Çevrimdışı
Yaşamak ateş yalımına benzer, bir şerare aydınlığı kadar gibi parlak ama geçici, bir yakamoz ışıltısı gibi çarpıcı ve uçarıdır. Tam tutmak üzereyken avuçlarımızın arasından kayıp giden bir yıldız, yada gözbebeklerimize gömülüp kaybolan bir ayışığı gibidir. Çıngısı geceden, ışıltısı karanlıktan doğar...
Bir firari ateş gibidir yaşamak. Bitmez tükenmez kopuşların, kesintisiz ayrılıkların, geri dönüşü olmayan uzaklaşmaların yekünüdür. Havaya düşen cemre, boşluğa sıçrayan kıvılcımdır.
Bir kaybediş öyküsü gibidir yaşamlarımız. Biteviye sahip olur ve kaybederiz. Kavuşur ve koparız, bulur ve bırakırız. Ruhumuz tehassürü, bedenimiz infirak yarasını yaşar. Her kavuşma yeni bir susuzluk, her buluşma yeni bir kaybedişin başlangıcıdır. Bütün sahip oluşlarımızda kaybetme kaygısını duyarız... Her kaygımız bize hükmeden korkular doğurur. Korkularımız bizi yeni sahip oluşlar için cesur kılar. Cesaretimiz kaybedişlerimizin kafesi gibidir...
BİR ATEŞ YALIMI GİBİDİR HAYATLARIMIZ...
Daima uzağa, uzaklaşmaya kaçarız... Kaybettikçe hedeflerimizi daha uzaklara savurur, ruhlarımızla ötelere savruluruz. '' aynı olanın sonsuz dönüşü içerisinde daha başkayı ararız.'' Bir şerare aydınlığı gibi karanlıkta ışıldar, gözbebeklerimizde kaybolan ayışığı gibi ışıkta kayboluruz. Her kayboluşumuz yeni pırıltılara gece olur.
''Ateşimiz de aşklarımız gibi firaridir...'' Bütün kaçışlarımız yeni bir kaybedişle sonuçlanır.
Puslu ve bednam bir kalabalığın ortasında pusatsız kalmışızdır. Bir şekavet düzenine tutsak, bir bedegân zindanında esir gibi yaşarız. Bütün kapılarımız paslı, her nefesimiz kirli, tüm bağlarımız lekelidir. Mahcur canlarımızı muhayyel bir cananla tamamlamak ister, yorgun ellerimizle tutamaklar ararız.
Mefhum gönüllerimizde iddiasız pencereler açar, fersiz gözlerimizle sabahlar yakalamaya çalışırız. Hep fecr-i kazip düşer payımıza. Yalan ve sahte bir dünyanın güneşine açarız gözlerimizi. Ve firari özlemlerimizi her dem tazelemeye devam ederiz.
Ateşimiz, uzaklara sürer bizi. Buradan uzaklara kaçmaktır bütün düşümüz. Kafeslerimizden görülen hedefimiz ''UZAK''tır artık. Ona kavuşmak için uzaklara doğru yola çıkarız. Bir kaybediş öyküsüdür hayatlarımız. Geri dönüşü olmayan bir firarı bulur ve kaybederiz.
BİR ATEŞ YALIMIYIZDIR HEPİMİZ...
Boşluğa düşen cemreye, havaya sıçrayan kıvılcıma benzeriz. Avuçlarımızın arasından kayıp giden bir yıldız gibi muziplikler yapar, geceleri parıldayan yakamozlar gibi göz yanıltırız. Her karanlığa bir çıngı gibi düşerek karanlıkları ürkütür, gözbebeklerine saklanarak ay ışığını çalarız. Kaybetmemek için sıkı bağlanır, kavuşmak için kesin inanırız... Her zaman kaybeder ve hiç bir zaman kavuşamayız...
BİZİ BİZ YAPAN ATEŞİMİZ, SEVDAMIZ KADAR FİRARİDİR ve daima hedefimiz için buradan uzağa uzaklara kaçmaya zorlar bizi..
İYİLERİMİZ BAŞARIR VE İYİ ATLARA BİNEREK UZAKLARA GİTMEK İÇİN FİRAR EDERLER...
-alıntıdır-
Bir firari ateş gibidir yaşamak. Bitmez tükenmez kopuşların, kesintisiz ayrılıkların, geri dönüşü olmayan uzaklaşmaların yekünüdür. Havaya düşen cemre, boşluğa sıçrayan kıvılcımdır.
Bir kaybediş öyküsü gibidir yaşamlarımız. Biteviye sahip olur ve kaybederiz. Kavuşur ve koparız, bulur ve bırakırız. Ruhumuz tehassürü, bedenimiz infirak yarasını yaşar. Her kavuşma yeni bir susuzluk, her buluşma yeni bir kaybedişin başlangıcıdır. Bütün sahip oluşlarımızda kaybetme kaygısını duyarız... Her kaygımız bize hükmeden korkular doğurur. Korkularımız bizi yeni sahip oluşlar için cesur kılar. Cesaretimiz kaybedişlerimizin kafesi gibidir...
BİR ATEŞ YALIMI GİBİDİR HAYATLARIMIZ...
Daima uzağa, uzaklaşmaya kaçarız... Kaybettikçe hedeflerimizi daha uzaklara savurur, ruhlarımızla ötelere savruluruz. '' aynı olanın sonsuz dönüşü içerisinde daha başkayı ararız.'' Bir şerare aydınlığı gibi karanlıkta ışıldar, gözbebeklerimizde kaybolan ayışığı gibi ışıkta kayboluruz. Her kayboluşumuz yeni pırıltılara gece olur.
''Ateşimiz de aşklarımız gibi firaridir...'' Bütün kaçışlarımız yeni bir kaybedişle sonuçlanır.
Puslu ve bednam bir kalabalığın ortasında pusatsız kalmışızdır. Bir şekavet düzenine tutsak, bir bedegân zindanında esir gibi yaşarız. Bütün kapılarımız paslı, her nefesimiz kirli, tüm bağlarımız lekelidir. Mahcur canlarımızı muhayyel bir cananla tamamlamak ister, yorgun ellerimizle tutamaklar ararız.
Mefhum gönüllerimizde iddiasız pencereler açar, fersiz gözlerimizle sabahlar yakalamaya çalışırız. Hep fecr-i kazip düşer payımıza. Yalan ve sahte bir dünyanın güneşine açarız gözlerimizi. Ve firari özlemlerimizi her dem tazelemeye devam ederiz.
Ateşimiz, uzaklara sürer bizi. Buradan uzaklara kaçmaktır bütün düşümüz. Kafeslerimizden görülen hedefimiz ''UZAK''tır artık. Ona kavuşmak için uzaklara doğru yola çıkarız. Bir kaybediş öyküsüdür hayatlarımız. Geri dönüşü olmayan bir firarı bulur ve kaybederiz.
BİR ATEŞ YALIMIYIZDIR HEPİMİZ...
Boşluğa düşen cemreye, havaya sıçrayan kıvılcıma benzeriz. Avuçlarımızın arasından kayıp giden bir yıldız gibi muziplikler yapar, geceleri parıldayan yakamozlar gibi göz yanıltırız. Her karanlığa bir çıngı gibi düşerek karanlıkları ürkütür, gözbebeklerine saklanarak ay ışığını çalarız. Kaybetmemek için sıkı bağlanır, kavuşmak için kesin inanırız... Her zaman kaybeder ve hiç bir zaman kavuşamayız...
BİZİ BİZ YAPAN ATEŞİMİZ, SEVDAMIZ KADAR FİRARİDİR ve daima hedefimiz için buradan uzağa uzaklara kaçmaya zorlar bizi..
İYİLERİMİZ BAŞARIR VE İYİ ATLARA BİNEREK UZAKLARA GİTMEK İÇİN FİRAR EDERLER...
-alıntıdır-
