İslami Forum, Dini Forum, islami site, islami sohbet, radyo, islami bilgiler

Nitekim başta söz veren herkes, kimi hiç habersiz, kimi ise kendisi için büyük ama ümmetin faydası için küçücük konular yüzünden destekten el çekmeyi kendine hak sanıyor. Potansiyeline karşılık en en umut beslediklerim dahi aynısı oluyor ya: Ben genç değilim ve daha fazla bu tarz hayal kırıklıklarını kaldıramıyorum.

O yüzden Sevgili Günlük, mümkünse gençlere benden ilet: birlik olma yolunda bayrak sizlerde. Yere düşürmeyin, devam ettirin; aksi halde bu parçalanış/birlik olamayış bizleri tek tek ele alıp, ardından da komple yok edecek.

Son Not:

Kendi nefsini önceleyenin bu ümmete büyük boyutta faydası asla olmaz. Buna takva konusu da dahildir, nitekim grup dayanışması içinde kadın-erkek karışık çalışıyoruz diye rahatsız olup başta söz verdiği halde destek çekeni de çok gördüm, evet ilk değil daha önce de gördüm ve ama artık yeter, benden bu kadar. Haram olmayan bir konuda kendine takva yapacak diye, benim Allah için projelerimi baltalayan kişiler, ister kadın ister erkek olsun: bundan sonra benden uzak dursunlar, nitekim bu konuda üzüldüğüm kadar üzerim.

Ve bu kişiler, bu forumda da yazmasın sakın çünkü bu forum kadın-erkek karışık bir platformdur. Bunu göre göre üye olup, kadın-erkek demeden güzel güzel yazıp (hem edepli, hem de ilim sahibidirler; sakın başka tür sanılmasın), sonra bu projelerden haberdar olup "ben de varım" deyip, ardınca "ben fikir değiştirdim" deyip yan çizmek takva değil başka bir şeydir. Sözünde durmamak, yaparım dediklerini yapmamak takva değildir.

Bu mazeretleri ben kabul etmiyorum. "Allah kabul eder" diye hakikaten kendileri inanıyorlarsa buna, o zaman sorun yok. Ahirette görelim bakalım, haram olmadığı halde "kendine takva olsun" diye Allah için verilen sözden caymak, önce destek umdurup sonra yarı yolda yüzüstü bırakmak gerçekten takva mıymış, değil miymiş...

İşte bu yüzden: "Allah var, gam yok" diyorum. Şahid olarak Allah yeter; elhamdülillah.

Selamün Aleyküm, hem üzülmüş hemde kırgın olan bir kardeşimi gördüm yazılarınızdan. Allah hepimize hidayet etsin, ayaklarımızı dini üzere sabit kılsın. Bilmiyorumki ne yazılır, ne denir, gerçekten bende üzüldüm yazdıklarınızı okuduktan sonra. Allah ümmeti muhammede birlik beraberlik versin diye dua ediyoruz fakat...
İşte fakat; burası çok önemli herkes düşünsün bu "fakat" konusunu...

Aleykum selam ve rahmetullah kardeşim, Allah radı olsun, dualarınız için amin ecmain. Üzülmek evet, kırılmak evet; beraberinde pes etmek umut yitirmek de vardı ama henüz yaşıyorken bu ölüm ilanım olacağı için geç olmadan döndüm bu yanlıştan. Ve ama sadece kendim için. Bundan sonrasında grup çalışması yapabileceğimi hala düşünmüyorum ve ama bireysel olarak çalışmam bizzat kendi nefsim için hayatî. İslam'ın benim veya kimsenin hizmetlerine ihtiyacı yok ve ama benim ve herkesin Allah'ın dini için hizmet etmeye ihtiyacı var; aksi halde iman kademe kademe azalarak yok olma tehlikesi ile yüzyüze geliyor.

Bilhassa kendini ilmen az-çok yetiştirebilen kişilerde bu durum, kendi halindeki kişilere kıyasla çok daha olası. İlmin bir hakkı var nitekim, biz onu paylaşmaksızın kendimize saklayalım diye bize verilmedi. İlmin ardından bu yola girilirse, bu çok ama çok tehlikeli.

Rabbim, O'nun dini için hizmet yolunda bana ve herkese "kendi imkânlarına uygun" bir yol açsın dilerim. Öyle ki, tüm enerjisini pürüzsüzce o yola aktarabilsin ve bu yolda boş enerji kayıpları yaşamasın. Hayat zaten zor, zaman zaten kısıtlı, bir de üstüne gereksiz enerji sömürücü durumlar; hiç iyi değil...

Ve birlik olma konusundaki o dediğiniz "fakat"... İşte bu konuyu bir aşabilsek, ümmetin dert diyebileceği hiçbir şey kalmayacak. Çünkü birlikte rahmet var, o rahmetin eseri olarak kurtuluş var. Ve ama birlik: yok.