Konu Başlığı Bulunamadı

Bir şeyler yazmak istiyorum ama nereden baslayacagimi da acikcasi bilemiyorum.
Son 2 aydır ceşitli hastanelere, bolumlere doktorlara gidip durduk annem icin. Enfeksiyon dediler cart dediler curt dediler ilaclari basip durdular, baska bolumlere yonlendirdiler, baska ilaclar baska tedaviler derken,
annem 2 ayda 22 kilo verdi ve kadin artik yemek bile yiyemez duruma geldi.
Ve simdi kanser taramalari yapiliyor omuriliginde metastaz yapmis ama asil nerde onu arayacaklar.

Simdi elimde annemin cikmis raporunu alip, 2 aydir annemi perişan eden doktorlarin hepsinin agzına o raporu sokup, serefsiz herif diye lafa baslamak istiyorum.

Boyle argolu yazdigim icin kusura bakmayin forumdaşlarim fakat, annemin her gecen gun gozumuzun onunde eriyip gitmesi, ağrılarindan surekli ağlamasina sahit olmak da farkli bi imtihanmiş.
Ve ben annemden ayrilmaya da hazir değilim.
Nihayetinde bu işler biz insanlara kalmiyor.
Ne annesinden ya da babasindan ayrilan cocuk,
Ne esinden ayrilan kadin ya da koca ya da sevdiklerimiz.. savas olur, hastalik olur ya da baska bir sebep.
Hazir olamiyoruz.
Ki ben bir suru yetim cocugun elinden tutmaya calisan biriyim bir de senelerdir.

Yok arkadas
Annemi kaybediyor olma dusuncesi annesiz olma dusuncesi

Elini tuttugum annesizleri anlamamisim ben.

Mesela kolay kolay aglayan biri de degilimdir
Ama bugun eve gelirken, birden bire yolda
Yani patlar gibi annem ölüyor diye ağladim.

Annem ölürken hickimse umrunuzda olmuyormuş
.nerde ne yaptiginiz dunyada neler olup bittigi hicbir sey.

En basindan beri, hersey ayni duzene sahipmis gibi davranip duruyordum.

Mesela foruma gelip 2 yorum yazip hicbir sey olmuyormus gibi devam etmek gibi,
Ise gidip hersey tikirindaymis gibi,
Bir derse katiliginda olagan bir durum yokmus gibi...


Kimbilir hanginizin ne derin sıkıntıları var, neler yaşıyor, nelerle mucadele ediyorsunuz. Bilmiyorum.
ne hastaliklar gecirdiniz, kimleri kaybettiniz, ne imtihanlar gecirdiniz bilmiyorum
Her sey
Normalmiş gibi yansıtıyoruz sadece bu platformlarda. Ne garip.

(Allah nerde ne varsa tum musluman kullarina yardim etsin, kolaylaştirsin zorlaştirmasin. Amin.)

Ben artik, güçlüymüşüm gibi rol yapamiycam, normalmiş gibi davranamiycam. Bu sadece annemin mevzusundan dolayi değil.
O rapori o doktorlarin agzina sokmak gibi, yamuk olani dile getirmek gibi, bilincli zalim olanin suratina kurekle vurmak gibi.
Ofke nasil insanin davranislarini etkiliyor yanlisa sevkedebiliyorsa,
Asiri uzgun olmak da davranişsal bozukluklara sebebiyet verebilir belki.

Butun yazdiklarim bir sacmaliktan ibaret, davranişsal bir bozukluk
ne bilim iste 928373 şey olabilir belki.

lakin,
Şu forum eti kemigi olan bir insan olaydi da sarilip aglayaydim keske.
3 -5 saat aglasam rahatlardim belki.
Sonra basim agriyor burnum tikandi, bogazim sisti diye de mizmizlanir, uzerimden 639 tane kamyon gecmş külçe gibi uyurdum.
Uyanirsam yine ayni gune uyanirdim ama icimdekini bir nebze eritmis olurdum.

Fakat bir sey farkettim geçenlerde,

Namaza başlamadan hemen once,
Allahim,
Butun dertlerimi kederimi ve huznumu sana arz etmeye geldim diyorum.

Ayetin bu kismini yeni idrak edebildim gercek manada tek ferahlatan şeyin bu oldugunu farkettim.
Gun icindeki namazin 5 vakit olmasinin sebeplerinden biri de budur belki.
Cunku insan cabuk unutuyor,cabuk umitsizlige dusuyor, cabuk kızıyor ve fakat ferahlamayi Rabbinde buluyor.

Gece uyurken, uyandin. Ama bilirsin alem uyur ama Rabbin uyumaz.

Rabbinin daimi olarak yaninda olmasi ne muazzam bir kudret ve güç.


Velhasıl forumdaşlarim
Karman çorman bir yazdi oldu biliyorum.
Ne başini bağladım ne sonunu.
Nihayetinde benim makineli tufek gibi yazdigim abuk yazilarimada alişıksıniz.
Kardes gordugumden relaks yazabiliyorum boyle.

Dua beklerim hepsi bu.

İyi bir üniversite hastanesine götürmedikçe devlet hastanelerindeki doktorlar işin içinden çıkamıyorlar maalesef.

@Alketa hangi hastanelerde hangi bölümlere götürdünüz?

Rabbim annenize şifa, size de sabır versin.

Alketa' Alıntı:

Bir şeyler yazmak istiyorum ama nereden baslayacagimi da acikcasi bilemiyorum.
Son 2 aydır ceşitli hastanelere, bolumlere doktorlara gidip durduk annem icin. Enfeksiyon dediler cart dediler curt dediler ilaclari basip durdular, baska bolumlere yonlendirdiler, baska ilaclar baska tedaviler derken,
annem 2 ayda 22 kilo verdi ve kadin artik yemek bile yiyemez duruma geldi.
Ve simdi kanser taramalari yapiliyor omuriliginde metastaz yapmis ama asil nerde onu arayacaklar.

Simdi elimde annemin cikmis raporunu alip, 2 aydir annemi perişan eden doktorlarin hepsinin agzına o raporu sokup, serefsiz herif diye lafa baslamak istiyorum.

Boyle argolu yazdigim icin kusura bakmayin forumdaşlarim fakat, annemin her gecen gun gozumuzun onunde eriyip gitmesi, ağrılarindan surekli ağlamasina sahit olmak da farkli bi imtihanmiş.
Ve ben annemden ayrilmaya da hazir değilim.
Nihayetinde bu işler biz insanlara kalmiyor.
Ne annesinden ya da babasindan ayrilan cocuk,
Ne esinden ayrilan kadin ya da koca ya da sevdiklerimiz.. savas olur, hastalik olur ya da baska bir sebep.
Hazir olamiyoruz.
Ki ben bir suru yetim cocugun elinden tutmaya calisan biriyim bir de senelerdir.

Yok arkadas
Annemi kaybediyor olma dusuncesi annesiz olma dusuncesi

Elini tuttugum annesizleri anlamamisim ben.

Mesela kolay kolay aglayan biri de degilimdir
Ama bugun eve gelirken, birden bire yolda
Yani patlar gibi annem ölüyor diye ağladim.

Annem ölürken hickimse umrunuzda olmuyormuş
.nerde ne yaptiginiz dunyada neler olup bittigi hicbir sey.

En basindan beri, hersey ayni duzene sahipmis gibi davranip duruyordum.

Mesela foruma gelip 2 yorum yazip hicbir sey olmuyormus gibi devam etmek gibi,
Ise gidip hersey tikirindaymis gibi,
Bir derse katiliginda olagan bir durum yokmus gibi...


Kimbilir hanginizin ne derin sıkıntıları var, neler yaşıyor, nelerle mucadele ediyorsunuz. Bilmiyorum.
ne hastaliklar gecirdiniz, kimleri kaybettiniz, ne imtihanlar gecirdiniz bilmiyorum
Her sey
Normalmiş gibi yansıtıyoruz sadece bu platformlarda. Ne garip.

(Allah nerde ne varsa tum musluman kullarina yardim etsin, kolaylaştirsin zorlaştirmasin. Amin.)

Ben artik, güçlüymüşüm gibi rol yapamiycam, normalmiş gibi davranamiycam. Bu sadece annemin mevzusundan dolayi değil.
O rapori o doktorlarin agzina sokmak gibi, yamuk olani dile getirmek gibi, bilincli zalim olanin suratina kurekle vurmak gibi.
Ofke nasil insanin davranislarini etkiliyor yanlisa sevkedebiliyorsa,
Asiri uzgun olmak da davranişsal bozukluklara sebebiyet verebilir belki.

Butun yazdiklarim bir sacmaliktan ibaret, davranişsal bir bozukluk
ne bilim iste 928373 şey olabilir belki.

lakin,
Şu forum eti kemigi olan bir insan olaydi da sarilip aglayaydim keske.
3 -5 saat aglasam rahatlardim belki.
Sonra basim agriyor burnum tikandi, bogazim sisti diye de mizmizlanir, uzerimden 639 tane kamyon gecmş külçe gibi uyurdum.
Uyanirsam yine ayni gune uyanirdim ama icimdekini bir nebze eritmis olurdum.

Fakat bir sey farkettim geçenlerde,

Namaza başlamadan hemen once,
Allahim,
Butun dertlerimi kederimi ve huznumu sana arz etmeye geldim diyorum.

Ayetin bu kismini yeni idrak edebildim gercek manada tek ferahlatan şeyin bu oldugunu farkettim.
Gun icindeki namazin 5 vakit olmasinin sebeplerinden biri de budur belki.
Cunku insan cabuk unutuyor,cabuk umitsizlige dusuyor, cabuk kızıyor ve fakat ferahlamayi Rabbinde buluyor.

Gece uyurken, uyandin. Ama bilirsin alem uyur ama Rabbin uyumaz.

Rabbinin daimi olarak yaninda olmasi ne muazzam bir kudret ve güç.


Velhasıl forumdaşlarim
Karman çorman bir yazdi oldu biliyorum.
Ne başini bağladım ne sonunu.
Nihayetinde benim makineli tufek gibi yazdigim abuk yazilarimada alişıksıniz.
Kardes gordugumden relaks yazabiliyorum boyle.

Dua beklerim hepsi bu.

Genişletmek için tıkla ...

Rabbim sana sabr versin ve seni bulunduğun durumdan daha hayırlı bir duruma iletsin abla . Allah Subhanehû we teâlâ annene kalıcı şifa versin. Karman çorman bir yazı olmamış ama içini döktüğün bir yazı olmuş belki de bazen bunu yapmaya ihtiyacın vardır…

Allah annenize şafi ismi ile şifa versin.

Es selamu aleykum kardeşim,

Hastalıklar da, yeri gelir ölüm de insanlar içindir. Bunlar hakkında düşünürüz, manen hazır olmaya da çalışırız ama hiçkimse başına gelmeden tam anlamıyla hazır olamaz. Bu açıdan şu an hissettiklerini çok iyi anlıyorum ve bil ki bu durumun senin için oldukça doğal. Bu endişen veya ne olursa olsun: Hazır olmadığını düşündüğün ne varsa "her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır." ayetini hatırla. Ve Allah'ın sınav dünyasında aslında kimsenin kimseye gerçek anlamda ihtiyacı olmadığını, sadece herkesin birilerinin dünyasında geçici bir konum tutarak rol aldığını ve o rolün görevini tamamlayınca da artık gittiğini düşün. Kimse kimseyi kaybetmek istemez, ama kaybederse eğer durum bu.

Herkes kendi hikayesini yaşıyor yani ve bazılarımız bazılarımızın hayatında kısa süreli misafirleriz. (Ki hayatın ta kendisi kısa zaten, hepimiz ölümlüyüz ve haliyle hepimiz geçici.) Yaşarken güzelce yaşamak, giderken güzelce uğurlamak dışında hedefimiz olmamalı çünkü kalan kısmı hakkında seçim hakkımız yok.

Bu arada 5 vakit namazla ilgili yazdıkların, "alem uyur ama Rabbin uyumaz." demen... Bir insanın şu dünyada fark edebileceğin en derin ve en gerekli anlamlardan biri... Öyle ki, bunu anlayan, kalan ne varsa her şeyi zamanla anlar. Her ama her şeyi bu temel üzerinden al ve zamana bırak kendini. Rabbim bu manevi yolculuğunu hayırlı kılsın dilerim. Herkes gitse de, sen yaşadıkça hayat devam ediyor ve Rabbim senin nasıl davranacağını bekliyor; hepimizden beklediği gibi. Tanıdığımız ve sevdiğimiz Alketa çok güçlü biri ve öfkeliyken bile, her haliyle çok iyi biri. İçindeki o patlayan duyguları da anlıyorum, onlar da senin ve onları sar, kucakla ve onları yaşa. İsyan kelimeleri olmadığı sürece üzülmekten daha doğal bir duygu yok nitekim, üzülmek gerekiyorsa üzülmek zamanıdır. Rabbim bu süreci yaşayan ve yaşayacak olan kim varsa herkes için kolay kılsın, amin.

Son olarak; ben önce en kötüsü üzerinden yazdım, nitekim herkesin öncelikli olarak en kötüsüne her zaman hazır olması lazım, bu şekilde: istemediğimiz olacaksa eğer süreç daha kolay geçer, insan manen güçlenir, sabrı kolay olur, atlatması da kolay olur inşaAllah.

Ama iyisi de olabilir elbette, ki umduğumuz bu:

Rabbim annene şifalar ve kolaylıklar versin dilerim, sizlere de aynen kolaylıklar ve sabır diliyorum. Bu durumla (bu hastalık ve hastanelerle) ilgili bilgim olsa da yardımcı olsam ama maalesef yok, bu yüzden "Rabbim ne yapılacağını, kime başvurulacağını bilenlerle karşılaştırsın sizi ve bu da annenin şifasına vesile olsun dilerim", amin... Hastalıklarda okunacak duaları ihmal etme, eceli henüz gelmemiş her hasta için doğrudan şifadır onlar.

Allah'a emanetsin kardeşim, bu imtihan yurdunda sınayan da O, tek sığınılacak da yine O; Rabbim sana ve tüm sıkıntısı olanlara kolaylıklar versin dilerim, amin...


Not:

Gençlik yıllarımdan aklımda kalmış bir söz: "En iyisini umud et, en kötüsüne hazırlan."

Bu benim kalıcı hayat prensibim olmuş sözlerden biri ve bu yazdıklarımı yazarken "iyi kötü her ihtimali ele alışım" bu sebeptendir. Hatta kötüye hazırlanmak (sabretmek gerektirdiği için) daha zordur ve bu yüzden ilk önce kendimi ona hazırlamaya çalışırım. (İyi için hazırlanmaya gerek bile yok, çünkü o her koşulda büyük memnuniyetle karşılanır.)

Buraya yazarken de, bu yüzden öncelikli bu durum hakkında yazdım. Umudumuz iyi olmasından yana iken, hazır bulunuşluğumuz en kötüsü olduğu sürece başımıza gelen sınavlarda sarsılmalarımız en az düzeyde olacaktır inşaAllah. Ve bu da, kendi hayatımız son bulana dek, hem dünyamızı hem de ahiretimizi korur nitelikte bir duruş. Rabbim tekraren kolay kılsın.

İnanın yazarken bende ağladım.Çünkü iki yıldır bende annem için çabalıyorum.İnsan annesi olunca bir başka acı çekiyor bir başka zorlanıyor.
Hangi ilde yaşıyorsunuz bilmiyorum ama hastane konusunda doktorlar konusunda bilgili olduğumu düşünüyorum kendim içinde çok doktor gezmişliğim var o yüzden yardımcı olmak isterim bu konuda size.Durum için özelden yazmanı bekliyorum ablacım elimden ne gelirse yapmak isterim.

Allah şifa versin ya Şafi ya şafi işfi leha

Abdulaziz bin Suheyb şöyle dedi:
“Ben, Sabit el-Bunânî (Radiyallahu Anh) ile beraber Enes (Radiyallahu Anh)’ın yanına girdim.
Sabit el-Bunânî (Radiyallahu Anh), Enes (Radiyallahu Anh)’a: –Ya Eba Hamza! Ben hastalandım dedi.
Enes (Radiyallahu Anh): −Seni Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in rukyesi ile rukye yapayım mı? (Yani Rasulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in duası ile tedavi edeyim mi? ) dedi.
Sabit el-Bunânî (Radiyallahu Anh)’da: −Evet dedi.
Bunun üzerine Enes (Radiyallahu Anh):
−‘Ey insanların Rabbi olan Allah’ım! Hastalığı giderip, şifa ver! Sen şifa vericisin. Sen’den başka şifa verici yoktur. Hiçbir hastalık bırakmayacak şekilde şifa ver!’ diyerek dua etti.”
Buhari 12/5767, Tirmizi 980, Ebu Davud 3890