Çevrimdışı
Şeyh Muhammed bin Abdulvahhab rahimehullâh, talebelerine Kitâbu't Tevhîd’i okutup orada geçen meseleleri anlatmış. Kitap sona erince, yine başa dönmüş, derste yine Kitâbu't Tevhîd’i okutmuş. Bu durum üç yahut dört kez tekrarlamış.
Talebeleri demiş ki: Ey şeyh! Biz başka bir kitabı öğrenmek istiyoruz; fıkıh, hadis öğrenmek istiyoruz!
Şeyh demiş ki: Niye bunu istiyorsunuz?
Talebeleri demiş ki: Biz Tevhidi fehmettik. Bundan dolayı başka bir ilmi tahsil etmek istiyoruz.
Şeyh demiş ki: Siz bekleyin, ben bu mesele üzerinde düşüneyim.
Birkaç gün geçtikten sonra, Şeyh rahimehullâh dersi verdiği makama gelmiş, yüzünden hüznü belli olmaktaymış.
Demişler ki: Şeyh’e ne oldu, yüzündeki bu hâl de ne?
Şeyh demiş ki: Beni çok üzen bir haber aldım.
Demişler ki: Nedir bu haber?
Şeyh demiş ki: Bana gelen habere göre Diriyye'de bir evin kapısının önünde bir horoz kesilmiş. Eve taşınmak istemişler, ondan böyle bir amele girişmişler. Horozu kestikten sonra kanını evin kapısına sürmüşler. Ben bu hususta tahkikat yapacak birilerini gönderdim, bu hususta icap eden yerine getirilecek!
Bir sonraki gün, talebeler şeyhe sormuşlar: Ey Şeyh! Ne oldu, dün bahsettiğin olayda neler olmuş?
Şeyh demiş ki: Gönderdiğim kişiler olayın farklı olduğunu anlamışlar.
Demişler ki: Ne olmuş peki?
Şeyh demiş ki: O ev ahalisinin öyle yapmadığı ortaya çıktı. Fakat falan kişi annesiyle beraber olmuş…
Talebeler demiş ki: Allâh’a sığınırız! Adam annesiyle beraber mi olmuş? Allâh’a sığınırız!
Şeyh rahimehullâh da bunun üzerine Keşfu'ş Şububât isimli eserinde geçen meşhur şu sözleri yazmış: “Câhilin, biz tevhidi fehmettik sözünün, en koyu cehalet ve şeytanın tuzaklarından biri olduğu anlaşılır.” (Keşfu'ş Şububât, sf. 45)
Zira talebeleri, kebairden olan bir ameli duyduklarında çok büyük bir tepki göstermişlerdi, fakat insanı İslam dininden çıkarıp ebedi cehenneme duçar eden büyük şirke gelince, kalpleri buna karşı duyarsız davrandı…
Talebeleri demiş ki: Ey şeyh! Biz başka bir kitabı öğrenmek istiyoruz; fıkıh, hadis öğrenmek istiyoruz!
Şeyh demiş ki: Niye bunu istiyorsunuz?
Talebeleri demiş ki: Biz Tevhidi fehmettik. Bundan dolayı başka bir ilmi tahsil etmek istiyoruz.
Şeyh demiş ki: Siz bekleyin, ben bu mesele üzerinde düşüneyim.
Birkaç gün geçtikten sonra, Şeyh rahimehullâh dersi verdiği makama gelmiş, yüzünden hüznü belli olmaktaymış.
Demişler ki: Şeyh’e ne oldu, yüzündeki bu hâl de ne?
Şeyh demiş ki: Beni çok üzen bir haber aldım.
Demişler ki: Nedir bu haber?
Şeyh demiş ki: Bana gelen habere göre Diriyye'de bir evin kapısının önünde bir horoz kesilmiş. Eve taşınmak istemişler, ondan böyle bir amele girişmişler. Horozu kestikten sonra kanını evin kapısına sürmüşler. Ben bu hususta tahkikat yapacak birilerini gönderdim, bu hususta icap eden yerine getirilecek!
Bir sonraki gün, talebeler şeyhe sormuşlar: Ey Şeyh! Ne oldu, dün bahsettiğin olayda neler olmuş?
Şeyh demiş ki: Gönderdiğim kişiler olayın farklı olduğunu anlamışlar.
Demişler ki: Ne olmuş peki?
Şeyh demiş ki: O ev ahalisinin öyle yapmadığı ortaya çıktı. Fakat falan kişi annesiyle beraber olmuş…
Talebeler demiş ki: Allâh’a sığınırız! Adam annesiyle beraber mi olmuş? Allâh’a sığınırız!
Şeyh rahimehullâh da bunun üzerine Keşfu'ş Şububât isimli eserinde geçen meşhur şu sözleri yazmış: “Câhilin, biz tevhidi fehmettik sözünün, en koyu cehalet ve şeytanın tuzaklarından biri olduğu anlaşılır.” (Keşfu'ş Şububât, sf. 45)
Zira talebeleri, kebairden olan bir ameli duyduklarında çok büyük bir tepki göstermişlerdi, fakat insanı İslam dininden çıkarıp ebedi cehenneme duçar eden büyük şirke gelince, kalpleri buna karşı duyarsız davrandı…
