisti, seküleristi, ne kadar …ist varsa işte. Her haliyle Allah’a isyan ettiği halde o kişilerle oturup kalkmak, uyarmamak, oldukları gibi kabul etmek Müminlere tavsiye edilmeyen, yasaklanan tavırlar. “Müminler ancak kardeştir” ayetini de hatırlayalım. Sadece Mümin olanlar kardeştir. Müminlerin kimler olduğunu ise Mü’minun suresinin ilk 10 ayetinden ve daha pek çok ayetten öğreniyoruz.
Peki kapı komşumuz namaz kılmıyorsa, dekolteli kıyafetler giyiyor, senin ve ailenin rahatsız olmasını umursamıyorsa, bolca gıybet ediyorsa ne yapacağız? İlişkimiz hangi düzeyde olacak. Komşuluk ilişkileri olabilir ama dost olma durumu asla olmamalı. Oturduğunda Allah’ın dinini tebliğ edebileceksen otur. Seni ciddiye alıyor, dinledikçe yaşantısında küçük de olsa değişiklikler oluyorsa devam et. Ama anlattıklarını alaya alır gibi bir hali varsa, oturma. Sana ihtiyaç duyarsa yardım et ama tavrını koy. Yolunu tasvip etmediğini ve asla kendi hak yolundan dönmeyeceğini farkettir ona.
Çünkü insan görüştüğü kişilerden iyi veya kötü anlamda etkilenir.
Dost olacağımız insanları iyi seçelim. Tevbe 119 da Rabbimiz:“Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve doğrularla beraber olun.” buyuruyor. Doğrular, iyiler kimlermiş acaba? Onun da cevabını Rabbimiz veriyor:“İyilik yaparak kendini Allah’a teslim eden ve hanif (tevhidi) olan İbrahim’in dinine uyandan daha güzel din’li kimdir? Allah, İbrahim’i dost edinmiştir”(Nisa:125)
Demekki iyi ve doğru olanlar, Allah’ı hayatına dahil etmeden “Kalbim temiz” diyenler, “Müslümanım ama şeriat istemem”diyenler değilmiş. Bilakis iyiler kendini Allah’a teslim edenlermiş. Ve bizlerde ancak onlarla dost olabilirmişiz. Ama “Çevremde öyle kimse yok. Herkes isyankar, kimse Allah’ın dinini umursamıyor” diyorsan, Sende onları umursama! Yalnız kalmak Allah’ın tasvip etmediği, zalim diye nitelendirdiği insanlarla beraber olmaktan iyidir.
İnsan, dostunun yaşayış tarzından etkilenir. O halde her biriniz dost edineceği kişiye dikkat etsin!
(Ebû Dâvûd, Edeb ,16)
Konuyla ilgili Feyzullah Birışık’ın çok yerinde ve güzel bir yazısı var. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Tevbe-23 kulağımıza şunları fısıldıyor;
Kur’an okurken ‘Ey mü’minler!..’ hitabıyla başlayan bir ayet okuduğumda, o hitabın bana olduğu bilinciyle o hitabın hemen sağına parantez açar adımı yazarım…
Bu kez karşıma bambaşka bir ayet çıkmış olur… O ayetin ilk ve tek muhatabı ben olduğum inancı güçlenir de güçlenir… Mesela şu ayette olduğu gibi;
“ Ey müminler (Ey Feyzullah!), eğer babalarınız (babam…..)ve kardeşleriniz (kardeşlerim…) kâfirliği, müminliğe tercih ediyorlarsa sakın onları dost, yandaş edinmeyiniz. Kimler böylelerini dost edinirlerse onlar zalimlerin ta kendileridirler.” (Tevbe.23)
Bu şekilde okuduğumda ayetin bana özel söylendiğini tüm hücrelerimle hissederim… Bu bilinçle harekete geçmeye çalışırım…
Yukarıda okuduğumuz ayette birinci dereceden akrabalardan baba ve kardeşe yer verilmiş… Ortada küfür bir amel var; baba ve kardeş küfrü tercih ediyor… Eğer böyle bir durum olursa ey Feyzullah! Onlarla hukukuna dikkat etmen gerekecek…
Dost ve yandaş olma durumu olursa ne olur? Neden başka ilişkiler değil de dost ve yandaş olmama tercih edilmiş… Mesela arkadaş olmayın de denebilirdi! Ya da onların inançlarının özenilmemesi gibi de denebilirdi…
Seçilen dost ve yandaş olmama uyarısında çok güzel bir önlem alma uyarısı var… Siz kime dost olursanız gün gelir onun inançlarından etkilenirsiniz… Ona dost olmakla birlikte şu tehlikeleri de göze almışsınız demektir;
1-Ben bir Müslüman olarak senin inançlarını saygıyla karşılıyorum.
2-Senin inançların beni rahatsız etmediği için seninle dost kalmaya devam ediyorum.
3-Senin inançlarında bir bozukluk görmüyorum. Haliyle de düzeltmeye çalışmıyorum.
4-Sen hep bu inanç üzere kal.
İnsanın gününün büyük bir kısmı baba ve kardeşlerle geçer… Onların bozuk inançlarından etkilenme olasılığı diğer akrabalardan daha fazla olduğundan olsa gerek-Allah’u âlem- baba ve kardeş uyarısı yapılmış.
Allah’u Teâlâ önce uyarı yapıyor, uyarının ihmali durumunda ise o kişinin artık zalimlerden olabileceği hatırlatılıyor… Sanki bu ayeti kerime kişiyle karşılıklı konuşmuş gibi oluyor…
Uyarılan konu da sıradan bir konu değil;
“Kâfirliği mü’minliğe tercih…”
İki ayrı din var karşımızda;
Kâfirlik ve mü’minlik… Kan bağı olsa da din bağı yok…
Din bağı yoksa konu kapanmıştır ve araya kapkalın bir duvar örülmüştür.
Kan bağı ve din bağı…
Zalimlerden miyim değil miyim?
Bunu test etmem gerekir… Bunun için de ailemden babam ve kardeşimin akidesine ve aramızdaki sosyal ilişkiye bakmam lazım…
Bu din sahibi niçin kişinin baba ve kardeşinin sosyal ilişkilerine dikkat etmesini ister? Sanırım cevabı şu;
‘Çünkü bu dinin kimseye ihtiyacı olmadığı gibi kimseye minnet de etmez…’
Küfrü tercih eden babamız ya da kardeşimiz bile olsa onlara dost olduğumuz an Allah’ın dinine sahip çıkamamışız demektir… Bu dinde samimi olup olmadığımızın test edildiği bir an bu… Nitekim bunu Nuh aleyhisselamın gemiyle karadan ayrıldığı an görmüştük. Allah o sahneyi bizlere şöyle bildiriyor;
“Nuh Rabbine dua edip dedi ki: “Ey Rabbim! Şüphesiz oğlum da ailemdendir. Senin vadin ise elbette haktır. Sen hâkimler hâkimisin.”
“ Allah buyurdu ki: Ey Nuh! O asla senin ailenden değildir. Çünkü onun yaptığı kötü bir iştir. O halde hakkında bilgin olmayan bir şeyi benden isteme! Ben sana cahillerden olmamanı tavsiye ederim.”(Hud. 45-46)
Allah’ın dinine 950 sene davet eden bir peygamber bile olsa din bağı kopmuşsa mesele kapanmıştır… Allah bizlere bu büyük öğüdü veriyor…
(Feyzullah Birışık)
Cahide Sultan
O yüz, her hattı tevhid kaleminden bir satır; O yüz ki, göz değince Allah’ı hatırlatır. (N.F.K)
Bana dostunu söyle sana kim olduğunu söyleyeyim demiş eskiler…Hani bazıları derler ya, “Benim her kesimden arkadaşım var.” Ateisti, seküleristi, ne kadar …ist varsa işte. Her haliyle Allah’a isyan ettiği halde o kişilerle oturup kalkmak, uyarmamak, oldukları gibi kabul etmek Müminlere tavsiye edilmeyen, yasaklanan tavırlar. “Müminler ancak kardeştir” ayetini de hatırlayalım. Sadece Mümin olanlar kardeştir. Müminlerin kimler olduğunu ise Mü’minun suresinin ilk 10 ayetinden ve daha pek çok ayetten öğreniyoruz.
Peki kapı komşumuz namaz kılmıyorsa, dekolteli kıyafetler giyiyor, senin ve ailenin rahatsız olmasını umursamıyorsa, bolca gıybet ediyorsa ne yapacağız? İlişkimiz hangi düzeyde olacak. Komşuluk ilişkileri olabilir ama dost olma durumu asla olmamalı. Oturduğunda Allah’ın dinini tebliğ edebileceksen otur. Seni ciddiye alıyor, dinledikçe yaşantısında küçük de olsa değişiklikler oluyorsa devam et. Ama anlattıklarını alaya alır gibi bir hali varsa, oturma. Sana ihtiyaç duyarsa yardım et ama tavrını koy. Yolunu tasvip etmediğini ve asla kendi hak yolundan dönmeyeceğini farkettir ona.
Çünkü insan görüştüğü kişilerden iyi veya kötü anlamda etkilenir.
Dost olacağımız insanları iyi seçelim. Tevbe 119 da Rabbimiz:“Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve doğrularla beraber olun.” buyuruyor. Doğrular, iyiler kimlermiş acaba? Onun da cevabını Rabbimiz veriyor:“İyilik yaparak kendini Allah’a teslim eden ve hanif (tevhidi) olan İbrahim’in dinine uyandan daha güzel din’li kimdir? Allah, İbrahim’i dost edinmiştir”(Nisa:125)
Demekki iyi ve doğru olanlar, Allah’ı hayatına dahil etmeden “Kalbim temiz” diyenler, “Müslümanım ama şeriat istemem”diyenler değilmiş. Bilakis iyiler kendini Allah’a teslim edenlermiş. Ve bizlerde ancak onlarla dost olabilirmişiz. Ama “Çevremde öyle kimse yok. Herkes isyankar, kimse Allah’ın dinini umursamıyor” diyorsan, Sende onları umursama! Yalnız kalmak Allah’ın tasvip etmediği, zalim diye nitelendirdiği insanlarla beraber olmaktan iyidir.
İnsan, dostunun yaşayış tarzından etkilenir. O halde her biriniz dost edineceği kişiye dikkat etsin!
(Ebû Dâvûd, Edeb ,16)
Konuyla ilgili Feyzullah Birışık’ın çok yerinde ve güzel bir yazısı var. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Tevbe-23 kulağımıza şunları fısıldıyor;
Kur’an okurken ‘Ey mü’minler!..’ hitabıyla başlayan bir ayet okuduğumda, o hitabın bana olduğu bilinciyle o hitabın hemen sağına parantez açar adımı yazarım…
Bu kez karşıma bambaşka bir ayet çıkmış olur… O ayetin ilk ve tek muhatabı ben olduğum inancı güçlenir de güçlenir… Mesela şu ayette olduğu gibi;
“ Ey müminler (Ey Feyzullah!), eğer babalarınız (babam…..)ve kardeşleriniz (kardeşlerim…) kâfirliği, müminliğe tercih ediyorlarsa sakın onları dost, yandaş edinmeyiniz. Kimler böylelerini dost edinirlerse onlar zalimlerin ta kendileridirler.” (Tevbe.23)
Bu şekilde okuduğumda ayetin bana özel söylendiğini tüm hücrelerimle hissederim… Bu bilinçle harekete geçmeye çalışırım…
Yukarıda okuduğumuz ayette birinci dereceden akrabalardan baba ve kardeşe yer verilmiş… Ortada küfür bir amel var; baba ve kardeş küfrü tercih ediyor… Eğer böyle bir durum olursa ey Feyzullah! Onlarla hukukuna dikkat etmen gerekecek…
Dost ve yandaş olma durumu olursa ne olur? Neden başka ilişkiler değil de dost ve yandaş olmama tercih edilmiş… Mesela arkadaş olmayın de denebilirdi! Ya da onların inançlarının özenilmemesi gibi de denebilirdi…
Seçilen dost ve yandaş olmama uyarısında çok güzel bir önlem alma uyarısı var… Siz kime dost olursanız gün gelir onun inançlarından etkilenirsiniz… Ona dost olmakla birlikte şu tehlikeleri de göze almışsınız demektir;
1-Ben bir Müslüman olarak senin inançlarını saygıyla karşılıyorum.
2-Senin inançların beni rahatsız etmediği için seninle dost kalmaya devam ediyorum.
3-Senin inançlarında bir bozukluk görmüyorum. Haliyle de düzeltmeye çalışmıyorum.
4-Sen hep bu inanç üzere kal.
İnsanın gününün büyük bir kısmı baba ve kardeşlerle geçer… Onların bozuk inançlarından etkilenme olasılığı diğer akrabalardan daha fazla olduğundan olsa gerek-Allah’u âlem- baba ve kardeş uyarısı yapılmış.
Allah’u Teâlâ önce uyarı yapıyor, uyarının ihmali durumunda ise o kişinin artık zalimlerden olabileceği hatırlatılıyor… Sanki bu ayeti kerime kişiyle karşılıklı konuşmuş gibi oluyor…
Uyarılan konu da sıradan bir konu değil;
“Kâfirliği mü’minliğe tercih…”
İki ayrı din var karşımızda;
Kâfirlik ve mü’minlik… Kan bağı olsa da din bağı yok…
Din bağı yoksa konu kapanmıştır ve araya kapkalın bir duvar örülmüştür.
Kan bağı ve din bağı…
Zalimlerden miyim değil miyim?
Bunu test etmem gerekir… Bunun için de ailemden babam ve kardeşimin akidesine ve aramızdaki sosyal ilişkiye bakmam lazım…
Bu din sahibi niçin kişinin baba ve kardeşinin sosyal ilişkilerine dikkat etmesini ister? Sanırım cevabı şu;
‘Çünkü bu dinin kimseye ihtiyacı olmadığı gibi kimseye minnet de etmez…’
Küfrü tercih eden babamız ya da kardeşimiz bile olsa onlara dost olduğumuz an Allah’ın dinine sahip çıkamamışız demektir… Bu dinde samimi olup olmadığımızın test edildiği bir an bu… Nitekim bunu Nuh aleyhisselamın gemiyle karadan ayrıldığı an görmüştük. Allah o sahneyi bizlere şöyle bildiriyor;
“Nuh Rabbine dua edip dedi ki: “Ey Rabbim! Şüphesiz oğlum da ailemdendir. Senin vadin ise elbette haktır. Sen hâkimler hâkimisin.”
“ Allah buyurdu ki: Ey Nuh! O asla senin ailenden değildir. Çünkü onun yaptığı kötü bir iştir. O halde hakkında bilgin olmayan bir şeyi benden isteme! Ben sana cahillerden olmamanı tavsiye ederim.”(Hud. 45-46)
Allah’ın dinine 950 sene davet eden bir peygamber bile olsa din bağı kopmuşsa mesele kapanmıştır… Allah bizlere bu büyük öğüdü veriyor…
(Feyzullah Birışık)
Cahide Sultan
