Selamun aleykum. Hadisi şeriflerde Hz.Peygamberi herkesten çok sevmenin emredildiğini okuyoruz. Ancak ya sevginin çeşitleri var (ilahi-nefsani ayrımı gibi) ya da iman zafiyetinden, insan etrafındaki çevresindeki insanları sanki daha çok seviyormuş gibi olabiliyor. Bu durum kişinin elinde değilse bile küfür ya da haram olur mu?
Ve aleyküm selam abi
Tevbe 24. “De ki: “Babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, akrabanız, elde ettiğiniz mallar, durgun gitmesinden korktuğunuz ticaret, hoşunuza giden evler sizce Allah'tan peygamberinden ve Allah yolunda savaşmaktan daha sevgili ise, Allah'ın buyruğu gelene kadar bekleyin. Allah fâ-sık kimseleri doğru yola eriştirmez.”
Baba, evlât, çoluk, çocuk, eş, kardeş, hısım, akraba, mal, mülk, ticaret, ev, bark bunların hepsi Allah’ın bu dünyada bize lütfettiği birer metaadır, geçimliktir. Rasulullah efendimizin bir hadisinin beyanıyla bütün bunlar ana karnından itibaren Cenâb-ı Hakkın biz kullarına tahsis buyurduğu rızıklardır.
Sadıkul mesduk olan peygamber efendimizin sav sevgisini öncelikli olduğunu ve nasıl bir sevgi elde edilir araştırabilir bir tafsiyede bulunabilirim
Beka yayınlarından Resulüllahın sav şemaili kitabı okuyabilirsiniz inşallah