Silahı Terk Edenlere

SİLAHI TERK EDENLERE
Hamd Salihlerin velisi olan Allah’adır. Güzel akıbet muttakileredir. Düşmanlık ise ancak zalimleredir. Nebimiz Muhammed’e, ailesine ve tüm ashabına salât ve selam olsun.

Allah azze ve celle şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler, sizi acı bir azaptan kurtaracak bir ticareti haber vereyim mi? Allah'a ve O'nun Resulü'ne iman edersiniz, mallarınızla ve canlarınızla Allah yolunda cihad edersiniz. Bu, sizin için daha hayırlıdır; eğer bilirseniz. O da sizin günahlarınızı bağışlar, sizi altlarından ırmaklar akan cennetlere ve Adn cennetlerindeki güzel konaklara yerleştirir. İşte 'büyük mutluluk ve kurtuluş' budur. Ve seveceğiniz bir başka (nimet) daha var: Allah'tan 'yardım ve zafer (nusret)' ve yakın bir fetih. Müminleri müjdele. Ey iman edenler, Allah'ın yardımcıları olun: Meryem oğlu İsa'nın havarilere: "Allah'a (yönelirken) benim yardımcılarım kimlerdir?" demesi gibi. Havariler de demişlerdi ki: "Allah'ın yardımcıları bizleriz." Böylece İsrail oğullarından bir topluluk iman etmiş, bir topluluk da inkâr etmişti. Sonunda Biz iman edenleri düşmanlarına karşı destekledik, onlar da üstün geldiler.”

Cihadda geçmişi olan ve geçirdiği günlerinde ayakları Allah yolunda tozlanan herkese…

Çatışmalara dalan, şehitleri gömen, yaralarınızla ve kanlarınızla izzet ve şeref yurdunu sulayan sizlere… Ey Allah düşmanlarını korkutan ve Allah için korkanlar, sizlere…

İzzetin manasını silah taşımakta ve hazırlıkta anlayan ve cennetin kokusunu cihad topraklarında bilen sizlere…

Dünyanın ne kadar çekici ve tatlı olduğunu ancak Allah katında bir sineğin kanadı kadar bile değeri olmadığını ve Allah katındakilerinin ebrarlar için daha hayırlı olduğunu idrak eden sizlere…

İzzet ve şeref yolunda bizleri bir araya getiren kardeşlik hakkına vefa olarak ve Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve sellem) bizlere emrettiği nasihat etmeyi yerine getirmek için bu sözlerimi sizlere yöneltiyorum.

O şöyle buyurmuştur: “Din nasihattir.” Bizler: ‘Kim için ey Allah’ın resulü?’ diye sorunca “Allah için, kitabı için, resulü için, Müslümanların imamları ve avamı içindir” buyurdu.


Ey Mücahid…
Cihad sahasına bedeninden önce kalbinle uçup gittiğin günü hatırla. Seni hareket geçiren ne idi? O anda seni, ailenden ve sevdiklerinden ayrılmana sevk eden ne idi? Evinden ve arkadaşlarından uzaklaşmana? Bolluk, lüks ve rahat yaşam yurdunu terk edip garip, korkunun, açlığın kol gezdiği, malların, nefislerin ve meyvelerin durmaksızın eksildiği yurtta karar bulmana ne sevk etmişti seni? Ölüme giderken neler umuyordun. Evet, insanların çoğunun kaçtığı ölüme giderken…

Şöyle diyeceğini zannediyorum: Bu, Allah’a olan şevk ve cennetleri talep etmekti.

Şeyle söyleyeceğini zannediyorum: Ahirette rahat bir yaşam ve hakiki emniyeti yaşayabilmek için Allah yolunda ezalara tahammül ettim. Allah’ın sevabını umup rızasını arayarak öldürülme yerimi bulmaya çıktım. Tağutun hükmetmesinden ve zorbalık ve zulümle boynumuza sarılması üzerine dinin sancağını yükseltmek ve âlemlerin rabbinin şeriatını hakim kılmak için cihada çıktım. Erkeklerden, kadınlardan ve çocuklardan olan mustazaflara yardım için cihada çıktım.
Yetimlerin gözyaşlarını silmek, dulların dertlerini hafifletmek ve Müslümanların dertlerine ve hüzünlerine ortak olmak için cihad yurduna çıktım. Kafirlerin, zorbalık ve kibirleriyle -Allah’ın onlara izzeti yazmasından sonra- Müslümanları zelil kıldıklarını, onlara hükmettiklerini ve alçalttıklarını görünce yaşam benim için huzurlu olamadı.

Şöyle diyeceğini zannediyorum: Allah’ın kitabını ve Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve sellem) sünnetini okudum ve onlarda izzet, şeref ve otoritenin müminlerin sıfatları olduğunu ve bunların sahiplerinin Müslümanlar olduğunu gördüm. “İzzet, Allah’ın, resulünün ve müminlerindir.”

Allah’ın kitabında ve resulünün sünnetinde şunu buldum; Müslümanlar ne zaman Allah’ın şeriatından ve cihaddan yüz çevirirlerse o oranda Allah onlara zillet, alçaklık ve sıkıntı getirecektir. “Îne ile alışveriş yaptığınızda, ineklerin kuyruklarını tuttuğunuzda, ziraate razı olduğunuzda ve cihadı terk ettiğinizde Allah size öyle bir zillet musallat eder ki dininize dönmediğiniz sürece onu üzerinizden kaldırmaz.”

Ve onlar ne zaman dünyaya meyleder ve savaşı kerih görürlerse çerçöp olurlar. “Bilakis siz o gün çoksunuz. Lakin sizler selin getirmiş olduğu çerçöp gibisiniz. Ve Allah düşmanlarınızın kalplerinden sizin korkunuzu alacak ve sizin kalplerinize vehn salacaktır.” Dediler ki: Vehn nedir?” Allah resulü: “Dünyayı sevmek ve ölümü kerih görmektir” buyurdu.

Kitap ve sünnette şunu gördüm ki; ne zaman kuvvet ve galibiyet kafirlerde olursa onlar asla müminleri ve dinlerini bırakmayacaklardır. Onlar, Allahu teala’nın şu buyruğundaki gibidirler: “Eğer güç yetirirlerse, sizi dininizden geri çevirinceye kadar sizinle savaşmayı sürdürürler.” Bu durumda çözüm Allah yolunda savaştır. Artık sen Allah yolunda savaş, kendinden başkasıyla yükümlü tutulmayacaksın. Mü'minleri hazırlayıp-teşvik et. Umulur ki Allah, kafirlerin ağır-baskılarını geri püskürtür. Allah, 'kahredici baskısıyla' daha zorlu, acı sonuçlandırmasıyla da daha zorludur.”

Şöyle diyeceğini zannediyorum: Allah subhanehu’nun şu buyruğunu işittiğim gün yola çıktım: “Hafif ve ağır savaşa kuşanıp çıkın ve Allah yolunda mallarınızla ve canlarınızla cihad edin. Eğer bilirseniz, bu sizin için daha hayırlıdır.” Ve Allah’ın kendi yolunda cihad edenlere hazırladığı fazileti ve büyük ecri bildiğim gün. “Allah yolunda geçirilen bir akşam yürüyüşü veya bir sabah yürüyüşü, dünya ve içindekilerden daha hayırlıdır.” Şehadetin fazileti ise, bu büyük dereceye şevkimden ve tutkumdan gözümden uykularımı kaçırdı. Allah yolunda öldürülenleri sakın 'ölüler' saymayın. Hayır, onlar, Rableri katında diridirler, rızıklanmaktadırlar. Allah'ın kendi fazlından onlara verdikleriyle sevinç içindedirler. Onlara arkalarından henüz ulaşmayanlara müjdelemeyi isterler ki onlara hiç bir korku yoktur, mahzun da olacak değillerdir. Onlar, Allah'tan bir nimeti, bir fazlı (bolluğu) ve gerçekten Allah'ın mü'minlerin ecrini boşa çıkarmadığını müjdelemektedirler.”

Ey mücahid…

Burada sana şefkat eden birisinin nasihatini etmekte ve seni seven birisinin hatırlatmasını yapmaktayım. Ey aslan, inine geri dön, başını dik tut, Allah’ın sana bahşettiği izzet yolunda yürü ve bu nimet senden geri alınmadan silahını yüklen.

Şunu iyi bilmelisin ki ey kardeşim, insanlar arasında sana lütufta bulunarak cihad için seni seçen Allah, seni yüzüstü bırakmaya da kadirdir. “Eğer Allah size yardım ederse, artık sizi yenilgiye uğratacak yoktur ve eğer sizi 'yapayalnız ve yardımsız' bırakacak olursa, ondan sonra size yardım edecek kimdir?

Öyleyse mü'minler, yalnızca Allah'a tevekkül etsinler.” İyi bil ki, sen ancak Allah’ın tevfiki ve kolaylaştırması ile mücahid oldun. Sana fazlını daha da artırması için onun nimetine şükret. “Rabbiniz şöyle buyurmuştu: "Andolsun, eğer şükrederseniz gerçekten size arttırırım ve andolsun, eğer nankörlük ederseniz, şüphesiz, benim azabım pek şiddetlidir."

Mücahid askerlerden ve onun ihlâslı ordusu arasında olmandan sonra Allah’ın seni oturanlarla birlikte görmesinden kork.

Allah tarafından rahatlık, itminan ve sekinet içinde geçirdiğin şiddetli savaş günlerini hatırlamıyor musun? “Allah, bunu, yalnızca bir müjde ve kalblerinizin tatmin bulması için yapmıştı; (yoksa) Allah'ın katından başkasında nusret (zafer ve yardım) yoktur.”

Cihad günlerini ve o günlerde taşımış olduğun islamın derdini ve İslam beldelerini düşmanların sömürgesinden ve zelil kılmasından kurtarma tasalarını hatırlamıyor musun?

Hendeklerdeki ribat günlerini, Allah’ın vaadine olan güvenini ve seni cihaddan çevirmek için ellerindeki tüm imkanlarıyla cihaddan alıkoymaya çalışanlardan yüz çevirdiğin günlerini hatırlamıyor musun?

Yalnızca Allahu teala’nın kâinatta tasarruf sahibi olduğunu onun dışında buna kimsenin sahip olmadığını ve beşerin ne kadar güç ve kuvvet sahibi olursa olsun Allah’ın kuvveti yanında hiçbir şey olmadığı kendi gözlerinle gördüğün şiddet ve sıkıntı anlarını hatırlamıyor musun?

Öldürmek ve yok etmek için kafirlerin liderlerini ele geçirmeyi temenni ettiğin ve Allah için kınamacının kınamasından korkmadığın günlerini hatırlamıyor musun?

Soruyorum: Bu dine ve islama olan gayretin nerede? Bunu yalnızca iddia ve sözle mi sınırlı tutuyorsun? Haçlı askerleri tarafından gasp edilen Müslüman bacılarına olan hamiyetin nerede? Bu askerler ırak ve Afganistan topraklarına kendi ülkelerinden gelmemişlerdir. Hayır, bilakis bunlar oralara bizim yurtlarımızdan gelmişlerdir; Arap yarımadasından ve Muhammed’in (sallallahu aleyhi ve sellem) yurdundan.

Sovyet ve Sırp savaşı döneminde bildiğimiz izzetin nerede? Yoksa işgal ettikleri yurtlarımızdaki Amerikalı ve İngilizlerden olan Rumların yaptıkları gözümüzden mi kaçmaktadır? Haçlıların Arap yarımadasında saygı ve ikram içinde yaşarlarken mücahid kardeşlerinin zindanlara kapanırken, sürgün edilirken yada haçlıların hizmetçileri olan bu zalimlerin elinde şehid olurlarken senin izzet ve şerefin nerede?

Benim ve senin yurdun olan Arap yarım adasında petrol kaynaklarını ellerine geçirmişlerken sen neredesin? Bununla iktisatlarını kuvvetlendirip, Müslümanların ülkelerine üşüşen askerlerini desteklerken…

Uzun zamandır tağutların yada haçlıların zindanlarında olan mücahid kardeşlerin karşısında neredesin? Demirler onları ağırlaştırdı ve oturmaları çok uzun dürdü. Hala esirleri kurtaracak ve bağlarını çözecek Allah’ın aslanlarını beklemekteler.

İşgal edilmiş topraklar geri alınana kadar cihadın sana farzı ayn olduğunu unuttun mu? Yine Allah’a imandan sonra, dini ve dünyayı ifsat eden saldırgan düşmanı def etmekten daha önemli bir vacip olmadığını da unuttun mu? Bu düşmanların başında ise, bu gün Arap yarımadası topraklarında konuşlaşmış olan haçlı orduları gelmektedir. Müslüman esirlerin kurtarılmasının vacip ve boynumuzda bir emanet olduğunu ve onlardan intikam almadığımız ve onlara karşı görevlerimizi yerine getirmediğimiz için günahkâr olduğumuzu unuttun mu?
Mücahidlerin imamı Muhammed’in (sallallahu aleyhi ve sellem) ölmeden önce söylediği şu sözlerini unuttun mu: “Müşrikleri Arap yarımadasından çıkartın!”?

Ey mücahid…

Eğer bu gün seni cihaddan alıkoyan zaferin gecikmesi, yolun uzun oluşu, ürkütücülüğü ve yürüyenlerin azlığı ise, bunun Allahu teala’nın kainatındaki sünneti olduğunu hatırla. Zira Allah subhanehu acelecilere zafer vermez. Bilakis kendi ordusunu diğerlerinden ayırmak, münafıkları müminlerin arasından elemek ve pis olanı temiz olandan çıkarmak için bu tür engellerle insanları imtihan eder. Yoksa siz, Allah, içinizden cihad edenleri belirtip-ayırdetmeden ve sabredenleri de belirtip-ayırdetmeden cennete gireceğinizi mi sandınız?”

Şunu iyi bilmelisin ki, dünyanın tabiatı keder ve sıkıntılardır. Dünyaya meylettiğini farzet, kendini rahat hissedecek misin? Hayat senin için güzelleşecek mi? Kim dünyayı ahiretten daha üstün görebilir. Allah ve resulü bizlere diğer şeylerden daha güzel değil midir? “De ki: "Eğer babalarınız, çocuklarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallar, az kâr getireceğinden korktuğunuz ticaret ve hoşunuza giden evler, sizlere Allah'tan, O'nun Resûlü'nden ve O'nun yolunda cihad etmekten daha sevimli ise, artık Allah'ın emri gelinceye kadar bekleyedurun. Allah, fasıklar topluluğuna hidayet vermez.”

Mücahid kardeşim, eğer sendeki imtihanın zorluğu, yorgunluk, sıkıntı ve diğer milletlerin üzerimize üşüşmesi ise, bunlara karşılık kıyamet gününün korkularını, ateşin sıcaklığını, beklemenin ve sıratın sıkıntılarını, kabri, fitnesini ve azabını düşünerek teselli bul. Yoksa Allah’ın azabına tahammül etmeye gücün var mıdır? "Bu sıcakta (savaşa) çıkmayın" dediler. De ki: "Cehennem ateşinin sıcaklığı daha şiddetlidir." Bir kavrayıp-anlasalardı.”

Bu oturan kimsenin yaşamış olduğu yaşam hangi yaşamdır? Namazı, orucu, haccı ve tüm ibadetlerinin nasıl olduğunu bir anlayabilseydim! Allah’a yemin olsun ki, eğer kalbinde bir hayat kalmış olsaydı bu yaptıklarından huşu ve tat alamazdı. Ve bunların etkilerinin çok az olduğunu, olanların ise yalnızca şekillerden ibaret olduğunu idrak ederdi. Zira onun ibadetleri, onu fuhşiyat ve münkerden alıkoymamaktadır. Bir mücahidin, vacip olan bir cihadı bırakıp oturmasından ve sonra, içinde küfür, fısk ve isyanın aleni bir şekilde işlendiği bir dünyada yaşamasından daha büyük hangi münker olabilir?

İbn Kayyim (rahimehullah) şöyle der: “Allah’ın mahremlerinin çiğnendiğini, hudutlarının zayi edildiğini, dininin terk edildiğini ve Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve selem) sünnetinden yüz çevrildiğini gördüğü halde serin bir kalple duran kimse de hangi din ve hangi hayır kalmıştır? Batıl ile konuşanın, konuşan şeytan olduğu gibi, bu kimsede dilsiz şeytandır. Dinin musibeti, yemekleri ve makamları kendilerine teslim edildiği sürece, din üzerinde cereyan eden olaylara aldırış etmeyen bu kimselerden başka kimdendir. Onların en seçkinleri, dudaklarını yalayarak hüzünlenenlerdir. Eğer makamında veya malında az bir eksiltilme mevzusu olsa, varını yoğunu ve tüm enerjisini ortaya koyar ve gücü nispetince karşı koymanın üç mertebesini işletir. Bu kimseler, Allah’ın gözünden düşmeleri ve gazabını kazanmaları ile birlikte dünyada da, farkında olmadan olabilecek en büyük musibet ile karşı karşıya gelmişlerdir. Bu musibet, kalplerin ölmesidir. Zira kalbin hayatı ne kadar olursa, Allah ve resulü için gazaplanması o derece fazla ve dini desteklemesi o derece kuşatıcı olacaktır.


İmam Ahmed ve diğerlerinin aktardıkları bir hadiste şöyle geçmektedir: “Allah subhanehu bir meleğine falanca köyü yerin dibine geçirmesini vahyetti. Bunun üzerine melek: ‘Ey Rabbim, nasıl olur, onların arasında falanca abid bulunmaktadır?’ diye sorunca ‘Ondan başla, zira hiçbir gün onun yüzü benim için bozulmamıştır’ buyurmuştur.”

Ebu Amr’ın naklettiği bir hadiste şöyle geçmektedir: “Allah peygamberlerinden birisine falanca zahide şöyle demesini vahyetmiştir: ‘Dünyadaki zühdünle hızlı bir şekilde rahata eriştin. Kendini bana vermenle izzet edindin. Lakin benim sana gerekli gördüğümle ilgili ne yaptın?’ Zahid: ‘Ey rabbim, bana gerekli kıldığın şeyde nedir?’ diye sorunca ‘Benim için birisini dost edindin mi veya benim için birisini düşman edindin mi?’ buyurur.” İbn Kayyim’in sözleri burada son bulur.

Mücahid kardeşim, eğer nefsinin seni aldatmasından sonra, daha önce yaptığın cihadının senin için yeterli olacağı ve sorumluluğun boynundan kalkacağı zannına kapılmışsan, böyle bir düşünceden Allah’a sığınmanı söyleriz. Bu, cihadınla Allah’a karşı minnet etmen olur. O dilemeseydi hidayet bulamazdın, sadaka veremezdin ve namaz kılamazdın. “Müslüman oldular diye sana minnet etmektedirler. De ki: "Müslümanlığınızı bana karşı minnet (konusu) etmeyin. Tam tersine, sizi imana yönelttiği için Allah size minnet etmektedir. Eğer doğru sözlüler iseniz.”