Kul hakkı; insanın can, mal, namus ve ahiret yaşamına dönük maneviyatı gibi dokunulmazlıklarına yönelik tecavüz ve haksızlıkların ortaya çıkardığı haktır.
İnsanın kişisel haklarına yönelik her türlü tecavüz ve haksızlıklar haram yada mekruh fiillerdir. Bu sebeble günah kapsamındadır, cezası vardır. Kul hakkından doğan günahların ve cezaların Allah tarafından bağışlanması söz konusu değildir. Kul hakkı, ancak hak sahibi o kişiyi bağışlaması ile ortadan kalkabilir.
Ayetlerde sözü geçen, Allah'ın şirk haricindeki günahları affetmesi gibi ifadeler kul hakkını kapsamaz. Çünkü bizatihi kul hakkına tecavüz şirk kapsamındadır, kaynağı şirktir.
Misalen; "Ey kavmimiz dediler, Allah'ın davetçisine uyun ve O'na inanın ki (Allah) günahlarınızdan bir kısmını bağışlasın ve sizi acı bir azabdan korusun" (Ahkaf, 31)
âyetinin yorumlarken bağışlanacak günahların Allah hakkını (layıkıyla kulluk etmek adına, Allah için yapılan fiiller) ilgilendirenler olduğu, kul hakkından doğan günahların ise Allah tarafından bağışlanmayacağı konusunda bir çok din alimi fikir birliği etmiştir. Kezâ Rasûlullah (sallallahu aleyhi vessellem)'den rivayet edilen bir çok hadis de bu yorumu doğrular.
Ebu Hurayra (radıyallahu anh)'den rivayet edildiğine göre;
Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Muflis kimdir, biliyor musunuz?" diye sordu.
Ashab: "Bizim aramızda muflis, parası ve malı olmayan kimsedir", dediler.
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: "Şubhesiz ki ummetimin muflisi, kıyamet günü namaz, oruç ve zekat sevabıyla gelib, fakat şuna sövüb, buna zina isnad ve iftirası yapıb, şunun malını yiyib, bunun kanını döküb, şunu dövüb, bu sebeble iyiliklerinin sevabı şuna buna verilen ve üzerindeki kul hakları bitmeden sevabları biterse, hak sahiblerinin günahları kendisine yükletilib sonra da cehenneme atılan kimsedir" buyurdular.
(Muslim, Birr 59; Tirmizî, Kıyamet 2)
"Bir kimse kardeşinin haysiyetine, yahut malına haksız olarak taarruz etmişse, iltimas olarak verilebilecek altın ve gümüşün bulunmadığı günden (kıyamet) önce helâlleşsin. Aksi halde, yaptığı haksızlık nisbetinde onun iyi amellerinden alınıb hak sahibine verilir. İyiliği yoksa, hak sahibinin günahından alınıb haksızlık eden adama verilir."
(Buhari, Mezalim, 10)
