P
Çevrimdışı
PhiloSophiaLoren
Guest
Ayakkabı boyacısı çocuk:
-Boyayalımm abiiiler!
-Bir gün var ya bu ayakkabıcı çocuk Bir gün yakacaklar boya fabrikasını, Paris’i …(Hakan Albayrak)
-ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum!çünkü bu,seni seviyorum içine nal salmak demektir.ayakkabılarımı boyamak istiyorsun çünkü bu mecburluğun, fukaralığın içine nal salmak demektir..(Onur Ünlü)
- Biri bu boyacı çocukla aynı gezegende yasadıgımızı hatırlamalı!(Murat Menteş)
-Burjuvaların ayaklarına eğilme çocuk, boyama onlarınkini, bahşişleri fahişten çıkmadır! bir ülke en ayakkabı boyacısı çocuk kadar zengindir..(Sırrı Süreyya Önder)
-Ben hiç iyi olmadım ki çocuk!kızımın göğsümde uyuması kadar iyi demek istiyorum yani.her yer bembeyaz, ellerimiz temiz ve mesela Hüseyin çöle karışmamışta hayata karışmış gibi..Ben bu dünyanın raconunu çocuk.. bu kimsesizliği bu yoksulluğu,küfre yatkın lehçemi o eşsiz o işsiz serseriyi, tuttuğum eli, ben bir ayakkabı sandığına dirsek dayanan çocuğu...anlatmak mı bilemediniz.atlatmak mı?belki.. ben üzgünüm çocuk..(İsmail Kılıçarslan)
-Sus artık çocuk! Sen konuşmaya devam edersen ben on yaşıma düşerim.Gedikpaşa'ya.Bir kundura atölyesine düşerim.İlaç kokuları arasında, elimdeki ayakkabı kalıbını acemice tutuşlarıma düşerim.
Hadi elimi tut gidelim buralardan çocuk!
Senin masumiyetini, boya sandığını yanımıza alıpta gidelim.Elimi tut.Elimi tutmazsan ben on yaşıma düşerim.Fatih otobüsleine düşerim.Biletsiz binmenin çocukça korkularına..
Bunun için tut elimi.On yaşıma, çocukluğumun karanlıklarına, uykudan başımın yana çevrilmesine düşmeyeyim diye!..(Tarık Tufan)
-Boyayalımm abiiiler!
-Bir gün var ya bu ayakkabıcı çocuk Bir gün yakacaklar boya fabrikasını, Paris’i …(Hakan Albayrak)
-ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum!çünkü bu,seni seviyorum içine nal salmak demektir.ayakkabılarımı boyamak istiyorsun çünkü bu mecburluğun, fukaralığın içine nal salmak demektir..(Onur Ünlü)
- Biri bu boyacı çocukla aynı gezegende yasadıgımızı hatırlamalı!(Murat Menteş)
-Burjuvaların ayaklarına eğilme çocuk, boyama onlarınkini, bahşişleri fahişten çıkmadır! bir ülke en ayakkabı boyacısı çocuk kadar zengindir..(Sırrı Süreyya Önder)
-Ben hiç iyi olmadım ki çocuk!kızımın göğsümde uyuması kadar iyi demek istiyorum yani.her yer bembeyaz, ellerimiz temiz ve mesela Hüseyin çöle karışmamışta hayata karışmış gibi..Ben bu dünyanın raconunu çocuk.. bu kimsesizliği bu yoksulluğu,küfre yatkın lehçemi o eşsiz o işsiz serseriyi, tuttuğum eli, ben bir ayakkabı sandığına dirsek dayanan çocuğu...anlatmak mı bilemediniz.atlatmak mı?belki.. ben üzgünüm çocuk..(İsmail Kılıçarslan)
-Sus artık çocuk! Sen konuşmaya devam edersen ben on yaşıma düşerim.Gedikpaşa'ya.Bir kundura atölyesine düşerim.İlaç kokuları arasında, elimdeki ayakkabı kalıbını acemice tutuşlarıma düşerim.
Hadi elimi tut gidelim buralardan çocuk!
Senin masumiyetini, boya sandığını yanımıza alıpta gidelim.Elimi tut.Elimi tutmazsan ben on yaşıma düşerim.Fatih otobüsleine düşerim.Biletsiz binmenin çocukça korkularına..
Bunun için tut elimi.On yaşıma, çocukluğumun karanlıklarına, uykudan başımın yana çevrilmesine düşmeyeyim diye!..(Tarık Tufan)
