Bir gün Ömer ibn El Hattab, Haram'ı ziyarete gitti. Orada Peygamberimizin gözleri önünde namaz kıldığını gördü. Hz.Muhammed (Sallallahu alayhi wa alihi wassalam), Haqqah (Hakka) Suresini okuyordu. Dinledikten kısa bir süre sonra, "Allah adına, Kureyşlilerin söylediği gibi şiir budur" dedi. Bunu söylediğinde; Muhammed Peygamber (Sallallahu alayhi wa alihi wassalam) okudu:
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ
"Bu gerçekten onurlu bir Elçi'nin sözü.
Bu bir şairin sözü değil, çok az inanıyorsun! " (69: 40-41)
Ayetlere şaşırarak kendi kendine "Kahin olmalı" dedi. Kureyşliler tarafından yapılan bir başka suçlama. Bunu söyler söylemez; sonraki ayetler okundu:
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ
“Bir kahinin sözü de değil, hatırlayacağın çok az şey var!
Bu, Alemin (insanlık, cinler ve var olan her şey) Rabbinden indirilen Vahiy'dir (69: 42-43)
Hayatın ilerleyen dönemlerinde, bu andan bahsederken, 'Ömer ibn El Hattab, "İşte o zaman İslam kalbime girdi."
duygulanmamak elde değil. Allahuekber