Bu yüzkaralığı ve maskaralığı Mısır'da tasavvufçuların yoldaşı olduktan sonra onların sadakatini kazanan ve içlerine girdikten sonra yüzkaralıklarını tesbit ederek onunla mısır halkını ve İslâm'ı karalıyan İngiliz bir oryantalist tesbit etmiş, bu konuda yazdığı kitapta şöyle demiştir:
"Mısırlılar kendileri ne bereketler yağdıracak yahut çocuk sahibi yapacak veya hastalıktan kurtaraca klarına inanarak kabirleri ziyaret ediyorlar . Müslümanlar ölmüş velilerin in Allah'ın yanında kendileri ne şefaat edeceklerini kabul ediyor ve onlara adaklar sunuyorlar."
Şöyle devam ediyor: "Müslümanlarda yahudiler'in yaptıkları gibi velilerinin kabirlerini yenileme, üzerinde kubbeler yapma, badana yapma, süsleme, sandukalar koyma ve bu sandukaları örtülerle örtme adeti hekim olmuştur. Bunların çoğu, yahudiler' in yaptığı gibi, bunu gösteriş olarak (doğrusu, inanç olarak) yaparlar."
Mevlidler deki bidatlardan söz eden Goldziher de şöyle diyor: "Müslüman alimler hicri sekizinci asra kadar mevlidi sünnete aykırı sayarlardı. İslâm'da uydurulan bir bidat sayarak müslümanların çoğu ona karşı çıkmışlardır. Bu durum son asırlarda ortaya çıkan bir takım dini törenler için de sözkonusudur. Bu törenler alimler tarafından uzun müddet dine yabancı birer bidat olarak nitelendikten sonra onların tasvibini kazanmak için uzun mücadele vermeye mecbur kalmıştır."
Oryantali st Gautler da şöyle der: "İslâm âleminde sonraları yayılan evliyayı ibadet derecesin de kutsallaştırma olayı, gerçekte insanlarla Allah arasında aracı kabul etmiyen İslâm anlayışına karşı İslâm'ın fethettiği ulusların bir nevi reaksiyonudur. İbadete yakın derecede evliyayı ve peygamberi tazim etmeye, başka bir deyişle, ilk İslâm anlayışında meydana gelen bu değişikliğe karşı ancak Vahhabiler zümresi tepki göstermiştir."
Oryantalistlerin bu yüzkaralıkları tesbit etmesi ve faturasını bütün müslümanlara çıkarmasına şaşmıyoruz, ama tasavvufçulara bu cinayetleri işleme, etrafa zehirleri ni saçma ve bunlarla İslâm düşmanlarının İslâm'ı kötülemesine, bundan dolayı bütün müslümanları ahmaklık, aptallık ve masallara tapmakla suçlamalarına meydan vermeleri ne ne diyeceğiz?! Bunları bayraklaştırıp her kitap ve makalede "İşte İslâm budur!" demelerin e fırsat vermemize ne diyeceğiz?! Onlar da inanıyorlar ki bu şeyler İslâm değil, tasavvufçuların dinidir. Ama düşmanı yıkmak için fırsat kollayan birerüşman oldukları için böylesi işlerine geliyor.
Kim bilir, bunları söyleyip yazdıkları için bu oryantali stlere kızıyoruz, nefret ediyoruz. Halbuki esas kızmamız, nefret etmemiz ve karşı çıkmamız gereken şe, tasavvufçuların bu masallarıdır. Kısacası, hak için kızmalıyız, nefret etmeliyiz . Onun için tasavvuf dedikleri bu şirk ve bataklıkların kökünü kurutmalıyız. Tasavvuf için kötülük olarak İslâm düşmanlarının suçunu ve çirkefliklerini İslâm'a yüklemelerine sebep olması yeterlidir.
Onun için bu platformda birinci düşmanımız, bunları yazan ve teşhir eden oryantalistlerden önce, bize karşı kullandıkları silahı onların eline veren tasavvufun bizzat kendisi olmalıdır.
"Mısırlılar kendileri ne bereketler yağdıracak yahut çocuk sahibi yapacak veya hastalıktan kurtaraca klarına inanarak kabirleri ziyaret ediyorlar . Müslümanlar ölmüş velilerin in Allah'ın yanında kendileri ne şefaat edeceklerini kabul ediyor ve onlara adaklar sunuyorlar."
Şöyle devam ediyor: "Müslümanlarda yahudiler'in yaptıkları gibi velilerinin kabirlerini yenileme, üzerinde kubbeler yapma, badana yapma, süsleme, sandukalar koyma ve bu sandukaları örtülerle örtme adeti hekim olmuştur. Bunların çoğu, yahudiler' in yaptığı gibi, bunu gösteriş olarak (doğrusu, inanç olarak) yaparlar."
Mevlidler deki bidatlardan söz eden Goldziher de şöyle diyor: "Müslüman alimler hicri sekizinci asra kadar mevlidi sünnete aykırı sayarlardı. İslâm'da uydurulan bir bidat sayarak müslümanların çoğu ona karşı çıkmışlardır. Bu durum son asırlarda ortaya çıkan bir takım dini törenler için de sözkonusudur. Bu törenler alimler tarafından uzun müddet dine yabancı birer bidat olarak nitelendikten sonra onların tasvibini kazanmak için uzun mücadele vermeye mecbur kalmıştır."
Oryantali st Gautler da şöyle der: "İslâm âleminde sonraları yayılan evliyayı ibadet derecesin de kutsallaştırma olayı, gerçekte insanlarla Allah arasında aracı kabul etmiyen İslâm anlayışına karşı İslâm'ın fethettiği ulusların bir nevi reaksiyonudur. İbadete yakın derecede evliyayı ve peygamberi tazim etmeye, başka bir deyişle, ilk İslâm anlayışında meydana gelen bu değişikliğe karşı ancak Vahhabiler zümresi tepki göstermiştir."
Oryantalistlerin bu yüzkaralıkları tesbit etmesi ve faturasını bütün müslümanlara çıkarmasına şaşmıyoruz, ama tasavvufçulara bu cinayetleri işleme, etrafa zehirleri ni saçma ve bunlarla İslâm düşmanlarının İslâm'ı kötülemesine, bundan dolayı bütün müslümanları ahmaklık, aptallık ve masallara tapmakla suçlamalarına meydan vermeleri ne ne diyeceğiz?! Bunları bayraklaştırıp her kitap ve makalede "İşte İslâm budur!" demelerin e fırsat vermemize ne diyeceğiz?! Onlar da inanıyorlar ki bu şeyler İslâm değil, tasavvufçuların dinidir. Ama düşmanı yıkmak için fırsat kollayan birerüşman oldukları için böylesi işlerine geliyor.
Kim bilir, bunları söyleyip yazdıkları için bu oryantali stlere kızıyoruz, nefret ediyoruz. Halbuki esas kızmamız, nefret etmemiz ve karşı çıkmamız gereken şe, tasavvufçuların bu masallarıdır. Kısacası, hak için kızmalıyız, nefret etmeliyiz . Onun için tasavvuf dedikleri bu şirk ve bataklıkların kökünü kurutmalıyız. Tasavvuf için kötülük olarak İslâm düşmanlarının suçunu ve çirkefliklerini İslâm'a yüklemelerine sebep olması yeterlidir.
Onun için bu platformda birinci düşmanımız, bunları yazan ve teşhir eden oryantalistlerden önce, bize karşı kullandıkları silahı onların eline veren tasavvufun bizzat kendisi olmalıdır.
