esselamun aleykum ve rahmetullah..
Bundan yaklaşık 4 sene önce hidayete erdim.Ailem sosyal demokrat düşünceye yakın, Atatürkçü, çağdaş insanlar. Bense İstanbul’da üniversite kazanmıştım. Okulu bıraktım, şimdi evdeyim. Hep cemaatlerin içinde boğuldum ve nihayet hepsinden kurtulup tevhidi düşünceyi buldum elhamdülillah. ailem onlara göre Müslümanlar,anıtkbrin dibinde oturuyoruz ve muhit berbat,insanlarda öyle. Kapalıya öcü gibi bir bakıyorlar,bi tane sakallı göremezsiniz.bi dönem ailem beni psikologlara götürdü,dayanamadım ve evden ayrıldım. Fakat yine çaresizlikten eve döndüm,çünkü ahir zamanda hiç kimseye güvenemiyorsunuz. Önceden örtüyü kabul etmeyen ailem, evden ayrılıp döndükten sonra mecburen korkudan kabullendiler. Fakat ailede İslami yaşantıya dair hiçbirşey yok. Çıldırcam, ne yapcağımı bilemiyorum. Kalmalımıyım yoksa gitmelimi bu evden, hiç dönmesemiydim bilmiyorum. Elimden gelen tek şey dua, birde bu sıkıntılarıma düşünce alemimdeki bulanıklar eklendi. Haremlik selamlık yok,evinizde ne yediğinizden şüphe ediyorsunuz. Böyle hayat mı gecer diyorum kendime. Lütfen birisi ilmi olarak bu konuya açıklık getirebilirmi?
Şimdiye kadar danışdıklarımın nefsinden konuştuklarına inanıyorum,kimse bana ayet veya hadisle gelmedi. Çok zor durumdayım....
Bundan yaklaşık 4 sene önce hidayete erdim.Ailem sosyal demokrat düşünceye yakın, Atatürkçü, çağdaş insanlar. Bense İstanbul’da üniversite kazanmıştım. Okulu bıraktım, şimdi evdeyim. Hep cemaatlerin içinde boğuldum ve nihayet hepsinden kurtulup tevhidi düşünceyi buldum elhamdülillah. ailem onlara göre Müslümanlar,anıtkbrin dibinde oturuyoruz ve muhit berbat,insanlarda öyle. Kapalıya öcü gibi bir bakıyorlar,bi tane sakallı göremezsiniz.bi dönem ailem beni psikologlara götürdü,dayanamadım ve evden ayrıldım. Fakat yine çaresizlikten eve döndüm,çünkü ahir zamanda hiç kimseye güvenemiyorsunuz. Önceden örtüyü kabul etmeyen ailem, evden ayrılıp döndükten sonra mecburen korkudan kabullendiler. Fakat ailede İslami yaşantıya dair hiçbirşey yok. Çıldırcam, ne yapcağımı bilemiyorum. Kalmalımıyım yoksa gitmelimi bu evden, hiç dönmesemiydim bilmiyorum. Elimden gelen tek şey dua, birde bu sıkıntılarıma düşünce alemimdeki bulanıklar eklendi. Haremlik selamlık yok,evinizde ne yediğinizden şüphe ediyorsunuz. Böyle hayat mı gecer diyorum kendime. Lütfen birisi ilmi olarak bu konuya açıklık getirebilirmi?
Şimdiye kadar danışdıklarımın nefsinden konuştuklarına inanıyorum,kimse bana ayet veya hadisle gelmedi. Çok zor durumdayım....