Çevrimdışı
SAHİHU'L-BUHARİ VE MÜSLİMDE Şİİ RAVİ VAR MIDIR ?
Cevap; Eğer şii raviden kasıt, kendisinin itikaden küfre ve şirke varacak inancı var ve kendisi Ebu Bekr ve Ömer'i رضى الله عنهما tekfir eden bir rafiziyse bu iki kitapta böyle bir rafizi bir raviye yer yoktur.
Hafız İbn Hacer رحمه الله Tehzibu'l-Tehzib adlı eserinde der ki;
التشيع في عرف المتقدمين هو اعتقاد تفضيل علي على عثمان ، وأن عليا كان مصيبا في حروبه ، وأن مخالفه مخطئ ، مع تقديم الشيخين وتفضيلهما ، وربما اعتقد بعضهم أن عليا أفضل الخلق بعد رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وإذا كان معتقد ذلك ورعا دينا صادقا مجتهدا فلا ترد روايته بهذا ، لا سيما إن كان غير داعية .
وأما التشيع في عرف المتأخرين فهو الرفض المحض ، فلا تقبل رواية الرافضي الغالي ولا كرامة
"Teşeyyu'(Şiiliği benimsemek)den kasıt mütekaddim ulemanın örfünde, Ebu Bekir ve Ömer'i en üstün kabul etmekle beraber Ali'yi Osman'dan üstün görmek, Aliyi yaptığı savaşlarda haklı, muhaliflerini ise hatalı telakki etmektir.
Belki bunlardan bazısı Ali'yi Rasulullah صلى الله عليه وسلمden sonra en üstün zat kabul ederler.
Eğer bu itikada sahip olan kişi vera sahibi, mütedeyyin, sadık ve müctehid ise bu itikadı sebebiyle rivayetleri rededilmez. Özellikle itikadını yayma çabası yoksa...
Müteahhir ulemanın örfünde ise şiilik katıksız rafiziliktir. Böyle gulat bi rafizinin ne rivayeti ne de kerameti kabul edilir."
İmam Zehebi رحمه الله da bu konu bağlamında Mizanu'l-İ'tidal adlı eserinde şunu demiştir;
البدعة على ضربين : فبدعة صغرى : كغلو التشيع ، أو كالتشيع بلا غلو ولا تحرف ، فهذا كثير في التابعين وتابعيهم مع الدين والورع والصدق ، فلو رد حديث هؤلاء لذهب جملة من الآثار النبوية ، وهذه مفسدة بينة
"Bidat iki kısımdır; Küçük bidate gelince; Gulat derecede şiiliği benimsemek ya da sapkın derecede olmaksızın ve gulat görüş ortaya koymaksızın teşeyyu' izhar etmektir. Bu ikinci tarz bahsedilen teşeyyu' tabiin ve tebeu't-tabiin'de dindar ve veralı olmalarıyla beraber çok görülmüştür. Eğer bunların rivayetlerini reddedersek rivayet edilen hadislerin cümlesi elden gider."
Cevap; Eğer şii raviden kasıt, kendisinin itikaden küfre ve şirke varacak inancı var ve kendisi Ebu Bekr ve Ömer'i رضى الله عنهما tekfir eden bir rafiziyse bu iki kitapta böyle bir rafizi bir raviye yer yoktur.
Hafız İbn Hacer رحمه الله Tehzibu'l-Tehzib adlı eserinde der ki;
التشيع في عرف المتقدمين هو اعتقاد تفضيل علي على عثمان ، وأن عليا كان مصيبا في حروبه ، وأن مخالفه مخطئ ، مع تقديم الشيخين وتفضيلهما ، وربما اعتقد بعضهم أن عليا أفضل الخلق بعد رسول الله صلى الله عليه وسلم ، وإذا كان معتقد ذلك ورعا دينا صادقا مجتهدا فلا ترد روايته بهذا ، لا سيما إن كان غير داعية .
وأما التشيع في عرف المتأخرين فهو الرفض المحض ، فلا تقبل رواية الرافضي الغالي ولا كرامة
"Teşeyyu'(Şiiliği benimsemek)den kasıt mütekaddim ulemanın örfünde, Ebu Bekir ve Ömer'i en üstün kabul etmekle beraber Ali'yi Osman'dan üstün görmek, Aliyi yaptığı savaşlarda haklı, muhaliflerini ise hatalı telakki etmektir.
Belki bunlardan bazısı Ali'yi Rasulullah صلى الله عليه وسلمden sonra en üstün zat kabul ederler.
Eğer bu itikada sahip olan kişi vera sahibi, mütedeyyin, sadık ve müctehid ise bu itikadı sebebiyle rivayetleri rededilmez. Özellikle itikadını yayma çabası yoksa...
Müteahhir ulemanın örfünde ise şiilik katıksız rafiziliktir. Böyle gulat bi rafizinin ne rivayeti ne de kerameti kabul edilir."
İmam Zehebi رحمه الله da bu konu bağlamında Mizanu'l-İ'tidal adlı eserinde şunu demiştir;
البدعة على ضربين : فبدعة صغرى : كغلو التشيع ، أو كالتشيع بلا غلو ولا تحرف ، فهذا كثير في التابعين وتابعيهم مع الدين والورع والصدق ، فلو رد حديث هؤلاء لذهب جملة من الآثار النبوية ، وهذه مفسدة بينة
"Bidat iki kısımdır; Küçük bidate gelince; Gulat derecede şiiliği benimsemek ya da sapkın derecede olmaksızın ve gulat görüş ortaya koymaksızın teşeyyu' izhar etmektir. Bu ikinci tarz bahsedilen teşeyyu' tabiin ve tebeu't-tabiin'de dindar ve veralı olmalarıyla beraber çok görülmüştür. Eğer bunların rivayetlerini reddedersek rivayet edilen hadislerin cümlesi elden gider."
