İnsan yüzü. Ah o bîçâre insan yüzü. Derine, daha da derine. Ancak orası olacak sonumuz. Eskimişlik ve bîçârelik. Söyle ne yapacağız şimdi seninle İp mi atlayacağız, yağmur mu yağacağız böyle usuldan Hayat hep bu hızla mı devam eder Müslüman kafalardan?..
Her kağıtta bir mühür var, her harfte bir imza. Belli belirsiz, sıfatı az, zamiri nazlı, öznesi niyâzlı. Öyle döküldü demli lakin kafiyesiz, sicak lakin kifayetsiz kelimeler, bir kaçını paylaşma isteği hasıl oldu, zor ama; inşâallah keyifle okursunuz.
_________________________________________________
_________________________________________________
_________________________________________________
Elveda Ankara!
Gamsız insanların vurdumlarını duymadıkları zamanlardı
Ankara'ydı Ankara'daydı
Hani şiirlerde adı geçen ama yaşayanların sevmediği yer varya
Hani coğrafya derslerindeki gibi kışları soğuk, yazları kurak
Tıpkı büyütülmüş yüreklerin arasında küçük kalmış yüreğim gibi
Seven ve sevilen yüreklerin yanında kurutulmuş bir yaprak gibi
Tutamayan elim, konuşamayan dilim, bakamayan gözüm, tepedeki yarım ay gibi
Gözyaşları gördüm; içinde yalan dışında acındırma olan
Delikanlı adamlar gördüm; yüreği mangal gibi akşamları hanımına tokat atan
Kalbi temiz sevgileler gördüm; aşkını bir telefona bir arabaya satan
Ölümü gördüm; beni dostumdan ayıran sevgiliye bağlayan
Ve seni gördüm; kurak Ankara'nın çorak yerinde yeşile hasret yüreğimin ateşiyle
Birlikte olamasakta beni sevmesende
Bilki seni seven ve özleyen var idi bu yaşanmamış memleketin soyutlaşmış caddelerinde
Bitti sayılır;
Ankara'ya veda zamanı geldi, yaşanmamış yarım kalmış hayallere veda zamanı geldi
Sevgililer ve sevgisizler geçti doğup büyüdüğüm bu şehirde
Dostlarım ve can yoldaşlarım oldu geçen hızlı senelerde
Doğumlar ve ölümler gördüm şu kısacık hayatımda
Artık hayaller başka bahara, yaşanılası herşey yakın zamanda
Elveda Ankara...
Eylül 1 / '05
(Eski şehr'e gelmeye bir gün kala, yazmış ve bırakmıştık şu ân kahrımızı çeken memleketimizi..)
Her kağıtta bir mühür var, her harfte bir imza. Belli belirsiz, sıfatı az, zamiri nazlı, öznesi niyâzlı. Öyle döküldü demli lakin kafiyesiz, sicak lakin kifayetsiz kelimeler, bir kaçını paylaşma isteği hasıl oldu, zor ama; inşâallah keyifle okursunuz.
_________________________________________________
_________________________________________________
_________________________________________________
Elveda Ankara!
Gamsız insanların vurdumlarını duymadıkları zamanlardı
Ankara'ydı Ankara'daydı
Hani şiirlerde adı geçen ama yaşayanların sevmediği yer varya
Hani coğrafya derslerindeki gibi kışları soğuk, yazları kurak
Tıpkı büyütülmüş yüreklerin arasında küçük kalmış yüreğim gibi
Seven ve sevilen yüreklerin yanında kurutulmuş bir yaprak gibi
Tutamayan elim, konuşamayan dilim, bakamayan gözüm, tepedeki yarım ay gibi
Gözyaşları gördüm; içinde yalan dışında acındırma olan
Delikanlı adamlar gördüm; yüreği mangal gibi akşamları hanımına tokat atan
Kalbi temiz sevgileler gördüm; aşkını bir telefona bir arabaya satan
Ölümü gördüm; beni dostumdan ayıran sevgiliye bağlayan
Ve seni gördüm; kurak Ankara'nın çorak yerinde yeşile hasret yüreğimin ateşiyle
Birlikte olamasakta beni sevmesende
Bilki seni seven ve özleyen var idi bu yaşanmamış memleketin soyutlaşmış caddelerinde
Bitti sayılır;
Ankara'ya veda zamanı geldi, yaşanmamış yarım kalmış hayallere veda zamanı geldi
Sevgililer ve sevgisizler geçti doğup büyüdüğüm bu şehirde
Dostlarım ve can yoldaşlarım oldu geçen hızlı senelerde
Doğumlar ve ölümler gördüm şu kısacık hayatımda
Artık hayaller başka bahara, yaşanılası herşey yakın zamanda
Elveda Ankara...
Eylül 1 / '05
(Eski şehr'e gelmeye bir gün kala, yazmış ve bırakmıştık şu ân kahrımızı çeken memleketimizi..)
