S
Çevrimdışı
Ey Şehadet!..
Ey şehadet!.. Her gun her nefeste hayal ettim seni,
Hicretimi sana kıldım, geçmek nedir bilmeyen gecelerimde.
Şeb-i yelda oldu benim için her gece.
Ateşler içinde yandım, acılarla kavruldum her gelen şehadet haberiyle.
Ağladım, inledim, feryad-ı figan ettim Rabbıma,
Seccademle dost oldugum, detleştiğim gecelerimde,
Neden bulamadı beni sehadet diye.
Nekadar daha bekleyeceğim, biçare ve sefil böyle?
Nekadar daha akacak gözyaşlarım “yükselecek sular kurtulacak bu gemi”
Ne kadar daha ağutacağım kendimi hasretten vuslata ereyim diye.
Ey Şehadet!..
Özledim seni, kapını gözledim gelirsin diye,
Mahremiyetin tüm sırlarını senin için sakladım bir gelin gibi adeta.
Ben zebun oldum sana, bakamam başka bir güzele.
Senden gayrisini sevmedim gönlümde hep sen vardın.
Çok acılar gördüm, çok sürgünler yaşadım sana ulaşmak icin.
Kilitlendim sana vurgunum cemaline, dua ettim Allah’a
“Uzatma sürgünümü benim” diye, varayım sana.
Ey sehadet!..
Seni ben, beni de sen anlarsın bu izbe diyarda.
Kaldır perdeyi göster ardındaki cemalini bana.
Sakladığın sırdır beni sana hayran bırakan.
Aşkına ram edip Leyla’ya Mecnun eden.
Aşkın öyle büyük ki yüreğimi yakıyor.
Kör deyil, sağır deyilsem bile beni meftun kılıyor.
Razıyım sana ulaşmak için zindanlarda kalmaya.
Dehlizlerden, menfezlerden geçip yolları aşmaya,
Ferhat olup, dağlar delip yolları açmaya,
Razıyım anadan-babadan, yardan-serden, evlad-u iyalden geçmeye
Aç-susuz, evsiz barksız dağlara otağ kurmaya
Yeterki ümit ver Allahım yolumu aydınlatmaya.
Yoluna kurban, yardım et sana geleyim.
Ey bütün kainatın ve Şehitlerin Rabbi olan Allahım!..
Bu can sana kurban, yoluna bas koymuşum.
Kanının son damlasını sunanlar gibi bende,
Sunmak istiyorum sana ben de şehadetimle.
Kırmak istiyorum zincirlerimi kurtulmak için esaretten.
Adağım var sana, sunmak için kanımı,
Dudaklarda kalacak zaferin muştusu o gün.
Acı, ızdırap, çile, senin yolunda çekilenler,
Her biri bir meşakkat, bin çile olsa da bu yolda.
Hasretin içimde sonsuzluk kadar serap olsa da.
Her kışın ardından bir de bahar var.
Dertler dert üstüne katlansa bile, sen benim canımdan daha azizsin bana.
O gün çatlar topragın damarları boy boy filizler atar.
Mazlumlar göz yaşlarıyla sular uçsuz bucaksız toprağı.
Boy verir filizler, başağa gebedir tohumlar.
Dokunur bir mahremiyet eli, acılar son bulur, sırlar çözülür.
Kavuşur can, cananina “şeb-i arustur” o gün.
Sevgilinin baharı, yazıdır o gün.
Ayşe ŞİMŞEK
Ey şehadet!.. Her gun her nefeste hayal ettim seni,
Hicretimi sana kıldım, geçmek nedir bilmeyen gecelerimde.
Şeb-i yelda oldu benim için her gece.
Ateşler içinde yandım, acılarla kavruldum her gelen şehadet haberiyle.
Ağladım, inledim, feryad-ı figan ettim Rabbıma,
Seccademle dost oldugum, detleştiğim gecelerimde,
Neden bulamadı beni sehadet diye.
Nekadar daha bekleyeceğim, biçare ve sefil böyle?
Nekadar daha akacak gözyaşlarım “yükselecek sular kurtulacak bu gemi”
Ne kadar daha ağutacağım kendimi hasretten vuslata ereyim diye.
Ey Şehadet!..
Özledim seni, kapını gözledim gelirsin diye,
Mahremiyetin tüm sırlarını senin için sakladım bir gelin gibi adeta.
Ben zebun oldum sana, bakamam başka bir güzele.
Senden gayrisini sevmedim gönlümde hep sen vardın.
Çok acılar gördüm, çok sürgünler yaşadım sana ulaşmak icin.
Kilitlendim sana vurgunum cemaline, dua ettim Allah’a
“Uzatma sürgünümü benim” diye, varayım sana.
Ey sehadet!..
Seni ben, beni de sen anlarsın bu izbe diyarda.
Kaldır perdeyi göster ardındaki cemalini bana.
Sakladığın sırdır beni sana hayran bırakan.
Aşkına ram edip Leyla’ya Mecnun eden.
Aşkın öyle büyük ki yüreğimi yakıyor.
Kör deyil, sağır deyilsem bile beni meftun kılıyor.
Razıyım sana ulaşmak için zindanlarda kalmaya.
Dehlizlerden, menfezlerden geçip yolları aşmaya,
Ferhat olup, dağlar delip yolları açmaya,
Razıyım anadan-babadan, yardan-serden, evlad-u iyalden geçmeye
Aç-susuz, evsiz barksız dağlara otağ kurmaya
Yeterki ümit ver Allahım yolumu aydınlatmaya.
Yoluna kurban, yardım et sana geleyim.
Ey bütün kainatın ve Şehitlerin Rabbi olan Allahım!..
Bu can sana kurban, yoluna bas koymuşum.
Kanının son damlasını sunanlar gibi bende,
Sunmak istiyorum sana ben de şehadetimle.
Kırmak istiyorum zincirlerimi kurtulmak için esaretten.
Adağım var sana, sunmak için kanımı,
Dudaklarda kalacak zaferin muştusu o gün.
Acı, ızdırap, çile, senin yolunda çekilenler,
Her biri bir meşakkat, bin çile olsa da bu yolda.
Hasretin içimde sonsuzluk kadar serap olsa da.
Her kışın ardından bir de bahar var.
Dertler dert üstüne katlansa bile, sen benim canımdan daha azizsin bana.
O gün çatlar topragın damarları boy boy filizler atar.
Mazlumlar göz yaşlarıyla sular uçsuz bucaksız toprağı.
Boy verir filizler, başağa gebedir tohumlar.
Dokunur bir mahremiyet eli, acılar son bulur, sırlar çözülür.
Kavuşur can, cananina “şeb-i arustur” o gün.
Sevgilinin baharı, yazıdır o gün.
Ayşe ŞİMŞEK
