Zeyd b. Sabit (r.a)’den şöyle rivayet edilmiştir:
"Rasulullah (s.a.s) bana: "Mü’minlerden oturanlarla, Allah yolunda cihad edenler asla eşit olmaz" ayetini yazdırmak istedi de tam bana yazdırdığı sırada İbn-i Ummi Mektum çıkageldi. Ve:
"Ya Rasulallah! Cihada gücüm yetseydi ben de muhakkak gider, düşmanlarla harb ederdim" dedi. İbn-i Ummi Mektum kör bir kişi idi. Bunun üzerine Allah Tebareke ve Teala Rasulullah (s.a.s)’e vahiy gönderdi. Bu sırada onun uyluğu benim uyluğumun üzerinde idi. Vahyin ağırlığı bana o kadar ağır bastı ki sonunda dizimin ufalanıp dağılmasından korktum. Sonra Rasulullah’tan vahiy işaretleri sıyrıldı ve Allah Azze ve Celle:
"Zarar görenler başka" diye bir istisna gönderdi." (Buhari-Müslim)
"Rasulullah (s.a.s) bana: "Mü’minlerden oturanlarla, Allah yolunda cihad edenler asla eşit olmaz" ayetini yazdırmak istedi de tam bana yazdırdığı sırada İbn-i Ummi Mektum çıkageldi. Ve:
"Ya Rasulallah! Cihada gücüm yetseydi ben de muhakkak gider, düşmanlarla harb ederdim" dedi. İbn-i Ummi Mektum kör bir kişi idi. Bunun üzerine Allah Tebareke ve Teala Rasulullah (s.a.s)’e vahiy gönderdi. Bu sırada onun uyluğu benim uyluğumun üzerinde idi. Vahyin ağırlığı bana o kadar ağır bastı ki sonunda dizimin ufalanıp dağılmasından korktum. Sonra Rasulullah’tan vahiy işaretleri sıyrıldı ve Allah Azze ve Celle:
"Zarar görenler başka" diye bir istisna gönderdi." (Buhari-Müslim)