Çevrimdışı
(Yumuşaklık ve Sertlik)
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ
‘…Şüphesiz ki İbrahim çok yumuşak huylu ve pek sabırlı idi.’ (Tevbe/114)
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ
‘İbrahim cidden yumuşak huylu, bağrı yanık, kendisini Allah’a vermiş bir kul idi.’ (Hud/75)
Yine İbrahim ‘Aleyhi Selam’ bu sevgi ve merhametinden dolayı babasına hitaben ‘babacığım’ diye seslenmektedir:
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقاً نَّبِيّاً... إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئاً... يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطاً سَوِيّاً... يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيّاً ... يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَن فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيّاً
‘Kitapta İbrahim’i an. Zira o, sıdkı bütün bir peygamberdi. Bir zaman o babasına dedi ki: Babacığım! Duymayan, görmeyen ve sana hiçbir fayda sağlamayan bir şeye niçin taparsın? Babacığım! Hakikatten sana gelmeyen bir ilim bana geldi. Öyle ise bana uy ki, seni düz yola çıkarayım. Babacığım! Şeytana kulluk etme! Çünkü şeytan, çok merhametli olan Allah’a asi oldu. Babacığım! Allah tarafından sana azap dokunupta şeytanın yakını olmandan korkuyorum.’ (Meryem/ 41-45)
Ancak yumuşak huylu, hilim sahibi olan İbrahim ‘Aleyhi Selam’, söz konusu Allah’ın dinini açıkça tebliğ etmek olunca bakınız bu görevi nasıl ifa etmektedir:
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَاماً آلِهَةً إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
‘İbrahim babası Azer’e: ‘Bir takım putları ilahlar mı ediniyorsun? Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık sapıklık içinde görüyorum’ demişti.’ (Enam/74)
قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَاء مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ...
‘İbrahim’de ve onunla beraber olanlarda, sizin için gerçekten güzel bir örnek vardır. Onlar kavimlerine demişlerdi ki: ‘Biz sizden ve Allah’ı bırakıp taptıklarınızdan uzağız. Sizi inkar ediyoruz. Siz bir tek Allah’a inanıncaya kadar, sizinle bizim aramızda ebedi bir düşmanlık ve öfke belirmiştir...’ (Mümtehine/4)
وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِه عَالِمِينَ.. إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ.. قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ.. قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
‘Andolsun biz İbrahim’e daha önce rüşdünü vermiştik. Biz onu iyi tanırdık. O, babasına ve kavmine: ‘Şu karşısına geçip tapmakta olduğunuz heykeller de ne oluyor?’ demişti. Dediler ki: ‘Biz babalarımızı bunlara tapar kimseler bulduk.’ Dedi ki: ‘Doğrusu siz de, babalarınızda açık bir sapıklık içindesiniz.’ (Enbiya/67)
أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
‘(İbrahim dedi ki): Yuh olsun! Size de Allah’tan başka taptıklarınıza da. Hala Akıllanmayacak mısınız?’ (Enbiya/67)
Bu ayetlerden açıkça anlaşılmaktadır ki; İbrahim ‘Aleyhi Selam’ put yapıcısı babasının ve putperest kavminin içinde bulundukları durumu yüzlerine karşı açık bir şekilde ‘Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık bir sapıklık içinde görüyorum’ diyerek dile getirmiştir. Yine kavminin putlarını diline dolamış durmuş, ‘Yuh olsun! Size de Allah’tan başka taptıklarınıza da’ diyerek hem kavmini hem de kavminin ibadet/itaat ettiği canlı cansız tüm putlarını aşağılamış, onların aciz varlıklar olduğunu ortaya koymuştur. Nitekim kavminin ‘İbrahim adında bir gencin, ilahlarımızı diline doladığını duymuştuk’ söylemi İbrahim ‘Aleyhi Selam’ın’ bu sahte ilah ve rablere karşı tavrını çok açık bir şekilde ortaya koymaktadır.
İşte Allah’u Teala’nın bizlere kendisinden örnek almamızı istediği İbrahim ‘Aleyhi Selam’ın’ daveti ve işte yumuşak huyluluğu… Şimdi bir takım kimseler çıkıp da ‘Efendim, yumuşak huylu olmak lazım. İslam hoşgörü dinidir. İnsanlara; ‘Siz küfürdesiniz’ diyerek onları kendimizden uzaklaştıramayız’ gibi sözler söylemeye kalkarlarsa deriz ki: ‘Bizim yolumuz İbrahim ‘Aleyhi Selam’ın’ ve Muhammed ‘Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in’ yoludur. Taviz veremeyeceğimiz tek yol budur. Allah ‘Azze ve Celle’ bizleri doğru yola iletmişken sizin hevalarınıza uymak bizim için olacak şey değildir. Allah ‘Azze ve Celle’ şöyle buyurur:
وَمَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ
‘İbrahim’in dininden kendini bilmezlerden başka kim yüz çevirir? Andolsun ki, biz onu dünyada(elçi) seçtik, o ahirette de iyilerdendir.’ (Bakara/130)
وَمَنْ أَحْسَنُ دِيناً مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لله وَهُوَ مُحْسِنٌ واتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفاً وَاتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً
‘İşlerinde doğru olarak kendini Allah’a veren ve İbrahim’in, Allah’ı bir tanıyan dinine tabi olan kimseden dince daha güzel kim vardır? Allah İbrahim’i dost edinmiştir.’ (Nisa/125)
ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفاً وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
‘Sonra da sana: ‘Doğru yola yönelerek İbrahim’in dinine uy! O müşriklerden değildi’ diye vahyettik.’ (Nahl/123)
وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنزِلَتْ إِلَيْكَ وَادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
‘Allah’ın ayetleri sana indirildikten sonra, artık sakın onlar seni bu ayetlerden alıkoymasınlar. Rabbine davet et! Asla müşriklerden olma!’ (Kasas/87)
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لأوَّاهٌ حَلِيمٌ
‘…Şüphesiz ki İbrahim çok yumuşak huylu ve pek sabırlı idi.’ (Tevbe/114)
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ
‘İbrahim cidden yumuşak huylu, bağrı yanık, kendisini Allah’a vermiş bir kul idi.’ (Hud/75)
Yine İbrahim ‘Aleyhi Selam’ bu sevgi ve merhametinden dolayı babasına hitaben ‘babacığım’ diye seslenmektedir:
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقاً نَّبِيّاً... إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئاً... يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطاً سَوِيّاً... يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَنِ عَصِيّاً ... يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَن فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيّاً
‘Kitapta İbrahim’i an. Zira o, sıdkı bütün bir peygamberdi. Bir zaman o babasına dedi ki: Babacığım! Duymayan, görmeyen ve sana hiçbir fayda sağlamayan bir şeye niçin taparsın? Babacığım! Hakikatten sana gelmeyen bir ilim bana geldi. Öyle ise bana uy ki, seni düz yola çıkarayım. Babacığım! Şeytana kulluk etme! Çünkü şeytan, çok merhametli olan Allah’a asi oldu. Babacığım! Allah tarafından sana azap dokunupta şeytanın yakını olmandan korkuyorum.’ (Meryem/ 41-45)
Ancak yumuşak huylu, hilim sahibi olan İbrahim ‘Aleyhi Selam’, söz konusu Allah’ın dinini açıkça tebliğ etmek olunca bakınız bu görevi nasıl ifa etmektedir:
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَاماً آلِهَةً إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
‘İbrahim babası Azer’e: ‘Bir takım putları ilahlar mı ediniyorsun? Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık sapıklık içinde görüyorum’ demişti.’ (Enam/74)
قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَاء مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ...
‘İbrahim’de ve onunla beraber olanlarda, sizin için gerçekten güzel bir örnek vardır. Onlar kavimlerine demişlerdi ki: ‘Biz sizden ve Allah’ı bırakıp taptıklarınızdan uzağız. Sizi inkar ediyoruz. Siz bir tek Allah’a inanıncaya kadar, sizinle bizim aramızda ebedi bir düşmanlık ve öfke belirmiştir...’ (Mümtehine/4)
وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِه عَالِمِينَ.. إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ.. قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءنَا لَهَا عَابِدِينَ.. قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
‘Andolsun biz İbrahim’e daha önce rüşdünü vermiştik. Biz onu iyi tanırdık. O, babasına ve kavmine: ‘Şu karşısına geçip tapmakta olduğunuz heykeller de ne oluyor?’ demişti. Dediler ki: ‘Biz babalarımızı bunlara tapar kimseler bulduk.’ Dedi ki: ‘Doğrusu siz de, babalarınızda açık bir sapıklık içindesiniz.’ (Enbiya/67)
أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
‘(İbrahim dedi ki): Yuh olsun! Size de Allah’tan başka taptıklarınıza da. Hala Akıllanmayacak mısınız?’ (Enbiya/67)
Bu ayetlerden açıkça anlaşılmaktadır ki; İbrahim ‘Aleyhi Selam’ put yapıcısı babasının ve putperest kavminin içinde bulundukları durumu yüzlerine karşı açık bir şekilde ‘Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık bir sapıklık içinde görüyorum’ diyerek dile getirmiştir. Yine kavminin putlarını diline dolamış durmuş, ‘Yuh olsun! Size de Allah’tan başka taptıklarınıza da’ diyerek hem kavmini hem de kavminin ibadet/itaat ettiği canlı cansız tüm putlarını aşağılamış, onların aciz varlıklar olduğunu ortaya koymuştur. Nitekim kavminin ‘İbrahim adında bir gencin, ilahlarımızı diline doladığını duymuştuk’ söylemi İbrahim ‘Aleyhi Selam’ın’ bu sahte ilah ve rablere karşı tavrını çok açık bir şekilde ortaya koymaktadır.
İşte Allah’u Teala’nın bizlere kendisinden örnek almamızı istediği İbrahim ‘Aleyhi Selam’ın’ daveti ve işte yumuşak huyluluğu… Şimdi bir takım kimseler çıkıp da ‘Efendim, yumuşak huylu olmak lazım. İslam hoşgörü dinidir. İnsanlara; ‘Siz küfürdesiniz’ diyerek onları kendimizden uzaklaştıramayız’ gibi sözler söylemeye kalkarlarsa deriz ki: ‘Bizim yolumuz İbrahim ‘Aleyhi Selam’ın’ ve Muhammed ‘Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in’ yoludur. Taviz veremeyeceğimiz tek yol budur. Allah ‘Azze ve Celle’ bizleri doğru yola iletmişken sizin hevalarınıza uymak bizim için olacak şey değildir. Allah ‘Azze ve Celle’ şöyle buyurur:
وَمَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلاَّ مَن سَفِهَ نَفْسَهُ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ
‘İbrahim’in dininden kendini bilmezlerden başka kim yüz çevirir? Andolsun ki, biz onu dünyada(elçi) seçtik, o ahirette de iyilerdendir.’ (Bakara/130)
وَمَنْ أَحْسَنُ دِيناً مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لله وَهُوَ مُحْسِنٌ واتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفاً وَاتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلاً
‘İşlerinde doğru olarak kendini Allah’a veren ve İbrahim’in, Allah’ı bir tanıyan dinine tabi olan kimseden dince daha güzel kim vardır? Allah İbrahim’i dost edinmiştir.’ (Nisa/125)
ثُمَّ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفاً وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
‘Sonra da sana: ‘Doğru yola yönelerek İbrahim’in dinine uy! O müşriklerden değildi’ diye vahyettik.’ (Nahl/123)
وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنزِلَتْ إِلَيْكَ وَادْعُ إِلَى رَبِّكَ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
‘Allah’ın ayetleri sana indirildikten sonra, artık sakın onlar seni bu ayetlerden alıkoymasınlar. Rabbine davet et! Asla müşriklerden olma!’ (Kasas/87)
