M
Çevrimdışı
Bela ve Musibetlerde İki İnsan Türü
İbnu'l Kayyım rahimehullah şöyle der:
"Eğer, Allah kulunu türlü türlü bela ve mihnetlerle imtihan ettiği zaman; bu belalar ve zorluklar kulu Allah'a yöneltiyor, bu hususta kulun azmini daha bir keskinleştiriyor ve onu Allah'ın kapısına atıyorsa; bu, kulun saadet ehli olduğunun ve kendisi hakkında hayır murad edildiğinin alâmeti olur.
Zorluklar, uzun bir müddet devam etseler de yine devamlı olmayıp geçicidirler. Bu belalar, onlarla mübtela olan kimseden, en üstün ve en faziletli bir karşılıkla mükâfatlandırdığı halde kalkarlar. Bu üstün ve yüce karşılık:
- Allah'dan kaçmış iken kulun Allah'a dönmesi,
- Allah'dan uzak iken O'na yönelmesi,
- O'nun kapısına sırtını çevirmişken kulun kendini O'nun kapısına atması ve benzeri şeylerdir.
İşte bu musibetler, kulun hoşuna gitmese de, kulun tabiatı onlardan tiksinse ve nefsi onlardan nefret etse de kul için nimetin ta kendisidir.
Zira bazen, nefislerin hiç istemediği şeyler, onlara hoş gelen sevimli şeylerin sebebi olabilir..
Bu hususta şifâ ve dayanak Allah'ü Teâlâ'nın şu sözüdür:
"Olur ki (bazen) hoşunuza gitmeyen bir şey sizin için hayırlı olur ve hoşunuza giden bir şeyde sizin için şer olur. Allah bilir, siz bilemezsiniz." (Bakara, 216)
Eğer bu bela ve zorluklar onu Allah'a götürmüyor, aslında onun kalbini Allah'dan uzaklaştırıyor ve onu yaratılmışlara götürüyorsa; Rabb'ini zikretmeyi, O'na yalvarmayı, O'nun önünde boyun eğmeyi ve tevbe edip O'na dönmeyi o kula unutturuyorsa; bu, o kulun şakavet ehli olduğunun ve onun hakkında şer irade edildiğinin alâmeti olur.
İşte bu bela ve zorluklar bu kulun başından kalktığı zaman, bu kul kendi tabiatının hâkimiyetine, şehvetinin, kibir ve gururunun sultası altına girer. Böyle bir kulun tabiatı, güç yetirdiğinde bütün şımarıklık ve kibirlilik hallerini kendisinde bulundurur ve kendisinin rızkını geniş tutarak nimette bulunan zât'a şükretmekten yüz çevirir.
Nitekim zorluk halinde de O'nu zikretmekten ve O'na boyun eğip yalvarmaktan yüz çevirmişti...
Şüphesiz ki böyle birinin başına gelen bela ve musibetler, onun için vebal ve azap olup, onun hakkından bir noksanlık sebebi olur. Ve yine şüphe yok ki ilk kulun başına gelen bela ve musibetler, onun için bir temizlik ve arınma, Allah'ın rahmeti ve onun kemale erme vesilesi olur.
Başarı ve Tevfik Allah'ın elindedir..."
[Tariku'l Hicreteyn]
İbnu'l Kayyım rahimehullah şöyle der:
"Eğer, Allah kulunu türlü türlü bela ve mihnetlerle imtihan ettiği zaman; bu belalar ve zorluklar kulu Allah'a yöneltiyor, bu hususta kulun azmini daha bir keskinleştiriyor ve onu Allah'ın kapısına atıyorsa; bu, kulun saadet ehli olduğunun ve kendisi hakkında hayır murad edildiğinin alâmeti olur.
Zorluklar, uzun bir müddet devam etseler de yine devamlı olmayıp geçicidirler. Bu belalar, onlarla mübtela olan kimseden, en üstün ve en faziletli bir karşılıkla mükâfatlandırdığı halde kalkarlar. Bu üstün ve yüce karşılık:
- Allah'dan kaçmış iken kulun Allah'a dönmesi,
- Allah'dan uzak iken O'na yönelmesi,
- O'nun kapısına sırtını çevirmişken kulun kendini O'nun kapısına atması ve benzeri şeylerdir.
İşte bu musibetler, kulun hoşuna gitmese de, kulun tabiatı onlardan tiksinse ve nefsi onlardan nefret etse de kul için nimetin ta kendisidir.
Zira bazen, nefislerin hiç istemediği şeyler, onlara hoş gelen sevimli şeylerin sebebi olabilir..
Bu hususta şifâ ve dayanak Allah'ü Teâlâ'nın şu sözüdür:
"Olur ki (bazen) hoşunuza gitmeyen bir şey sizin için hayırlı olur ve hoşunuza giden bir şeyde sizin için şer olur. Allah bilir, siz bilemezsiniz." (Bakara, 216)
Eğer bu bela ve zorluklar onu Allah'a götürmüyor, aslında onun kalbini Allah'dan uzaklaştırıyor ve onu yaratılmışlara götürüyorsa; Rabb'ini zikretmeyi, O'na yalvarmayı, O'nun önünde boyun eğmeyi ve tevbe edip O'na dönmeyi o kula unutturuyorsa; bu, o kulun şakavet ehli olduğunun ve onun hakkında şer irade edildiğinin alâmeti olur.
İşte bu bela ve zorluklar bu kulun başından kalktığı zaman, bu kul kendi tabiatının hâkimiyetine, şehvetinin, kibir ve gururunun sultası altına girer. Böyle bir kulun tabiatı, güç yetirdiğinde bütün şımarıklık ve kibirlilik hallerini kendisinde bulundurur ve kendisinin rızkını geniş tutarak nimette bulunan zât'a şükretmekten yüz çevirir.
Nitekim zorluk halinde de O'nu zikretmekten ve O'na boyun eğip yalvarmaktan yüz çevirmişti...
Şüphesiz ki böyle birinin başına gelen bela ve musibetler, onun için vebal ve azap olup, onun hakkından bir noksanlık sebebi olur. Ve yine şüphe yok ki ilk kulun başına gelen bela ve musibetler, onun için bir temizlik ve arınma, Allah'ın rahmeti ve onun kemale erme vesilesi olur.
Başarı ve Tevfik Allah'ın elindedir..."
[Tariku'l Hicreteyn]
