Çevrimdışı
Selamın aleyküm değerli islam-tr üyeleri;
Bundan henüz 4-5 yıl öncesiydi, henüz yeni yeni olgunlaşmış cihad sevdası boy göstermiş, okuduğumuz her yazı, her ayet, her hadis cihad konusunu barındırıyor, bunun yanında dinlediğimiz her ezgi, her sohbet ve ses kayıtları cihad konusunu barındırıyordu. O zamanlar ilmin ne olduğunu sorsalar sadece Alak suresi birinci ayeti okuyarak "Oku" yani okumak derdim. "Peki neyi, ne için, neden, ne rızasıyla okumak gerekir?" sorusuna ise cevap veremeyecek kadar cahildim ama o cahil cesaretiyle kulaktan dolma bilgilerle cevap verecek kadar da bilge kesilirdim. Tabi yaptığım davranışların her birinin ayrı bir hata olduğunu yıllar sonra anlayacaktım.
Bu tarihlerde önümde bir kaç hoş kelam eden bir abim, güzel bir şekilde cihadın faziletini dile getiren konular dile getiriyor(kendisinden Allah razı olsun hala çok sevdiğim, değer verdiğim bir abimdir, hocamdır). Zaten bu zamanlar cihad sevdası yüreklerimizi kıpır kıpır yaptığı için(*) can kulağıyla dinliyor ve bitmesini hiç istemiyorduk. Konuşması uzadıkça elime silah alıp gitmek için sabırsız sabırsız planlar kuruyordum, eminim diğer kardeşlerde o an bunu düşünüyordur. Tam böyle hayaller kurduğum sırada bir ayet dile getirdi ve mealini söyledi : "De ki: “Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz bir ticaret ve beğendiğiniz meskenler size Allah’tan, peygamberinden ve O’nun yolunda cihattan daha sevgili ise, artık Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin! Allah, fasık topluluğu doğru yola erdirmez.” (Tevbe, 24) aklımda kurduğum hayaller darmadağın olmuş, bütün düşüncelerim "...oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz..." bu lafızlara takılmıştı. Tabi o yaşdaki biri için basit gelen düşünceler canlanmıştı düşlerimde... "Eğer imtihan bunlarla sınanacak kadar basitse geçtik demektir, elhamdulillah" evet o zamanlar düşündüğüm, şimdi aklıma dahi getirince ellerimin ayaklarımın titremesine vesile olacak bu düşünceydi.
Bugün düşlerimizin en güzel yerinde yer bulan faziletli amel bakıyorum üç beş kendini bilmezin ağzında sakız olmuş. İlim ehline bıraktığımız konular, müçtehitlerimizin(!) ağzında fetva olmuş.
Velhasıl bugün anladım ki bu ayetler çok basit bir imtihan değil. Altı aylık yeğenimin o kokusuna doyamazken, kendi evlatları mı düşünemedim. Altı aylık yeğenim sayesinde bu ayet bana haddimi bildirdi, sizde payınıza düşeni alın inşaallah.
"...oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz..." bu satırlara iman edip oğullarını, kardeşlerini, eşini gerilerde bırakarak amel ederek cihad beldelerine gidenleri, biiznillah bu ayet kurtaracak. Peki ya seni beni kim kurtaracak? Bilgisizce ağzımızdan dökülen fetvalar (!) mı? Lafızlarımızla amellerini lekelemeye çalıştığımız yiğitler mi?
Haa birde ayetin sonu var; "...Allah, fasık topluluğu doğru yola erdirmez." Rabbim bizi bu fasık topluluklardan uzak etsin inşaallah. Yapacağımız amelleri, halis niyetle yapmayı bizlere nasip etsin inşaallah.
(*): Rabbim bu isteği her daim kalbimde canlı tutmayı bana ve siz değerli kardeşlere nasip etsin. O fasık topluluktan bizleri muhafaza etsin.
Bundan henüz 4-5 yıl öncesiydi, henüz yeni yeni olgunlaşmış cihad sevdası boy göstermiş, okuduğumuz her yazı, her ayet, her hadis cihad konusunu barındırıyor, bunun yanında dinlediğimiz her ezgi, her sohbet ve ses kayıtları cihad konusunu barındırıyordu. O zamanlar ilmin ne olduğunu sorsalar sadece Alak suresi birinci ayeti okuyarak "Oku" yani okumak derdim. "Peki neyi, ne için, neden, ne rızasıyla okumak gerekir?" sorusuna ise cevap veremeyecek kadar cahildim ama o cahil cesaretiyle kulaktan dolma bilgilerle cevap verecek kadar da bilge kesilirdim. Tabi yaptığım davranışların her birinin ayrı bir hata olduğunu yıllar sonra anlayacaktım.
Bu tarihlerde önümde bir kaç hoş kelam eden bir abim, güzel bir şekilde cihadın faziletini dile getiren konular dile getiriyor(kendisinden Allah razı olsun hala çok sevdiğim, değer verdiğim bir abimdir, hocamdır). Zaten bu zamanlar cihad sevdası yüreklerimizi kıpır kıpır yaptığı için(*) can kulağıyla dinliyor ve bitmesini hiç istemiyorduk. Konuşması uzadıkça elime silah alıp gitmek için sabırsız sabırsız planlar kuruyordum, eminim diğer kardeşlerde o an bunu düşünüyordur. Tam böyle hayaller kurduğum sırada bir ayet dile getirdi ve mealini söyledi : "De ki: “Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallar, kesada uğramasından korktuğunuz bir ticaret ve beğendiğiniz meskenler size Allah’tan, peygamberinden ve O’nun yolunda cihattan daha sevgili ise, artık Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin! Allah, fasık topluluğu doğru yola erdirmez.” (Tevbe, 24) aklımda kurduğum hayaller darmadağın olmuş, bütün düşüncelerim "...oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz..." bu lafızlara takılmıştı. Tabi o yaşdaki biri için basit gelen düşünceler canlanmıştı düşlerimde... "Eğer imtihan bunlarla sınanacak kadar basitse geçtik demektir, elhamdulillah" evet o zamanlar düşündüğüm, şimdi aklıma dahi getirince ellerimin ayaklarımın titremesine vesile olacak bu düşünceydi.
Bugün düşlerimizin en güzel yerinde yer bulan faziletli amel bakıyorum üç beş kendini bilmezin ağzında sakız olmuş. İlim ehline bıraktığımız konular, müçtehitlerimizin(!) ağzında fetva olmuş.
Velhasıl bugün anladım ki bu ayetler çok basit bir imtihan değil. Altı aylık yeğenimin o kokusuna doyamazken, kendi evlatları mı düşünemedim. Altı aylık yeğenim sayesinde bu ayet bana haddimi bildirdi, sizde payınıza düşeni alın inşaallah.
"...oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz..." bu satırlara iman edip oğullarını, kardeşlerini, eşini gerilerde bırakarak amel ederek cihad beldelerine gidenleri, biiznillah bu ayet kurtaracak. Peki ya seni beni kim kurtaracak? Bilgisizce ağzımızdan dökülen fetvalar (!) mı? Lafızlarımızla amellerini lekelemeye çalıştığımız yiğitler mi?
Haa birde ayetin sonu var; "...Allah, fasık topluluğu doğru yola erdirmez." Rabbim bizi bu fasık topluluklardan uzak etsin inşaallah. Yapacağımız amelleri, halis niyetle yapmayı bizlere nasip etsin inşaallah.
(*): Rabbim bu isteği her daim kalbimde canlı tutmayı bana ve siz değerli kardeşlere nasip etsin. O fasık topluluktan bizleri muhafaza etsin.
