Delimiyim ne?
Konuştuklarım ya manasız manasız bir ifade ile bana bakıyor yada gülüp duruyor. Ya onlar benim görüp işittiğimi duymuyor yada körler. Bir acayip hal; ama ne?
Biliyorsun ben güneşin cemalini dağların ardından çıkarmaya niyet ettiği o ilk anda Ankara kocatepe camisinin avlusunda seninle buluşmak üzere yolllara çıkmak için terminalde oluyorum. Ve her defasında terminalde bilet kestiğim seyhat şirketinde duran adama sıkı sıkıya tembihleyip soruyorum. Sabah namazında Ankara kocatepe camisinde Namaza durup başım secdede iken sen için dualar edip, sonra seninle buluşacağımı.
Her gün farklı farklı seyehat firmasından biletler kesiyorum. Bazen uğur getirsin diye ön koltukta kestiriyorum bazen orta bazen arka koltuğa kestiriyorum biletimi. Biliyormusun Onlarda artık biliyor Sabah namazında kocatepe camisinin avlusunda olmam gerektiğini.
Ha bu arada seninle ilk buluşmaya geldiğimde biletimi kestiğim seyhat şirketindeki duran o genç çocuk varya Bu defa bir zarf verdi bana. Oğlunu evlendirecekmiş. Sende davetlisin. Sıkı sıkıya tembihledi, yüzünde belli belirsiz bir tebessüm ile ,Yengeyi muhakkak getir diye. Bende kıramadım. Senin yerinede söz verdim.
Laf arasında hesap ettik tam yürmiüç yıl geçmiş. O genç halinden biraz uzak, saçları kırlaşmış biraz ,ha birazda şişmanlamış hafif göbekli şimdi. Aslında biraz garip değil mi? Bana sorsan daha dün gibi.
Biliyorum, demene gerek yok. Geçen defa Ani bir işin çıkmıştır o yüzden gelememişindir, Ondan önceki defada muhtemelen annen hastaymıştır. ee tabi ihtiyarlık olur böyle şeyler kafana takma. ondan önceki defada komşunuza ailece misafirliğe gitmeniz gerekmiştir o yüzden gelememişindir herhalde. Ve ondan önceki diğer defalarda . . . . . . . . . .
Bu gün yirmiüçüncü yılın ilk günü. Bunca aksilikler yüzünden buluşmalara gelemediğin için üzülme. İnan hiç kızgın falan değilim sana. Ümidimi falanda yitirdim sanma.
Ah şu aksilikler ah
Hepte bizi buluyor nedense.
Bu arada havalar biraz serince sen sıkı giyin olur mu?
Laf arasında gururumu bu kadar ezecek kadar arsız olmak isterdim
2
Ankaraya gelmek zor oluyor. Hele hele yanlız başına yolculuk yapıyorsansa dahada zor. Ama biliyormusun Ankaradan ayrılmak her defasında dahada zor geliyor bana. Biliyorum şimdi diyorsun alışmadın mı daha ? Aslında bu geçen yirmi üç sene zarfında bir çok şeye alıştım.
Ama biliyormusun hiç buluşmaya gelmemiş olsanda ve hiç aklımdan ,hayalimden gitmesende Ankaradan ayrılmaya ve o otübüslerin terminalden ayrıldığı anın yüreğimi parçalarcasına acıtmasına bir türlü alışamadım.
Biliyormusun Her bayramın üç beş adımlık mesafede olduğu ramazan günlerinde gene seninle buluşmak üzere yollara çıkıyorum. İnan Bir sabah namzından başım secdede iken bin bir dua ediyorum.
İnan mecnunun ettiği dualardan aşağı kalır yanı yok.
Sonra biliyormusun ne yapıyorum.
Hani ilk buluşma anının sabırsızlığı ile O koca tepe camisinin avlusunda duran taşları tek tek saymıştımya gene sayıyorum biliyormusun.
Sonra oturduğumuz ilk yere geçip oturuyorum. Sonra Ezani ilehinin okunması ile seninle camiye yönelip Öğle namazı için namaza duruyor ve namazı kılıp kapının önünde senin çıkışını beklediğim ilk gün gibi bekliyorum. Hani olur ya ben namazda iken gelmiş namza durmuşsundur diye.
3
Sonra Şehri istanbula dönmek. Bedenin terk edipte ruhun terk etmediği bir diyara Etten kemikten müteşekkil bir iskelet ve et yığınını otübüse bindirip istanbula göndermek.
Şehri istanbula gönderdiğin bedenin ruhsuz , aciz ve kendinden geçmiş bir şekilde otübüsün koltuğunda dururken Ruhun ankaranın o gecenin ellerine teslim olmuş sokaklarında Koluna taktığın gece ile dolaşıp durmak.
Ortak bir kaç arkadaşı aramak. Hemde yüzlerce kez aramak. Her defasında bir bahane bulup aramak. Hal hatır sormak sonra asıl konu olan sana gelmek. Her defasında bir bahane bulup seni sormak.
Biliyorum onlarda biliyor sadece ve sadece seni sormak için aradığımı.
Ama biliyorsun ortak bir tek arkadaşımız falanda yok. Seni tanıyanlar beni tanımıyor beni tanıyanlar seni tanımıyor. Ama olsun genede elbet bir tanıyan çıkar senide benide.
Yıkılıp vaz geçeceğimi sanıyorsan aldanıyorsun.
Kıskananlar çatlasın.
Vaz geçmediğimi sende biliyorsun değil mi?
Ben biliyorum senin vaz geçmediğini.
Annene inat gene seni sevmeye devam edeceğim. Tıpkı senin gibi
4
Sonra gecenin zifiri karanlığında eve varıyorum. Teypte seninle birlikte dinlediğimiz o ezgiler. Bazen Hüzünlerimin katmerleşip burnumun direğinin sızladığı ve sesimin titremesine engel olamadığım anlarda dahi teypte söylenen ezgiye eşlik ediyorum.
Sen için aldığım sandıkta Zihnimin en mahrem yerlerinde mevcut olan hayalinin kağıt üzerine resmedilmiş resmine karşı hüzünlü bir ayrılık türküsünün nakaratını mırıldanıyorum.
işte tam bu anda aklıma gelen ve aklımı başımdan alıp götüren o düşünceler gelip musallat oluyor.
Ya evlendiyse?
Sonra yüreğimi yakan bir sızının ızdırabı ile kıvranırken dilimde bir halk türküsü dökülü veriyor.
"Baba ben dervişmiyem ? Kürkümü giymişmiyem ben sevdim eller aldı niye ben ölmüşmiyem. Odamı kireç eyle ,yüzünü güleç eyle ,bir daha gül yüzüme ömrümü bahar eyle. Oy lemıne lımıne dert lımına lemına.
Konuştuklarım ya manasız manasız bir ifade ile bana bakıyor yada gülüp duruyor. Ya onlar benim görüp işittiğimi duymuyor yada körler. Bir acayip hal; ama ne?
Biliyorsun ben güneşin cemalini dağların ardından çıkarmaya niyet ettiği o ilk anda Ankara kocatepe camisinin avlusunda seninle buluşmak üzere yolllara çıkmak için terminalde oluyorum. Ve her defasında terminalde bilet kestiğim seyhat şirketinde duran adama sıkı sıkıya tembihleyip soruyorum. Sabah namazında Ankara kocatepe camisinde Namaza durup başım secdede iken sen için dualar edip, sonra seninle buluşacağımı.
Her gün farklı farklı seyehat firmasından biletler kesiyorum. Bazen uğur getirsin diye ön koltukta kestiriyorum bazen orta bazen arka koltuğa kestiriyorum biletimi. Biliyormusun Onlarda artık biliyor Sabah namazında kocatepe camisinin avlusunda olmam gerektiğini.
Ha bu arada seninle ilk buluşmaya geldiğimde biletimi kestiğim seyhat şirketindeki duran o genç çocuk varya Bu defa bir zarf verdi bana. Oğlunu evlendirecekmiş. Sende davetlisin. Sıkı sıkıya tembihledi, yüzünde belli belirsiz bir tebessüm ile ,Yengeyi muhakkak getir diye. Bende kıramadım. Senin yerinede söz verdim.
Laf arasında hesap ettik tam yürmiüç yıl geçmiş. O genç halinden biraz uzak, saçları kırlaşmış biraz ,ha birazda şişmanlamış hafif göbekli şimdi. Aslında biraz garip değil mi? Bana sorsan daha dün gibi.
Biliyorum, demene gerek yok. Geçen defa Ani bir işin çıkmıştır o yüzden gelememişindir, Ondan önceki defada muhtemelen annen hastaymıştır. ee tabi ihtiyarlık olur böyle şeyler kafana takma. ondan önceki defada komşunuza ailece misafirliğe gitmeniz gerekmiştir o yüzden gelememişindir herhalde. Ve ondan önceki diğer defalarda . . . . . . . . . .
Bu gün yirmiüçüncü yılın ilk günü. Bunca aksilikler yüzünden buluşmalara gelemediğin için üzülme. İnan hiç kızgın falan değilim sana. Ümidimi falanda yitirdim sanma.
Ah şu aksilikler ah
Hepte bizi buluyor nedense.
Bu arada havalar biraz serince sen sıkı giyin olur mu?
Laf arasında gururumu bu kadar ezecek kadar arsız olmak isterdim
2
Ankaraya gelmek zor oluyor. Hele hele yanlız başına yolculuk yapıyorsansa dahada zor. Ama biliyormusun Ankaradan ayrılmak her defasında dahada zor geliyor bana. Biliyorum şimdi diyorsun alışmadın mı daha ? Aslında bu geçen yirmi üç sene zarfında bir çok şeye alıştım.
Ama biliyormusun hiç buluşmaya gelmemiş olsanda ve hiç aklımdan ,hayalimden gitmesende Ankaradan ayrılmaya ve o otübüslerin terminalden ayrıldığı anın yüreğimi parçalarcasına acıtmasına bir türlü alışamadım.
Biliyormusun Her bayramın üç beş adımlık mesafede olduğu ramazan günlerinde gene seninle buluşmak üzere yollara çıkıyorum. İnan Bir sabah namzından başım secdede iken bin bir dua ediyorum.
İnan mecnunun ettiği dualardan aşağı kalır yanı yok.
Sonra biliyormusun ne yapıyorum.
Hani ilk buluşma anının sabırsızlığı ile O koca tepe camisinin avlusunda duran taşları tek tek saymıştımya gene sayıyorum biliyormusun.
Sonra oturduğumuz ilk yere geçip oturuyorum. Sonra Ezani ilehinin okunması ile seninle camiye yönelip Öğle namazı için namaza duruyor ve namazı kılıp kapının önünde senin çıkışını beklediğim ilk gün gibi bekliyorum. Hani olur ya ben namazda iken gelmiş namza durmuşsundur diye.
3
Sonra Şehri istanbula dönmek. Bedenin terk edipte ruhun terk etmediği bir diyara Etten kemikten müteşekkil bir iskelet ve et yığınını otübüse bindirip istanbula göndermek.
Şehri istanbula gönderdiğin bedenin ruhsuz , aciz ve kendinden geçmiş bir şekilde otübüsün koltuğunda dururken Ruhun ankaranın o gecenin ellerine teslim olmuş sokaklarında Koluna taktığın gece ile dolaşıp durmak.
Ortak bir kaç arkadaşı aramak. Hemde yüzlerce kez aramak. Her defasında bir bahane bulup aramak. Hal hatır sormak sonra asıl konu olan sana gelmek. Her defasında bir bahane bulup seni sormak.
Biliyorum onlarda biliyor sadece ve sadece seni sormak için aradığımı.
Ama biliyorsun ortak bir tek arkadaşımız falanda yok. Seni tanıyanlar beni tanımıyor beni tanıyanlar seni tanımıyor. Ama olsun genede elbet bir tanıyan çıkar senide benide.
Yıkılıp vaz geçeceğimi sanıyorsan aldanıyorsun.
Kıskananlar çatlasın.
Vaz geçmediğimi sende biliyorsun değil mi?
Ben biliyorum senin vaz geçmediğini.
Annene inat gene seni sevmeye devam edeceğim. Tıpkı senin gibi
4
Sonra gecenin zifiri karanlığında eve varıyorum. Teypte seninle birlikte dinlediğimiz o ezgiler. Bazen Hüzünlerimin katmerleşip burnumun direğinin sızladığı ve sesimin titremesine engel olamadığım anlarda dahi teypte söylenen ezgiye eşlik ediyorum.
Sen için aldığım sandıkta Zihnimin en mahrem yerlerinde mevcut olan hayalinin kağıt üzerine resmedilmiş resmine karşı hüzünlü bir ayrılık türküsünün nakaratını mırıldanıyorum.
işte tam bu anda aklıma gelen ve aklımı başımdan alıp götüren o düşünceler gelip musallat oluyor.
Ya evlendiyse?
Sonra yüreğimi yakan bir sızının ızdırabı ile kıvranırken dilimde bir halk türküsü dökülü veriyor.
"Baba ben dervişmiyem ? Kürkümü giymişmiyem ben sevdim eller aldı niye ben ölmüşmiyem. Odamı kireç eyle ,yüzünü güleç eyle ,bir daha gül yüzüme ömrümü bahar eyle. Oy lemıne lımıne dert lımına lemına.
