Çevrimdışı
Soru :
Aleykumu's selam we rahmetullah;
Abdullah (b. Mes'ud) (r.anh) şöyle demiştir :
Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Allah'tan başka ilah olmadığına, benim Allah'ın Rasûlu olduğuma şehadet eden müslünıan bir kişinin kanı ancak üç şeyden birisi ile helal olur; Zina eden Seyyib, cana karşı can ve dinini terkedib cemaatten ayrılan."
(Ebu Davud, Hudud, Bab 1, Hadis no: 4352; Buhari, diyât 6; Muslim, kasâme 25; Tirmizi, diyât 10; hudûd 15; Nesai, tahrimu'd-dem 5; İbn Mâce, hudûd 1; Darimi, hudûd 2, siyer 11; Ahmed b. Hanbel I, 282, 428)
Dul - Seyyib; kocası / karısı olmayan (ölü veya talakla ayrılmış) demektir.
Seyyib; dul demektir.
Zina eden Seyyib: Seyyib sözlükte "dul" demektir. Bu hadiste sahih bir nikahla evlenip bir kerre bile olsa karı koca ilişkisi yaşamış olan erkek veya kadındır. Bu durumdaki erkeğe "muhsan" kadına muhsana" denir. Bu durumda olan bir erkek veya kadın ister evlilikleri devam etsin ister ayrılmış olsunlar veya taraflardan birisi ölmüş olsun zina ederse resmedilerek öldürülür. Recm cezasının uygulanması için zina eden kişinin o esnada evli bulunması şart değildir. Dul bile olsa recm uygulanır. Hiç evlenmemiş olan kadın ve erkeğe ise zina etmeleri halinde yüz sopa vurulur.
Sahih bir nikâh ile evlenib cinsel ilişkide bulunan kişi kötü yola düşmekten korunduğu için erkek ise "Muhsan", kadın ise "Muhsana" denilir. Seyyib kelimesi de dul manasınadır. Şu halde sahîh bir nikâhla evlenib karı koca hayatı bir defa olsun yaşadıktan sonra ayrılanlar da Muhsan sayılır. Yâni bu durumda evli iken boşanma, veya ölüm gibi nedenlerle dul kalan erkek veya kadın dul iken zina ederse Muhsan sayılır.
Evvelce evlenmiş olub sonra dul kalan kişi dul iken zina ederse gene Muhsan sayılır. Muhsan kadın da böyledir, Yâni aklı olub erginlik çağma varan hür bir kadın sahih bir nikâhla bir erkekle evlenib bir defa olsun cinsel ilişkide bulundu mu artık o kadın Muhsan sayılır.
وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا"Sahib olduğunuz cariyeler mustesna evli kadınlar (la evlenmeniz) da size haram kılındı. Bu, Allah’ın size koyduğu bir hükümdür. Bunların dışındakiler! gayri meşru ilişkiye girmeksizin iffetli bir şekilde mallarınızla istemeniz helaldir. Onlardan yararlanmanıza karşılık mehirlerini bir yükümlülük olarak verin. Bu yükümlülüğü yerine getirdikten sonra anlaştığınız hususlarda üzerinize bir sorumluluk yoktur. Doğrusu Allah Alim’dir, Hakim’dir." (Nisa 24)
Ayette geçen “muhsanat” kelimesi evli kadınlar demek. “ihsan” kelime bakımından “korunma” manasındadır. Bu, Kur’an’da dört manada kullanılmıştır.
1 - Evli Olma: Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Sahib olduğunuz cariyeler mustesna muhsanat (ev) kadınlarla evlenmeniz de haram kılındı.”(Nisa: 24)
2 - İslam Olma: Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Muhsan (müslüman) olduktan sonra bir fuhuş yaparlarsa....” (Nisa: 25)
Ayette geçen “ahsanne” kelimesi “müslüman olurlarsa” anasındadır.
3 - İffetli:
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Muhsanat (iffetli) yaşamaları, zina etmemeleri Ve gizli dost da tutmamaları şartıyla....” (Nisa: 25)
Ayette geçen “muhsanat kelimesi “iffetli” manasındadır. Allah (c.c) bir başka ayette şöyle buyuruyor:
“Muhsanat (iffetli, namuslu) kadınlara zina isnad edib de dört şahid getirmeyenlere 80 değnek vurun.” (Nur: 4)
4 - Hür olma: Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“İçinizden muhsanat (imanlı, hür) kadınlarla evlenmeye gücü yetmeyen kimse.... ellerinizin altında bulunan mu’min genç kızlarınız (sayılan cariyelerinizden) alsın...” (Nisa: 25)
Bu ayette geçen “muhsanat” kelimesi “hür olan kadınlar” manasındadır.
Aynı ayette Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Onlara muhsanat (hür) kadınların cezasının yarısı (uygulanır)” (Nisa: 25)
Bu ayette geçen “muhsanat” kelimesinden kasıd hür olanlardır. Bunların hepsi korunma manasındadır. İnsan, nefsini; evlendiği zaman zinadan, müslüman olduğu zaman öldürülmekten, iffetli olduğu zaman fuhuştan, hür olduğu zaman esaretten korumuş olur.
Muhsan olabilmek için dört şart vardır. Bunlardan bir tanesinin eksikliği o kişiyi muhsan olmaktan çıkarır.
Bu şartlar :
1- Musluman olmak.
2- Hür olmak
3- İffetli olmak
4- Evli olmak, eşi ile en az bir kez cimâ yapması.
(Abdullah) bin Abbâs (Radıyallâhu anhumâ)'dan rivayet edildiğine göre :
Ömer bin el-Hattâb (Radıyallâhu anh) (halîfe iken Medîne-i Munevvere'deki Mescid-i Nebevi'de bir Cumua hutbesinde) şöyle demiştir:
(Ey müslümanlar) Şubhesiz ben şundan korkarım: Halkın üzerinden uzun bir zaman geçer de nihayet bir adam; Ben Allah'ın kitabında (zina eden evliyi) recmetme (hükmünü) bulmuyorum, der ve bu yüzden halk Allah'ın farizalarından birisini terketmekle dalâlete giderler. Bilmiş olun ki (Zina eden) kişi muhsan (evlenmiş) olup beyyine (dört erkek şâhidî, veya gebelik, ya da itiraf) olduğu zaman şubhesiz recmetmek haktır. Şubhesiz ben recm âyetini okudum. Âyet şudur»
(İbn Mâce, Hudud, Bab 9, Hadis no: 2553)
«Şeyh ve Şeyha (yâni muhsan erkek ve kadın) zina ettikleri zaman onları muhakkak recmediniz.»
Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) recmetti ve O'ndan sonra da biz recmettik."
Ömer (Radıyallâhu anh) muhsan erkek veya kadın zina ettikleri takdirde bu suçlan sabit olursa recmedilir, der ve suçun subûtu için delil olarak şâhidler, gebelik ve itirafı gösterir. Şâhidlerin dört erkek olması üzerinde ittifak ve icmâ vardır. Erkek şâhid sayısı daha az olursa sanıklara had cezası verilmez. Zina suçunun subûtu için gebelik yeterli delil sayılır mı, sayılmaz mı? Bu hususta ihtilâf vardır.
Şöyle ki: Ömer bin el-Hattâb, Mâlik ve arkadaşları : Bilinen kocası bulunmayan bir kadın hâmile çıkar ve isteği dışında ırzına tecâvüz edildiği bilinmezse ona had cezası verilir. Ancak kadın memleketin yabancısı olub kocalı olduğunu veya bir erkeğin cariyesi olduğunu iddia ederse had edilmez, demişlerdir.
Cumhûr'a göre kadının sırf hâmile çıkması ile had cezası uygulanmaz. Onun had cezasına çarptırılması için ya itirafta bulunması veya dört erkek şahidin usûlune göre şâhidlik etmeleri şarttır. Cumhurun delili ise had cezalarının şubhelerle defedilmesine dâir gelen hadîslerdir.
Şevkâni : Bu söz Ömer (Radıyallâhu anh)'a aittir. Canların helak olmasına, yol açan had cezalan gibi önemli olaylar için bir sahâbînin sözü yeterli değildir, Ömer'in bu sözü, sahâbilerden bir cemâatin huzurunda söylemiş olması ve bu söze karşı çıkılmamış olması durumu icmâ'ın oluşmasını gerektirmez. Çünkü bu kitabın bir çok yerinde belirttiğim gibi ictihâd meselelerinde o içtihada muhalif kalanların karşı çıkması şart değildir, der.
Üçüncü delil olan itirafa gelince, bu, kişinin zina ettiğini itiraf etmesi ve bundan dönüş yapmaması demektir. Muhsan iken zina ettiğini itiraf eden kişinin recm edilmesinin gerekliliği üzerinde icmâ edilmiştir. Kişinin bu itirafı dört defa tekrarlanmasının gerekliliği (Ebû Hanife, Ahmed ve îshâk)hususunda da ihtilâf vardır. Yâni bâzı âlimlere (Mâlik ve Şâfi) göre bir kez itiraf yeterlidir. Bunu dört defa tekrarlaması şart değildir.
Ubâde bin es-Sâmit (Radıyallâhu anh)'den rivayet edildiğine göre; Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)şöyle buyurdu, demiştir:
«(Zina cezasının hükmünü) benden alınız. Allah şubhesiz o (zina eden) kadınlar için bir yol açtı. Bekâr(erkeğin) bekâr (kadın)la (zina etmesi cezası) yüz değnek ve bir yıl sürgündür. Seyyib (sahîh nikâhla evlenip bir defa olsun eşiyle birleşen -dul- erkeğin) seyyib (-dul -kadın)la (zina etmesi cezası) yüz değnek ve recim (taşa tutulmak suretiyle öldürülmesi)dir.»"
(İbn Mâce, Hudud, Bab 7, Hadis no: 2550; Ebû Dâvud, Hudûd 23; Tirmizî, Hudûd, 8)
Bu hadîse göre Seyyib iken zina eden erkek ve kadına önce yüzer değnek vurulur. Sonra recmedilirler. Bir grub âlim bu hadîsin zahirini tutmuşlardır. Alî bin Ebî Tâlib, Hasan-ı Basrî, îshâk bin Râheveyh, Dâvûd ve Şafiî'nin bâzı arkadaşları böyle hükmedenlerdendir.
Âlimlerin cumhuru ile Seyyib iken zina edenlere ayrıca yüz değnek vurmaya gerek yoktur. Onları recmetmek, yâni taşa tutmak suretiyle öldürmek yeterdir. Cumhurun delili ise 2554, 2555 ve 2558 nolu hadîsler ve benzerî hadîslerdir. Çünkü bu gibi hadîslerde Rasûl-u Ekram (Aleyhi's-salâtu ve's-selâm)'in zina eden Seyyib'leri recmettirdiği bildirilmekte ve ayrıca bunlara yüzer değnek vurulduğundan söz edilmemektedir.
Mâiz bin Mâlik (el-Eslemî), Gâmidiyye'li kadın gibi muhsanların recm edilmesi buna delildir.
Silinen Konu Eklendi
Aleykumu's selam we rahmetullah;
Abdullah (b. Mes'ud) (r.anh) şöyle demiştir :
Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: "Allah'tan başka ilah olmadığına, benim Allah'ın Rasûlu olduğuma şehadet eden müslünıan bir kişinin kanı ancak üç şeyden birisi ile helal olur; Zina eden Seyyib, cana karşı can ve dinini terkedib cemaatten ayrılan."
(Ebu Davud, Hudud, Bab 1, Hadis no: 4352; Buhari, diyât 6; Muslim, kasâme 25; Tirmizi, diyât 10; hudûd 15; Nesai, tahrimu'd-dem 5; İbn Mâce, hudûd 1; Darimi, hudûd 2, siyer 11; Ahmed b. Hanbel I, 282, 428)
Dul - Seyyib; kocası / karısı olmayan (ölü veya talakla ayrılmış) demektir.
Seyyib; dul demektir.
Zina eden Seyyib: Seyyib sözlükte "dul" demektir. Bu hadiste sahih bir nikahla evlenip bir kerre bile olsa karı koca ilişkisi yaşamış olan erkek veya kadındır. Bu durumdaki erkeğe "muhsan" kadına muhsana" denir. Bu durumda olan bir erkek veya kadın ister evlilikleri devam etsin ister ayrılmış olsunlar veya taraflardan birisi ölmüş olsun zina ederse resmedilerek öldürülür. Recm cezasının uygulanması için zina eden kişinin o esnada evli bulunması şart değildir. Dul bile olsa recm uygulanır. Hiç evlenmemiş olan kadın ve erkeğe ise zina etmeleri halinde yüz sopa vurulur.
Sahih bir nikâh ile evlenib cinsel ilişkide bulunan kişi kötü yola düşmekten korunduğu için erkek ise "Muhsan", kadın ise "Muhsana" denilir. Seyyib kelimesi de dul manasınadır. Şu halde sahîh bir nikâhla evlenib karı koca hayatı bir defa olsun yaşadıktan sonra ayrılanlar da Muhsan sayılır. Yâni bu durumda evli iken boşanma, veya ölüm gibi nedenlerle dul kalan erkek veya kadın dul iken zina ederse Muhsan sayılır.
Evvelce evlenmiş olub sonra dul kalan kişi dul iken zina ederse gene Muhsan sayılır. Muhsan kadın da böyledir, Yâni aklı olub erginlik çağma varan hür bir kadın sahih bir nikâhla bir erkekle evlenib bir defa olsun cinsel ilişkide bulundu mu artık o kadın Muhsan sayılır.
وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا
Ayette geçen “muhsanat” kelimesi evli kadınlar demek. “ihsan” kelime bakımından “korunma” manasındadır. Bu, Kur’an’da dört manada kullanılmıştır.
1 - Evli Olma: Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Sahib olduğunuz cariyeler mustesna muhsanat (ev) kadınlarla evlenmeniz de haram kılındı.”(Nisa: 24)
2 - İslam Olma: Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Muhsan (müslüman) olduktan sonra bir fuhuş yaparlarsa....” (Nisa: 25)
Ayette geçen “ahsanne” kelimesi “müslüman olurlarsa” anasındadır.
3 - İffetli:
Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Muhsanat (iffetli) yaşamaları, zina etmemeleri Ve gizli dost da tutmamaları şartıyla....” (Nisa: 25)
Ayette geçen “muhsanat kelimesi “iffetli” manasındadır. Allah (c.c) bir başka ayette şöyle buyuruyor:
“Muhsanat (iffetli, namuslu) kadınlara zina isnad edib de dört şahid getirmeyenlere 80 değnek vurun.” (Nur: 4)
4 - Hür olma: Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“İçinizden muhsanat (imanlı, hür) kadınlarla evlenmeye gücü yetmeyen kimse.... ellerinizin altında bulunan mu’min genç kızlarınız (sayılan cariyelerinizden) alsın...” (Nisa: 25)
Bu ayette geçen “muhsanat” kelimesi “hür olan kadınlar” manasındadır.
Aynı ayette Allah (c.c) şöyle buyuruyor:
“Onlara muhsanat (hür) kadınların cezasının yarısı (uygulanır)” (Nisa: 25)
Bu ayette geçen “muhsanat” kelimesinden kasıd hür olanlardır. Bunların hepsi korunma manasındadır. İnsan, nefsini; evlendiği zaman zinadan, müslüman olduğu zaman öldürülmekten, iffetli olduğu zaman fuhuştan, hür olduğu zaman esaretten korumuş olur.
Muhsan olabilmek için dört şart vardır. Bunlardan bir tanesinin eksikliği o kişiyi muhsan olmaktan çıkarır.
Bu şartlar :
1- Musluman olmak.
2- Hür olmak
3- İffetli olmak
4- Evli olmak, eşi ile en az bir kez cimâ yapması.
(Abdullah) bin Abbâs (Radıyallâhu anhumâ)'dan rivayet edildiğine göre :
Ömer bin el-Hattâb (Radıyallâhu anh) (halîfe iken Medîne-i Munevvere'deki Mescid-i Nebevi'de bir Cumua hutbesinde) şöyle demiştir:
(Ey müslümanlar) Şubhesiz ben şundan korkarım: Halkın üzerinden uzun bir zaman geçer de nihayet bir adam; Ben Allah'ın kitabında (zina eden evliyi) recmetme (hükmünü) bulmuyorum, der ve bu yüzden halk Allah'ın farizalarından birisini terketmekle dalâlete giderler. Bilmiş olun ki (Zina eden) kişi muhsan (evlenmiş) olup beyyine (dört erkek şâhidî, veya gebelik, ya da itiraf) olduğu zaman şubhesiz recmetmek haktır. Şubhesiz ben recm âyetini okudum. Âyet şudur»
(İbn Mâce, Hudud, Bab 9, Hadis no: 2553)
«Şeyh ve Şeyha (yâni muhsan erkek ve kadın) zina ettikleri zaman onları muhakkak recmediniz.»
Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) recmetti ve O'ndan sonra da biz recmettik."
Ömer (Radıyallâhu anh) muhsan erkek veya kadın zina ettikleri takdirde bu suçlan sabit olursa recmedilir, der ve suçun subûtu için delil olarak şâhidler, gebelik ve itirafı gösterir. Şâhidlerin dört erkek olması üzerinde ittifak ve icmâ vardır. Erkek şâhid sayısı daha az olursa sanıklara had cezası verilmez. Zina suçunun subûtu için gebelik yeterli delil sayılır mı, sayılmaz mı? Bu hususta ihtilâf vardır.
Şöyle ki: Ömer bin el-Hattâb, Mâlik ve arkadaşları : Bilinen kocası bulunmayan bir kadın hâmile çıkar ve isteği dışında ırzına tecâvüz edildiği bilinmezse ona had cezası verilir. Ancak kadın memleketin yabancısı olub kocalı olduğunu veya bir erkeğin cariyesi olduğunu iddia ederse had edilmez, demişlerdir.
Cumhûr'a göre kadının sırf hâmile çıkması ile had cezası uygulanmaz. Onun had cezasına çarptırılması için ya itirafta bulunması veya dört erkek şahidin usûlune göre şâhidlik etmeleri şarttır. Cumhurun delili ise had cezalarının şubhelerle defedilmesine dâir gelen hadîslerdir.
Şevkâni : Bu söz Ömer (Radıyallâhu anh)'a aittir. Canların helak olmasına, yol açan had cezalan gibi önemli olaylar için bir sahâbînin sözü yeterli değildir, Ömer'in bu sözü, sahâbilerden bir cemâatin huzurunda söylemiş olması ve bu söze karşı çıkılmamış olması durumu icmâ'ın oluşmasını gerektirmez. Çünkü bu kitabın bir çok yerinde belirttiğim gibi ictihâd meselelerinde o içtihada muhalif kalanların karşı çıkması şart değildir, der.
Üçüncü delil olan itirafa gelince, bu, kişinin zina ettiğini itiraf etmesi ve bundan dönüş yapmaması demektir. Muhsan iken zina ettiğini itiraf eden kişinin recm edilmesinin gerekliliği üzerinde icmâ edilmiştir. Kişinin bu itirafı dört defa tekrarlanmasının gerekliliği (Ebû Hanife, Ahmed ve îshâk)hususunda da ihtilâf vardır. Yâni bâzı âlimlere (Mâlik ve Şâfi) göre bir kez itiraf yeterlidir. Bunu dört defa tekrarlaması şart değildir.
Ubâde bin es-Sâmit (Radıyallâhu anh)'den rivayet edildiğine göre; Rasûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)şöyle buyurdu, demiştir:
«(Zina cezasının hükmünü) benden alınız. Allah şubhesiz o (zina eden) kadınlar için bir yol açtı. Bekâr(erkeğin) bekâr (kadın)la (zina etmesi cezası) yüz değnek ve bir yıl sürgündür. Seyyib (sahîh nikâhla evlenip bir defa olsun eşiyle birleşen -dul- erkeğin) seyyib (-dul -kadın)la (zina etmesi cezası) yüz değnek ve recim (taşa tutulmak suretiyle öldürülmesi)dir.»"
(İbn Mâce, Hudud, Bab 7, Hadis no: 2550; Ebû Dâvud, Hudûd 23; Tirmizî, Hudûd, 8)
Bu hadîse göre Seyyib iken zina eden erkek ve kadına önce yüzer değnek vurulur. Sonra recmedilirler. Bir grub âlim bu hadîsin zahirini tutmuşlardır. Alî bin Ebî Tâlib, Hasan-ı Basrî, îshâk bin Râheveyh, Dâvûd ve Şafiî'nin bâzı arkadaşları böyle hükmedenlerdendir.
Âlimlerin cumhuru ile Seyyib iken zina edenlere ayrıca yüz değnek vurmaya gerek yoktur. Onları recmetmek, yâni taşa tutmak suretiyle öldürmek yeterdir. Cumhurun delili ise 2554, 2555 ve 2558 nolu hadîsler ve benzerî hadîslerdir. Çünkü bu gibi hadîslerde Rasûl-u Ekram (Aleyhi's-salâtu ve's-selâm)'in zina eden Seyyib'leri recmettirdiği bildirilmekte ve ayrıca bunlara yüzer değnek vurulduğundan söz edilmemektedir.
Mâiz bin Mâlik (el-Eslemî), Gâmidiyye'li kadın gibi muhsanların recm edilmesi buna delildir.
Silinen Konu Eklendi
