Matta Kitabına Göre İncil'in Bir Eleştirisi (Hristiyan olmayı düşünenlere nasihat)

Kutsal Kitap/Kitab-ı Mukaddes (Tevrat, Zebur ve İncil), Hristiyanlarca, Hz. İsa’nın (a.s.) ortaya çıkışından önce ve sonra olmak üzere iki kısımda incelenir. Hz. İsa’nın ortaya çıkışından sonra kutsal kabul ettikleri eserlerine genel olarak İncil ya da Yeni Antlaşma/Yeni Ahit/Ahd-i Cedid adı verilir.

Günümüzde Hristiyanlarca kabul edilen haliyle İncil, ilk dördü hatırat yani Hz. İsa’nın biyografisini/yaşam öyküsünü anlattığı söylenen Matta, Markos, Luka ve Yuhanna’dan, Hz. İsa’dan sonra Havarilerin/Elçilerin yaşadığı söylenilen ilk olayları anlatan bir tarihçe kaydından ("Elçilerin İşleri"), yirmi bir tanesi Havarilere/Elçilere atfedilen mektuplardan, biri de “Vahiy” adlı kitaptan olmak üzere toplam 27 kısımdan oluşur.

Bu çalışmada, Allah (c.c.) izin verirse Kutsal Kitap’ta (Tevrat, Zebur ve İncil) yer alan, İncil (Yeni Antlaşma) kısmının ilk kitabı, girizgahı olan, Matta kitabının ilgili bölümleriyle incelenmesini beraber yapacağız.

1. Hristiyanlarca Kutsal Yazı olarak atfedilen Matta kitabının başlangıcında, Hz. İsa’nın (aleyhisselam), Davut (aleyhisselam) soyundan Mesih olduğunu anlatmak için, Hz. İsa’nın soyağacını vererek başlar. Ancak burada dikkatimizi çekmesi gereken bir nokta vardır. İsa Mesih’in Davut’un soyundan geldiği kanıtlanmak istenirken, Yehoyakin’in soyundan geldiğine de atıf bulunur.

Matta 1:11-13



Halbuki Kutsal Yazılara yani Kutsal Kitap’a göre RAB Tanrı, Yehoyakin’i ve soyunu lanetlemiş ve bu soydan gelen birisinin Davut’un tahtına asla geçemeyeceğini söylemiştir.

Yeremya 22:24-30

2. Kutsal Yazı olarak değerlendirilen Matta kitabı, yine birinci bölümde, Hz. İsa’nın Mesih olmasına işaret olarak, bir meleğin Yusuf’a görünerek, şu ayete referans verdiğini söylemiştir.

Matta 1:21-22


Mesih hakkında peygamberlik alameti sayılan bu ayetin referans noktasına baktığımızda, Eski Antlaşma’dan Yeşaya 7:14’ü görürüz.

Yeşaya 7:14

14 Bundan ötürü Rab'bin kendisi size bir belirti verecek: İşte, kız gebe kalıp bir oğul doğuracak; adını İmmanuel koyacak.

Peki gerçekte bu ayetin konusu bir Mesih alameti midir?

İsrail Krallığı, Süleyman (aleyhisselam) peygamberin hükümdarlığından sonra, Yahuda Krallığı ve İsrail Krallığı olmak üzere iki kısma bölünmüştür. Yeşaya 7. Bölümün ilk ayetinden itibaren okumaya başlarsak şunu görürüz:

Yahuda Kralı Ahaz, İsrail Kralı ile Aram Kralının saldıracağından korkmaktadır. RAB Tanrı, Kral Ahaz’ın kendisine ve dolayısıyla peygamberi Yeşaya’ya güvenmesini ister. Hatta O’ndan bir peygamberlik alameti istemesini söyler. Bunun üzere, bir çocuğun doğacağını haber verir.

Yeşaya 7:10-14


Yeşaya 7:15-16


Hemen bundan sonraki bölümde öğreniriz ki, vaadedilen çocuk artık doğmuştur. Bu çocuk, bizzat Yeşaya peygamberin çocuğudur.

Yeşaya 8:1-4


Konunun İsa Mesih ile hiçbir alakası yoktur.

Bu kısımlar ise genellikle “peygamberliklerin çift gerçekleşmesi” (İngilizce: dual/double fulfilment of prophecy) argümanı ileri sürülerek açıklanmaya çalışılır.

3. İkinci bölümde geçen hikayeye göre, bir rüya sonucu Yusuf ve Meryem, İsa’yı alarak bir süre Mısır’a kaçmışlardır.

Matta 2:13-14


İsrailliler kendisinden uzaklaştığı için yakınan RAB Tanrının, onları bir zamanlar Mısırlıların elinden nasıl kurtardığını hatırlattığı ve buna rağmen, İsraillilerin putperestliğe yöneldikleri suçlamasında bulunduğu bu ayetlerin, Mesih ile ne alakası var?

Hoşea 11:1-2

4. Hayır, aşağıda bahsedildiği gibi Kutsal Kitap’ta, Mesih’e dair böyle açık bir peygamberlik alameti yoktur.

Matta 2:23

23 Oraya varınca Nasıra denen kente yerleşti. Bu, peygamberler aracılığıyla bildirilen, “O'na Nasıralı denecektir” sözü yerine gelsin diye oldu.

5. Matta Kitabının üçüncü bölüme geçtiğimizde, Oğul-Mesih hakkında, Baba Tanrının şahitliğini görürüz. Halbuki, bu en önemli tanıklıktan sonra, bunu sonradan dile getiren bir görgü şahidi de ortada bulunmamaktadır.

Matta 3:13-17


Aslında RAB Tanrı, tanıklık yapmak istediğinde bütün halkı toplar ve inkar edemeyecekleri biçimde sözünü ilan ederdi (Mısır’dan Çıkış, 19-20. Bölümler).

Bu öyle bir tanıklıkmış ki, Matta kitabının ilerleyen bölümlerinde Vaftizci Yahya (aleyhisselam) hiç ikna olmuşa benzemiyor:

Matta 11:2-3

2-3 Tutukevinde bulunan Yahya, Mesih’in yaptığı işleri duyunca, O’na gönderdiği öğrencileri aracılığıyla şunu sordu: “Gelecek Olan sen misin, yoksa başkasını mı bekleyelim?”

İlerleyen bölümlerde, hikayeye göre bu benzer bir tanıklık, yalnızca üç sınırlı kişiye dayandırılarak bir kez daha gerçekleşmiştir (Matta, 17:1-13).

6. Matta kitabının dördüncü bölümünde, kitabın belki de en gizemli hikayelerden bir tanesini anlatır. Anlatıya göre Hz. İsa, kırk gün boyunca çölde denenir ve sonunda İblis şeytanla görüşür. Bu konuşmaların görgü şahidi kimdir? Hatta, sonunda meleklerin gelip, İsa’ya hizmet ettiği detayı bile kaçırılmaz (Matta 4:1-11).

7. Hristiyanlıkta müjde yani iyi haber dedikleri şey, Musa (aleyhisselam) tarafından halka ilan edilmiş ve RAB Tanrı ile halkı İsrail ile yapılmış olan antlaşmanın, Kutsal Yasa’nın yani Musa Yasasının/şeriatının yürürlükten kalktığının ilanıdır. Bunun için de Hristiyanlığa göre İsa Mesih, günahları bağışlatan Fısıh kuzusu olmuştur.

İsa Mesih, Matta 5:17-20’ye göre şöyle demiştir:


Ancak Pavlus’a atfedilen mektupların neredeyse tamamının konusu, Kutsal Yasa’dan kurtulmaktır. Hangi Pavlus gerçektir? Doğrusu, Pavlus’un ya da Havarilerin/Elçilerin mektuplarının kaç tanesi, gerçekten de Pavlus’a veya Elçilere aittir? (Elçilerin İşleri 21:20-26) (Kutsal Kitap kanonu problemi)

Mısır’dan çıkarken, kuzuya tapan Mısırlılara bir inat ve mesaj olarak RAB Tanrı; İsraillilerin kuzu kurban ederek, onu da bir işaret olarak kanını kapılarına sürmelerini söylemiş ve İsrail halkına da, bu sadakati nesiller boyunca hatırlamalarını buyurmuştur.
Fısıh kurbanı anmasının, Tapınak düzeniyle ya da günahların bağışlanması ile hiçbir ilgisi yoktur.

Eski Antlaşma’da (TaNaKh), gelecek Mesih hakkında daha açık peygamberlik alametleri vardır. Örneğin, aşağıdaki ayetlere göre Mesih geldiğinde Tapınak yeniden kurulacak ve kurban ibadeti devam edecektir. Yani bilinenin aksine, Mesih geldiğinde de, gelecek hükümdarlığında kendisi ve halkının günahları için kurban sunuları sunmaya devam edeceği kabul edilir:

Hezekiel 43:18-25;
Hezekiel 44:27-31;
Hezekiel 45:17-25;
Hezekiel 46:16-20