Çevrimdışı
İbn-i Abidin şöyle der: “Düşman, Müslümanların bir bölgesine saldırırsa, yakın olanların, işgal altındaki Müslümanların yardımına gitmesi farz-ı ayndır. İhtiyaç kalmaması durumunda ise, komşu bölgelerde olan Müslümanların, işgal altındaki Müslümanların yardımına gitmesi farz-ı kifayedir. Ancak işgal altındaki Müslümanların ve onlara yakın olanların düşmanla başa çıkmaktan aciz oldukları biliniyorsa veya aciz olmamakla beraber tembellik yapıp cihad etmedikleri görülürse, diğer bölgedeki Müslümanlar üzerine namaz ve oruç gibi, bu cihada yardıma gitmeleri farz-ı ayn olur ve savaşa gitmemeleri hiçbir şekilde caiz değildir. Bu şekilde düşmana karşı koyabilecek imkan ve güç sağlanıncaya kadar, batıdan doğuya kadar her tarafındaki Müslümanlar üzerine tedrici olarak bu savaşa katılmaları farz-ı ayn olur.”[6] Dört mezhep alimlerinin görüşü de budur.
[6] Haşiyetu İbn-i Abidin, 3/238 - kitap ( el umde fi i- dadi-l udde)
[6] Haşiyetu İbn-i Abidin, 3/238 - kitap ( el umde fi i- dadi-l udde)
