بسم الله الرحمن الرحيم
Mücahid Şeyh
Abdullah el-Adem’den
(Ebu Ubeyde)
[ Terör Sanatı ]
(Emniyet ve İstihbarat)
Üçüncü Bölüm:
“Emniyet İçin Gerekli Prensipler Devamı”
Birincisi, ailesi özellikle eşidir. Onların güvenliği ve onlar hakkında emin olmak için yanlarına gidiyor ya da telefon ediyor böylelikle yakalanmış oluyor.
MOSSAD, aranan birisinin mutlaka eninde sonunda ailesi ile iletişime geçeceğini söylüyor, bunu biliyor yani. Örnek olarak, Hamas’ın askeri liderlerinin çoğu eşi ile birlikte öldürüldü. Bunun nedeni, ailesi takibat altında olduğu halde ailesi ile bağlantı kurmaları. Yahya Ayaş’ın -ki istişhad fikri başarısız sayılır- öldürülme sebebi de babası ile bağlantı kurmasıydı. MOSSAD, onun her Cuma sabahı babası ile telefonda görüşmesi sayesinde ilk önce kaldığı evi tespit ediyor. Ve Yahya Ayaş’ın cep telefonunu kendilerine getirmesi için bir şekilde arkadaşının akrabalarından birisini casus olarak o eve sokuyor. Cep telefonunun içine patlatıcı koyuyorlar ve bir daha aradığında da telefon patlıyor.
Afganistan işgal edildiğinde ailelerin güvenli bir bölgeye götürülmesi gerekmişti. Mısırlı kardeşlerden birisi Kabilli bir Peştun ile evli iken ona demişler ki senin aileni Peştunlar aracılığı ile götürelim. O ise ben Farsçayı iyi biliyorum gerek yok diyerek kendisi ailesini götürmeye gitmiş ve kuzey ittifakı askerlerinin eline düşmüş. Ona çokça işkenceler yapmışlar ve zorla da kadınını boşatmışlar. Ondan sonra da Amerika’ya teslim etmişler. Yani hep böyle aile ile olan ilişkiden dolayı yakalanıyor Müslümanlar.
Kimilerinin de evlerini basıp, kardeşleri götürüyorlar fakat ailelerini bırakıyorlar. Daha sonra başka kardeşler kadınlar hakkında emin olmak için onların evlerine gittiklerinde bakıyorlar ki Muhaberat hala evde. Ve o kardeşleri de yakalıyorlar.
Bu fedakârlık isteyen bir iştir. Mücahidlerin aileleri için duygularına hâkim olması, bu konuda fedakârlık göstermeleri lazım. Duygular seni yönetir ve ele geçirirse, düşman da zaten insanların bu zaafını biliyor, büyük bir problem olur yani.
Yine bunlara örnek olarak, bazı kardeşler gizli işlere girişecekleri zaman bunları yönlendirenler ailenle telefonla görüşmek istiyorsan uzak şehirden arayıp görüşebilirsin ama kesinlikle aileni ziyarete gitmeyeceksin dediler. Bu kardeşler tamam dedi ama işleri esnasında böyle bir ziyarete kalktıkları için yakalananlar çok oldu.
İkincisi, kardeşlerin birbirleriyle görüşmeleri, ameliyeler hakkında birbirlerine sorular sormalarıdır.
Kendisi ile birlikte çalışan ya da aynı cemaatte çalışan arkadaşları hakkında bilgi edinmek için arayanlar var, bu da olmaması gereken bir durum.
Yine kaldığı yerde güvende olmadığından kaygılanarak, yer değiştirmesi gerektiğini hissetmesi. Ebu Hacer örneğinde olduğu gibi.
Bunların çözümü, tedavisi nasıl ona bakalım;
*Ameliyeye başlamadan önce eşin, ailenin güvenli bir mekâna koyulması, onların güvenliğinin sağlanması. Düşmanın ulaşamayacağı bir yere onları yerleştirmek.
*Kendisi için de daha sonra hareket etmek zorunda kalmayacağı, güvenli bir yer seçmesi gerekir.
*Kardeşlerle bağlantıyı tamamen koparmak gerekir, hareket etmek durumunda kalmamak için.
Afganistan’dan çekildiğimiz dönemde esir alınanların çoğu hep bu şekilde esir alındı. Herkesin birbiriyle bağlantısı olduğundan birinden öbürüne ulaşmaları kolay oldu.
Ebu Zubeyde buradayken Louai Sakka’nın emiriydi ve ona sürekli şu nasihatte bulunuyordu; etrafındaki o halkayı fazla genişletme, daireyi dar tut, irtibat kurduğun kişilerin sayısı gereksiz yere geniş ve fazla olmasın. Ebu Zubeyde bazen O’na kızıyordu. Bir mektubun tercümesi gibi basit bir mesele için O’na gelenler olduğunda tabii ki Ebu Zubeyde O’na kızıyordu ve “senin yerine bunu yapabilecek belki yüzden fazla kişi var böyle basit bir mesele için niye sana geliniyor” diyordu. Daha büyük, daha önemli bir amelden sorumlu isen böyle senden başka onlarca kişinin yapacağı bir işle uğraşmaman lazım.
Gizli ameliyelerden sorumlu böyle işlere girişmiş kardeşlerin, etraflarında kendilerini tanıyan insanların sayısını mümkün mertebe epey az ve sınırlı tutması lazım. Bu yakalanma ihtimalini aza indirir. Seninle irtibatı olan kişilerin sayısı çoğalırsa yakalanma ihtimalin o kadar artar.
Sen böyle bir işten sorumlu emir durumunda isen senden başkasının yapabileceği işlere asla müdahale etmemen gerekir. Başkalarıyla irtibatı sağlamak, birileriyle görüşmek gibi senden başkasının yerine getirebileceği şeylerle uğraşmaman lazım. Senin yanında çalışan birisinin veya yardımcının yapabileceği bir iş ise işi ona bırak, sen yapma. Seninle birlikte çalışanların hepsinin bilmesi de gerekmiyor sadece senin yardımcın yapabiliyorsa diğerlerinin bilmesine gerek yok, onu bu işle baş başa bırak. Böyle gizli işlerde ilk hata son hata olabilir, seninle birlikte kardeşlerin de gider, Allah muhafaza.
*Böyle ameliyelere başlamadan önce bütün önemli işlerin güvence altına alınması, halledilmiş olması.
Bu son saydığımıza örnek olarak şunu verebiliriz. Fransa’da bir ameliye yapacağız ve orada olan bizim kardeşlerimiz var. Bu ameliyeye başlamadan önce orada olan bizim kardeşlerimize haber verip onları oradan çıkarmamız lazım. Ameliye ile bir bağlantıları yok ama bizimle bağlantıları olduğundan dolayı böyle bir olaydan sonra onlar da yakalanacaklar. Bu ihtimali olan kişilerin ameliyeden önce oradan uzaklaştırılması gerekir. Bunu ihtiyaten yapıyoruz. Belli insanların bir yeri aynı anda terk etmesi şüphe uyandırabilir ama ihtiyaten oradaki kardeşlere bir şey olmaması için bunu yapmamız lazım. 11 Eylül’den önce bütün kardeşler daha sonra orada tehlikeli durumda kalmasınlar diye Pakistan’dan Afganistan’a geçmişti. Tabii o sırada Afganistan’da İslam Devleti vardı.
*Saklandığı, ameliyeye hazırlandığı sürece Mücahidin kendisine işlerinde yardımcı olacak bir yardımcı bulundurması lazım.
Senin hareket etmek zorunda kalmaman için bazı işlerini halledecek bir yardımcının olması gerekir.
*İptila olduğunuz herhangi bir şeyin olmaması lazım çaya bağımlılık da dâhil.
Mücahidin adet ve alışkanlıklarının esiri olmaması gerekir. Mesela birçok insanın hayatında belli bir yaşam tarzı vardır ondan taviz veremez, şöyle bir yerde uyuyamayıp böyle bir yerde oturamaması gibi.
Her insanın hayatında belli alışkanlıklarının olması normaldir ama önemli olan bizim bu alışkanlıklarımızın esiri olmamamızdır. Çünkü Allah muhafaza, düşmanın eline düştüğün zaman istihbarat adamları, senin zaaf noktalarını araştırmaya, senin hayatındaki özel şeylerini bile öğrenmeye çalışır ve ona göre sana muamele eder.
Böyle gizli işlerde çalışacak kardeşin sürekli aynı tarz elbiseyi giymemesi, gidip geldiği yerlerde sürekli aynı yolu kullanmaması, hep aynı yerde yemek yememesi, hep aynı ulaşım araçlarını kullanmaması lazım. Çünkü bütün bunlara dikkat etmezse, herhangi bir takibat söz konusu olduğunda düşmanın kendisini kolayca yakalamasına yol açmış olur.
Şeyh Abdullah Azzam’ın şehadeti de bu şekilde olmuştu. Sürekli Cuma günleri aynı yol ile aynı mescide Cuma namazını kılmaya gidiyordu. Düşman da gittiği yola mayın koyup patlattı.
Mesela, bir kardeşi sevdiği Mumbar yemeği sayesinde yakaladılar. Onun bu yemeği sevdiğini öğrenmişler ve bulunduğu bölgede de bu yemeği pişiren dört tane lokanta var. Oraları takibat altına alınca kardeşi yakaladılar. Kardeşin hakkında önemsiz zannettiğin, özel hiçbir bilgiyi vermemelisin. Senin için önemsiz olabilir ama adamlar istediklerine oradan ulaşabiliyorlar. Çok önemsiz zannederiz o bilgiyi ama düşman için çok önemli olabilir.
Avrupa’da yakalanan birçok kardeşe Ebu Hattab’ı sormuşlar. Sordukları sorular arasında hangi yemekleri severdi sorusu bile varmış. Neden soruyorlar çünkü sevdiği yemeği tespit edip onun içine zehir katarak gittiği yerlerde o yemeği ona ulaştırabilirler.
Özellikle düşman tarafından aranan birisi ise kardeşin bu alışkanlıklarının esiri olmaması gerekir. O zaaflarından faydalanılmasın diye bu alışkanlıklarından kişi uzaklaşmalı. Düşman, bu basit gördüğümüz zaaf noktalarını sürekli araştırır ve seni oradan avlamaya çalışır. Ameliye için Avrupa ülkesine çıkan biri artık kendisinin sahibi değildir. Kendine ait değil Müslümanlara aittir. Çünkü bir görevle görevlendirilmiştir. Bunu unutmamalı ve ufak tefek şeyleri terk etmeli.
Milli Güvenlik
Milli güvenlik, ülkelerin maslahatlarıdır. Dış tehditlere maruz kalan her ülkenin - iktisadi olsun başka türlü olsun- bir maslahatı vardır. Örneğin Amerika’nın Arap ülkelerindeki petrole ihtiyacı olduğundan dolayı oradaki petrol rezervleri herhangi bir tehlikeyle karşı karşıyaysa Amerika’nın da güvenliği, maslahatı o tehlike ile karşı karşıya demektir. Mesela Türkiye’nin Irak’ta bir Kürt devleti kurulmasını istememesinin sebebi Türkiye’nin milli güvenliğine bir tehlike arz etmesidir.
Milli güvenlik derken ki kastımız içerideki güvenlik değildir, ülkenin sınırları dışarısında ülkeyi ilgilendiren ama onun maslahatlarına zarar verme ihtimali olan şeylerdir. Ülkeden ülkeye değişen bir olgudur bu. San Marino gibi küçücük, kendi sınırları haricinde fazla bir maslahatı olmayan bir ülkenin durumu ile Amerika gibi neredeyse dünyanın her yerinde kendisine ait maslahatları olan bir ülke bu konuda aynı durumda değildir. Amerika’nın dünyanın herhangi bir yerindeki maslahatına zarar verildiği zaman bundan dolayı Amerika savaş çıkarır ama San Marino için durum böyle değildir.
Emniyet Teşkilatı Türleri
Her ülkenin o ülkeyi koruyan farklı türlerde emniyet teşkilatı vardır.
Birincisi, silahlı kuvvetler yani ordudur. Ordunun asıl görevi dış düşmanlara karşı ülkeyi savunmak ve korumaktır. Bizim ülkelerimizde ise ordunun görevi sistemi korumak ve onu yıkmaya çalışanları etkisiz hale getirmektir.
İkincisi polis teşkilatıdır. Bunların da asıl görevi, ülkedeki insanların güvenliğini sağlamaktır.
Üçüncüsü askeri istihbarattır. Bu savunma bakanlığına bağlıdır ve personeli ordudandır. Bunlar da ordunun gizli bilgilerini ve sırlarını korumakla görevlidirler. Yine orduya casusların sızmasına engel olmak onların görevlerindendir.
Dördüncüsü ise sivil istihbarattır ve içişleri bakanlığına bağlıdır. Bunların asıl görevi de yine rejimi korumaktır.
Beşincisi, dış istihbarattır. Bu da cumhurbaşkanlığına bağlıdır. Görevleri, devletin lehine dışarıda istihbarat faaliyetlerinde bulunmaktır.
Amerika’da dış istihbarattan CIA, iç istihbarattan FBI sorumludur. Tanzim’ul-Kaide’nin dış istihbaratına KI, iç istihbaratına da F1 bakar.
CIA mutlaka her sabah Amerikan başkanına dünyadaki gelişmelerle ilgili bir rapor verir. Buna göre o da kendi siyasetini belirler. CIA’nin verdiği raporlar içerisindeki bilgiler ham bilgi (yorumsuz, herhangi bir ekleme çıkarma olmaksızın sadece toplanılan bilgiler) de olabiliyor; başbakandan, iç işleri dış işleri bakanından ya da istihbaratın kendi özel birimlerinden o bilgilerin altına bazı notlar eklenmiş haliyle de olabiliyor.
İstihbarat Dışarıda Nasıl Bilgi Toplar?
İstihbaratın istasyon dediğimiz bilgi toplama merkezleri vardır. Bu istasyonların her birinde de oranın sorumlusu olan bir şef ve o bölgede onlara uşaklık eden gizli insanlar vardır. Bu istasyonlar belli bir isim, örtü altında çalışırlar. Dışarıdan, oranın herhangi bir ülkenin istihbaratının istasyonu olduğu bilinmez. Bu örtü mesela konsolosluk olabilir, onun bünyesinde çalışıyor olabilirler. Bir haber ajansı da olabilir. Ticari iktisadi bir proje de olabilir, yol şirketi gibi. Sivil toplum kuruluşları da olabiliyor.
Casus Olarak İstihbarat Teşkilatlarının Kullanabileceği Kişiler Kimlerdir?
*Evvelen siyasi suçlulardır. Onları serbest bırakırlar ama şu anlaşmayı yaparak, eski bağlı oldukları cemaatlerle bağlantılarını sürdürecekler ve istihbarata bilgi getireceklerdir. Genelde suçluları bu şekilde serbest bırakırlar ve onlardan bilgi toplarlar.
Veziristan’da bunun bir örneğini biz duyduk. İnsanlara zarar veren, yol kesen bir suçluya devlet özellikle göz yumuyor, tutuklamıyor çünkü aralarında gizli bir anlaşma varmış, onlara bilgi topluyor.
Hürriyetini herhangi bir karşılıkla bir kez satmış olanın bir kez daha başka birisine satabileceğine dair bir kıssa anlatılır. Elli yıl önce Filistin’de Yahudilere karşı savaşan bir Mücahid varmış. Bu şahıs hapishanede şu mülahazalarda bulunuyor, orada adi suçlardan içeri girmiş olanlar kendileri ile ilgilenildiği zaman gerçekten iyi insanlara dönüşebilir. Bu yüzden oradaki tutukluları Yahudilere karşı savaşması için serbest bıraktırmış. Ya da serbest kaldıklarında Yahudilere karşı savaşacak şekilde bilgi olarak iman olarak donatmış onları. Bu şekilde dışarı çıkanlardan birisi Yahudilere karşı savaşırken yakalanıyor bu kez Yahudiler aynı şekilde aynı şahsı Müslümanların aleyhinde kullanıyor. O kişiyi serbest bırakıyorlar ama bu mücadeleyi yapan Mücahide götürmesi için eline bir bomba vererek ve o da bunu kabul ediyor. Bir kez Mücahidler için sattı hürriyetini ikinci kez de Yahudiler için. O Mücahid ölüyor bu kişi de gözlerini kaybediyor.
*Yine taksiciler kullanılmaya en müsait olan, genelde casus olan ve istihbaratta çalışan kişilerdir. O yüzden taksicilerle asla konuşmamanız lazım. Ama tamamen susmak da şüphe çekeceğinden dolayı sıradan şeylerden bahsetmek gerekir. Ya da kardeşinle beraber bindiysen sıradan olaylardan, bir işadamıymışsın gibi işle ilgili şeylerden konuşmanız lazım.
*Özellikle şehrin giriş ve çıkışlarındaki lokantalarda çalışan garsonlar da bu iş için kullanılmaya müsait olanlardandır. Yine seyyar satıcılar, büfeciler, dilenciler, işportacılar da bu iş için kullanılıyor.
Böyle gizli bir işe kalkışmışsan ve bana da kime güveneyim diye sorarsan, hiç kimseye güvenme derim hatta ailene bile. Birçoklarını annesi, babası, amcası, kardeşi ihbar etmiştir. Okuldaki öğrenci, işyerindeki arkadaş yani herkes ihbar edebilir, bu yüzden bu hususlarda hiç kimseye güvenmemek gerekir.
Bir Arap ülkesinde üniversitede profesör olan bir kişiye öğrencilerinden birisi açıkça söylemiş, senin hakkında kaç tane rapor yazıp istihbarata verdim diye. Profesör de ona, benim hakkımda yazdığın raporlar karşılığında aldığın paradan bir kısmını bana verir misin deyince öğrenci, muhaberat bize vicdansızlığı öğretti niye sana verelim diye cevap vermiş.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜMÜN SONU
Çevrimdışı
